drukuj    zapisz    Powrót do listy

6110 Podatek od towarów i usług 6560, Interpretacje podatkowe Podatek od towarów i usług, Minister Finansów, Oddalono skargę, I SA/Go 384/16 - Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 2016-12-15, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Go 384/16 - Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp.

Data orzeczenia
2016-12-15 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2016-11-14
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Sędziowie
Anna Juszczyk - Wiśniewska /przewodniczący sprawozdawca/
Jacek Niedzielski
Krystyna Skowrońska-Pastuszko
Symbol z opisem
6110 Podatek od towarów i usług
6560
Hasła tematyczne
Interpretacje podatkowe
Podatek od towarów i usług
Sygn. powiązane
I FSK 406/17 - Wyrok NSA z 2019-03-19
Skarżony organ
Minister Finansów
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2016 poz 718 art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Dz.U. 2011 nr 177 poz 1054 art. 29a ust. 7 pkt 1, art. 106 j ust.1 ust.1 pkt 1, art. 106b ust.1 pkt 1
Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Juszczyk – Wiśniewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jacek Niedzielski Sędzia WSA Krystyna Skowrońska- Pastuszko Protokolant st. sekr. sąd. Anna Głowacka po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2016 r. na rozprawie sprawy ze skargi Nadleśnictwa na indywidualną interpretację Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

Nadleśnictwo (dalej Skarżący, Strona) złożyło skargę na wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej z upoważnienia Ministra Finansów (dalej zwanego Organem) interpretację indywidualną z dnia [...] czerwca 2016r. nr [...].

Zaskarżona interpretacja wydana została w związku ze złożonym w dniu

23 maja 2016 r. wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania o kwotę skonta z tytułu wcześniejszej zapłaty na fakturze dokumentującej dostawę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Nadleśnictwo jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.) - dalej ustawa o podatku od towarów i usług - i prowadzi działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 tej ustawy. Sprzedaż produktów gospodarki leśnej, tj. drewna, sadzonek, szyszek, nasion, choinek, zwierzyny jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, i stanowi główne źródło sprzedaży dokonywanej przez Nadleśnictwo.

Zasady sprzedaży drewna w roku 2016 określone zostały Zarządzeniem nr 64 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 16 września 2015 r. w sprawie zasad sprzedaży drewna w Państwowym Gospodarstwie Leśnym Lasy Państwowe na rok 2016. W § 5 ww. zarządzenia w ust. 12 postanowiono, że bez względu na umowny termin płatności w przypadku przedpłaty lub zapłaty w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury ma zastosowanie skonto. Skonto (upust) nie ma zastosowania w sprzedaży detalicznej. Wysokość skonta i zasady jego stosowania podawane są w odrębnym komunikacie na stronie internetowej [...].

W Komunikacie z dnia 26 października 2015 r. Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych w sprawie stosowania skonta w roku 2016 podano, że bez względu na umowny termin płatności w przypadku: przedpłaty; zapłaty należności w terminie 14 dni włącznie od daty wystawienia faktury ma zastosowanie w 2016 roku jednakowe skonto w wysokości 1,5%.

W obecnym stanie faktycznym Nadleśnictwo wystawia fakturę na całość dostawy, a następnie po uiszczeniu zapłaty przez klienta rozpatruje prawo do skonta i jeżeli okaże się, że klient spełnił warunek, i zapłacił w ciągu 14 dni od daty wystawienia faktury, udziela skonta. Operacja udzielenia skonta dokumentowana jest przez Nadleśnictwo fakturą korygującą wystawianą do faktury VAT dokumentującej dostawę drewna. Nadleśnictwo wystawia fakturę korygującą zgodnie z art. 106 ustawy o VAT in minus, do faktury wcześniej wystawionej na całość dostawy na rzecz danego klienta. Stosowane rozwiązanie jest bardzo uciążliwe i pracochłonne zarówno dla sprzedającego Nadleśnictwa, jak i dla kupującego drewno. Z uwagi na fakt, iż generalnie wszyscy klienci Wnioskodawcy mają prawo do skorzystania ze skonta i w praktyce spełniają warunki do jego uzyskania na okoliczność sprzedaży - w warunkach dotychczas stosowanych zasad dokumentowania skonta - generowana jest podwójna liczba faktur.

W celu usprawnienia procesu udzielania skonta Nadleśnictwo zamierza

w umowach na sprzedaż drewna określić zasady ich udzielania poprzez wprowadzenie do nich zapisów o następującej treści:

Kupujący zapewnia i zobowiązuje się wobec Sprzedawcy, że za każdą zrealizowaną sprzedaż drewna dokona zapłaty w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury VAT.

W związku ze zobowiązaniem zapłaty należności przez kupującego określonego w pkt 8.1 niniejszej umowy Sprzedawca będzie każdorazowo wystawiał fakturę VAT na wartość drewna z uwzględnieniem skonta w wysokości 1,5%.

W przypadku nie wywiązania się Kupującego ze zobowiązania określonego w pkt 8.1 Sprzedawca wystawi fakturę korygującą zwiększającą wartość zakupionego drewna o kwotę będącą równowartością zastosowanego skonta oraz odpowiednio do niniejszej wartości dokona zwiększenia podatku VAT należnego.

W oparciu o tak skonstruowaną umowę podpisaną przez kupującego i sprzedającego Nadleśnictwo uwzględniałoby skonto rozumiane jako rabat - w wystawionej fakturze VAT dokumentującej dostawę drewna kupującemu. W przypadku, gdyby Kupujący spóźnił się z zapłatą, tzn. dokonał jej po upływie 14 dni od daty wystawienia faktury tracąc prawo do skonta, Nadleśnictwo wystawiałoby fakturę korektę, zwiększającą podstawę opodatkowania oraz podatek należny. Takie rozwiązanie spowodowałoby uniknięcie konieczności wystawiania i ewidencjonowania dużej ilości faktur korygujących u sprzedającego oraz potrzebę zwrotu na rachunek Kupującego nadpłat z tytułu skonta, a jednocześnie znacznie usprawniło proces ewidencji u Kupującego.

W związku z powyższym zadano pytanie: Czy Nadleśnictwo w oparciu o obowiązujące przepisy podatku od towarów i usług oraz wyżej przytoczone planowane zapisy umów (zawierające zobowiązania do zapłaty w terminie do 14 dni od daty wystawienia faktury) może zmniejszać podstawę opodatkowania o kwotę stanowiącą obniżkę cen w formie skonta w momencie wystawienia faktury na dostawę drewna?

Zdaniem Strony, Nadleśnictwo w celu usprawnienia procesu udzielania skonta zamierza w umowach na sprzedaż drewna określić nowe zasady ich udzielania poprzez wprowadzenie do nich zapisów, które zostały już wcześniej powołane

Nadleśnictwo jest zdania, że przy wyżej przedstawionych postanowieniach umowy o sprzedaż drewna, w świetle art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług, właściwym będzie zmniejszenie podstawy opodatkowania o kwotę skonta rozumianego jako rabat stanowiący obniżkę cen z tytułu wcześniejszej zapłaty w momencie wystawienia faktury na sprzedaż drewna.

Określając podstawę opodatkowania Nadleśnictwo właściwie przyjmie jako obrót rzeczywistą kwotę otrzymaną z tytułu sprzedaży. Tym samym podstawą opodatkowania dla Nadleśnictwa - zgodnie z art. 29a ust. 1 w związku z ust. 6 i ust. 7 pkt 1 o podatku od towarów i usług tego artykułu - będzie wszystko, co stanowi zapłatę, którą otrzyma od nabywcy z tytułu sprzedaży drewna, tj. cena pomniejszona o kwotę podatku.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z regulacji art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że faktura powinna zawierać: datę wystawienia; kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę; imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów i usług oraz ich adresy; numer, za pomocą którego podatnik jest identyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a; numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b; datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług; cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto); kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto; wartość dostarczonych towarów lub usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); stawkę podatku; sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku; kwotę należności ogółem.

W oparciu o art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług,

na fakturze dokumentującej dokonaną dostawę drewna Nadleśnictwo nie będzie miało obowiązku wyszczególniać kwoty udzielonego rabatu, skoro został on już uwzględniony w wynagrodzeniu, do którego uiszczenia zobowiązał się pisemnie kontrahent. Dopiero w przypadku zapłaty po upływie 14 dni, prawo do skonta (rabatu) zostanie utracone i zostanie wystawiona faktura korygująca zwiększająca podstawę opodatkowania oraz podatek należny. Nadleśnictwo stoi na stanowisku,

iż zaproponowane (jako zdarzenie przyszłe) rozwiązanie przy 14-dniowym terminie zapłaty uprawniającym do naliczenia skonta jest neutralne dla wyliczenia podstawy opodatkowania i wysokości podatku VAT za okres rozliczeniowy (miesiąc poprzedni) i w przeciwieństwie do aktualnego rozwiązania nie generuje podwójnej pracochłonności. Nadleśnictwo - składając wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej do zdarzenia przyszłego kierowało się interpretacją indywidualną nr [...] z dnia [...] maja 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej oraz nr [...] z dnia [...] maja 2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej wydanych dla innych nadleśnictw.

W wydanej interpretacji z [...] czerwca 2016 r. Organ uznał, że stanowisko Strony jest nieprawidłowe.

Zdaniem organu w rozpatrywanej sprawie Strona w momencie wystawienia faktury nie będzie wiedziała, czy skonto faktycznie zostanie przyznane czy też nie - uzależnione to będzie od spełnienia przesłanki w postaci wcześniejszej zapłaty. Przyznanie skonta ma charakter warunkowy, tj. od kontrahenta będzie zależało,

czy zapłaci za wystawioną fakturę w terminie 14 dni od jej wystawienia. W wydanej interpretacji indywidualnej stwierdzono, że w oparciu o obowiązujące przepisy podatku od towarów i usług oraz przytoczone we wniosku zapisy umów (zawierające zobowiązania do zapłaty w terminie do 14 dni od daty wystawienia faktury) Nadleśnictwo nie może zmniejszać podstawy opodatkowania o kwotę stanowiącą obniżkę cen w formie skonta w momencie wystawienia faktury na dostawę drewna.

Strona wezwała Organ do usunięcia naruszenia prawa, w związku z wydaniem interpretacji indywidualnej z dnia [...] czerwca 2016 r.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

Nadleśnictwo złożyło skargę do sądu, w której zaskarżyło interpretację indywidualną zarzucając jej naruszenie przepisów:

1) art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, poprzez bezpodstawne uznanie, że nie można stosować z góry skonta, co czyni ten przepis martwym;

2) art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, poprzez jego błędną interpretację polegającą na przyjęciu, że reguluje on kwestię w taki sposób, iż Nadleśnictwo może udzielić skonta (jako rabatu), tzn. tylko po wystawieniu faktury sprzedażowej, a której to materii ten przepis nie normuje wcale i nie tego dotyczy;

3) art. 121 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), skutkujące naruszeniem zasady budowania zaufania do organów podatkowych poprzez stwierdzenie, że powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej nie można przenosić na grunt innej sprawy, nawet jeśli mamy do czynienia z identycznym stanem faktycznym.

W odpowiedzi na skargę Organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację wskazaną w zaskarżonej interpretacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga okazała się niezasadna. W złożonej skardze Strona zarzuciła Organowi naruszenie art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, poprzez bezpodstawne uznanie, że nie można stosować z góry skonta, co czyni ten przepis martwym, jak również art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, poprzez jego błędną interpretację polegającą na przyjęciu, że reguluje on kwestię w taki sposób, że Skarżący może udzielić skonta (jako rabatu), tzn. tylko po wystawieniu faktury sprzedażowej, a której to materii ten przepis nie normuje wcale i nie tego dotyczy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przepisu art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z ust. 6 ww. artykułu wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje: podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku; koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Natomiast, jak stanowi ust. 7 tego artykułu, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot: stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty; udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży; otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Na podstawie art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania,

z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży upustów i obniżek cen; wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12; zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło; wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Zasady wystawiania faktur reguluje w Dziale XI ustawy w Rozdziale 1 - Faktury.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z przepisu art. 106e ust. 1 ustawy wynika, co powinna zawierać faktura.

Stosownie do art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o którym mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1, podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W opisie sprawy Strona w sposób jednoznaczny wskazała, że w ramach realizowanych dostaw udziela swoim kontrahentom tzw. skont, czyli rabatów z tytułu wcześniejszej zapłaty za nabywane od niej towary. Pytanie Strony odnosiło się do wskazania, czy w przypadku planowanych zapisów umów, gdy kontrahent dokona zapłaty w terminie uprawniającym go do otrzymania rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty (skonta), Strona może zmniejszyć podstawę opodatkowania o kwotę stanowiącą obniżkę cen w formie skonta w momencie wystawienia faktury na dostawę drewna.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "skonto", w związku z powyższym należy pojęcie to należy wyjaśnić. Skonto to procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem ("Mały słownik języka polskiego", Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, str. 849). Natomiast przez rabat, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Rabaty mogą być przyznane przed ustaleniem ceny oraz mogą być udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny) nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia - dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Natomiast, jeżeli udzielenie rabatu ma miejsce po dokonaniu sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wówczas czynność ta wymaga wystawienia faktury korygującej zmniejszającej wartość towarów. Przy czym wystawienie faktury korygującej jest możliwe wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów.

Rabat z tytułu wcześniejszej zapłaty (skonto) ma charakter warunkowy i jest przyznawany pod warunkiem zawieszającym.

Właśnie warunkowy charakter skonta ma kluczowe znaczenie. Jest on przyznawany pod warunkiem zawieszającym - dopiero z chwilą ziszczenia się warunku w razie wcześniejszej zapłaty przez nabywcę udzielany jest rabat. Jeśli zaś warunek ziszcza się już po dostawie towarów, to wówczas rabat jest przyznawany po dokonaniu transakcji. Tym samym nie może być uwzględniany w cenie już

w momencie wystawienia faktury pierwotnej, dokumentującej dokonaną dostawę,

a zatem również w podstawie opodatkowania. Na tym etapie nie wiadomo bowiem, czy rabat ten faktycznie zostanie przyznany, czy też nie - zależy to od zachowania nabywcy towarów.

Sąd aprobuje pogląd organu podatkowego, że rabat z tytułu wcześniejszej zapłaty tzw. skonto, ma charakter warunkowy, jest przyznawany pod warunkiem zawieszającym i dopiero z chwilą spełnienia się warunku tzn. dokonania przez kontrahenta wcześniejszej zapłaty - skonto jest udzielane. W momencie wystawienia faktury nie jest wiadome, czy kontrahent ze skonta skorzysta, dlatego faktura wystawiana jest w warunkach bez rabatu i powinna dokumentować całą wartość sprzedaży. Dopiero z chwilą skorzystania ze skonta istnieje podstawa do uznania rabatu za udzielony i mający wpływa na podstawę opodatkowania.

Informacja o kwocie skonta zawarta na fakturze nie jest równoznaczna z udzieleniem rabatu. Dopiero określone zachowanie nabywcy już po otrzymaniu faktury - wcześniejsza zapłata - skutkuje udzieleniem rabatu. I zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wówczas sprzedawca ma obowiązek wystawić fakturę korygującą zmniejszającą podstawę opodatkowania o wartość udzielonego skonta – w celu wykazania rzeczywistych kwot związanych z daną dostawą towarów. Faktura ma odzwierciedlać w swoje treści zaistniałe zdarzenie gospodarcze i ustawodawca nie przewidział sytuacji, aby treść faktury, w tym należność do zapłaty była ustalana poprzez dodatkowe działania matematyczne i dodatkowe dokumenty dotyczące daty dokonania zapłaty.

Faktura dokumentująca dostawę towarów nie zawiera, w sytuacji skorzystania w późniejszym terminie przez nabywcę z możliwości skonta, poprawnych danych. Stąd też istniej obowiązek wystawienia faktury korygującej.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści powołanego art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, który stanowi, że gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu (o którym mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, czyli skonta) podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę korygującą. Nie ulega wątpliwości Sądu, że skonto zostaje udzielone po dokonaniu zapłaty w określonym terminie od wystawienia faktury, a więc rabat udziela się po wystawieniu faktury. Tym samym Strona nie ma możliwości zmniejszenia podstawy opodatkowania o kwotę stanowiącą obniżkę ceny w formie skonta w momencie wystawienia faktury na dostawę drewna.

Prezentowane stanowisko Organu nie oznacza braku prawa podatnika do swobodnego układania swoich interesów poprzez zasadę swobody umów wyrażonej w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016, poz. 380, ze zm.), dalej zwanej k.c. Zgodnie z powołanym przepisem k.c., strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Nie ma racji Strona wskazując, że warunek dla udzielenia skonta zostanie spełniony w momencie podpisania przez kontrahenta w umowie na dostawę drewna jego zobowiązania do zapłaty ceny (po skoncie) w terminie do 14 dni. Przepis art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy wymaga, aby na wystawionej fakturze znajdowała się informacja o kwocie skonta. Jest to tylko informacja dla nabywcy, która nie jest jednoznaczna - wbrew opinii Strony - z udzieleniem rabatu. To na podstawie tej informacji nabywca ma prawo do określonego zachowania (zapłaty za towar dokonanej w określonym przez sprzedawcę terminie), uprawniającego go do skorzystania ze skonta. To nabywca - swoim zachowaniem - warunkuje udzielenie rabatu. Inaczej mówiąc, jest to zobowiązanie Strony do obniżenia ceny w przypadku gdy kontrahent zapłacił cenę w określonym terminie.

Powyższe potwierdza art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy wskazując jednoznacznie, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. Zatem nie obejmuje skont (ponieważ o udzieleniu skonta decyduje zachowanie nabywcy po wystawieniu faktury).

Przedstawiona przez Stronę argumentacja jest sprzeczna z właściwością skonta - jako czynności istniejącej pod warunkiem zawieszającym - przyznanie bowiem rabatu uzależnione jest od spełnienia przesłanki w postaci wcześniejszej zapłaty. Nie należy odgórnie zakładać, że każdy z potencjalnych kontrahentów skorzysta ze skonta i tym samym rabat będzie należny. Dopiero bowiem z chwilą skorzystania ze skonta istnieje podstawa prawna do uznania tego rodzaju rabatu za prawnie skuteczny, a zatem mający wpływ na podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług. A co za tym idzie - chwila ziszczenia się tego warunku (tzn. skorzystanie ze skonta przez nabywcę) wpływa na podstawę opodatkowania.

Zatem jest to zdarzenie przyszłe i niepewne - a dokładniej rzecz ujmując rabat warunkowy, którego zaistnienie uzależnione jest od spełnienia przesłanki w postaci wcześniejszej płatności dokonanej przez nabywcę.

Słusznie Organ wskazał, że w świetle obowiązujących przepisów nie można uwzględniać skonta "od razu" w podstawie opodatkowania pierwotnie wystawionej faktury. Dopiero bowiem z chwilą zrealizowania skonta przez kontrahenta (ziszczenia się warunku) staje się ono prawnie skuteczne i tym samym wpływa na podstawę opodatkowania. W konsekwencji czego należy wystawić fakturę korygującą "in minus" do faktury wcześniej wystawionej na rzecz danego kontrahenta.

Przedmiotem zaskarżonej interpretacji jest skonto, charakterystyczny rabat potransakcyjny, rabat który ma charakter warunkowy.

Biorąc pod uwagę specyfikę skonta, w momencie dokonywania dostawy towarów/wystawienia faktury sprzedawca nie udziela rabatu, jedynie informuje o możliwości skorzystania z niego, co nie oznacza, że został automatycznie udzielony gdyż zależy to od spełnienia warunku przez kontrahenta. Natomiast w momencie dostawy faktura powinna dokumentować całą wartość sprzedaży.

Po otrzymaniu zapłaty w wyznaczonym terminie, zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, należy wystawić fakturę korygującą, zmniejszającą podstawę opodatkowania o wartość udzielonego skonta - w celu wykazania rzeczywistych kwot związanych z daną dostawą towarów.

W przypadku skorzystania ze skonta, wystawienie faktury korygującej, do czego zobligowany jest Skarżący jest zatem obowiązkiem wynikającym z przepisów.

Skonto nie może być przyznane w momencie wystawienia faktury dokumentującej daną dostawę towarów - przyznanie skonta uzależnione jest od zachowania nabywcy towarów po wystawieniu faktury. Przepis art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy nie obejmuje swoim zakresem - w części dotyczącej skonta - odmiennej sytuacji niż ta, wskazana w art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy. Powołane przepisy pomimo, że dotyczą różnych zakresów (czyli elementów faktury oraz obowiązku wystawienia faktury korygującej), regulują jedno zdarzenie gospodarcze związane z udzieleniem skonta. Faktura dokumentująca dostawę towarów nie zawiera, w sytuacji skorzystania w późniejszym terminie przez nabywcę z możliwości skonta, poprawnych danych. Właśnie dlatego należy później wystawić fakturę korygującą. Obowiązek wykazania informacji o skoncie jest konieczny, aby poinformować nabywcę towarów o warunkach i możliwości skorzystania z niego. W świetle obecnie obowiązujących przepisów nie można uwzględnić skonta "od razu" w podstawie opodatkowania pierwotnie wystawionej faktury. Dopiero bowiem z chwilą zrealizowania skonta przez kontrahenta (ziszczenia się warunku) staje się ono prawnie skuteczne i tym samym wpływa na podstawę opodatkowania. W konsekwencji czego należy wystawić fakturę korygującą in minus.

Ponadto Strona zarzuciła zaskarżonej interpretacji naruszenie przez Organ

art. 121 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którą organy podatkowe powinny działać w sposób budzący zaufanie. Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ww. ustawy).

Jak wynika z treści ww. przepisów, przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego może być ocena prawna danego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego dotyczącego wnioskodawcy, dokonywana na gruncie przepisów prawa podatkowego. Organ wydający interpretację rozstrzyga, czy zainteresowany prawidłowo ocenia kwestię wpływu zaistnienia opisanej sytuacji faktycznej na obowiązki i uprawnienia wynikające z unormowań prawa podatkowego.

Jak stanowi przepis art. 14h Ordynacji podatkowej, w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 126, art. 129, art. 130, art. 135, art. 140, art. 143, art. 165 § 3b, art. 165a, art. 168, art. 169 § 1-2 i 4, art. 170, art. 171, art. 208, art. 213 w zakresie uzupełniania lub sprostowania co do skargi do sądu administracyjnego, art. 214, art. 215 § 1 i 3 oraz przepisy rozdziałów 3a, 5, 6, 7, 10, 14, 16 i 23 działu IV. Zgodnie z art. 121 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Zasada prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych jest drugą z kolei w ustawie Ordynacja podatkowa, tuż po zasadzie legalizmu i praworządności. Ww. zasada niesie w sobie nie tylko treści normatywne, ale i daleko wykracza poza ramy prawne. Oznacza ona zakaz przerzucania na podatnika błędów lub uchybień popełnionych przez samego prawodawcę (niejasności przepisów) lub organy podatkowe. Zasada ta zobowiązuje organy podatkowe, by wszelkie niejasności bądź wątpliwości stanu faktycznego były rozstrzygane na korzyść podatnika (Dowgier Rafał, Etel Leonard, Kosikowski Cezary, Pietrasz Piotr, Presnarowicz Sławomir, Ordynacja podatkowa - Komentarz, Lex 2007, wyd. II, komentarz do art. 121).

Dokonana w interpretacji wykładnia przepisów (językowa) w sposób bezsprzeczny wykluczyła niejasności zapisów ustawowych, a zebrane o stanie sprawy informacje wykluczyły jakiekolwiek wątpliwości. Odmienna natomiast ocena prawna stanowiska pytającego nie dowodzi, że naruszono zasady określone w art. 121 wskazanej ustawy, bowiem z regulacji tych nie wynika, że organy podatkowe obowiązane są interpretować przepisy prawa jedynie w sposób zadowalający dla podatnika, a więc w sposób zbieżny z ich stanowiskiem.

Zasada zaufania nie może być rozumiana bowiem jako konieczność wydawania decyzji (postanowień) sprzecznych z obowiązującym prawem. Prowadzenie postępowania zgodnie z przepisami prawa procesowego oraz prawidłowe stosowanie przepisów prawa materialnego jest działaniem zgodnym z zasadą pogłębiania zaufania do organów podatkowych.

Organ wydając zaskarżoną interpretację, dokonał wnikliwej analizy całego opisanego we wniosku stanu faktycznego (wszystkich jego elementów) oraz obowiązujących przepisów i przedstawił argumenty, dlaczego stanowisko Skarżącej uznane zostało za nieprawidłowe,

Okoliczność, że Organ nie podzielił stanowiska podatnika zaprezentowanego we wniosku i wydał interpretację sprzeczną z jego oczekiwaniami nie oznacza,

że doszło do naruszenia zasady zaufania do organów.

Zgodzić się należy z Organem, że interpretacje indywidualne na które powołała się Strona zostały wydane w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa. Oczywiście w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być identyczne. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie odpowiednich przepisów Ordynacji podatkowej. Zauważyć w tym miejscu należy, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 tej ustawy, zgodnie z którym "Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość (...)". Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Minister może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

W związku z powyższym, zarzut Strony dotyczący naruszenia art. 121 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, że zasada zaufania wyrażona w Ordynacji podatkowej została naruszona jest nieuzasadniony.

Sąd rozumie, argumenty wskazane przez Stronę w uzasadnieniu swojego stanowiska – obowiązek wystawiania szeregu faktur korygujących, gdyż w zasadzie każdy z kontrahentów korzysta z przedmiotowego rabatu, a w konsekwencji szereg zwrotów części należności. Jednak podatnik zobowiązany jest do dokumentowania transakcji gospodarczych tak, aby wystawiane przez niego faktury i faktury korygujące odzwierciedlały, na jakich warunkach dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana. W warunkach stanu faktycznego oznacza konieczność wystawiania faktur korygujących w każdej sytuacji gdy nastąpiła zapłata w terminie 14 dni od wystawienia faktury, gdyż wtedy właśnie udzielony został rabat. Oczywiście Strona może udzielać rabatu transakcyjnego (według zasady swobody umów) -z chwilą wystawienia faktury, jednak nie będzie to "skonto". We wniosku strona określiła charakter udzielonego rabatu – rabat z tytułu wcześniejszej zapłaty w terminie 14 dni od wystawienia faktury. Tym samym Organ nie miał podstaw do oceny innego stanu faktycznego niż wskazany przez Stronę.

Wskazując na powyższe, Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę w całości.

-----------------------

t

#

15'



Powered by SoftProdukt