drukuj    zapisz    Powrót do listy

6559, Środki unijne, Minister Rozwoju Regionalnego, Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, II GSK 2457/11 - Wyrok NSA z 2012-01-26, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II GSK 2457/11 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2012-01-26 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-12-29
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Janusz Zajda /przewodniczący/
Ludmiła Jajkiewicz
Marzenna Zielińska /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6559
Hasła tematyczne
Środki unijne
Sygn. powiązane
V SA/Wa 1913/11 - Wyrok WSA w Warszawie z 2011-11-16
Skarżony organ
Minister Rozwoju Regionalnego
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny
Powołane przepisy
Dz.U. 2003 nr 96 poz 873 art. ust. 2 i ust. 3
Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie
Publikacja w u.z.o.
ONSAiWSA z 2014 r. nr.2 poz.33
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia NSA Marzenna Zielińska (spr.) Sędzia del. WSA Ludmiła Jajkiewicz Protokolant Anna Ważbińska po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej R. A. R. R. S.A. w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 16 listopada 2011 r.; sygn. akt V SA/Wa 1913/11 w sprawie ze skargi R. A. R. R. S.A. w R. na informację Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia [...] sierpnia 2011 r.; nr [...] w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie projektu z budżetu Unii Europejskiej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2. zasądza od Ministra Rozwoju Regionalnego na rzecz R. A. R. R. S.A. w R. kwotę 397 (trzysta dziewięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z 16 listopada 2011 r., sygn. akt V SA/Wa 1913/11, oddalił skargę R. S.A. w R. (dalej: R.) na informację Ministra Rozwoju Regionalnego z [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie realizacji projektu.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że R. złożyła w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej (Instytucja Organizująca Konkurs, dalej: IOK) w ramach konkursu [...] wniosek o dofinansowanie projektu "[N.]".

Wniosek został odrzucony [...] czerwca 2011 r. (pismem [...]) na etapie oceny formalnej z powodu niespełnienia kryterium dostępu zawartego w dokumentacji konkursowej, zgodnie z którą wnioskodawcą może być podmiot wskazany w art. 3 ust 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.) od co najmniej 24 miesięcy zarejestrowany oraz prowadzący działalność w sferze pożytku publicznego. IOK uznał, że beneficjent nie spełnia powyższego kryterium dostępu, ponieważ wskazał swój status prawny jako spółka akcyjna – średnie przedsiębiorstwo.

Pismem z [...] czerwca 2011 r. R. złożyła protest, zwracając się z prośbą

o ponowną ocenę formalną i przekazanie wniosku do oceny merytorycznej.

W uzasadnieniu podniesiono, że R. spełnia definicję organizacji pozarządowej określonej w przepisie art. 3 ust. 2 ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, powołując się m.in. na pismo od Departamentu Wdrażania Europejskiego Funduszu Społecznego MPIPS z [...] kwietnia 2008 r. ([...]), w którym stwierdzono, że R. może być wnioskodawcą w Poddziałaniu 5.4.2 PO KL.

W odpowiedzi na protest, IOK pismem z [...] lipca 2011 r. stwierdził, że powołane pismo Departamentu Wdrażania EFS zostało sporządzone na gruncie obowiązywania przepisu, którego brzmienie zostało następnie zmienione ustawą z 22 stycznia 2010 r.

o zmianie ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie oraz niektórych innych ustaw, obowiązującą od 12 marca 2010 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 146),

w związku z czym tezy w nich zawarte należy uznać za nieaktualne.

W odwołaniu od decyzji o negatywnym rozstrzygnięciu protestu do Ministerstwa Rozwoju Regionalnego (Instytucja Zarządzająca Programem Operacyjnym Kapitał Ludzki, dalej: IZ PO KL) z [...] lipca 2011 r. R. stwierdziła, że dokumentacja konkursowa sporządzona [...] kwietnia 2011 r. dotycząca przedmiotowego konkursu, odnosząc się do ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.), nie uwzględnia zmiany dokonanej 12 marca 2010 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 873). W związku z powyższym, zdaniem R., stwierdzenie zawarte w piśmie od Departamentu Wdrażania EFS MPiPS, że R. może być wnioskodawcą w Poddziałaniu 5.4.2 PO KL, odnosi się także do spornego konkursu.

Odwołanie od rozstrzygnięcia IOK w sprawie protestu z [...] czerwca 2011 r. dotyczącego przedmiotowego wniosku zostało przez Ministerstwo Rozwoju Regionalnego rozpatrzone negatywnie, o czym poinformowano wnioskodawcę pismem z [...] sierpnia 2011 r. nr [...]. W Informacji o rozstrzygnięciu w przedmiocie odwołania podniesiono, że Dokumentacja konkursowa w pkt. 3.1 ("Kto może ubiegać się o dofinansowanie") odwołuje się do Dziennika Ustaw, w którym zamieszczono treść ogłoszonego aktu prawnego, tj. ustawy z 24 kwietnia 2003 r.

o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.). W opinii IZ PO KL posłużenie się przez IOK skrótem "z późn. zm." oznacza, że wnioskodawca na etapie opracowywania założeń do wniosku o dofinansowanie realizacji projektu zobowiązany był do zapoznania się oraz przygotowania jego treści zgodnie z wersją ustawy obowiązującą na dzień ogłoszenia konkursu przez IOK,

tj. [...] kwietnia 2011 r.

R. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego W. skargę na informację o negatywnym rozstrzygnięciu w przedmiocie odwołania, zarzucając jej naruszenie przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 3 ust. 2 ustawy

z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie oraz wnosząc o uchylenie zaskarżonej interpretacji i związanych z nią wcześniejszych rozstrzygnięć. W uzasadnieniu swego stanowiska R. wskazała, że zmiany dokonane po 12 marca 2010 r. w przepisie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie – definiującym podmioty, które mogą być uznane za organizacje pozarządowe na gruncie ustawy – nie uzasadniają nieuznania R. jako organizacji pozarządowej. Zdaniem skarżącej spółki, R. wypełnia definicję organizacji pozarządowej, zarówno na gruncie wcześniej (tj. przed

12 marca 2010 r.) obowiązującego przepisu art. 3 ust. 2, jak i na gruncie obecnie obowiązującego przepisu. R. powołała się ponadto na uchwałę Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2006 r. (III CZP 122/205), zgodnie z którą spółka akcyjna niedziałająca w celu osiągnięcia zysku nie tylko posiada status organizacji pozarządowej w myśl art. 3 ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, ale również spółka akcyjna prowadząca działalność społecznie użyteczną w sferze zadań publicznych określonych w tej ustawie i niedziałającą w celu osiągnięcia zysku może nabyć status organizacji pożytku publicznego.

W odpowiedzi na skargę wniesioną na Informację o rozstrzygnięciu odwołania wydaną przez Ministra Rozwoju Regionalnego w przedmiocie negatywnego rozpoznania odwołania złożonego przez R., organ administracji wniósł o oddalenie skargi, argumentując to tym, że art. 3 ust. 1, 2 i 3 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie w nowym brzmieniu tworzą logiczną całość: w ust. 1 ustawodawca wskazał, że działalność pożytku publicznego jest prowadzona przez organizacje pozarządowe, w ust. 2 zawarł definicję organizacji pozarządowej, natomiast w ust. 3 wskazał inne podmioty niż organizacje pozarządowe, które mogą prowadzić działalność w sferze pożytku publicznego - wśród nich m. in. spółki akcyjne i spółki

z ograniczoną odpowiedzialnością, pod warunkiem, że nie działają one w celu osiągnięcia zysku, przeznaczają całość dochodu na realizację celów statutowych oraz nie przeznaczają zysku do podziału między swoich członków, udziałowców, akcjonariuszy i pracowników. Zdaniem organu, ustawa zrównała te podmioty w zakresie praw i wynikających z ustawy obowiązków z organizacjami pozarządowymi, jednakże nie zaliczyła ich do kręgu organizacji pozarządowych. Odnosząc się zaś do powołanej w skardze uchwały Sądu Najwyższego, IZ PO KL stwierdziła, że dotyczy ona stanu prawnego sprzed nowelizacji, która miała miejsce w 2010 roku. Zdaniem organu, przepisy w starym brzmieniu pozwalały przyjąć, że spółka akcyjna utworzona nie w celu komercyjnym, czyli niedziałająca dla zysku mogła być uznana za organizację pozarządową prowadzącą działalność pożytku publicznego, jednakże nowela ustawy

z 2010 roku w art. 3 ust. 3 wskazała dodatkowe podmioty (w tym spółki akcyjne i spółki

z ograniczoną odpowiedzialnością), które także mogą prowadzić działalność pożytku publicznego – co oznacza, że podmioty dopuszczone do możliwości prowadzenia działalności pożytku publicznego nie są organizacjami pozarządowymi, które z ustawy powołane są do tego celu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., oddalając skargę R. na powyższą informację stwierdził, że na podstawie statutu spółki, zatwierdzonego uchwałą nr [...] Rady Nadzorczej R. z dnia [...] stycznia 2011 r., nie można uznać R. za spółkę akcyjną, o której mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy z uwagi na fakt,

iż nie działa w celu osiągnięcia zysku, skoro przedmiotem jej działalności jest m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, ani też nie przeznacza całości dochodów na realizację celów statutowych, skoro par. 17 pkt 2 statutu stanowi, że jedynie część zysku przeznacza się na takie cele. WSA przychylił się ponadto do stanowiska organu wyrażonego w odpowiedzi na skargę, iż przywołany w skardze wyrok Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2006 r. sygn. akt CZP 122/2005 został podjęty w odmiennym stanie prawnym, w związku z czym teza w nim postawiona nie może znaleźć zastosowania w sprawie niniejszej.

R. w skardze kasacyjnej z dnia [...] grudnia 2011 r. zaskarżyła w całości wyrok Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w W. z dnia 16 listopada

2011 r. (sygn. Akt V SA/Wa 1913/11). W skardze powołano się na zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 3 ust. 2 ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie oraz wniesiono o uchylenie orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w W.. R. stanęła na stanowisku, zgodnie z którym w art. 3 ust. 2 powyższej ustawy ustawodawca podmiotowo zdefiniował, kto może być uznany za organizację pozarządową i każdy podmiot, który spełnia przesłanki w nim zawarte powinien być uznany za organizację pozarządową. Zdaniem skarżącej spółki, R. nie jest jednostką sektora finansów publicznych, nie działa w celu osiągnięcia zysku i jest osobą prawną – dlatego powinna być uznana za organizację pozarządową w rozumieniu przepisu art. 3 ust. 2. R. podkreśla, że art. 3 ust. 3 traktuje o działalności pożytku publicznego, które to pojęcie ma charakter przedmiotowy, w odróżnieniu od pojęcia organizacji pozarządowej o charakterze podmiotowym. Według spółki, przepis art. 3 ust. 3 można odczytywać jako potwierdzenie możliwości prowadzenia działalności pożytku publicznego przez spółki akcyjne niedziałające dla zysku. R. nie podzieliła zdania WSA odnośnie do nieuznania skarżącej spółki za spółkę akcyjną, o której mowa w art. 3 ust.3 pkt 4 ustawy, przytaczając na poparcie swojego stanowiska par. 17 statutu R., który formułuje cel spółki jako prowadzenie działalności służącej rozwojowi Regionu P.. R. wyjaśniła, że ewentualnie osiągnięty zysk nie jest dzielony pomiędzy akcjonariuszy, jest on przeznaczony wyłącznie na działalność statutową spółki, w tym na pokrycie strat poprzez tworzone kapitały oraz przeznaczenie pozostałej części zysku bezpośrednio na działalność statutową.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Minister Rozwoju Regionalnego wniósł o jej oddalenie w całości, twierdząc, że nie posiada ona usprawiedliwionych podstaw, a zaskarżony wyrok odpowiada prawu. Organ podniósł, że dokonując 12 marca 2010 r. zmiany w art. 3 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, ustawodawca miał na celu wyłączenie spółek kapitałowych z kręgu organizacji pozarządowych, natomiast wyjątkowo, po spełnieniu określonych warunków, dopuścił możliwość prowadzenia działalności pożytku publicznego przez inne podmioty niż organizacje pozarządowe. Jako potwierdzenie prawidłowości powyższego rozumowania organ przytoczył treść art. 20 zmienionej ustawy, który precyzuje, że organizacją pożytku publicznego może być organizacja pozarządowa oraz podmiot wymieniony w art. 3 ust. 3 pkt 1 i 4. W ocenie organu argumentacja skarżącej nie znajduje oparcia w przepisach zmienionej ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniesiona skarga kasacyjna ma usprawiedliwione podstawy i zasługuje na uwzględnienie, albowiem podniesiony w niej zarzut naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, jest uzasadniony.

Przepis ten zawiera legalną definicję organizacji pozarządowej. Zgodnie z art. 3 ust. 2 tej ustawy "organizacjami pozarządowymi są:

1) niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych,

2) niedziałające w celu osiągnięcia zysku

- osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4".

Wbrew twierdzeniom organu – Ministra Rozwoju Regionalnego, dokonana ustawą z dnia 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie oraz niektórych innych ustaw, obowiązującą od 12 marca 2010 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 146), zmiana art. 3 ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (a także szeregu innych przepisów tej ustawy), na którą powołuje się Minister, nie wpłynęła na rozumienie pojęcia "organizacji pozarządowej" na gruncie tej ustawy. W szczególności zmiana ta nie upoważnia do wysnucia wniosku, że określenie "osoby prawne", użyte w art. 3 ust. 2 ustawy, z uwagi na dokonaną tą nowelą zmianę redakcji tego przepisu, przestało obejmować spółki akcyjne.

W tym zakresie, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie straciła na aktualności uchwała Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2006 r. (III CZP 122/05), zgodnie z którą spółka akcyjna prowadząca działalność społecznie użyteczną w sferze zadań publicznych określonych w przedmiotowej ustawie i niedziałająca w celu osiągnięcia zysku może nabyć status organizacji pożytku publicznego, jak również wyrażony w uzasadnieniu tej uchwały pogląd, że spółka akcyjna niedziałająca w celu osiągnięcia zysku posiada status organizacji pozarządowej w myśl art. 3 ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie.

W sposób niezrozumiały i, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, nieuzasadniony, Wojewódzki Sąd Administracyjny w zaskarżonym wyroku w istocie dokonał wykładni pojęcia "organizacji pozarządowej" jedynie przez pryzmat art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, całkowicie abstrahując od definicji legalnej zawartej w art. 3 ust. 2 (obejmującej "osoby prawne", a zatem również spółki akcyjne – i przed zmianą tego przepisu i po jego zmianie), opierając się wyłącznie na tym, że "art. 3 ust. 3 ustawy w wersji wcześniejszej... nie wymieniał expressis verbis spółek akcyjnych".

Rzeczywiście art. 3 ust. 3 ustawy w wersji wcześniejszej nie wymieniał expressis verbis spółek akcyjnych (podobnie zresztą jak i spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, ani też klubów sportowych będącymi spółkami...). Przepis ten (tj. art. 3 ust. 3) "w wersji wcześniejszej" (sprzed nowelizacji) stanowił, że "działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez:

1) osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego;

2) stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego"

Należy wszakże zauważyć, że wynikające z art. 3 ust. 3 pkt 1 oraz pkt 2 uregulowanie było pewnym odstępstwem (wyjątkiem) od wyrażonej w art. 3 ust. 1 zasady, że "działalnością pożytku publicznego jest działalność... prowadzona przez organizacje pozarządowe....", czyli prowadzona przez te podmioty, które nie są jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, i nie działają w celu osiągnięcia zysku. Innymi słowy, z art. 3 ust. 3 tej ustawy wynika, że na przykład za działalność pożytku publicznego może być uznana działalność "kościelnych" (mówiąc skrótowo) osób prawnych (wymienionych art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy), niezależnie od tego, czy ich działalność "ma na celu osiągnięcie zysku", czy też nie, jak również "stowarzyszeń jednostek samorządu terytorialnego" (art. 3 ust. 3 pkt 2 ustawy), mimo że jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki są jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy o finansach publicznych (vide art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych; Dz. U Nr 157, poz. 1240 ze zm.).

I w ten sam sposób powinna być rozumiana zmiana art. 3 ust. 3 dokonana ww. ustawą z dnia 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie oraz niektórych innych ustaw, obowiązującą od 12 marca 2010 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 146), na mocy której w art. 3 ust 3 przedmiotowej ustawy dodano punkty 3 i 4 w brzmieniu: "3) spółdzielnie socjalne; 4) spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz kluby sportowe będące spółkami działającymi na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1675, z późn. zm.), które: nie działają w celu osiągnięcia zysku oraz przeznaczają całość dochodu na realizację celów statutowych oraz nie przeznaczają zysku do podziału między swoich członków, udziałowców, akcjonariuszy i pracowników."

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, dokonana ww. ustawą zmieniającą z dnia 22 stycznia 2010 r. zmiana art. 3 ust 3 przedmiotowej ustawy poprzez dodanie m.in. punktu 4 (mówiącego o spółkach akcyjnych i spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością oraz klubach sportowych będących spółkami działającymi na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej), w żadnym razie nie rzutuje na rozumienie pojęcia "organizacji pozarządowej", zdefiniowanego w art. 3 ust. 2 ustawy. Dotyczy ona bowiem wyraźnie podmiotów, w tym także spółek akcyjnych, będących spółkami działającymi na podstawie ustawy o kulturze fizycznej. Gdyby ustawodawca rzeczywiście chciał odstąpić od wcześniejszego (tzn. sprzed omawianej noweli) rozumienia pojęcia "organizacji pozarządowej", uznając, że pojęcie "osoby prawne", o których mowa w art. 3 ust. 2, nie obejmuje już spółek akcyjnych (a także spółek z o.o. i innych), powinien uczynić to wyraźnie, a nie dokonując jedynie zmiany redakcji tego przepisu, cały czas operując tymi samymi pojęciami.

Powyższe nie oznacza, że wnosząca skargę kasacyjną R. S.A. w R. "ma rację", w tym sensie, że jej wniosek o dofinansowanie projektu "N.", spełnia kryterium dostępu zawarte w dokumentacji konkursowej.

Naczelny Sąd Administracyjny, uwzględniając skargę kasacyjną, uznał bowiem jedynie zasadność podniesionego w skardze kasacyjnej zarzutu błędnej wykładni art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 28, poz. 146).

Natomiast kwestia spełnienia zgłoszonego przez R. S.A. w R. projektu kryterium dostępu określonego w dokumentacji konkursowej wymaga ponownej analizy i oceny, z uwzględnieniem przedstawionej wyżej wykładni pojęcia "organizacji pozarządowej" zdefiniowanego w art. 3 ust. 2 ustawy, w szczególności zaś rozważenia, czy w świetle obowiązujących przepisów oraz statutu R. S.A. może być traktowana jako osoba prawna "niedziałająca w celu osiągnięcia zysku" w rozumieniu art. 3 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, jak również, czy spełnia dalsze wskazane w dokumentacji konkursowej wymogi. Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z zawartym w dokumentacji konkursowej kryterium, "wnioskodawcą może być podmiot wskazany w art. 3 ust 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie ... od co najmniej 24 miesięcy zarejestrowany oraz prowadzący działalność w sferze pożytku publicznego". A zatem, z kryterium tego wynika, że do jego spełnienia nie wystarczy, że wnioskodawcą jest podmiot "wskazany w art. 3 ust 2" ww. ustawy, ale też (zarazem), że jest to podmiot "od co najmniej 24 miesięcy zarejestrowany oraz prowadzący działalność w sferze pożytku publicznego". Niestety, ze sposobu sformułowania tego kryterium nie wynika dość jasno o jakie "zarejestrowanie" chodzi; czy wystarczy, że organizacja pozarządowa (tu spółka akcyjna) podlegająca obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego była "od co najmniej 24 miesięcy" do tego Rejestru wpisana (tzn. "zarejestrowana" jako spółka akcyjna), czy też chodzi o to, że "od co najmniej 24 miesięcy" została "zarejestrowana" (wpisana do Rejestru) "informacja o spełnieniu wymagań, o których mowa w art. 20, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym" (vide art. 22 ust. 2 ww. ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie), czyli że organizacja uzyskała "status organizacji pożytku publicznego" (na co mógłby wskazywać określony w przedmiotowym kryterium wymóg, że ma to być podmiot "prowadzący działalność w sferze pożytku publicznego").

Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wniesiona skarga kasacyjna ma usprawiedliwione podstawy i dlatego też, działając na podstawie art. 185 § 1 oraz art.203 pkt 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.



Powered by SoftProdukt