Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Maria Dożynkiewicz (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia N. spółki cywilnej na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 93/12 w zakresie wezwania o uiszczenie wpisu od skargi w sprawie ze skargi N. spółki cywilnej na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 16 listopada 2011 r. nr ... w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu za styczeń, marzec i maj 2006 r.; uchylenia decyzji w części dotyczącej określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za wyżej wymienione miesiące i umorzenia postępowania w sprawie; oraz określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za styczeń, marzec i maj 2006 r. postanawia oddalić zażalenie.

Zaskarżonym zarządzeniem z 16 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 93/12 Przewodniczący Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi w sprawie ze skargi N. spółki cywilnej na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 16 listopada 2011 r. nr ... w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu za styczeń, marzec i maj 2006 r., uchylenia decyzji w części dotyczącej określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za wyżej wymienione miesiące i umorzenia postępowania w sprawie oraz określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za styczeń, marzec i maj 2006 r. wezwał stronę postępowania na podstawie art. 220 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 1270; dalej p.p.s.a.) do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 13.866 zł stosownie do § 1 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 221, poz. 2193 ze zm.).

W zażaleniu na to zarządzenie skarżąca wniosła o określenie wpisu stosownie do wysokości zobowiązania podatkowego zrodzonego zaskarżoną decyzją. Skarżąca jako wartość przedmiotu zaskarżenia wskazywała jedynie sumę kwot podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego określoną w decyzji tj. 17 zł.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I WSA w Łodzi wskazuje prawidłową kwotę wpisu od skargi.

Przede wszystkim wskazać trzeba, że 16 kwietnia 2012 r. wydane zostało w tej sprawie zarządzenie sędziego sprawozdawcy określające wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 1.386.567 zł. Ustalenia co do wartości przedmiotu zaskarżenia są prawidłowe i zgodne z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 stycznia 2008 r., sygn. akt I FPS 7/07 (ONSAiWSA 2008/2/24), w świetle której wartość przedmiotu zaskarżenia stanowi tylko ta część należności pieniężnej, która została zakwestionowana w skardze. Jeżeli bowiem wartość przedmiotu zaskarżenia stanowi część należności pieniężnej, która została zakwestionowana w skardze, a ze skargi wynika, że podatnik zaskarżył decyzję w całości (nie wskazał jakoby było inaczej), to nie ulega wątpliwości, że wartość przedmiotu zaskarżenia stanowi całość należności pieniężnej, do której decyzja się odnosi. Decyzja organu odwoławczego wskazuje zaś, po pierwsze, na różnicę między kwotą nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy deklarowaną przez stronę a kwotą tej nadwyżki ustaloną w toku kontroli, a po drugie, na określoną w czasie kontroli kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego, której podatniczka nie deklarowała. Skarżąca zaś z jednej strony uznaje za wartość przedmiotu zaskarżenia jedynie sumę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego, ale z drugiej strony w treści skargi na decyzję w dalszym ciągu żąda zwrotu nadwyżki podatku VAT, powołując się na zasadę neutralności podatku VAT (k. 11 akt WSA). Oznacza to, że skarżąca nie tylko nie zgadza się z rozstrzygnięciem organów co do zobowiązania podatkowego, ale kwestionuje również rozstrzygnięcie w kwestii wysokości nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Niewątpliwie oba te elementy składają się na całość decyzji, dlatego przy ustalaniu wartości przedmiotu zaskarżenia trzeba je uwzględnić. O "wartości przedmiotu zaskarżenia" nie decyduje bowiem kwotowy wynik decyzji, a jej "przedmiot", na który w niniejszej sprawie składa się należność pieniężna żądana przez organ od podatnika i należność pieniężna żądana przez podatnika od organu.

W tej sytuacji należy wskazać, że wartość przedmiotu zaskarżenia stanowi suma następujących elementów:

- różnic między kwotą nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika deklarowanej w poszczególnych miesiącach przez skarżącą a kwotą tej nadwyżki ustaloną w toku kontroli, które wynoszą: za styczeń 2006 r. 490.710 zł; za marzec 2006 r. 469.260 zł i za maj 2006 r. 426.580 zł;

- kwoty zobowiązania podatkowego określonego przez organy, która wynosi za styczeń 2006 r. 3 zł, za marzec 2006 r. 7 zł i za maj 2006 r. 7 zł.

Suma ta wynosi 1.386.567 zł.

Stosownie do art. 216 p.p.s.a. jeżeli przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna, stanowi ona wartość przedmiotu zaskarżenia. Art. 231 zdanie pierwsze p.p.s.a. stanowi zaś, że wpis stosunkowy pobiera się w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne. Słusznie zatem Przewodniczący Wydziału I WSA w Łodzi ustalił wysokość wpisu w tej sprawie na kwotę 13.866 zł, jako że zgodnie z § 1 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 16 grudnia 2003 r. wpis stosunkowy zależy od wysokości należności pieniężnej objętej zaskarżonym aktem i wynosi - w przypadku należności ponad 100.000 zł - 1 % wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 2.000 zł i nie więcej niż 100.000 zł. Nie ulega wątpliwości, że 1 % sumy 1.386.567 zł wynosi, przy zastosowaniu zaokrąglenia wymaganego w świetle art. 219 § 2 zdanie drugie p.p.s.a., 13.866 zł.

Nie znajdując więc podstaw do uwzględnienia zażalenia, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 i art. 198 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.