Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Kraków, dnia 12 czerwca 2023 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie: Przewodniczący: sędzia WSA Małgorzata Łoboz po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. na bezczynność Burmistrza Gminy Zator w przedmiocie wykonania czynności w zakresie udostępniania zbiorów danych przestrzennych – postanawia – odrzucić skargę.

Pismem z 18 kwietnia 2023 r. A. W. (dalej: skarżąca) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na "bezczynność Burmistrza Zatora w zakresie udostępnienia informacji publicznej, tj. zbioru danych przestrzennych dla planów miejscowych oraz zbioru danych przestrzennych dla studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego" zgodnie z wnioskiem skarżącej z 16 grudnia 2022 r. o udostępnienie informacji publicznej. Skarżąca wskazała, że wystąpiła do organu z wnioskiem o dostęp do informacji publicznej obejmującej zbiory danych przestrzennych dla miejscowych planów oraz dla studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. We wniosku poinformowała, że ujawnione w Ewidencji zbiorów i usług danych przestrzennych adresy usług pobierania nie zapewniają dostępu do ww. informacji publicznej. Pod wskazanym przez organ adresem usługi pobierania nie uzyskała wnioskowanych informacji (danych) publicznych. Zdaniem skarżącej pismo organu było ogólnikowym odesłaniem do Ewidencji Zbiorów i Usług Danych Przestrzennych. Jak zaznaczyła skarżąca, na dzień składania skargi organ nadal nie udostępnił informacji publicznej, co jest w istocie odmową udzielenia informacji publicznej.

Skarżąca zaznaczyła, że Gmina Zator posiada 9 obowiązujących miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz 2 przystąpienia do sporządzenia planów miejscowych. Jak wynika z treści § 7 rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 26 października 2020 r. w sprawie zbiorów danych przestrzennych oraz metadanych w zakresie zagospodarowania przestrzennego, zbiór danych przestrzennych tworzy się w sposób umożliwiający udostępnianie danych przestrzennych oddzielnie dla każdego aktu planowania przestrzennego. Natomiast zgodnie z art. 67c ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, organy tworzą i aktualizują dane przestrzenne dla aktów, o których mowa w art. 67a ust. 2, w toku prowadzonej procedury planistycznej, przy czym dane, o których mowa w art. 67a ust. 3 pkt 1 i 2, tworzone są najpóźniej w terminie 30 dni od dnia podjęcia uchwały w sprawie przystąpienia do sporządzenia danego aktu albo jego zmiany. W ocenie skarżącej oznacza to, że organ powinien udostępniać oddzielnie dla każdego planu (tj. planu obowiązującego i sporządzanego) informacje zawarte w trzech obiektach przestrzennych, tj. akt planowania przestrzennego, rysunek aktu planowania przestrzennego i dokument formalny. Skarżąca wskazała, że usługa pobierania WFS udostępnia informację niepełną i nieadekwatną do treści wniosku, uruchomiona przez organ usługa pobierania ATOM nie udostępnia oddzielnie dla każdego aktu planowania informacji zawartych w trzech obiektach przestrzennych i nie zapewnia bezpośredniego dostępu do danych przestrzennych. Skarżąca wyraziła opinię, że wszystkie informacje dotyczące sporządzonego aktu planowania przestrzennego są informacją publiczną i polegają udostępnieniu.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, względnie oddalenie. Organ podkreślił, że wniosek skarżącej o zapewnienie dostępu do danych z zakresu zagospodarowania przestrzennego był już podstawą skargi do tut. Sądu, który postanowieniem z 22 lutego 2023 r. sygn. II SAB/Kr 19/23 odrzucił skargę, jako niedopuszczalną. Przedmiotowo skarga poprzednia i obecna dotyczą tego samego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie miał na uwadze, co następuje.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że skarga na bezczynność organu jest pochodną skargi, którą można wnieść na określone w przepisach prawne formy działania organów administracji publicznej (por. postanowienie WSA w Poznaniu z 30 maja 2023 r. sygn. IV SAB/Po 71/23). W przepisach art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej: P.p.s.a.) wymieniono te prawne formy działania administracji publicznej, które podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Są to: decyzje administracyjne (pkt 1), postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty (pkt 2), inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (pkt 4), pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach (pkt 4a). Skarga na bezczynność organów administracji dopuszczalna może być tylko w tych przypadkach, w których organy te, stosownie do przepisów prawa zobowiązane będą do wydania decyzji lub określonych kategorii postanowień, bądź też innych aktów lub czynności, określonych w pkt 4 cytowanego przepisu, a z ustawowego obowiązku nie wywiążą się w prawem przewidzianym terminie.

Trzeba mieć na względzie, że przepis art. 67a ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, na który skarżąca się powołuje, nałożył na organy właściwe do sporządzania projektów aktów planistycznych, o których mowa w ust. 2, takich jak: plany zagospodarowania przestrzennego województwa, studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, miejscowe plany odbudowy i miejscowe plany rewitalizacji, obowiązek tworzenia oraz prowadzenia, w tym aktualizowania i udostępniania, zbiorów danych przestrzennych w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej. Obowiązek ten został sformułowany w art. 67a ust. 1 u.p.z.p. w ramach nowego rozdziału 5a pt. "Zbiory danych przestrzennych", regulującego zasady tworzenia, prowadzenia, aktualizacji i udostępniania zbiorów danych przestrzennych. Z przywołanych przepisów wynika, że na skutek działań właściwych organów administracji ma być stworzona i prowadzona infrastruktura informacji przestrzennej, która będzie umożliwiała samodzielne pozyskiwanie tych danych za pomocą środków komunikacji elektronicznej, a dostęp do usług, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 i 2, zgodnie z art. 12 ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej, jest powszechny i nieodpłatny.

W świetle powyższego, sama czynność utworzenia zbiorów danych przestrzennych, czy też czynność zamieszczenia tam określonej informacji publicznej nie dotyczy uprawnień lub obowiązków indywidualnego adresata, w tym skarżącej. Udostępnianie przez właściwe organy informacji ze zbiorów danych przestrzennych nie ma charakteru indywidualnego, gdyż czynności podejmowane w tym zakresie nie są skierowane do indywidualnie oznaczonego adresata. Obowiązek organu ma tu jedynie ogólny charakter i nie odpowiada mu uprawnienie niepowiązanych z nim organizacyjnie podmiotów do żądania opublikowania określonych informacji, bądź też zmiany sposobu publikacji informacji już udostępnionych. Żądanie skarżącej sprowadza się w istocie do kontestowania prawidłowości prowadzenia rejestru publicznego, zawierającego zbiory danych przestrzennych. Czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a., muszą mieć indywidualny charakter. Skoro czynność utworzenia, prowadzenia i udostępniania zbiorów danych przestrzennych nie dotyczy indywidualnych uprawnień lub obowiązków skarżącej określonych przepisami prawa, to podejmowane w tym zakresie działania organu nie stanowią czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a., co przesądza o niedopuszczalności przedmiotowej skargi. Powyższe skutkuje stwierdzeniem, że sprawa objęta przedmiotową skargą, nie należy do właściwości sądu administracyjnego (por. również postanowienia NSA z 24 stycznia 2023 r. w sprawach o sygn. akt II OSK 2662/22 i II OSK 2676/22).

W tym stanie sprawy skargę należało odrzucić, o czym Sąd orzekł na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a.