Wyrokiem z dnia 16 stycznia 2009 r. sygn. akt I SA/Lu 705/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę A. D. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. w przedmiocie podatku akcyzowego za 2005 r.
Na powyższe orzeczenie podatnik wniósł skargę kasacyjną, w której zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu tego wniosku stwierdził, że kwota określonych w zaskarżonej decyzji zobowiązań została już zabezpieczona na jego majątku, a ich egzekucja pozbawi go możliwości kontynuowania działalności gospodarczej. Taki stan rzeczy będzie miał niewątpliwie niekorzystny skutek dla jego rodziny oraz jego pracowników. Skarżący podniósł ponadto, że na podstawie umów zawartych w trybie zamówienia publicznego zaopatruje m.in. jednostki pogotowia ratunkowego, dlatego egzekucja zobowiązań określonych decyzją doprowadziłaby do upadłości jego przedsiębiorstwa, co wywołałoby, w jego ocenie, nieodwracalne skutki.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Wniosek należało uznać za niezasadny.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej p.p.s.a. decyzja o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu pozostawiona jest do uznania Sądu, który może wydać takie rozstrzygnięcie w razie stwierdzenia wystąpienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Jednak aby możliwym było podjęcie rozstrzygnięcia, którego domaga się wnioskodawca, musi on uprawdopodobnić okoliczności mieszczące się w granicach wspomnianych przesłanek. Użyte w tym przepisie pojęcia nieostre wymagają bowiem skonkretyzowania w postaci dokładnej i wyczerpującej argumentacji skarżącego, względnie gdy okaże się to konieczne, zobrazowania sytuacji za pomocą odpowiednich dokumentów. W związku z tym Naczelny Sąd Administracyjny nie ma prawnej możliwości prowadzenia postępowania w celu ustalenia, czy sytuacja życiowa skarżącego uzasadnia udzielenie mu ochrony tymczasowej. Reasumując, Sąd, wydając orzeczenie w omawianym przedmiocie, powinien swoje rozstrzygnięcie oprzeć zarówno o ocenę wniosku skarżącego, jak i materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, w aspekcie wystąpienia, bądź też nie wystąpienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu. Jednakże uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na stronie skarżącej (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 13 grudnia 2004 r., sygn. akt FZ 495-497/04; z dnia 22 listopada 2004 r., sygn. akt FZ 474/04; z dnia 31 sierpnia 2004 r., sygn. akt FZ 267/04, niepubl.). W rozpatrywanej sprawie podatnik nie uprawdopodobnili wystąpienia przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a., wskazujących na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ogólne stwierdzenia, że ewentualna egzekucji spowoduje u strony brak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej i będzie miała niekorzystny wpływ na jego rodzinę, pracowników i kontrahentów nie są wystarczającą przesłanką do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Biorąc powyższe pod uwagę Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 61 § 3 i § 5 w zw. z art. 193 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.