Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Kandut, Sędzia WSA Anna Rotter (spr.), Asesor WSA Katarzyna Stuła-Marcela, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 17 listopada 2022 r. sprawy ze skargi Syndyka Masy Upadłości P. Sp. z o.o. Sp.k. w upadłości w C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia 24 marca 2022 r. nr SKO.4105.768.2021 w przedmiocie podatku od nieruchomości za rok 2021 oddala skargę.

Zaskarżoną decyzją z dnia 24 marca 2022r. nr SKO.4105.768.2021 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Częstochowie (dalej: SKO) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta C. (dalej: organ, organ I instancji) z dnia 2 listopada 2021r. nr [...] określającą P. Sp. z o.o. Sp. k. w upadłości z siedzibą w C. (dalej: spółka, skarżąca) reprezentowanej przez Syndyka masy upadłości (dalej: syndyk), wysokość zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości za rok 2021 w kwocie 297 084,00 zł.

Powyższa decyzja wydana została na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021r., poz. 1540 ze zm., dalej: O.p.) w związku z art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1, art. 6 ust. 9 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1452, dalej: u.p.o.l.).

Stan sprawy.

Decyzją z dnia 2 listopada 2021r. organ I instancji określił spółce wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za rok 2021 w kwocie 297 084,00 zł.

W trakcie postępowania organ ustalił na podstawie Aktu notarialnego Rep. A Nr [...] z dnia 29 kwietnia 2016r., że spółka stała się użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w C. przy ul. [...] – dz. [...], [...], [...], [...], [...],[...], [...] i [...] obr. [...] o pow. 1,5868 ha oznaczonej symbolami Ba i dr. Wskazano, iż na powyższej nieruchomości zostało posadowionych 6 budynków (w tym 4 budynki przemysłowe i 2 budynki pozostałe niemieszkalne) o łącznej pow. użytkowej 11 292,44m2, oraz budowle o wartości 43 500,00zł - zgodnie z deklaracją złożoną przez spółkę w dniu 02.02.2021r.

Organ zwrócił uwagę, iż stosownie do treści art. 6 pkt 9 u.p.o.l. osoby prawne, jednostki organizacyjne oraz spółki niemające osobowości prawnej, jednostki organizacyjne Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, a także jednostki organizacyjne Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe są zobowiązane do składania deklaracji na podatek od nieruchomości w terminie do dnia 31 stycznia.

Wyjaśniono, że zgodnie z zapisami ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podatkowi od nieruchomości podlegają grunty, budynki i ich części oraz budowle i ich części związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wskazano, że podatkowi od nieruchomości podlegają wszystkie grunty, chyba że są one opodatkowane podatkiem rolnym lub leśnym. I tak, art. 2 ust 2 u.p.o.l. wyłącza z opodatkowania tym podatkiem użytki rolne lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Organ podkreślił, iż użyte w u.p.o.l. pojęcia "związane z prowadzeniem działalności gospodarczej" (art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.) i "zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej" (art. 2 ust. 2 u.p.o.l.) nie są tożsame. Grunt zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej zawsze będzie gruntem związanym z prowadzeniem tej działalności, natomiast grunt związany z prowadzeniem działalności gospodarczej nie zawsze będzie gruntem zajętym na prowadzenie działalności gospodarczej (tak wyrok NSA z dnia 29 kwietnia 2020 r., wydany w sprawie o sygn. akt II FSK 2598/19).

Zasadą jest, że podatek od nieruchomości naliczony z zastosowaniem stawki najwyższej należy odprowadzać w przypadku gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób zakwalifikowania ich w ewidencji gruntów i budynków, a także od budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Jak ustalił organ, postanowieniem Sądu Rejonowego w C. [...] Wydział Gospodarczy z dnia 29.05.2020r sygn. akt [...] została ogłoszona upadłość spółki. Organ stwierdził, że z chwilą wydania postanowienia o ogłoszeniu upadłości, spółka nie utraciła statusu przedsiębiorcy. Wskazano, że skutkiem ogłoszenia upadłości jest utrata zarządu nad majątkiem, jednak upadły nie utraci ani zdolności prawnej, ani zdolności do czynności prawnych, co wynika z art. 185 ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003r. Prawo upadłościowe (t.j. Dz. U. z 2022r. poz. 1520, dalej: prawo upadłościowe). W ocenie organu podatnik utracił jedynie zarząd majątkiem firmy na rzecz syndyka, który w imieniu upadłego podejmuje określone czynności, m.in. zarządza przedmiotem opodatkowania - gruntami, budynkami i budowlami wchodzącymi w skład masy upadłościowej. W decyzji wskazano, iż syndyk dokonuje czynności na rachunek upadłego, lecz w imieniu własnym. Spółka będąca w upadłości jest zatem reprezentowana przez syndyka i to ona nadal jest właścicielem masy upadłości, a nie syndyk. Oznacza to, że podatnikiem podatku od nieruchomości jest cały czas upadła spółka. Zdaniem organu ustanie bytu prawnego przedsiębiorcy następuje dopiero z chwilą jego wykreślenia z właściwego rejestru. I dopiero wówczas można mówić o trwałym zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej. W decyzji wskazano na wyrok WSA w Opolu z dnia 7 grudnia 2018 r., sygn. akt I S/VOp 326/18, w którym stwierdzono, iż ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku nie oznacza konieczności natychmiastowego zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej w ramach przedsiębiorstwa dłużnika.

Organ stwierdził, że fakt ogłoszenia upadłości nie spowoduje również utraty przez upadłego posiadania nieruchomości, co do których przysługuje mu prawo własności lub prawo użytkowania wieczystego, z tym że zarząd nad tymi przedmiotami opodatkowania przysługuje wtedy syndykowi. To on, w czasie trwania postępowania upadłościowego, jest odpowiedzialny za realizację obowiązków płatnika i podatnika przez upadłego przedsiębiorcę. Zatem pomimo ogłoszenia upadłości likwidacyjnej grunty i budynki oraz budowle jako będące w posiadaniu przedsiębiorcy, są nadal związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.

Zaznaczono, iż Syndyk masy upadłości spółki złożył korektę deklaracji na podatek od nieruchomości za 2021 rok, w której to wykazał do opodatkowania grunty i budynki będące we własności upadłej spółki, według stawek tzw. pozostałych. Z przedłożonych przez spółkę dokumentów wynika, że nieruchomość jest wpisana do ewidencji środków trwałych spółki, a spółka dokonuje z niej odpisów amortyzacyjnych. W ocenie organu amortyzacja odzwierciedla systematyczne zużywanie się określonych składników majątkowych (środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) wskutek ich wykorzystywania dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Ujęcie nieruchomości w ewidencji środków trwałych, czy dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, albo też zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących nieruchomości, przesądza o jej gospodarczym przeznaczeniu - wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 18 czerwca 2020 r. (I SA/Go 207/20), LEX nr 3035651.

W rezultacie organ I instancji uznał, iż nieruchomości będące w posiadaniu spółki związane są z działalnością gospodarczą, o czym świadczy m.in. ujęcie w ewidencji środków trwałych i opodatkował rzeczone nieruchomości według stawek związanych z działalnością gospodarczą.

W rezultacie organ określił spółce wysokość zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości za 2021 rok w kwocie 297.084,00 zł.

Do opodatkowania organ podatkowy przyjął:

- grunty związane z działalnością gospodarczą o powierzchni 15.868,00 m2,

- budynki związane z działalnością gospodarczą o powierzchni 11.292,44 m2,

- budowle o wartości 43.500,00 zł.

Syndyk wniósł odwołanie od powyższej decyzji organu. W odwołaniu podniesiono, że majątek masy upadłości - od daty ogłoszenia upadłości – nie jest zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, a syndyk prowadzi likwidację majątku masy upadłości. Syndyk wskazał na treść art. 206 prawa upadłościowego, zgodnie z którym prowadzenie przez syndyka działalności gospodarczej powyżej trzech miesięcy od daty ogłoszenia upadłości wymaga zgody rady wierzycieli. Zaznaczono, iż rada wierzycieli w odniesieniu do tego postępowania upadłościowego nie została powołana. W związku z powyższym syndyk stwierdził, że nieruchomości stanowiące masę upadłości, będące przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości, nie są od daty ogłoszenia upadłości zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Syndyk stwierdził, że w postępowaniu upadłościowym nie jest prowadzona ewidencja działalności gospodarczej i nie są dokonywane odpisy amortyzacyjne, a skład majątku masy upadłości nie jest ustalany na podstawie ewidencji prowadzonych przez upadłą spółkę, lecz na podstawie spisu inwentarza, a jego aktualna wartość ustalana jest przez powołanego na tę okoliczność rzeczoznawcę. Końcowo w odwołaniu wskazano, iż w dniu 2 lipca 2021r. wydane zostało przez Sędziego komisarza przy Sądzie Rejonowym w C. Wydział [...] Gospodarczy, postanowienie zezwalające syndykowi na odstąpienie od sprzedaży przedsiębiorstwa w całości.

SKO decyzją z dnia 24 marca 2022r. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji z dnia 2 listopada 2021r.

W decyzji organu odwoławczego powołano się na art. 5 ust. 1 u.p.o.l., zgodnie z którym wysokość stawek podatku od nieruchomości, określa rada gminy. Wyjaśniono, iż wysokość stawek określono w uchwale Rady Miasta Częstochowy z dnia 29 października 2020r. Nr 462.XXXIV.2020 w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości w 2021 roku (Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego z dnia 5 listopada 2020r. poz. 7765).

Zwrócono uwagę na art. 144 ust. 1 prawa upadłościowego zgodnie z którym po ogłoszeniu upadłości postępowania sądowe, administracyjne łub sądowoadministracyjne dotyczące masy upadłości mogą być wszczęte i prowadzone wyłącznie przez syndyka albo przeciwko niemu. Stroną postępowań cywilnych i administracyjnych dotyczących masy upadłości jest zatem syndyk, który działa na rzecz upadłego ale w imieniu własnym. Podkreślono, że zaskarżona decyzja została wydana wobec P. Sp. z o.o. Sp. k. w upadłości Pani K. S. Syndyk Masy Upadłości, jako adres wskazano: ul. [...], [...] C., jednak wysokość zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości została określona wobec P. Sp. z 0.0. Sp. k. w upadłości z siedzibą w C. przy ul. [...]. Według SKO nie ulega wątpliwości, że decyzja została prawidłowo doręczona stronie, tj. Syndykowi Masy Upadłości P. Sp. z o.o. Sp. k. w upadłości Pani K. S.. Tym samym organ odwoławczy uznał, że powyższa wada nie stanowi uchybienia powodującego konieczność wyeliminowania zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego.

SKO dokonując analizy treści aktu notarialnego stwierdziło, iż sporne nieruchomości zostały wniesione aportem do spółki do prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto do akt sprawy dołączono ewidencję środków trwałych spółki według stanu na dzień 1 stycznia 2021r. SKO zaznaczyło, iż na liście środków trwałych w użyciu, grupa O, pod poz. 2 wpisane zostały grunty C. [...], a pod poz. 3 grunty C. [...]. Ponadto na liście środków trwałych w użyciu, grupa 1, pod poz. 4 wprowadzono środek trwały pod nazwą hala C. ul. [...], a pod poz. 5 środek trwały pod nazwą hala [...].

W rezultacie SKO stwierdził, że w rozpoznanej sprawie związek wskazanych w decyzji organu nieruchomości z działalnością gospodarczą spółki jest niepodważalny i opiera się na treści aktu notarialnego Rep. A Nr [...] z dnia 29 kwietnia 2016r., dotyczącego wniesienia do spółki, jako wkładu niepieniężnego spornych nieruchomości. SKO powołało się na treści wpisu w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego dotyczącego przedmiotu działalności spółki oraz ewidencji środków trwałych spółki według stanu na dzień 1 stycznia 202Ir.

Zaznaczono, że w dniu 2 lipca 2021r. wydane zostało przez Sędziego komisarza przy Sądzie Rejonowym w C. Wydział [...] Gospodarczy, postanowienie zezwalające Syndykowi na odstąpienie od sprzedaży przedsiębiorstwa w całości. W ocenie SKO treść art. 312 ust. 1 prawa upadłościowego nie zabrania dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa upadłego po ogłoszeniu upadłości.

Podkreślono, iż do nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej zaliczone winny być również te grunty, budynki lub budowle, które przejściowo nie są wykorzystywane przez podatnika w prowadzonej działalności gospodarczej, ale ich cechy oraz rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej powoduje, że mogą być one wykorzystywane na ten cel.

Ostatecznie SKO doszło do wniosku, iż w sprawie brak jest podstaw prawnych do zaliczenia spornych gruntów, budynków i budowli do kategorii budynków i gruntów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej i opodatkowania tych składników majątku obniżoną stawką podatku. Jak podkreślono w decyzji ogłoszenie upadłości spółki i nieprowadzenie obecnie działalności gospodarczej nie powoduje utraty statusu przedsiębiorcy przez spółkę i nie może mieć w związku z tym wpływu na wysokość podatku. Związek danej nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej oznacza także związek pośredni czy też potencjalny, służący prowadzonej działalności i nie może być utożsamiany jedynie z działalnością faktyczną. O tym, czy dana nieruchomość pozostaje związana z działalnością gospodarczą nie przesądza to, czy działalność ta jest w danym obiekcie faktycznie i w danym czasie prowadzona.

SKO wyjaśnił ponadto, iż powodem zmniejszenia przez syndyka powierzchni budynków wykazanych w deklaracji za rok 2021, a następnie przyjętych do opodatkowania w zaskarżonej decyzji w porównaniu do wcześniej składanych przez Spółkę deklaracji na podatek od nieruchomości była omyłką.

Na powyższą decyzję syndyk wniósł do tut Sądu skargę.

W skardze zarzucono organowi odwoławczemu brak pełnego i bezstronnego zbadania, czy nieprowadzenie działalności gospodarczej wynikało z działalności faktycznej skarżącego, czy z braku możliwości prowadzenia tej działalności przez skarżącą z mocy prawa, w związku z ogłoszeniem upadłości przedsiębiorcy. Powołano się na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2021r. sygn. SK 39/19 oraz na wyrok NSA z dnia 4 marca 2021r. sygn. akt III FSK 896/21.

Spółka podniosła, iż nie kwestionuje ustaleń organu, co do stanu nieruchomości i związku pośredniego, czy potencjalnego z prowadzeniem działalności, gdyż jest to bezsprzeczne. Spółka zakwestionowała brak analizy prawnej organu i uzasadnienia, czy skarżąca w sytuacji ogłoszenia upadłości ma możliwość nieskrępowanego prowadzenia działalności gospodarczej, czy z mocy prawa działalności gospodarczej prowadzić nie może. Syndyk zaznaczył, iż w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej po spełnieniu warunków określonych prawem upadłościowym, spółka popierałaby stanowisko, że za okres taki powinien być naliczany podatek od nieruchomości w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z uwagi na fakt, iż nie prowadzenie działalności gospodarczej przez spółkę nie wypływało z jej woli ale spowodowane było postanowieniami szczególnego aktu prawnego, ściśle określającego i wiążącego działania spółki, syndyk wniósł o uwzględnienie skargi i uchylenie decyzji w całości.

W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje.

Skarga jako niezasadna podlega oddaleniu.

Spór pomiędzy stronami sprowadza się do rozstrzygnięcia czy ogłoszenie upadłości spółki i nie powołanie rady wierzycieli, która w trybie art. 206 prawa upadłościowego mogłaby udzielić zgody na prowadzenie przez syndyka działalności gospodarczej powyżej trzech miesięcy od daty ogłoszenia upadłości, skutkuje niemożnością zaliczenia nieruchomości objętych masą upadłościową, do nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zdaniem syndyka sporne nieruchomości nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, i dlatego winny zostać na gruncie u.p.o.l. zaliczone do kategorii budynków i gruntów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, a w konsekwencji należy je opodatkować obniżoną stawką podatku.

Odmiennego zdania są organy, według których ogłoszenie upadłości spółki i nieprowadzenie aktualnie działalności gospodarczej nie powoduje utraty przez spółkę statusu przedsiębiorcy i nie może mieć wpływu na wysokość podatku.

Rację w sporze należy przyznać organom.

W rozpoznanej sprawie najistotniejszą kwestią wymagającą oceny jest to, czy sporne nieruchomości powinny być opodatkowana według wyższych stawek przewidzianych dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (tak jak uważają organy podatkowe), czy też według stawek niższych, jak uważa skarżąca,

W tym miejscu wskazać należy na treść art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. zawierający definicję gruntów, budynków i budowli (dalej: nieruchomości) związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zgodnie z tym przepisem, nieruchomości związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to nieruchomości będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z zastrzeżeniem ust. 2a (który w sprawie nie znajduje zastosowania). Przesłanką nakazującą zakwalifikować daną nieruchomość jako nieruchomość związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej jest okoliczność posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę. Niemniej przepis ten należy interpretować przez pryzmat wyroku TK z 24.02.2021 r., SK 39/19. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., rozumiany w ten sposób, że o związaniu gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje wyłącznie posiadanie gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2.04.1997 r. (Dz.U. Nr 78 poz. 483 ze zm.). "Związek" nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej, nie może opierać się na samym fakcie posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą.

Należy odnieść się do wyroku NSA z 15.12.2021 r., III FSK 4061/21, w którym wyjaśniono, że jeżeli jedyną formą aktywności podatnika/przedsiębiorcy, w posiadaniu którego znajduje się nieruchomość, jest wykonywanie działalności gospodarczej, uznać należy, że wyłącznym przejawem jego działania jest prowadzenie przedsiębiorstwa. W takim przypadku już tylko samo posiadanie nieruchomości oznacza, że jest ona związana z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. Należy w pełni podzielić powyższe stanowisko. Tym samym za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., można uznać nieruchomości stanowiące własność podatnika (znajdujące się w posiadaniu samoistnym albo użytkowaniu wieczystym), które są w posiadaniu przedsiębiorcy (innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą) oraz jednocześnie:

- wchodzą w skład prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 k.c., w szczególności gdy podatnik ujął te składniki majątkowe w prowadzonej ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na to, czy nieruchomość jest wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej lub

- przedmiot działalności przedsiębiorcy obejmuje jedynie prowadzenie działalności gospodarczej, bez względu na to, czy nieruchomość jest wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej, lub

- nieruchomości są funkcjonalnie powiązane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podmiot, w którego posiadaniu się znajdują, nawet jeżeli nie zostały uwzględnione w ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych i prawnych, tzn.: są faktycznie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w znaczeniu zdefiniowanym w art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l. albo

- mogą być potencjalnie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w ww. rozumieniu, przez co należy rozumieć sytuację, w której przedsiębiorca podejmuje i realizuje zachowania kwalifikowane w obrębie przedmiotu opodatkowania jako czynności mające na celu przygotowanie, zachowanie lub zabezpieczenie nieruchomości do przyszłej (planowanej) działalności gospodarczej, bądź do kontynuacji przerwanej działalności gospodarczej, związane z ponoszeniem wydatków rozliczanych w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Za takim rozumieniem określenia "związany z prowadzeniem działalności gospodarczej" opowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4.03.2021 r., III FSK 896/21, stwierdzając że związek z działalnością gospodarczą oprócz samego posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, powinien być oparty na faktycznym lub nawet potencjalnym wykorzystywaniu tej nieruchomości w działalności gospodarczej tego podmiotu. Grunty, budynki i budowle, które choćby pośrednio lub w ograniczonym zakresie służą prowadzeniu działalności gospodarczej, powinny być uznane ze związane z tą działalnością. W ustaleniu istnienia związku nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą przydatne mogą być na przykład takie okoliczności, jak wprowadzenie nieruchomości do ewidencji środków trwałych, ujęcie wydatków na nabycie lub wytworzenie oraz utrzymanie w kosztach działalności gospodarczej. O istnieniu takiego związku może też świadczyć charakter rzeczy (np. budowli), wskazujący na jej gospodarcze przeznaczenie.

W realiach rozpoznanej sprawy ustalono na podstawie Aktu notarialnego Rep. A Nr [...] z dnia 29 kwietnia 2016r.że spółka stała się użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w C. przy ul. [...] – dz. [...], [...], [...], [...], [...],[...], [...] i [...] obr. [...] o pow. 1,5868 ha oznaczonej symbolami Ba i dr. Wskazano, iż na powyższej nieruchomości zostało posadowionych 6 budynków (w tym 4 budynki przemysłowe i 2 budynki pozostałe niemieszkalne) o łącznej pow. użytkowej 11 292,44m2, oraz budowle o wartości 43 500,00zł- zgodnie z deklaracją złożoną przez spółkę w dniu 02.02.2021r.

Z treści powyższego aktu notarialnego wynika, iż sporne nieruchomości zostały wniesione aportem do spółki do prowadzenia działalności gospodarczej, co dokumentuje związek spornych nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie ze znajdującą się w aktach sprawy ewidencją środków trwałych spółki według stanu na dzień 1 stycznia 2021r., na liście środków trwałych w użyciu, grupa O, pod poz. 2 wpisane zostały grunty C. [...], a pod poz. 3 grunty C. [...]. Ponadto na liście środków trwałych w użyciu, grupa 1, pod poz. 4 wprowadzono środek trwały pod nazwą hala C. ul. [...], a pod poz. 5 środek trwały pod nazwą hala [...]. Powyższe wykazuje również związek wskazanych w decyzji organu nieruchomości z działalnością gospodarczą spółki.

Sąd stwierdza, iż ujęcie nieruchomości w ewidencji środków trwałych przesadza o jej gospodarczym przeznaczeniu.

Organy słusznie zwróciły uwagę na treść wpisu w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego dotyczącego przedmiotu działalności spółki. Podnieść należy, iż ustanie bytu prawnego przedsiębiorcy następuje dopiero z chwilą jego wykreślenia z właściwego rejestru i dopiero wówczas można mówić o trwałym zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej, co w rozpoznanej sprawie nie miało miejsca.

Skutkiem ogłoszenia upadłości jest utrata zarządu nad majątkiem, jednak upadły nie utraci ani zdolności prawnej, ani zdolności do czynności prawnych, co wynika z art. 185 ust. 2 prawa upadłościowego. Podatnik utracił jedynie zarząd majątkiem firmy na rzecz syndyka, który w imieniu upadłego podejmuje określone czynności, m.in. zarządza przedmiotem opodatkowania - gruntami, budynkami i budowlami wchodzącymi w skład masy upadłościowej. Organy słusznie uznały, iż ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku nie oznacza konieczności natychmiastowego zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej w ramach przedsiębiorstwa dłużnika. Fakt ogłoszenia upadłości nie spowoduje również utraty przez upadłego posiadania nieruchomości, co do których przysługuje mu prawo własności lub prawo użytkowania wieczystego, z tym że zarząd nad tymi przedmiotami opodatkowania przysługuje wtedy syndykowi. To on, w czasie trwania postępowania upadłościowego, jest odpowiedzialny za realizację obowiązków płatnika i podatnika przez upadłego przedsiębiorcę. Sąd zwraca uwagę, iż prawo upadłościowe nie zawiera normy, która definitywnie zakazywałaby prowadzenia działalności gospodarczej przez upadłego.

Organy w obu swoich decyzjach wskazały na zebrane dowody, w oparciu o które ustalono stan faktyczny oraz dokonały bardzo obszernej analizy stanu faktycznego i prawnego mającego miejsce w niniejszej sprawie, w szczególności uwzględniono wszystkie okoliczności niezbędne do podjęcia rozstrzygnięcia w rozpoznanej sprawie,

W rezultacie organy prawidłowo uznały, iż pomimo ogłoszenia upadłości likwidacyjnej grunty i budynki oraz budowle jako będące w posiadaniu przedsiębiorcy są nadal związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. i zastosowały prawidłową stawkę podatku.

Mając powyższe na względzie Sąd, na podstawie art.151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022r. poz. 329 ze zm.), skargę oddalił.