Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Michna (spr.) Sędziowie WSA Janusz Kasprzycki NSA Krystyna Kutzner Protokolant sekretarz sądowy Honorata Kuźmicka-Wełna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2018 r. sprawy ze skarg S. B. na decyzje Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 28 sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie zakazu wprowadzania do obrotu i orzekającej o przepadku na rzecz Skarbu Państwa i zniszczeniu zabezpieczonych produktów z dnia 25 sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia opłaty za czynności kontrolne z dnia 28 sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej I. skargi oddala, II. przyznaje od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata M. G. Kancelaria Adwokacka ul. [...] w K kwotę 3 840,00 (słownie: trzy tysiące osiemset czterdzieści) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności w dniu orzekania.

Powiatowy Inspektor Sanitarny w dniu [...] 2017 r. wydał niżej wymienione decyzje skierowane do S. B., dalej zwanym skarżącym :

I . decyzja nr [...] - sygn.akt III SA/Kr 1336/17

1. zakazująca wprowadzania do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej następujących produktów :

a) "T H T" (w postaci białego proszku) - zawierającego w swoim składzie PV8, a-PVT, 3-dezoksy-3,4-MDPV oraz "A S A" (w postaci suszu roślinnego) - zawierającego w swoim składzie PV8, a-PVT, 3-dezoksy-3,4-MDPV związki spełniające definicję środka zastępczego w rozumieniu ustawy o przeciwdziałania narkomanii,

b) "S D A" (w postaci suszu roślinnego) - zawierającego w swoim składzie "MDMB-CHMICA" oraz K A" (w postaci czarnej zbitej masy), zawierającego w swoim składzie Ab-Chminaca - związki, odpowiednio od dnia 17 września 2016 r. i od dnia 17 grudnia 2015 r. wpisane do wykazu nowych substancji psychoaktywnych,

c) "C T" (w postaci beżowego proszku) zwierającego w swoim składzie 4-CMC związek, wpisany od dnia 17 września 2016 r. do wykazu nowych substancji psychoaktywnych oraz a-PVT - związek spełniający definicję środka zastępczego,

d) "M C" (w postaci białych kryształów), zawierającego w swoim składzie 3-CMC związek wpisany od dnia 17 września 2016 r. do wykazu nowych substancji psychoaktywnych oraz a-PVT, związek spełniający definicję środka zastępczego,

e) "A B" (w postaci suszu roślinnego), zawierającego w swoim składzie MDMB-CHMICA oraz NM-2201, związki wpisane od dnia 17 grudnia 2015 r. do wykazu nowych substancji psychoaktywnych,

f) "A T" - (w postaci brązowej gumy), zawierającego w swoim składzie THJ-2201 związek wpisany od dnia 17 grudnia 2015 r. do wykazu nowych substancji psychoaktywnych ;

2 .orzekająca o przepadku na rzecz Skarbu Państwa i zniszczeniu na koszt skarżącego produktów zabezpieczonych w trakcie kontroli w dniu 6 lipca 2016 r. zgodnie z protokołem kontroli [...] oraz protokołem pobrania próbek [...] i postanowieniem nr [...] o zabezpieczeniu produktów w sklepie "G", ul. N w Z o nazwach: "T H T" - w ilości 5 sztuk, "S D A" - w ilości 52 sztuki, "K A" - w ilości 12 sztuk, "C T" w ilości 13 sztuk, "M C" w ilości 80 sztuk, "A B" w ilości 7 sztuk;

II. decyzją nr [...] - sygn.akt III SA/Kr 1337/17:

a) ustalił opłatę w kwocie 424,00 zł za czynności wykonane w ramach bieżącego nadzoru sanitarnego polegające na przeprowadzeniu kontroli interwencyjnej w dniu 6 lipca 2016 r. w określonym w tej decyzji punkcie sprzedażny , w którym skarżący wprowadzał do obrotu ww. produkty;

b) ustalił opłatę w kwocie 6.199,20 zł za badania chemiczno-toksykologiczne substancji chemicznej w celu zidentyfikowania w zabezpieczonych w dniu 6 lipca 2016 r. produktach przeprowadzone przez wymieniona w tej decyzji jednostkę , które to badania wykazały obecność a-PVT, PV8, 3-dezoksy-3,4-MDP, tj. związki spełniające definicję środka zastępczego oraz MDMB-CHMICA, Ab-Chminaca, 3 -CMC, 4-CMC, NM-22 THJ-2201 – związki spełniające definicję nowej substancji psychoaktywnej.

Powyższymi opłatami organ obciążył skarżącego.

III. decyzją nr [...] – sygn. akt III SA/Kr 1336/17 - organ wymierzył skarżącemu, na podstawie art. 52a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz.U.2017.783) karę pieniężną w kwocie 30.000 zł .

W uzasadnieniu decyzji organ podał, że w dniu 6 lipca 2016 r. przeprowadzono kontrolę w określonych w ww. decyzjach punktach sprzedaży , w którym skarżący wprowadzał do obrotu ww. produkty, co do których zachodziło uzasadnione podejrzenie, że są środkami zastępczymi lub nowymi substancjami psychoaktywnymi w rozumieniu ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Z powyższych czynności sporządzono protokół nr [...], z kolei postanowieniem nr [...] zabezpieczono ww. produkty poprzez ich zapakowanie, opieczętowanie i odebranie - zgodnie z protokołem poboru nr [...] oraz postanowieniem o zabezpieczeniu produktu nr [...].

Następnie decyzją z [...] 2016 r. Powiatowy Inspektor Sanitarny nakazał wycofać ww. produkt z obrotu na okres 18 miesięcy, tj. czas niezbędny do przeprowadzenia badań mających na celu ustalenie, czy są one środkami zastępczymi lub nową substancją psychoaktywną. Tego samego dnia pracownicy organu I instancji przeprowadzili wizję kontrolowanej wcześniej placówki i stwierdzili, że lokal jest czynny , a plomby wraz z informacją na drzwiach o zamknięciu lokalu, zostały zerwane.

Protokoły kontroli i pobrania próbek, upoważnienie do przeprowadzenia kontroli sanitarnej sprawdzającej, postanowienie nr [...] oraz decyzja Powiatowego Inspektora Sanitarnego z [...] 2016 r. zostały skutecznie doręczone skarżącemu w dniu 11 lipca 2016 r.

W dniu 19 maja 2017 r. organ I instancji otrzymał z jednostki badawczej sprawozdanie sądowo-lekarskie z przeprowadzonych badań toksykologicznych z dnia 21 listopada 2016 r., które wykazały obecność środków zastępczych i nowych substancji psychoaktywnych w ww. środkach wprowadzonych do obrotu przez skarżącego. W ocenie organu , skarżący naruszył art. 44b w związku z art. 4 pkt 11 a, pkt 27, pkt 34 w rozumieniu ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, który zakazuje wytwarzania, przywozu i wprowadzania do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej środków zastępczych i nowych substancji psychoaktywnych.

Wskazując na powyższe okoliczności organ zakazał skarżącemu wprowadzania do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej produktów objętych decyzją nr [...]. Jednocześnie, ze względu na niebezpieczeństwo wystąpienia zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego, w zakresie terminu wykonania ww. obowiązku organ nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.

Organ stwierdził, że wymierzona na podstawie art. 52 a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kara 30.000 zł jest adekwatna do zakresu prowadzonej działalności (wprowadzania do obrotu), ilości wprowadzonych do obrotu środków zastępczych oraz stopnia zawinienia i stopnia szkodliwości czynu.

Z kolei obowiązek pobierania opłaty za czynności wykonywane w ramach bieżącego nadzoru sanitarnego organ nałożył na skarżącego na podstawie art. 36 ust. 1 i 2 ustawy z 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarne oraz art. 44 c ust. 6 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Wysokość opłaty ustalono na podstawie przepisów § 2-6 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z 5 marca 2010 r. w sprawie sposobu ustalania wysokości opłat za badania laboratoryjne oraz inne czynności wykonywane przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarne oraz zarządzenia Nr [...] z 27 marca 2017 r. Dyrektora Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w sprawie opłat za badania laboratoryjne oraz inne czynności wykonywane przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w związku ze sprawowaniem bieżącego i zapobiegawczego nadzoru sanitarnego.

Od powyższych decyzji skarżący złożył odwołania , jednak Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzjami z dnia z 25 sierpnia nr [...]) oraz z dnia 28 sierpnia 2017 r. nr [...] i nr [...], utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcia organu I instancji.

Organ odwoławczy wskazał, że wprowadzanie do obrotu zgodnie z definicją z art. 4 ust. 34 w zw. z art. 52 a ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii obejmuje każdą postać udostępniania środków zastępczych innej osobie - niezależnie od tego czy odbiorca tych środków jest ich konsumentem, czy też wyłącznie pośrednikiem w drodze do konsumenta; niezależnie również od tego czy chodzi o pierwotne udostępnianie produktu innym osobom, czy też o następcze (wtórne) jego udostępnianie. Tym samym organ odwoławczy zarzut skarżącego dotyczący naruszenia ww. przepisu jest nieuzasadniony.

Wojewódzki Inspektor sanitarny stwierdził , że organ I instancji trafnie przyjął, że skarżący wprowadzał do obrotu środki zastępcze. Zarówno z akt sprawy , jak i z treści wniesionego odwołania wynika, że skarżący sprzedawał "dopalacze" , czemu on sam nie zaprzecza. Na każdym opakowaniu ww. produktów, które zostały zabezpieczone podczas kontroli , widnieje kwota za którą dany "dopalacz" był sprzedawany. Organ I instancji prawidłowo przyjął, że osobą odpowiedzialną za wprowadzanie do obrotu środków zastępczych i nowych substancji psychoaktywnych jest właśnie skarżący, "który nie wskazał podmiotu , ani żadnego dokumentu na okoliczność zatrudnienia".

W ocenie organu odwoławczego , nie budzi wątpliwości okoliczność, że skarżący nie tylko wyłącznie był obecny w kontrolowanym punkcie sprzedaży, ale osobiście sprzedawał produkty w postaci saszetek zawierających w swoim składzie środki zastępcze i nowe substancje psychoaktywne, co zostało potwierdzone w sprawozdaniu sądowo - lekarskim z dnia 21 listopada 2016 r.

Organ podniósł, że skarżący w odwołaniu nie wskazał w czyim imieniu dokonywał sprzedaży tych środków. Stanowisko skarżącego w toku prowadzonego postępowania, w ocenie organu odwoławczego , jest nieprzekonywujące i wskazuję na lekceważący stosunek do organów państwowych .

Brak danych dotyczących właściciela sklepu, udzielanie przez skarżącego wymijających odpowiedzi osobom kontrolującym, a także zabezpieczenie produktów, które po badaniu okazały się środkami zastępczymi oraz ilość zabezpieczonych produktów - w ocenie organu oddawczego – pozwalają uznać skarżącego za osobę wprowadzająca do obrotu środki zastępcze i nowe substancje psychoaktywne w miejscu ogólnodostępnym, w tym dla nieletnich. Brak odpowiedzialności skarżącego za bezpieczeństwo zdrowotne osób, którym oferował ww. środki, uzasadnia wymierzenie kary pieniężna w wysokości ustalonej w decyzji przez organ I instancji i wysokość ta jest adekwatna do okoliczności niniejszej sprawy.

Organ odwoławczy podkreślił , że przeprowadzone na zabezpieczonych próbkach badania jednoznacznie potwierdziły że zabezpieczone produkty stanowią środki zastępcze oraz stanowią substancję psychoaktywną, co narusza art. 44b w związku z art. 4 pkt 11a, pkt 27 i pkt 34 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności było zasadne z uwagi na zagrożenie dla zdrowia stwarzane przez środki zastępcze , które jest zjawiskiem powszechnie znanym, a wprowadzone do obrotu przez skarżącego substancje posiadają duży potencjał uzależniający, działają na ośrodkowy układ nerwowy, powodują zaburzenia psychiczne i zachowania oraz stwarzają zagrożenie dla życia i zdrowia osób przyjmujących te substancje. Oznacza to, że produkty te mogą być używane zamiast lub w takich samych celach, jak środek odurzający lub substancja psychotropowa, której istotą jest działanie na ośrodkowy układ nerwowy .

W związku z powyższym uzasadnione było orzeczenie o przepadku na rzecz Skarbu Państwa oraz zniszczenie ww. produktów na koszt skarżącego.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 9 Kodeksu postępowania administracyjnego organ wskazał, że skarżący na każdym etapie postepowania mógł zapoznać się ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Na powyższe decyzje wpłynęły skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie , w których skarżący domagał się uchylenia zaskarżonych decyzji oraz poprzedzających je decyzji organu I instancji zarzucając naruszenie:

I. przepisów postępowania, tj.:

a) art. 7, art. 11, art. 77 § 1, art. 80, art. 136 oraz art. 107 § 3 ustawy z dnia 14

czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, dalej K.p.a (Dz.U.2017.1257) poprzez niepodjęcie przez organ I oraz II instancji czynności niezbędnych zmierzających do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, co skutkowało brakiem jego prawidłowego ustalenia i błędnym przyjęciem, że w dniu 6 lipca 2016 r. skarżący prowadził działalność gospodarczą w kontrolowanym punkcie i wprowadzał w nim do obrotu środki zastępcze, a także poprzez brak właściwego uzasadnienia faktycznego i prawnego wydanych w sprawie decyzji , brak wyjaśnienia zasadności przesłanek, którymi organy obu instancji kierowały się załatwiając sprawę,

b) art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z art. 6 oraz 8 K.pa poprzez

brak działania przez organy w granicach i w formach wskazanych przez prawo oraz w sposób budzący zaufanie uczestników postępowania do władzy publicznej, w tym podjęcie czynności zmierzających do dokładnego ustalenia , jaki podmiot prowadził działalność handlową w kontrolowanym lokalu,

c) art. 9 K.p.a poprzez nieinformowanie skarżącego o okolicznościach

faktycznych i prawnych, które mogły mieć wpływ na ustalanie jego praw i obowiązków, w tym o możliwości przypisania odpowiedzialności za wprowadzanie do obrotu środków zastępczych oraz nowych substancji psychotropowych,

d) art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a poprzez utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji,

pomimo, że wydane zostały z naruszeniem przepisów prawa zarówno procesowego, jak i materialnego ;

II. prawa materialnego, tj. art. 44c ust. 1 w zw. z art. 4 pkt 34 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez dokonanie przez organy obu instancji błędnej wykładni pojęcia "wprowadzenie do obrotu" środków zastępczych, przyjmującej, że dotyczy ono udostępnienia ich odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim, zarówno będącym, jak i niebędącym ich konsumentami, podczas gdy prawidłowa wykładania tego pojęcia nakazuje przyjąć, że nie będzie wprowadzaniem do obrotu, sprzedaż środków zastępczych klientom nabywającym je na własny użytek.

Wojewódzki Inspektor Sanitarny w odpowiedzi na skargi wniósł o ich oddalanie, podtrzymując dotychczasową argumentację.

Na rozprawie w dniu 21 marca 2018 r. Sąd postanowił połączyć sprawy o sygnaturach akt: III SA/Kr 1336/17, III SA/Kr 1337/17 i III SA/Kr SA/Kr 1338/17 do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia i prowadzić je pod wspólną sygnaturą akt III SA/Kr 1336/17.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Wojewódzki Sąd Administracyjny, zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz.U.2017.1369) – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – dalej określanej jako "p.p.s.a.", sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej i stosownie do art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U.2016.1066), kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (legalności), jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Jednocześnie w oparciu o art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami oraz powołaną podstawą prawną.

Dokonując kontroli zaskarżonych decyzji w oparciu o powyższe kryteria Sąd stwierdza , że skargi nie zasługują na uwzględnienie.

W rozpatrywanej sprawie ( połączonej ) podstawą wydania decyzji dotyczącej zakazu wprowadzenia do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zatrzymanych w czasie kontroli produktów były przepisy ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U.2016. 224) . Art. 44b tej ustawy statuuje zakaz wytwarzania i wprowadzania do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej środków zastępczych. Przepisem art. 4 pkt 27 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, środek zastępczy definiowany jest jako substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego w każdym stanie fizycznym lub produkt, roślina, grzyb lub ich część, zawierająca taką substancję, używane zamiast środka odurzającego lub substancji psychotropowej lub w takich samych celach jak środek odurzający lub substancja psychotropowa, których wytwarzanie i wprowadzanie do obrotu nie jest regulowane na podstawy przepisów odrębnych; do środków zastępczych nie stosuje się przepisów o ogólnym bezpieczeństwie produktów. Zgodnie z art. 4 pkt 34 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wprowadzeniem do obrotu jest udostępnianie osobom trzecim, odpłatnie lub nieodpłatnie, środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów lub środków zastępczych.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 2 czerwca 2015 r. , II OSK 2684/13 pojęcie "wprowadzania do obrotu" środków zastępczych, o którym mowa w art. 4 pkt 34 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oznacza udostępnienie ich odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim zarówno niebędącymi ich konsumentami, jak i będącymi ich konsumentami tj. nabywającymi je w celu własnego spożycia. Prowadząc postępowanie organ inspekcji sanitarnej ustala i ocenia, czy doszło do "wprowadzenia do obrotu", czyli do udostępnienia w jakiejkolwiek formie i jakimkolwiek celu, osobie trzeciej odpłatnie lub nieodpłatnie, środka zastępczego.

W rozpatrywanej sprawie nie budzi wątpliwości okoliczność, że skarżący w kontrolowanym punkcie sprzedaży osobiście sprzedawał, czyli wprowadzał do obrotu odpłatnie, osobom trzecim produkty w postaci saszetek zawierających środki o niewiadomym składzie, pochodzeniu i przeznaczeniu, zwane powszechnie "dopalaczami". Skład wymienionych produktów został potwierdzony w drodze badań przeprowadzonych w jednostce badawczej określonej w decyzjach. Badania te wykazały, że zatrzymane produkty są środkami zastępczymi lub nowymi substancjami psychoaktywnymi.

Skarżący twierdzi zarówno w odwołaniu jak i w skardze, że sprzedaży tych środków dokonywał nie w swoim imieniu, jednak nie wskazał w czyim imieniu działał i na czyją rzecz . Na konkretne pytania kontrolujących odpowiadał , że nie wie w czyim imieniu działał. Twierdzenia takie są niewiarygodne i nie mogą zmienić oceny stanu faktycznego dokonanej przez organy obu instancji. Odmowa wskazania osób , które wprowadzały zatrzymane produkty do obrotu w sytuacji , gdy skarżący był jedyną osobą w lokalu, w którym były oferowane do sprzedaży te produkty, uzasadnia stanowisko organów , że skarżący był osobą wprowadzającą do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej środki zastępcze . Lokal był dostępny dla potencjalnych kupujących w godzinach wskazanych na informacji znajdującej się na drzwiach.

W ustalonych okolicznościach faktycznych sprawy nie ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy okoliczność, czy skarżący prowadził jakąkolwiek działalność gospodarczą. Stroną niniejszego postępowania jest bowiem podmiot wprowadzający do obrotu środki zastępcze, niekoniecznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Decyzje, które zostały wydane w sprawie niniejszej, mogą być skierowane do każdej osoby lub podmiotu, który prowadzi w pomieszczeniu jakąkolwiek działalność, w wyniku której udostępnia, a zatem stwarza, nawet niejako "przy okazji", możliwość nabywania w szczególności środków zastępczych przez inne osoby (por. wyrok WSA w Lublinie z 28.06.2016 r., II SA/Lu 276/16, wszystkie orzeczenia dostępne na stronie www.nsa.gov.pl).

Wprowadzony art. 44b ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zakaz wytwarzania i wprowadzania do obrotu środków zastępczych, z uwagi na cechy tych substancji i produktów, określone w art. 4 pkt 27 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii implicite (domyślnie) zawiera ustalenie, że środki te stwarzają zagrożenie dla zdrowa i życia ludzi. Z tych względów do postępowań w przedmiocie podejrzenia, że takie środki są wytwarzane lub wprowadzane do obrotu, ma zastosowanie przepis art. 10 § 2 k.p.a. zezwalający – z uwagi na niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego – na odstąpienie od zasady czynnego udziału strony w każdym stadium postępowania i umożliwienia wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszenia żądań.

Z kolei w myśl art. 52a ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kto wytwarza lub wprowadza do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej środek zastępczy lub nową substancję psychoaktywną podlega karze pieniężnej w wysokości od 20 000 zł do 1.000.000 zł. Przedmiotową karę pieniężną wymierza, w drodze decyzji, właściwy państwowy inspektor sanitarny. Decyzji tej nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności (art. 52a ust. 2). Ustalając wysokość kary pieniężnej właściwy inspektor sanitarny uwzględnia w szczególności ilość wytworzonego lub wprowadzonego do obrotu środka zastępczego lub wytworzonej lub wprowadzonej do obrotu nowej substancji psychoaktywnej(art. 52a ust. 3). Ustawodawca w hipotezie i dyspozycji normy art. 52a ust. 1-3 u.p.n. wyraźnie wskazuje, że odpowiedzialności administracyjnej podlega obiektywnie każdy, kto wprowadza do obrotu środek zastępczy (tzw. dopalacz). Ustalając wysokość administracyjnej kary pieniężnej, organ bierze pod uwagę ilość wytworzonego lub wprowadzonego do obrotu środka na terytorium RP.

Podkreślić trzeba, że przepisy art. 44b i 52a u.p.n. zostały dodane do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii ustawą z dnia 8 października 2010 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. 2010.1396) zmieniającą nin. ustawę z dniem 27 listopada 2010 r. Jak wynika z uzasadnienia projektu tej nowelizacji, powstał on w związku z dynamicznym rozwojem zjawiska wprowadzania do legalnego obrotu nowych substancji posiadających działanie psychoaktywne, nazywanych potocznie "dopalaczami" (Sejm RP VI kadencji, druk nr 3442). Zaproponowane w projekcie ustawy rozwiązania wprowadzają zakaz wytwarzania i wprowadzania do obrotu na terenie kraju jakichkolwiek substancji (niezależnie od ich stanu fizycznego i źródła pochodzenia, w tym roślin, grzybów oraz ich części) lub produktów, które mogą być używane jak środki odurzające lub substancje psychotropowe. Wyroby te zostały określone w projekcie ustawy, jako środki zastępcze. W ocenie projektodawcy przyjęte rozwiązania umożliwią szybkie i elastyczne reagowanie na pojawiające się zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że skarga nie zawiera żadnego zarzutu, który mógłby być uwzględniony, albowiem organy administracyjne obu instancji nie naruszyły prawa materialnego, które miałoby wpływ na wynik sprawy, ani nie naruszyły przepisów postępowania, które mogłyby mieć istotny wpływ na wynik sprawy, brak jest również innych naruszeń, które uzasadniałyby wyeliminowanie zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego, a zatem na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzeczono jak w wyroku.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej z udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, Sąd orzekł na podstawie art. 250 § 1 p.p.s.a. oraz § 21 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2015.1800). Obejmują one wynagrodzenie ze czynności adwokata w kwocie 3.840,00 zł, powiększone o należny podatek od towarów i usług.