Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Olga Żurawska-Matusiak, Sędziowie WSA Stanisław Marek Pietras, Janusz Walawski (sprawozdawca), Protokolant, referent stażysta Katarzyna Skurzyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2012 r. sprawy ze skargi W. S. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku z [...] grudnia 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. oddala skargę; 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata P. R. kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) oraz kwotę 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) stanowiącą 23% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu.

W. S. w dniu [...] listopada 2011 r. złożył do Wojewody [...] skargę na Radę Gminy K. w związku z łamaniem przez nią statutu gminy, tj. § 53 i § 51 ust. 2, poprzez niesporządzanie zapisów podejmowanych uchwał zatwierdzających protokoły z kolejnych sesji Rady Gminy. Ww. wniósł o wszczęcie postępowania nadzorczego.

Wojewoda [...] w piśmie z dnia [...] listopada 2011 r. poinformował wnioskodawcę, że Rada Gminy nie ma obowiązku sporządzania odrębnego dokumentu z przyjęcia protokołu z poprzedniej sesji.

W. S. w dniu [...] grudnia 2011 r. złożył do Wojewody [...] wniosek o udostępnienie informacji, tj. wskazanie "konkretnej podstawy prawnej" umożliwiającej odstąpienie od obowiązku, nałożonego § 53 ust. 1 Statutu Gminy K., dokumentowania uchwały Rady Gminy poprzez sporządzenie odrębnego dokumentu.

Wojewoda [...] pismem z dnia [...] grudnia 2011 r. wyjaśnił, że organ nadzoru nie jest uprawniony do stanowienia wykładni przepisów prawa mającej charakter powszechnie obowiązujący i wiążący. Służby prawne Wojewody [...] zostały powołane tylko i wyłącznie do obsługi prawnej tego organu i zatrudnionych w nim pracowników i nie posiadają kompetencji do udzielania opinii prawnych na zewnątrz.

W. S. w dniu [...] stycznia 2011 r. wniósł skargę na bezczynność Wojewody [...], w której stwierdził, że organ nie zaprzeczył, że żądana informacja stanowi informację publiczną i nie wskazał odmiennego trybu jej uzyskania. Organ odpowiedział wymijająco, sugerując, że przedmiotem wniosku jest rzekomo opinia prawna, której nie żądał.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie i podał m.in., że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i art. 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

W świetle powyżej określonych przepisów sądy administracyjne orzekają, w zakresie swojej właściwości, m.in. w zakresie skarg na bezczynność organów, w przypadkach określonych w pkt 1 - 4 (art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270), oceniając postępowanie organów z punktu widzenia zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego. Właściwość Sądu dotyczy zatem niepodejmowania przez organy administracji nakazanych prawem aktów lub czynności w sprawach indywidualnych.

W przypadku skargi na bezczynność organu, przedmiotem sądowej kontroli nie jest określony akt lub czynność organu administracji, lecz ich brak w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie i w określonym przez prawo terminie.

Zdaniem Sądu, skarga W. S. na bezczynność Wojewody [...] nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 61 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa (ust. 1). Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu (ust. 2). Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa (ust. 3). Tryb udzielania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, określają ustawy, a w odniesieniu do Sejmu i Senatu ich regulaminy (ust. 4).

Natomiast art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.) stanowi, że każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej (...).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 powołanej ustawy, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej w art. 6 ust. 1 określa w sposób przykładowy zakres przedmiotowy pojęcia informacji publicznej. Katalog ten nie ma charakteru zamkniętego, na co wskazuje użycie przez ustawodawcę zwrotu "w szczególności" i nie stanowi definicji informacji publicznej, która to definicja zawarta jest w art. 1 ust. 1 powołanej ustawy.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej w art. 4 ust. 1 pkt 1 stanowi, że obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności organy władzy publicznej.

Zasadniczym pytaniem w rozpoznawanej sprawie było rozstrzygnięcie, czy żądana przez skarżącego informacja jest informacją publiczną.

Zdaniem Sądu, żądanie wskazania podstawy prawnej, a de facto dokonanie jej interpretacji, nie ma charakteru informacji publicznej, gdyż nie dotyczy dokumentów czy faktów, lecz stosowania obowiązującego prawa.

Podkreślić należy, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie może być wykorzystywana do uzyskiwania "każdej" informacji.

Reasumując, skoro żądana informacja nie stanowi informacji publicznej i organ zareagował na żądanie skarżącego, poprzez udzielenie mu odpowiedzi, to nie można organowi przypisać, że pozostawał w bezczynności.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 151 w zw. z art. 132 - Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, orzekł jak w sentencji.