Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Bogusław Gruszczyński, po rozpoznaniu w dniu 30 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale II Izby Finansowej zażalenia I. S.A. w P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 2616/08 odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku tego Sądu z dnia 17 marca 2009 r. wydanego w sprawie ze skargi I. S.A. w P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 27 czerwca 2008 r., nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu zabezpieczenia na majątku podatnika przyszłych zobowiązań podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r. p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie

Wnioskiem z dnia 5 maja 2009 r. I. S.A. w P. zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku tego Sądu z dnia 17 marca 2009 r. W uzasadnieniu pełnomocnik Spółki wskazał, że sporządzona przez niego skarga kasacyjna miała zostać nadana w placówce pocztowej przez pracownika jego kancelarii. Jednakże przesyłka, zawierająca skargę kasacyjną, zagubiła się pracownikowi kancelarii pośród innych dokumentów znajdujących się na stole. Wskutek tego zapomniał o niej, a dopiero następnego dnia zorientował się, że nie została wysłana.

Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 2616/08) Wojewódzki Sąd Administracyjny odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. W ocenie Sądu, okoliczność powołana we wniosku była przejawem zawinionego zaniedbania pracownika kancelarii. Skutki tego zaniedbania obciążają pracodawcę, a więc pełnomocnika. Niewywiązanie się bowiem przez pracownika z powierzonego mu obowiązku wysłania przesyłki w godzinach pracy, bez wyraźnych przeszkód obiektywnych, obciąża osobę zlecającą tę czynność. Z kolei strona działająca przez pełnomocnika ponosi wszelkie negatywne konsekwencje jego zaniedbań.

W zażaleniu na opisane postanowienie pełnomocnik Spółki zarzucił naruszenie art. 86 § 1 w związku z art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie: "p.p.s.a.". Naruszenie to polegało jego zdaniem na przyjęciu przez Sąd pierwszej instancji, że strona nie uprawdopodobniła braku winy. W uzasadnieniu autor zażalenia powtórzył okoliczności uchybienia terminowi do wniesienia skargi kasacyjnej przedstawione we wniosku o jego przywrócenie. Nadto podniósł, że podał tam okoliczności, które wskazują na brak jego winy w uchybieniu terminowi.

W konsekwencji wspomniany autor wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu do ponownego rozpoznania.

Dyrektor Izby Skarbowej w W. nie złożył odpowiedzi na zażalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Pomimo powołania w zażaleniu zarzutu naruszenia art. 86 § 1 w związku z art. 87 § 2 p.p.s.a., autor zażalenia nie zawarł w nim żadnych okoliczności lub argumentów podważających ocenę Sądu pierwszej instancji. Uzasadnienie zażalenia ogranicza się bowiem do powtórzenia okoliczności podniesionych we wniosku oraz stwierdzenia, że usprawiedliwiają one brak winy w uchybieniu terminowi. W tej sytuacji postawiony zarzut jest gołosłowny i nie może zostać uwzględniony.

We wniosku pełnomocnik Spółki przedstawił okoliczności związane z zaniechaniem wysłania skargi kasacyjnej we właściwym czasie. Można je zatem uznać za uprawdopodobnione, ale nie wskazują one braku winy strony. Wręcz przeciwnie – wynika z nich, że powodem uchybienia terminowi było zawinione zaniedbanie pracownika kancelarii pełnomocnika. Trafnie przyjął Sąd pierwszej instancji, że to zaniedbanie obciąża pełnomocnika, a w konsekwencji i Spółkę. Niewykonanie przez pracownika lub inną osobę czynności zleconej przez pełnomocnika nie zawsze jest równoznaczne z winą strony. Jeśli jest ono spowodowane przeszkodami obiektywnymi, które nie mogły być przezwyciężone przy dochowaniu należytej staranności, to nie obciąża pełnomocnika i strony. Jednakże przeoczenie pracownika kancelarii nie sposób uznać za przyczynę obiektywną.

Z przytoczonych względów Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.