Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Sokołowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Alicja Polańska Sędzia WSA Joanna Wojciechowska Protokolant starszy sekretarz sądowy [...] po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2021 r. sprawy ze skargi C. S. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] września 2020 r. nr [...] w przedmiocie zastosowania przepisów prawa podatkowego 1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz C. S. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

C. P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą

w S. (dalej zwana "Stroną", "Wnioskodawcą" lub "Skarżącą") wniosła do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "organ") o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie kwalifikacji przychodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.; dalej "u.p.d.o.p.") środków otrzymanych przez Wnioskodawcę z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (dalej: "FGŚP") na podstawie art. 15g ustawy z dnia 2 marca 2020 r.

o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem

i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1842 ze zm.; dalej "ustawa o COVID-19") jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w ramach działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Strona wskazała, że jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Głównym przedmiotem prowadzonej przez nią działalności gospodarczej jest produkcja i dystrybucja urządzeń hydrauliki siłowej służących do załadunku

i rozładunku. Strona posiada dwa zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "PSSE"), o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 482 ze zm., dalej: "ustawa o SSE"):

- Zezwolenie nr [...] z dnia [...] czerwca 2009 r.,

- Zezwolenie nr [...] z dnia [...] maja 2014 r. (dalej łącznie: "Zezwolenia").

Poza prowadzeniem działalności na terenie PSSE, Strona prowadzi również działalność poza terenem PSSE, w tym m.in. poprzez swój oddział w J. .

Strona wskazała, że doświadcza poważnych ekonomicznych konsekwencji związanych z rozprzestrzenianiem się pandemii COVID-19. Obejmują one m.in. spadek obrotów gospodarczych, a co za tym idzie zmniejszenie przychodów, co z kolei przekłada się na problemy z utrzymaniem płynności finansowej i ryzyko jej utraty.

W celu ograniczenia negatywnych konsekwencji ekonomicznych związanych

z pandemią COVID-19, w tym przede wszystkim w celu utrzymania stworzonych miejsc pracy Strona korzysta z dostępnych forma wsparcia przewidzianych m.in.

w ustawie o COVID-19. Dotyczy to przede wszystkim przewidzianego w art. 15g Ustawy o COVID-19 dofinansowania wynagrodzeń pracowników ze środków FGŚP.

Spółce zostało przyznane dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników zarówno zatrudnionych w zakładach zlokalizowanych na terenie PSSE i wykonujących zadania związane z prowadzoną tam działalnością gospodarczą na podstawie zezwoleń (dalej: "działalność strefowa"), jak i do wynagrodzeń pracowników niezwiązanych z działalnością strefową.

Strona wskazała, że koszty wynagrodzeń pracowników zaangażowanych

w działalność strefową stanowią koszty działalności podlegającej zwolnieniu podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. Jednocześnie koszty wynagrodzeń pracowników, które objęte zostały dofinansowaniem, zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (pomimo otrzymanego dofinansowania). Strona zaznaczyła również, że prowadzenie działalności gospodarczej, przy której zatrudnieni zostali pracownicy objęci dofinansowaniem, i których miejsca pracy zobowiązała się utrzymać, stanowiło warunek konieczny przyznania dofinansowania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego wnioskodawca zadał pytanie czy środki otrzymane przez Wnioskodawcę z FGŚP na podstawie art. 15g Ustawy

o COVID-19 jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w ramach działalności strefowej, tj. działalności prowadzonej na terenie PSSE na podstawie Zezwoleń, stanowią przychód zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.?

Zdaniem Wnioskodawcy środki otrzymane z FGŚP na podstawie art. 15g Ustawy o COVID-19 jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników zatrudnionych

w ramach działalności strefowej, tj. działalności prowadzonej na terenie PSSE na podstawie Zezwoleń stanowią przychód zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. Przychód uzyskany w formie środków otrzymanych z FGŚP na dofinansowanie wynagrodzeń pracowników, związany z działalnością strefową na podstawie art. 15g Ustawy o COVID-19, należy uznać za będący bezpośrednim następstwem działalności gospodarczej prowadzonej na terenie PSSE w ramach Zezwoleń i w związku z tym będzie on stanowić przychód korzystający ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. (z uwzględnieniem limitu dostępnej pomocy publicznej).

Po rozpoznaniu przedmiotowego wniosku, w dniu [...] września 2020 r. znak [...] organ wydał interpretację indywidualną, w której stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kwalifikacji do przychodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. środków otrzymanych przez Wnioskodawcę z FGŚP na podstawie art. 15g ustawy o COVID-19 jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w ramach działalności strefowej, tj. działalności prowadzonej na terenie PSSE na podstawie Zezwoleń – uznał za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu organ wskazał, że w opisanym we wniosku stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym nie doszło do rzeczywistego poniesienia wydatków przez Wnioskodawcę, gdyż wydatki na pokrycie wynagrodzeń pracowników zostały pokryte z innego źródła przychodów, niż zasoby majątkowe pochodzące z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, a mianowicie

z dofinansowania ze środków FGŚP. Wobec powyższego, zdaniem organu nie można zgodzić się ze stwierdzeniem, że Wnioskodawca poniósł wydatki, gdyż ciężar ekonomiczny tych wydatków nie wiąże się z rzeczywistym uszczupleniem zasobów majątkowych Wnioskodawcy. W takiej sytuacji, dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników nie można uznać za przychód z działalności strefowej, gdyż nie jest to koszt kwalifikowany dla celów uzyskania pomocy "strefowej".

Spółka wniosła na powyższą interpretację indywidualną skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie zarzucając:

1. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. w zw.

z art. 15g ust. 1 ustawy o COVlD-19 poprzez ich błędną wykładnię, a w konsekwencji również niewłaściwą ocenę co do ich zastosowania, które to naruszenie skutkowało uznaniem, że stanowisko Spółki zgodnie, z którym środki otrzymane z FGŚP na podstawie art. 15g Ustawy o COVID-19 jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w ramach działalności strefowej, tj. działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie uzyskanych, zezwoleń, stanowią przychód zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP jest nieprawidłowe;

2. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. w szczególności:

a. art. 14c § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.; dalej: "O.p.) poprzez brak odpowiedzi pytanie na zadane przez Skarżącą we wniosku o wydanie interpretacji oraz wadliwe sformułowanie przez organ uzasadnienia prawnego oceny stanowiska Spółki;

b. art. 121 § 1 w zw. z art. 14h O.p. oraz w zw. z art. 14n § 4 pkt 2 O.p. poprzez uznanie stanowiska Spółki za nieprawidłowe w sytuacji, w której organ wydawał interpretacje indywidualne prawa podatkowego potwierdzające prawidłowość stanowisk analogicznych do przedstawionego przez Spółkę, na gruncie zbliżonych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych;

c. art. 120 w zw. z art. 14h O.p., poprzez zajęcie stanowiska nieznajdującego podstawy prawnej, pozostającego w sprzeczności z przepisami prawa.

Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości oraz zasądzenie na rzecz organu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie oraz o rozpatrzenie sprawy na rozprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1, § 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 137), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Stosownie do art. 3 § 2 pkt 4a ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm. – dalej: PostAdmU), kontrola sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach. Oznacza to, że sąd bada legalność zaskarżonej interpretacji, tj. jej zgodność z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej. Na podstawie art. 57a PostAdmU sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Należy przy tym wskazać, że specyfika postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji polega między innymi na tym, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w ramach stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej.

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Strona skarżąca zadała we wniosku pytanie, czy otrzymane przez nią środki z FGŚP na podstawie art. 15g Ustawy o COVID-19 jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w ramach działalności strefowej, tj. działalności prowadzonej na terenie PSSE na podstawie Zezwoleń, stanowią przychód zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Jej zdaniem, środki te stanowią przychód zwolniony z CIT natomiast w ocenie organu stanowisko skarżącej jest nieprawidłowe.

W ocenie Sądu rację należy przyznać skarżącej.

Zgodnie z regulacją art. 12 ust. 1 ustawy o SSE dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, przez osoby prawne są zwolnione od podatku dochodowego, na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 482 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 284 i 1086), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Z kolei w myśl art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p., zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Z powyższych regulacji wynika, że zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych podlegają dochody z działalności gospodarczej, która spełnia łącznie dwa zasadnicze warunki:

określona została w zezwoleniu;

prowadzona jest na terenie SSE.

Zwolnienie to odnosi się zatem wyłącznie do dochodów uzyskanych z określonego źródła, czyli działalności gospodarczej prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu. Istota regulacji sprowadza się więc do tego, aby działalność gospodarcza była prowadzona w określonym miejscu i w zakresie wynikającym z decyzji o wsparciu. Jedynie bowiem przychody, a następnie uzyskane z nich - po potrąceniu kosztów podatkowych - dochody pochodzące z działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej wymienionej w decyzji o wsparciu mogą korzystać ze zwolnienia od opodatkowania. Zwolnienie to ma charakter pomocy publicznej, przy czym jej wielkość nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jak wynika z treści art. 15g przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19, , może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, o wypłatę ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczeń na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia COVID-19.

W celu ograniczenia negatywnych konsekwencji ekonomicznych związanych z pandemią Covid-19, w tym przede wszystkim w celu utrzymania stworzonych miejsc pracy, Skarżąca otrzymała środki jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w ramach działalności strefowej, tj. działalności prowadzonej na terenie PSSE.

W kontekście przytoczonych powyżej regulacji decydujące znaczenie przy ustaleniu zakresu zwolnienia podatkowego ma definicja pojęcia "dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zdaniem Sądu, z art. 17 ust. 1 pkt 34 i art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p. nie wynika, że warunkiem zwolnienia jest osiągnięcie dochodu ze sprzedaży towarów czy usług powstałych w strefie.

Stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

Zgodnie z art. 3 w/w ustawy, strefa może być ustanowiona w celu przyspieszenia rozwoju gospodarczego części terytorium kraju, w szczególności przez: 1) rozwój określonych dziedzin działalności gospodarczej; 2) rozwój nowych rozwiązań technicznych i technologicznych oraz ich wykorzystanie w gospodarce narodowej; 3) rozwój eksportu; 4) zwiększenie konkurencyjności wytwarzanych wyrobów i świadczonych usług; 5) zagospodarowanie istniejącego majątku przemysłowego i infrastruktury gospodarczej; 6) tworzenie nowych miejsc pracy; 7) zagospodarowanie niewykorzystanych zasobów naturalnych z zachowaniem zasad równowagi ekologicznej.

Jak wynika z zestawienia powyższych celów ustanowienia specjalnych stref ekonomicznych, ich tworzenie i funkcjonowanie ma stanowić nie tylko impuls do rozwoju regionalnego, ma przede wszystkim zachęcić potencjalnych inwestorów - czyli przedsiębiorców - do przenoszenia miejsc prowadzenia całości działalności z innych państw lub miejsc w kraju i co jest równie ważne tworzenia nowych miejsc pracy. Działalność podmiotów położonych na terenie SSE powinna przyczyniać się do tworzenia dodatkowych miejsc pracy na rynku regionalnym. Z takimi działaniami związane są określone korzyści podatkowe, w tym unormowane w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.. Przepis ten ustanawia warunek zwolnienia dochodów strefowych. Mianowicie nakazuje, by uzyskane były z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE. Zakwalifikowanie danych czynności do działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE może nastąpić wówczas, gdy pomiędzy tymi czynnościami, a działalnością podstawową istnieje ścisły i nierozerwalny, funkcjonalny związek, a zatem wówczas, gdy stanowią one integralną część działalności strefowej (zob. wyroki NSA: z 10 września 2015 r. sygn. akt II FSK 1766/13; z 9 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1853/15; z 29 października 2019 r., sygn. akt II FSK 809/18; z 20 sierpnia 2020 r. sygn. II FSK 1319/18).

Jak zwrócił uwagę NSA w wyroku z 13.12.2018 r. sygn. II FSK 300/18 - art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. ustanawiając zwolnienie, ogranicza je do dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, lecz na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE.

Innymi słowy, dochód czyniący zadość wymogom art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., to nie tylko dochód, jaki jest bezpośrednio wygenerowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w strefie, dochód uzyskany ze sprzedaży wyrobów strefowych czy świadczenia usług, ale także dochód który podatnik uzyskał w związku z innymi czynnościami, gdy pomiędzy tymi czynnościami, a działalnością podstawową istnieje ścisły i nierozerwalny, funkcjonalny związek.

W stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku strona podała, że doświadcza poważnych ekonomicznych konsekwencji związanych z rozprzestrzenianiem się pandemii Covid-19. Obejmują one m.in. spadek obrotów gospodarczych, i co za tym idzie zmniejszenie przychodów, co z kolei przekłada się na problemy z utrzymaniem płynności finansowej i ryzyko jej utraty.

W celu ograniczenia negatywnych konsekwencji ekonomicznych związanych z pandemią Covid-19, w tym przede wszystkim w celu utrzymania stworzonych miejsc pracy, Skarżąca korzysta z dostępnych form wsparcia przewidzianych ustawą o Covid-19.

Na podstawie tych regulacji Spółce zostało przyznane dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w fabrykach na terenie PSSE i wykonujących zadania związane z prowadzoną tam działalnością gospodarczą na podstawie zezwoleń.

Jak wynika z powyżej przytoczonych regulacji kluczowe dla odpowiedzi czy tego rodzaju przychód kwalifikuje się do przychodu o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. jest ustalenie czy można go zakwalifikować do dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomiczne.

Sąd w składzie orzekającym w pełni podziela poglądy prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych, iż tych dochodów nie można utożsamiać jedynie z dochodami ze sprzedaży towarów i usług pochodzących z działalności prowadzonej na terenie strefy. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 312/18 uznał, że: "należy także zauważyć, że przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. nie mówi o dochodach ze sprzedaży towarów i usług, ale o "dochodach uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia", który to zwrot jest niewątpliwe szerszy aniżeli zwrot - dochód ze sprzedaży towarów i usług."

Trzeba podkreślić, że dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników ze środków FGSP ma charakter przychodu incydentalnego, wynikającego ze zdarzenia losowego, jednak bezpośrednio związanego z podstawową działalnością gospodarczą przedsiębiorcy. Pozyskiwanie wsparcia finansowego nie może stanowić samodzielnego przedmiotu działalności gospodarczej. Dofinansowanie to zawsze jest bezpośrednio związane z podstawową działalnością przedsiębiorcy, przy której zatrudnieni zostali pracownicy, których wynagrodzenie zostało objęte dofinansowaniem. Otrzymanie wsparcia finansowego w formie dofinansowania do wynagrodzeń nie byłoby możliwe, gdyby Wnioskodawca nie prowadził podstawowej działalności, przy której zatrudnieni zostali pracownicy objęci dofinansowaniem, i których miejsca pracy zobowiązał się on utrzymać.

W ocenie Sądu pomiędzy dofinansowaniem do wynagrodzeń pracowników ze środków FGŚP, a działalnością podstawową Skarżącej istnieje ścisły i nierozerwalny, funkcjonalny związek, a zatem stanowi ono integralną część działalności strefowej. Przy uwzględnieniu celów ustanowienia specjalnych stref ekonomicznych oraz powyższych rozważań w ocenie Sadu przyznane dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w fabrykach na terenie PSSE i wykonujących zadania związane z prowadzoną tam działalnością gospodarczą na podstawie zezwoleń stanowią przychód zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Sąd podzielił również zarzut naruszenia art. 14c § 2 O.p. poprzez wadliwe sformułowanie przez Organ uzasadnienia prawnego oceny stanowiska Spółki. W wyroku z dnia 15 listopada 2019 r., sygn. akt II FSK 3911/17 Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że: "Uzasadnienie prawne interpretacji indywidualnej, spełniające wymagania wynikające z art. 14c § 2 OrdPU, powinno zawierać nie tylko przytoczenie przepisów prawa, na których organ oparł swoje stanowisko, ale również wyjaśnienie znaczenia tych przepisów w kontekście podanego przez stronę stanu faktycznego, ze wskazaniem jego istotnych znamion. Z uzasadnienia prawnego interpretacji powinien wynikać tok rozumowania organu interpretacyjnego, który doprowadził z jednej strony do zanegowania stanowiska wnioskodawcy, a z drugiej strony do przyjęcia przez organ stanowiska odmiennego. Uzasadnienie prawne musi bowiem stanowić rzetelną informację dla wnioskodawcy, dlaczego w jego sprawie określone przepisy znajdują zastosowanie, a także dlaczego wyrażony przez niego pogląd nie zasługuje na uwzględnienie." Sąd w obecnym składzie ww. poglądy podziela. W konsekwencji, skoro uzasadnienie zaskarżonej indywidualnej interpretacji tych wymagań nie spełnia zarzut naruszenia 14c § 2 O.p. należało uznać za uzasadniony.

Przy ponownym rozpoznaniu wniosku skarżącej, organ uwzględni ocenę Sądu zawartą w niniejszym wyroku.

Z uwagi na powyższe okoliczności, Sąd uznał za uzasadniony zarzut skargi w zakresie naruszenia art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. w zw. z art. 15g ust. 1 ustawy o COVlD-19 poprzez ich błędną wykładnię oraz art. 14c § 2 w zw. z art. 121 oraz art. 124 w zw. z art. 14h O.p. Naruszenie wskazanej regulacji musiało skutkować uchyleniem zaskarżonej interpretacji zgodnie z art. 146 § 1 PostAdmU.

O kosztach postępowania sądowego orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 PostAdmU