Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Czeluśniak Sędziowie: WSA Barbara Pasternak NSA Anna Szkodzińska (spr.) Protokolant: Beata Błach po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lipca 2007 r. sprawy ze skargi P. B. na bezczynność Prokuratora Rejonowego w K. I. zobowiązuje Prokuratora Rejonowego w K. do załatwienia w terminie 14 dni wniosku P. B. złożonego w dniu [...] 2005r. o udostępnienie informacji publicznej w części dotyczącej pieczęci służbowej, II. w pozostałym zakresie skargę odrzuca, III. zasądza od Prokuratora Rejonowego w K. na rzecz skarżącego P. B. kwotę 100 zł. (sto złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.

P.B. w dniu 14 listopada 2005 r. wystąpił do Prokuratora Rejonowego K. z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej, w której znajdować się będą: " wzór podpisu, kserokopia tego podpisu lub podpis wszystkich zatrudnionych w Prokuraturze Rejonowej w K. funkcjonariuszy publicznych oraz odcisk pieczęci służbowej, kserokopia tego odcisku lub jej wzór".

Pismem Prokuratora Rejonowego K. z dnia 23 listopada 2005 r. P.B. został poinformowany, iż wzór podpisu, kserokopia tego podpisu lub podpisu wszystkich zatrudnionych w Prokuraturze Rejonowej w K. funkcjonariuszy publicznych nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Odnośnie kwestii pieczęci służbowej poinformowano, iż zgodnie z § 7 Regulaminu urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury /Dz.U. z 1992 r. Nr 38 poz.163 z późn. zmianami/ Prokuratura używa pieczęci urzędowych z godłem państwowym i nazwą prokuratury, określonych w obowiązujących przepisach - ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych, oraz rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 1955 r. w sprawie tablic i pieczęci urzędowych.

P.B. w dniu 21 grudnia 2005 r. wystosował pismo do Prokuratora Rejonowego K. w którym wniósł o usunięcia naruszenia prawa polegającego na: braku przesłania informacji, a także braku wydania decyzji administracyjnej o odmowie udostępnienia informacji, ewentualnie powiadomienia pisemnego, iż podmiot mający obowiązek udzielić informację publiczną nie może zrealizować wniosku w żądanej formie. Wskazał przy tym, że jego wniosek dotyczył pieczęci imiennych funkcjonariuszy, a nie pieczęci urzędowej Prokuratury.

Prokurator Rejonowy w K. w piśmie z dnia 3 stycznia 2006 r. uznał, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w przedmiotowej sprawie jest bezpodstawne i podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

W dniu 7 marca 2006 r. skargę na bezczynność Prokuratora Rejonowego K. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego złożył P.B. prezentując zarzuty jak w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

Dodał, że reakcja podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji publicznej winna nastąpić niezwłocznie, jednak w terminie nie dłuższym niż 14 dni. Informacja publiczna udostępniana jest w formie i w sposób zgodny z wnioskiem /14 ust. 1 ustawy/, chyba że organ nie ma możliwości technicznych. W takim przypadku zobowiązany jest do poinformowania wnioskodawcy o innym sposobie udostępnienia informacji publicznej. Organ może odmówić udostępnienia informacji publicznej tylko w przypadku określonym ustawą i winien tego dokonać w formie decyzji administracyjnej. Jeśli informacja nie może być udostępniona w terminie określonym w art. 13 ust. 1 ustawy podmiot zobowiązany jest do powiadomienia w tym terminie /14 dni od złożenia wniosku/ o powodach zwłoki oraz o nowym terminie udostępnienia informacji publicznej. Skarżący wskazał, że pomimo upływu 3 miesięcy od złożenia wniosku, nie uzyskał określonej prawem odpowiedzi, ani też wnioskowanej informacji publicznej. Skarżący podniósł, że informacja o jaką wnosił /pieczęć i podpis np. prokuratora/ stanowi informację publiczną, ponieważ zarówno pieczęć jak i podpis prokuratora widnieją na dokumentach urzędowych, które w całości są taką informacją. Brak prowadzenia rejestru wzorów podpisów pracowników lub wzoru pieczęci nie może być powodem nieudostępnienia odcisku lub kserokopii takiego odcisku lub podpisu. P.B. wskazał, że wyjaśniał w piśmie wnioskującym o usunięcie naruszenia prawa, iż pod pojęciem wzór pieczęci służbowej rozumiał wzór konkretnej pieczęci każdego funkcjonariusza /pieczęci imiennej/, a nie chodziło mu o pieczęć urzędowa prokuratury. Nie pytał także o podstawę prawną i zasady wydawania tej pieczęci. Wskazał, że niezależnie od powyższego, w przypadku, kiedy organ I instancji stwierdza, iż wnioskowana informacji nie jest informacją publiczną to powinien wydać decyzję administracyjną o odmowie udzielenia informacji publicznej. P.B. podał również, że złożył na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz k.p.a. zażalenie na bezczynność Prokuratora rejonowego do Prokuratora Okręgowego a Prokurator Okręgowy przesłał zażalenie nie rozpatrując go do Prokuratora Rejonowego.

W odpowiedzi na skargę Prokurator Rejonowy K. wniósł o oddalenie skargi. Wyjaśnił, że przepisy nie nakładają obowiązku składania przez prokuratorów i asesorów wzorów podpisów i podpisywania się na dokumentach urzędowych zgodnie z tymi wzorami, w związku z czym nie jest prowadzony rejestr wzorów podpisów. Podpis prokuratora lub asesora oraz odcisk jego pieczęci imiennej stają się informacją w momencie, kiedy podpis został złożony zaś pieczątka odciśnięta na dokumencie urzędowym skierowanym do innego podmiotu lub złożonym do akt sprawy. W pozostałych wypadkach podpis prokuratora i asesora poza wykonywaniem czynności służbowych, tj. w życiu prywatnym, składany np. w banku, w prywatnej korespondencji itp. nie stanowi informacji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył:

Wnioskiem z dnia 14 listopada 2005 r. P.B. domagał się udostępnienia dwóch rodzajowo i przedmiotowo różniących się informacji: jednej dotyczącej podpisów, drugiej dotyczącej pieczęci.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej nie zawiera zamkniętej i ścisłej definicji informacji publicznej, a umieszczony w jej art. 6 katalog ma charakter przykładowy. Niewątpliwą jednak intencją i założeniem tej ustawy jest szerokie rozumienie przedmiotu regulacji. Co do zasady więc wszystko co wiąże się bezpośrednio z funkcjonowaniem i trybem działania podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1, stanowi informację publiczną. Chociaż w przepisie art. 6 ust. 1 pkt 2, 3 i 4 nie wymieniono wprost pieczęci, to nie może być wątpliwości, że także imienne pieczęcie używane przez prokuratorów, jako element funkcjonowania organu władzy, są nośnikiem informacji publicznej. Informacją publiczną jest nie tylko to, czy pieczęcie takie są używane, ale także ich treść i postać. Ta treść i ta postać funkcjonują bowiem w sposób powtarzalny, względnie trwały i niezmienny. To zaś pozwala na stwierdzenie, że istniejąca jako wyposażenie biurowe prokuratury, pieczęć imienna prokuratora jest samodzielną, niezależną od dokumentu, na którym jej odcisk byłby umieszczony, informacją publiczną. To, w jaki sposób i w jakiej formie informacja ta może być udostępniona jest kwestią techniczną, podlegającą ewentualnie rozwiązaniu w trybie art. 14 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Pierwotny wniosek P.B. w części dotyczącej pieczęci nie był precyzyjny i mógł być rzeczywiście wadliwie odczytany. Wniosek ten jednak został sprecyzowany w piśmie z dnia 21 grudnia 2005 r. i nie było przeszkód, aby nadać mu właściwy bieg. Niepodjęcie przez Prokuratora czynności w tej sprawie zarzut bezczynności czyni uzasadnionym.

Inaczej jednak przedstawia się kwestia podpisów.

Tak jak wskazał Prokurator, przepisy nie przewidują sporządzania przez prokuratorów /czy też innych pracowników/ wzorów podpisów. Nie funkcjonuje więc odpowiedni rejestr, który - podobnie jak pieczęć - stanowiłby utrwalone źródło informacji o wzorze podpisu. Podpis składany jest dopiero jako potwierdzenie określonej, utrwalonej już w formie pisemnej treści, która może przybierać różnoraką postać: pisma, zarządzenia, orzeczenia itp. Postać i forma podpisu są wynikiem czynności, działania, podejmowanego nie abstrakcyjnie, ale każdorazowo i indywidualnie, w określonych momencie i okolicznościach. Dopóki czynność złożenia podpisu nie zostanie dokonana, dopóty podpis sam w sobie nie istnieje. Nie jest zaś informacją publiczną sama potencjalna możliwość wykonania czynności złożenia podpisu. Bez znaczenia przy tym pozostaje to, że składanie podpisu - to działanie wielokrotnie powtarzalne. Powtarzanie to bowiem nie stanowi odwzorowywania istniejącej kalki, lecz każdorazowo jest odrębną, samodzielną, indywidualną czynnością.

Zważywszy powyższe stwierdzić należy, że - przy braku obowiązku utrwalenia wzoru podpisu - informację publiczną stanowić może tylko już złożony i towarzyszący określonej treści podpis, jako element dokumentu. To zaś prowadzi do wniosku, że strona, w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, nie może domagać się udostępnienia "podpisu". Sam w sobie podpis w formie abstrakcyjnej a utrwalonej nie istnieje, a żądanie wytworzenia takowego nie ma żadnych podstaw. Nie chodzi tu przy tym, jak w wypadku istniejącej już pieczęci, o sposób i formę udostępnienia informacji, lecz o byt informacji w ogóle. Żądanie udostępnienia "podpisu" jest co do istoty przedmiotu różne od żądania udostępnienia dokumentu zawierającego podpis. Stąd też w wypadku tak sformułowanego żądania przepis art. 14 ustawy nie może mieć zastosowania.

Z powyżej wyłuszczonych względów Sąd rozpoznający sprawę niniejszą nie podziela poglądu wyrażonego w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 września 2003 r. sygn. II SAB 137-139/03 /Wspólnota 2003/20/54/ w części odnoszącej się do podpisu.

Orzeczenie w pkt 1 wydano w oparciu o przepisy art. 149 ppsa. W części pozostałej, tj. w zakresie, w jakim wniosek P.B. nie dotyczył informacji publicznej, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ppsa skargę odrzucono. W tym bowiem zakresie sprawa nie należy do sądu administracyjnego.