Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia WSA (del). Lidia Ciechomska-Florek po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia W. R. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnym w Gdańsku z dnia 19 stycznia 2011 r. I SA/Gd 916/10 w przedmiocie przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w sprawie ze skargi W. R. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 16 czerwca 2010 r. Nr [...] w przedmiocie obciążenia kosztami ustalenia wartości rynkowej udziałów w nieruchomości postanawia oddalić zażalenie

1. Postanowieniem z dnia 23 marca 2011 r., I SA/Gd 916/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił zażalenie W. R. (dalej jako strona lub skarżący) na zarządzenie z dnia 19 stycznia 2011 r., w przedmiocie pozostawienia wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi bez rozpoznania.

2. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, zarządzeniem z 19 stycznia 2011 r., pozostawił wniosek W. R. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego bez rozpoznania. W uzasadnieniu zarządzenia wskazał, że WSA, postanowieniem z 25 października 2010 r., odrzucił skargę z uwagi na to, ze strona nie wniosła w terminie (który upłynął 11 października 2010 r.), wpisu od skargi. Pismem z 25 listopada 2010 r., skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, a Sąd - zarządzeniem z 8 grudnia 2010 r. – wezwał ją do uzupełnienia braku wniosku, tj. uiszczenie wpisu sądowego od skargi, w terminie siedmiu dni, pod rygorem pozostawienia wniosku o przywrócenie terminu bez rozpoznania. Sąd pierwszej instancji wskazał, że zarządzenie to zostało doręczone skarżącemu w trybie art. 73 ustawy z 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 152, poz. 1270 ze zm., dalej jako p.p.s.a.) w dniu 30 stycznia 2010 r., tj. z upływem ostatniego dnia pozostawienia pisma w placówce pocztowej (art. 73 § 4 p.p.s.a.). Powołując art. 85, art. 87 § 1 i 4, art. 86 § 1 oraz 49 $ 1 p.p.s.a., zauważył, że brak dopełnienia ustawowego obowiązku uiszczenia wpisu sądowego od skargi w związku ze złożeniem wniosku o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności, tj. niewykonanie wezwania Przewodniczącego Wydziału, skutkuje pozostawieniem wniosku strony bez rozpoznania.

3. Na powyższe zarządzenie skarżący wniósł zażalenie, nadając je na poczcie w dniu 25 lutego 2011 r. W zażaleniu zarzucił Sadowi pierwszej instancji "niechęć do rzetelnej analizy materiału dowodowego". Skarżący wskazał, że wobec "zarzucenia skrzynki reklamami" nie ze swojej winy wezwania nie odebrał, a tym samym nie mógł dokonać dyspozycji przeksięgowania pozostającej na koncie WSA w Gdańsku kwoty 100,- zł . Zaznaczył, iż ma prawo oczekiwać od profesjonalnego sędziego wnikliwego zweryfikowania jego skargi. Zdaniem strony, "nieuprawnione było powoływanie się na art. 49 p.p.s.a., w sytuacji, kiedy powołanie biegłego było czynnością wbrew prawu, a wykonany przez biegłego operat powinien zostać wyeliminowany z obiegu prawnego, a skarżący nie mógł dokonać dyspozycji przeksięgowania kwoty 100 zł. pozostającej na koncie WSA w Gdańsku jako nadpłaty za sprawę (...)". Czynności organów podatkowych są tylko pozornie zgodne z prawem. Skarżący zwrócił uwagę, że "(...) w badanej sprawie, zapadło – po raz kolejny – "dziwne" zarządzenie i dlatego uzasadniona jest korekta dotychczasowego zachowania się Przewodniczących składów sędziowskich, którzy (nie przy pomocy gróźb) wydają "dziwne" orzeczenia, ale na podstawie samodzielnej oceny ustalają podstawę faktyczną i prawną wszczętego postępowania i dalszego jego kontynuowania".

4. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, postanowieniem z 23 marca 2011 r. I SA/Gd 916/10 odrzucił zażalenie na zarządzenie z 19 stycznia 2011 r. z uwagi na to, że termin do wniesienia zażalenia na zarządzenie przewodniczącego w przedmiocie pozostawienia wniosku o przywrócenie terminu bez rozpoznania upłynął w dniu 24 lutego 2011 r. Zatem skarżący wnosząc zażalenie w dniu 25 lutego 2011 r. uczynił to po upływie ustawowego terminu. Sąd wskazał także, iż jak wynika z akt, skarżący przesłał do sądu zażalenie także pocztą elektroniczną w dniu 24 lutego 2011 r., o godzinie 22:50 (k. 65). W ocenie sądu, termin dokonania czynności w postępowaniu sądowym w formie pisma jest zachowany wówczas, gdy pismo zostało przed upływem terminu wniesione do właściwego sądu. Odwołując się do treści art. 83 § 3 p.p.s.a. sąd wskazał, że w wypadku nadania pisma za pośrednictwem telefaksu lub poczty elektronicznej uważa się, że pismo zostało wniesione w dacie prezentaty, czyli adnotacji o wpływie pisma uczynionej przez upoważnionego pracownika. Z tego względu sam fakt wysłania pisma pocztą elektroniczną w dniu 24 lutego 2011 r. nie jest jednoznaczny z wniesieniem go do sądu. Skutek ten wywołuje dopiero odebranie pisma przez upoważnionego pracownika sądu, co nastąpiło w dniu 25 lutego 2011 r. Tym samym nie uznano, że w dniu 24 lutego 2011 r. zażalenie skarżącego zostało skutecznie wniesione za pomocą poczty elektronicznej.

5. W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący wniósł o uchylenie go w całości zarzucając, że stanowisko sądu o wiążącej dacie prezentaty nie wynika z żadnego przepisu. Wskazał, że urząd pocztowy w miejscu jego zamieszkania czynny jest do 20, gdy tym czasem "w siedzibie Sądu" poczta jest czynna całodobowo. W ocenie skarżącego, brak poczty czynnej całodobowo w siedzibie skarżącego nie powinien być przyczyną gorszego położenia i dyskryminacji go wobec innych stron i sądu mających siedzibę w mieście, gdzie poczta jest czynna całodobowo.

6. Naczelny Sąd Administracyjnym, postanowieniem z 21 grudnia 2011 r. II FZ 447/11, uchylił postanowienie WSA z 23 marca 2011 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Wątpliwości Sądu budził fakt uzależniania prawidłowości wniesienia przez stronę drogą elektroniczną pisma od prezentaty, czyli adnotacji o wpływie pisma uczynionej przez upoważnionego pracownika sądu. Sąd drugiej instancji uznał, że chwilą wniesienia pisma procesowego drogą elektroniczną, jakkolwiek obarczonego brakiem formalnym określonym w art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a., jednakże wskazującego na zachowanie terminu z art. 194 § 2 w/w ustawy, będzie moment rzeczywistego przesłania poczty elektronicznej, który zostanie odzwierciedlony u odbiorcy wiadomości w odpowiednim programie pocztowym. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, informacja o potwierdzeniu transmisji danych, której częścią jest data doręczenia znajduje się w nagłówku każdego listu elektronicznego i to ona powinna decydować o terminowości wniesienia pisma procesowego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, zachowane zostały warunki formalne wniesienia zażalenia, ponieważ złożono odpis zażalenia, terminowo uiszczono wpis od zażalenia oraz zażalenie zostało złożone w terminie – na co wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 21 grudnia 2011 r. II FZ 447/11.

Zażalenie skarżącego należało jednak oddalić, ponieważ zaskarżone zarządzenie odpowiada prawu.

Z treści zakwestionowanego zarządzenia WSA w Gdańsku z 19 stycznia 2011r I SA/Gd 916/10 wynika, że przyczyną pozostawienia wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi bez rozpoznania, było nieuzupełnienie braków, o których mowa w art. 87 § 4 p.p.s.a. W analizowanej sprawie oznacza to uiszczenie wpisu od skargi w wyniku zarządzenia Sądu z 8 grudnia 2010 r., doręczonego stronie 30 stycznia 2010 r. Podstawą prawną rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji było naruszenie art. 49 § 1 p.p.s.a.

NSA zauważa, że w treści zażalenia z 24 lutego 2011 r. strona nie kwestionuje odebrania zawiadomienia wskutek "zarzucenia skrzynki reklamami". Zarazem fakt ten, wskazuje jako przyczynę braku możliwości dokonania przeksięgowań kwot znajdujących się na rachunku Sądu. Pozostałe zarzuty z zażalenia dotyczą okoliczności sprawy będącej przedmiotem "głównej" skargi do Sądu i nie mogą być badane w postępowaniu o orzeczenie o prawidłowości zarządzenia z 19 stycznia 2011 r. w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku strony, ponieważ nie dotyczą postępowania zainicjowanego zażaleniem z 24 lutego 2011r. .

Tym samym NSA był zobowiązany do wyrażenia poglądu, że skarżący nie wykazał wadliwości zaskarżonego rozstrzygnięcia "pozostawienia bez rozpoznania", ponieważ niezakwestionowany skutecznie pozostał zarówno fakt doręczenia wezwania, jak też – co drugorzędne zważywszy na zakres postępowania zażaleniowego - odpowiedzialności strony za podjęcie wezwania awizowanego na poczcie. W szczególności, nieuwagi czy zaniedbania strony nie można kwalifikować jako braku winy (por. postanowienie NSA z dnia 6 maja 2008 r. sygn. akt I OZ 307/08 dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, postanowienie NSA z dnia 28 września 2010 r. sygn. akt II GZ 262/10), natomiast nieuważne sprawdzenie korespondencji, na co powołuje się strona, wypełnia znamiona "zaniedbania" strony. Niezmieniony przy tym pozostał fakt niewykonania czynności, w stosunku do której strona wnioskuje o przywrócenie terminu i to pomimo skutecznie doręczonego zarządzenia Sądu z 8 grudnia 2010 r. I SA/Gd 916/10 o "uzupełnieniu braków formalnych wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi(...)" a która to okoliczność nie była w niniejszym zażaleniu kwestionowana. Wobec nieuzupełnienia braków wniosku o przywrócenie terminu, do czego strona została wezwana, pozostawienie bez rozpoznania wniosku strony było uzasadnione i trafne.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 197 § 2 p.p.s.a. w zw. z art. 184 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.