Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Królikowska – Przewłoka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Maria Jagielska Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Protokolant Patrycja Wrońska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2006r. sprawy ze skargi I. Sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] października 2005 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego. oddala skargę

Decyzją z dnia [...].12.2002 r. Urząd Patentowy RP udzielił na rzecz A. Sp. z o.o. w K., skarżącej w niniejszej sprawie, prawa ochronnego na znak słowno-graficzny "I Intel" z pierwszeństwem od [...].07.1998 r. – nr [...], dla towarów w kl. 37: instalowanie i naprawa urządzeń elektrycznych, instalowanie i naprawa alarmów przeciwpożarowych, instalowanie i naprawa alarmów przeciwwłamaniowych, instalacja i naprawa systemów oddymiania i instalacji gaśniczych, instalacja i naprawa systemów kontroli dostępu w kl. 38: telewizja przemysłowa.

Pismem z dnia [...].07.2003 r. B. z siedzibą w S., USA wniósł sprzeciw od tej decyzji, zarzucając naruszenie art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o znakach towarowych i art. 9 ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy.

W uzasadnieniu sprzeciwu podniesiono, że znakiem sprzecznym z zasadami współżycia społecznego jest w szczególności znak, który zmierza do osłabienia lub wykorzystania renomy cudzego znaku towarowego, bez względu na rodzaj towarów, do których się odnosi. Jest to pogląd ugruntowany w doktrynie, a znak Intel jest znakiem o światowej renomie i popularności. Powszechna znajomość tego znaku w Polsce została potwierdzona decyzją Komisji Odwoławczej już w 1994 r. Produkty oznaczone znakiem Intel (lub jego pochodnymi) są postrzegane jako gwarancja najwyższej jakości, trwałości i niezawodności, a sam znak "Intel" oraz inne znaki utworzone na jego podstawie są synonimem tych cech. Znak Intel to znak słowny, powszechnie znany i renomowany. Cechę tę należy przypisać również znakowi Intel Inside z uwagi na równie olbrzymią, światową popularność oraz powszechne pozytywne skojarzenie wśród odbiorców. Znaki Intel i Intel Inside zostały zarejestrowane w Polsce z pierwszeństwem odpowiednio [...].II.1990 r. i [...].VI.1991 r. Oprócz nich wnioskodawca zarejestrował kilkadziesiąt znaków ze słowem Intel, które w znacznej części mają wcześniejsze pierwszeństwo niż sporny znak. [...]. Sporny znak z wyodrębnionym członem Intel jest podobny do znaku Intel co powoduje wśród odbiorców, zdaniem wnioskodawcy, niebezpieczeństwo skojarzenia spornego znaku ze znakiem Intel oraz przedsiębiorstwem wnioskodawcy, a w konsekwencji niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd co do pochodzenia towarów lub usług oznaczonych spornym znakiem. Sporny znak może zatem spowodować transfer pozytywnych skojarzeń, którymi firma i towary wnioskodawcy cieszą się wśród odbiorców, na firmę i działalność uprawnionej. Tym samym rejestracja i używanie spornego znaku powoduje, w ocenie wnioskodawcy, niebezpieczeństwo "rozwodnienia" renomy znaku Intel i jest pasożytniczym wykorzystaniem tej renomy.

Nadto w uzasadnieniu sprzeciwu podniesiono, że sporny znak narusza dobra osobiste wnioskodawcy. Dobrem osobistym wnioskodawcy pozostającym pod ochroną prawa cywilnego jest bowiem nazwa, pod którą prowadzi swoją działalność, a także renomę przedsiębiorstwa, zaś sporny znak zawiera wyraźnie wyodrębniony człon Intel będący nazwą przedsiębiorstwa wnioskodawcy. Używając spornego znaku uprawniona w sposób sprzeczny z prawem i dobrymi obyczajami wykorzystuje tę nazwę a także związaną z nią renomę dla własnych celów ekonomicznych. Sprowadza również niebezpieczeństwo wywołania wśród odbiorców pomyłek co do swojej tożsamości lub związków pomiędzy uprawnioną a wnioskodawcą. Spełnione są zatem przesłanki do przyjęcia, iż rejestracja znaku jest niedopuszczalna. Nazwa handlowa była bowiem znana klienteli już wcześniej, a zatem jest przez nią rozpoznawalna oraz skutkiem rejestracji, a w konsekwencji używania znaku towarowego może być wprowadzenie w błąd co do tożsamości podmiotów lub związków między nimi".

Uzasadniając zarzut naruszenia art. 9 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o znakach towarowych wnioskodawca podniósł, że sporny znak jest podobny do znaku Intel oraz do innych znaków utworzonych na jego podstawie. Intel jest w Polsce znakiem powszechnie znanym. Sporny znak służy do oznaczania m.in. usług instalowania i naprawy urządzeń elektrycznych, alarmów przeciwpożarowych, systemów kontroli dostępu oraz usług telewizji przemysłowej. Usługi objęte rejestracją spornego znaku pozostają w związku z towarami oznaczanymi znakiem Intel. Znak Intel ([...]) posiada w wykazie towary używane przy instalacji telewizji przemysłowej. Podobnie znak Intel Create i Share ([...]). Znak Intel Teamstation ([...]) posiada w wykazie towary stosowane przy instalacji wszystkich usług objętych spornym znakiem. Wrażenie podobieństwa potęguje, zdaniem wnioskodawcy fakt, że sporny znak służy do oznaczania usług związanych z przemysłem elektronicznym, a jest on uważany w powszechnej świadomości odbiorców za potentata w dziedzinie elektroniki i informatyki. W konsekwencji zaś, jeżeli dodać do tego powszechną znajomość i renomę znaku Intel oraz innych znaków utworzonych na jego podstawie i podobieństwo spornego znaku do tych znaków, ryzyko wprowadzenia w błąd co do pochodzenia towarów jest szczególnie wysokie.

Uprawniona uznała sprzeciw za bezzasadny.

Zdaniem uprawnionej wnioskodawca nie wykazał bowiem, że sporny znak jest sprzeczny z prawem lub zasadami współżycia społecznego i narusza dobra osobiste i majątkowe wnioskodawcy. W świetle utrwalonego w orzecznictwie poglądu posłużenie się klauzulą zasad współżycia społecznego musi mieć szczególnie wyraźne uzasadnienie merytoryczne i formalne, a wnioskodawca nie wskazał jaką zasadę współżycia społecznego narusza rejestracja spornego znaku, wnioskodawca podniósł jedynie, że w jego ocenie znaki są bardzo podobne, a przy ocenie czy w danym wypadku wykonywanie prawa narusza zasady współżycia społecznego należy brać pod uwagę całokształt okoliczności konkretnego przypadku. Ponadto przy ocenie naruszenia zasad współżycia społecznego należy brać pod uwagę elementy podmiotowe, a wnioskodawca takich elementów pozwalających stwierdzić naruszenie zasad współżycia społecznego nie wskazał. Uprawniona podniosła również, iż podstawowym elementem znaku jest słowo Intel będące nazwą wnioskodawcy, ale słowo to stanowi również nazwę uprawnionej, a sam fakt zgłoszenia cudzej nazwy do rejestracji jako znaku towarowego nie stanowi przeszkody rejestracji takiego znaku, wymagane jest bowiem, aby rejestracja i używanie znaku stanowiło naruszenie prawa do nazwy przedsiębiorstwa. Tym samym wnioskodawca nie wykazał, że sporny znak utrudnia lub uniemożliwia korzystanie przez wnioskodawcę z jego nazwy, zwłaszcza, że sfery działalności uprawnionego i wnioskodawcy nie pokrywają się.

Zdaniem uprawnionej art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o znakach towarowych nie znajduje w niniejszej sprawie zastosowania, ponieważ sporny znak służy do oznaczania usług a nie towarów. O jednorodzajowości towarów decyduje przede wszystkim to, czy nabywcy mogą sądzić, że towary wytwarzane są przez to samo przedsiębiorstwo, a jednym z istotnych kryteriów określenia przynależności towarów do jednego rodzaju są warunki zbytu towarów. Ze względu na odrębne warunki zbytu towarów i usług nie mogą one zostać uznane za jednorodzajowe w rozumieniu powołanych przepisów. Uprawniona świadczy przy tym swoje usługi na podstawie indywidualnie zawieranych umów, w których zgodnie z przepisami określa swoje dane, co wyłącza możliwość wywołania u nabywcy mylnego przeświadczenia, że nabywa usługę pochodzącą od wnioskodawcy, który nie jest znany jako dostawca usług świadczonych przez uprawnioną.

Pełnomocnik uprawnionej zakwestionował przy tym prawo jednego z pełnomocników wnioskodawcy – adwokata do występowania w niniejszej sprawie, powołując przepisy art. 236 i 237 pwp.

Zdaniem uprawnionej w postępowaniu spornym przed Urzędem strona nie może być reprezentowana przez adwokata, ponieważ zgodnie z art. 236 pełnomocnikiem strony w sprawach związanych z dokonywaniem i rozpatrywaniem zgłoszeń oraz utrzymywaniem ochrony znaków towarowych może być tylko rzecznik patentowy.

Decyzją z dnia [...].10.2005 r. nr [...] podjętą na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 1, art. 9 ust. 1 pkt 2, art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 21.I.1985 r. o znakach towarowych w zw. z art. 315 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej Urząd Patentowy RP działając w trybie postępowania spornego unieważnił prawo ochronne na znak towarowy słowno-graficzny "I Intel" nr [...] dla towarów w kl. 37 i 38.

W uzasadnieniu decyzji Urząd Patentowy RP podniósł, że uprawniona – A. Sp. z o.o. powstała [...].VII.1997 r. na mocy umowy notarialnej, wcześniej tj. od [...].XI.1983 r. działała w formie Spółki Cywilnej wpisanej do ewidencji działalności gospodarczej pod numerem [...], przy czym nazwa Intel została zamieszczona w nazwie w 1994 r. Ta spółka pod nazwą A. występowała jednak już w 1989 i 1990 r. co wynika wprost z korespondencji kierowanej do niej przez Centralne Laboratorium Ochrony Radiologicznej i Państwowy Dozór Bezpieczeństwa Jądrowego. Spółka z o.o. przejęła wszystkie aktywa i pasywa od Spółki Cywilnej, zatem i prawo do używania w nazwie słowa Intel.

Wnioskodawca oficjalną działalność w Polsce rozpoczął [...].X.1993 r. kiedy to firma B., Inc. uzyskała licencję na działalność jako Biuro przedstawicielskie w W. Sprzedaż towarów A. w Polsce w latach 1995 -1999 wyniosła blisko ćwierć miliarda dolarów US.

Wnioskodawca zarejestrował w Polsce z pierwszeństwem wcześniejszym, niż pierwszeństwo spornego znaku m.in. znaki:

1) słowny INTEL [...] z mocą od [...].II.1990 r. do oznaczania w kl. 9 m.in. komputerów i ich części;

2) słowny INTEL [...] z mocą od [...].IV.1998 r. w klasach: 9, 16, 38 i 42 do oznaczania m.in. aparatów i przyrządów telekomunikacyjnych i kamer

3) słowno-graficzny INTEL INSIDE [...] z mocą od [...].VI.1991 do oznaczania w kl. 9 mikroprocesorów

4) słowny INTEL CREATE & SHARE [...] z mocą od [...].XII.1997 r. do oznaczania w kl. 9 m.in. sprzętu wizualnego, audio i łącznościowego oraz kamer

5) słowny INTEL TEAMSTATION [...] z mocą od [...].I.1998 r. do oznaczania w kl. 9 m.in. aparatów elektrycznych, sygnalizacyjnych, kontrolnych, do ratowania życia oraz aparatów do gaszenia ognia.

Zdaniem Urzędu Patentowego RP ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego k.75÷150 tom I wynika, że w dacie zgłoszenia spornego znaku do rejestracji wnioskodawca utworzony pod nazwą A. w 1968 r. był jednym z kilku największych na świecie koncernów w dziedzinie elektroniki i informatyki produkując m.in. 75% wszystkich mikroprocesorów używanych w komputerach a napis na komputerze INTEL INSIDE informuje, że wewnątrz obudowy komputera znajduje się mikroprocesor firmy A. Szeroka informacja i reklama w prasie specjalistycznej i codziennej produktów A., rosnąca od 1995 r. w Polsce sprzedaż liczona w dziesiątkach milionów dolarów rocznie z jednej strony, a z drugiej niezawodność produktów A. spowodowały, że nie tylko w wielu krajach świata, ale i w Polsce firma A. cieszy się zasłużoną renomą, a tę renomę uzyskała produkując i wprowadzając na rynek produkty oznaczone znakami Intel, Intel Inside i innymi ze słowem Intel. Znaki ze słowem INTEL należy zatem zaliczyć do znaków renomowanych w odniesieniu do kręgu osób zajmujących się elektroniką, informatyką i aparaturą elektryczną oraz elektroniczną różnego rodzaju. Znaki ze słowem INTEL dla wymienionego kręgu osób należy uznać zdaniem Urzędu Patentowego za powszechnie znane, co również wynika z cyt. wyżej materiałów w postaci informacji, reklamy i wielkości sprzedaży produktów ze znakiem INTEL i znakami pochodnymi.

Renomę i/lub powszechną znajomość znaków INTEL potwierdza też orzecznictwo b. Komisji Odwoławczej i Urzędu działającego w trybie spornym.

Biorąc pod uwagę usługi, do oznaczania których został zarejestrowany sporny znak i towary, do oznaczania których zostały zarejestrowane znaki wymienione wyżej pod numerem 1÷5 Urząd Patentowy RP stwierdził, że usługi te mogą być w pełni realizowane przy użyciu towarów takich jak: urządzenia elektryczne, sprzęt wizualny i łącznościowy, kamery, aparaty sygnalizacyjne, aparaty kontrolne, aparaty do gaszenia ognia. Zważywszy, że znaki wnioskodawcy są nie tylko renomowane i powszechnie znane lecz także zawierają słowo INTEL, które stanowi odróżniającą część nazwy wnioskodawcy należą więc do tzw. znaków mocnych. Wymienione pod numerem 1÷5 znaki zostały zarejestrowane, więc stosują się do nich przepisy art. 9 ust. 1 pkt 2 uzt. Znaki te przez fakt rejestracji nie utraciły jednak waloru znaków powszechnie znanych – art. 9 ust. 1 pkt 2 uzt a to implikuje ochronę szerszą, niż wynikająca z wykazu towarów. Podobieństwo spornego znaku do znaków wymienionych w pkt 1÷5 jest, zdaniem Urzędu niewątpliwe i wynika z użycia w porównywanych znakach słowa INTEL, które w spornym znaku słowno-graficznym jest dominujące a element graficzny umieszczony przed tym słowem w postaci kwadratu, wewnątrz którego znajdują się dwa równoległoboki imitujące (ewentualnie) dużą literę nie wpływa na osłabienie dominującego elementu słownego INTEL napisanego prostą, pogrubioną czcionką w kolorze niebieskim. Fakt, że zarejestrowane znaki wnioskodawcy były powszechnie znane ma istotne znaczenie dla zakresu ochrony, ponieważ ten zakres jest tym szerszy, im bardziej znany jest znak towarowy. W tym stanie rzeczy Urząd Patentowy mając na uwadze, że znaki wymienione w pkt 1÷5 służą do oznaczania towarów, które są kompatybilne w odniesieniu do usług spornego znaku oraz podobieństwo porównywanych znaków uznał, że rejestracja spornego znaku nastąpiła z naruszeniem łącznie art. 9 ust. 1 pkt 1 i 2 uzt.

Urząd Patentowy RP uznał również, iż doszło do naruszenia art. 8 ust. 1 ustawy o znakach towarowych. W tym względzie odwołał się do komentarza R. Skubisza, Prawo znaków towarowych, Warszawa 1997 r., który komentując art. 8 pkt 1 uzt podniósł, że "ze względu na zasady współżycia społecznego wyłączona jest rejestracja danego oznaczenia dla towarów innego rodzaju, gdy ta rejestracja zmierza do wykorzystania renomy cudzego znaku towarowego, bądź stanowi zagrożenie tej renomy. Wyłączenie na podstawie art. 8 pkt 1 uzt od rejestracji znanych lub bardzo znanych znaków towarowych innych osób dla towarów innego rodzaju zakłada zatem, że obok elementów treściowych należy uwzględnić również inne okoliczności. W tym przypadku treść znaku towarowego jako taka pozwalałaby na rejestrację znaku towarowego dla towarów innego rodzaju. Konieczne jest jednak uwzględnienie celu zgłoszenia i rejestracji, jakim jest wykorzystanie lub zagrożenie renomy cudzego znaku towarowego. W obowiązującym stanie prawnym takie zgłoszenie jest zatem sprzeczne z zasadami współżycia społecznego". Na okoliczność renomy usług wykonywanych przez uprawnioną przedstawiła ona zdaniem Urzędu dowody (k. 201÷232 tom III wraz ze spisem zawierającym 88 pozycji k. 231÷232 tom III).

Z tych dowodów wynika m.in., że uprawniona projektuje, realizuje i konserwuje systemy w zakresie kompleksowej ochrony osób i mienia w szczególności: systemy sygnalizacji pożaru, stałe instalacje gaśnicze, systemy oddymiania, ścianki i drzwi przeciwpożarowe, systemy sygnalizacji włamania i napadu, systemy kontroli dostępu, systemy telewizji przemysłowej. W celu realizacji wymienionych systemów uprawniona stale współpracuje z firmami branży komputerowej, budowlanej i elektrycznej oraz używa specjalistycznego sprzętu i oprogramowania (k. 222 tom III). W zakresie swojej działalności uprawniona uzyskała certyfikat ISO 9001, liczne nagrody, dyplomy i wyróżnienia. Uprawniona posługuje się spornym znakiem m.in. w charakterze logo firmy (zdjęcie budynku należącego do uprawnionej ze spornym znakiem – zał. 5 cz. 2 akt zgłoszeniowych), w reklamie i korespondencji handlowej k. 325÷331. Zważyć przy tym należy, zdaniem Urzędu, że w korespondencji sprzed daty zgłoszenia spornego znaku do rejestracji, uprawniona obok słowa Intel używała znaczka R w kółku sugerując wbrew stanowi faktycznemu, że sporny znak jest zarejestrowany, a także okoliczność, iż w dacie zgłoszenia spornego znaku do rejestracji znaki wnioskodawcy ze słowem INTEL były w Polsce znakami renomowanymi. Tym samym zgłoszenie spornego znaku niewątpliwie miało, w ocenie Urzędu na celu wykorzystanie renomy znaków wnioskodawcy, nastąpiło więc niezgodnie z zasadami współżycia społecznego rozumianymi tutaj jako zasady uczciwości handlowej.

Urząd Patentowy RP uznał jednak za bezzasadny zarzut naruszenia art. 8 pkt 2 uzt. Wnioskodawca stwierdził bowiem, że sporny znak ma wyraźnie wyodrębniony człon Intel tożsamy z nazwą wnioskodawcy, która jest dobrem osobistym chronionym na mocy przepisów kodeksu cywilnego. Jednak Uprawniona w swojej nazwie również posiada słowo Intel i obie firmy równolegle i legalnie posługują się w nazwie słowem Intel, przy czym między wnioskodawcą a uprawnioną nie toczy się spór sądowy o to, której z firm przysługuje prawo do używania w nazwie słowa Intel. Sporny znak ze słowem Intel nie narusza zatem prawa wnioskodawcy do nazwy.

W skardze na tę decyzję A. Sp. z o.o. wniosła o jej uchylenie jako sprzecznej z prawem oraz zasądzenie kosztów postępowania od wnioskodawcy według norm przepisanych zarzucając niezgodność rozstrzygnięcia ze stanem faktycznym, naruszenie interesu prawnego skarżącego poprzez pozbawienie go ochrony znaku towarowego, którym posługuje się zgodnie z prawem od wielu lat, naruszenie przepisów prawa formalnego poprzez dopuszczenie do postępowania nieuprawnionego pełnomocnika wnioskodawcy.

W uzasadnieniu skargi strona podniosła, że Urząd nie określił jakie zasady współżycia społecznego zostały naruszone decyzją przyznającą prawo ochronne [...] Spółce A. i nie określił w jaki sposób to rzekome naruszenie godzi w interesy wnioskodawcy. Rozstrzygnięcie Urzędu Patentowego jest przy tym sprzeczne z jego uzasadnieniem. W przedostatnim zdaniu uzasadnienia jest bowiem twierdzenie "(...) sporny znak ze słowem Intel nie narusza prawa wnioskodawcy do nazwy".

Urząd Patentowy wskazał w swoim orzeczeniu jako jego podstawę prawną m.in. przepisy art. 9 ust. 1 i 2 oraz art. 8 pkt 1 i 2 uchylonej Ustawy o znakach towarowych. Przepisy te określają warunki, w jakich nie można zarejestrować znaku towarowego, przeto należy przypuszczać, że Urząd zastosował je a contrario.

Popełnił przy tym błąd, bo jak sam stwierdził udzielenie ochrony Spółce A. z K. nie narusza praw wnioskodawcy. Skoro nie narusza praw to tym bardziej nie może naruszać zasad współżycia społecznego.

Trzeba też, zdaniem skarżącej, zwrócić uwagę na bardzo istotny aspekt zagadnienia. Otóż w uzasadnieniu błędnej decyzji jest powołany komentarz do Ustawy o Znakach Towarowych, którego autorem jest R. S. Urząd powołuje się na stanowisko wymienionego dla poparcia swojej decyzji. Ten komentarz i to stanowisko w tym konkretnym przypadku nie może być brane pod uwagę, albowiem ten komentator, a mianowicie R. S. był pełnomocnikiem wnioskodawcy czyli amerykańskiego B. Z mocy prawa więc taki pełnomocnik ulega wyłączeniu i jego poglądy również. Ma on bezpośredni interes w rozstrzygnięciu sporu korzystnym dla swojego klienta. Pierwsze wystąpienie tego pełnomocnika do strony miało miejsce w maju 1998 r. Na tę okoliczność strona dołączyła do skargi kserokopię pisma R. S. z dnia [...].05.1998 r. wnosząc o zaliczenie go w poczet dowodów niniejszej sprawy na okoliczność braku podstaw prawnych do sięgania do komentarza R. S.

Zdaniem skarżącej trudno sobie wyobrazić, by pełnomocnik wnioskodawcy mógł wyrazić pogląd co do ochrony znaków towarowych niekorzystny dla jego klienta. Nie można być nawet pośrednio sędzią we własnej sprawie.

Skarżąca podała przy tym w skardze, iż podtrzymuje wszystkie zarzuty zawarte w pismach skierowanych do Urzędu Patentowego zgłoszone w imieniu A.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy wniósł o jej oddalenie. Zdaniem Urzędu skarżąca nie podnosi w skardze takich okoliczności, które wskazywałyby na naruszenie prawa w zaskarżonej decyzji.

Wbrew stanowisku skarżącej, Urząd wyjaśnił bowiem, na czym polegało naruszenie zasad współżycia społecznego wskutek rejestracji spornego znaku, mianowicie w dacie zgłoszenia tego znaku do rejestracji, znaki wnioskodawcy ze słowem Intel były w Polsce znakami renomowanymi a zgłoszenie spornego znaku miało niewątpliwie na celu wykorzystanie renomy znaków wnioskodawcy, nastąpiło więc niezgodnie z zasadami współżycia społecznego rozumianymi tutaj jako zasady uczciwości kupieckiej, zatem rejestracja spornego znaku nastąpiła z naruszeniem art. 8 pkt 1 uzt.

Twierdzenie skarżącej, że rozstrzygnięcie Urzędu jest sprzeczne z uzasadnieniem, jest błędne. W osnowie decyzji Urzędu nie został powołany art. 8 pkt 2 uzt z uzasadnieniem, że rejestracja spornego znaku nie narusza prawa wnioskodawcy do nazwy, ponieważ prawo do używania w nazwie słowa INTEL posiadają zarówno skarżąca jak i wnioskodawca. Skarżąca najwyraźniej pomyliła art. 8 pkt 1 uzt z art. 8 pkt 2 uzt.

Urząd Patentowy podniósł nadto, iż komentarz R. S., na który się powołał, został opublikowany w 1997 r., a list ostrzegawczy do skarżącej został podpisany przez R. S. w 1998 r. Zatem brak jest jakiegokolwiek związku między wcześniejszym komentarzem a późniejszym listem ostrzegawczym. List ostrzegawczy został przy tym wystosowany do skarżącej przed zgłoszeniem przez nią spornego znaku do rejestracji, a R. S. nie był pełnomocnikiem, w niniejszej sprawie.

Błędne jest także stanowisko skarżącej, że przed Urzędem działającym w trybie spornym nie może występować adwokat w charakterze pełnomocnika strony, co zostało szczegółowo wyjaśnione skarżącej na rozprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25.07.2000 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej przy czym ta kontrola stosownie do § 2 powołanego artykułu sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Sąd rozstrzyga przy tym w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zw. dalej p.p.s.a. – Dz. U. Nr 153, poz. 1270).

Badając skargę z uwzględnieniem powyższych kryteriów Sąd uznał, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie bowiem zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Stosownie do art. 246 ust. 1 ustawy prawo własności przemysłowej (zw. dalej p.w.p.) każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu prawa z rejestracji w ciągu 6 miesięcy od opublikowania w "Wiadomościach Urzędu Patentowego" informacji o udzieleniu prawa. Podstawę sprzeciwu stanowią okoliczności uzasadniające unieważnienie prawa z rejestracji. Jeżeli uprawniony w odpowiedzi na zawiadomienie Urzędu o wniesieniu sprzeciwu podniesie zarzut, że sprzeciw jest bezzasadny sprawa podlega rozpatrzeniu przez Urząd Patentowy w trybie postępowania spornego, jako sprawa o unieważnienie prawa z rejestracji na skutek złożonego sprzeciwu uznanego przez uprawnionego za bezzasadny (art. 247 ust. 2 w zw. z art. 255 ust. 1 pkt 9 pwp).

Informacja o udzieleniu prawa ochronnego na sporny znak towarowy słowno-graficzny została opublikowana w Wiadomościach Urzędu Patentowego nr [...] Sprzeciw został złożony w dniu [...].07.2003 r. Zostały zatem spełnione przesłanki do rozpatrzenia sprawy o unieważnienie w/w prawa ochronnego w wyżej określonym trybie.

Powołana ustawa prawo własności przemysłowej w art. 315 ust. 3 wyraża zasadę, w myśl której zdolność ochronną znaków towarowych zarejestrowanych lub zgłoszonych do rejestracji przed wejściem jej w życie (22.08.2001 r.) ocenia się na podstawie dotychczasowych przepisów. Zgłoszenie spornego znaku zostało dokonane w dniu [...].07.1998 r. Tym samym, aczkolwiek postępowanie przed Urzędem wymagało zastosowania reguł procesowych określonych w p.w.p. (oraz na zasadzie art. 256 pwp, przepisów kpa) to jednak, gdy chodzi o prawo materialne w sprawie znajdują zastosowanie przepisy ustawy z dnia 31.01.1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm.) i te przepisy stanowią podstawę do oceny zdolności ochronnej spornego znaku. Takiej też oceny, z punktu widzenia cyt. ustawy Urząd Patentowy dokonał zasadnie uznając, iż w świetle tych przepisów istnieją okoliczności uzasadniające unieważnienie prawa ochronnego udzielonego skarżącej na sporny znak.

Podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowią przepisy art. 9 ust. 1 pkt 1 i pkt 2, art. 8 pkt 1 powołanej ustawy. W związku z wyrażonym w skardze przypuszczeniem, iż Urząd Patentowy zastosował je a contrario i jak się wydaje wątpliwościami skarżącego w tym zakresie należy wyjaśnić, iż powołana ustawa nie zawiera przepisu, w którym expressis verbis określone byłyby przesłanki unieważnienia znaku towarowego i ich zamieszczenie w ustawie jest zbędne. Skoro bowiem ustawa określa sytuacje, w których rejestracja znaku towarowego jest niedopuszczalna, to okoliczność zaistnienia niedopuszczalności rejestracji w rozumieniu przepisów ustawy oznacza, iż znak nie posiada zdolności rejestrowej i jako taki nie może być przedmiotem prawa ochronnego. Jeżeli jednak takie prawo zostało udzielone to podlega ono unieważnieniu w stosownym trybie, w tym jak w niniejszej sprawie w trybie art. 255 pkt 9 pwp. Podstawę sprzeciwu, jak wyżej wskazano, stanowią okoliczności uzasadniające unieważnienie prawa z rejestracji, a te okoliczności zachodzą wówczas, gdy znak towarowy nie spełnia ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa. Podnoszona przez skarżącą kwestia wieloletniego używania przez nią spornego znaku, w tym względzie pozostaje bez istotnego znaczenia i pozbawienie skarżącej jak to określa w skardze, ochrony spornego znaku, w przypadku istnienia przesłanek do jego unieważnienia aczkolwiek dla strony niekorzystne nie może być jednak rozumiane jako naruszenie prawa, a tylko stwierdzenie naruszenia przez organ prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, a także naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy stanowi w świetle art. 145 § 1 pkt 1a) i c) p.p.s.a. podstawę uwzględnienia skargi. Takich naruszeń Sąd jednak nie stwierdził.

Skarżąca w sposób bardzo ogólnikowy przedstawiła w skardze swoje zarzuty błędnie w oderwaniu od przedstawionego w decyzji stanu rzeczy odczytując podstawę materialnoprawną decyzji jak i jej uzasadnienie. Skarżąca stwierdza bowiem, iż jako podstawę swej decyzji Urząd Patentowy wskazał również art. 8 pkt 2 powołanej ustawy, zgodnie z którym niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich. Podnoszonego przez wnioskodawcę zarzutu naruszenia powołanego przepisu Urząd Patentowy, co w sposób jednoznaczny wynika z końcowego akapitu uzasadnienia, jednak nie podzielił i tego przepisu w podstawie prawnej decyzji nie wskazał. Stwierdził bowiem, iż sporny znak nie narusza prawa wnioskodawcy do nazwy. Takie stwierdzenie, wbrew przekonaniu skarżącej, nie stanowi o sprzeczności rozstrzygnięcia z jego uzasadnieniem. Okoliczność, iż znak nie narusza prawa wnioskodawcy do nazwy (odczytywana przez skarżącą jako nienaruszanie wszelkich praw wnioskodawcy) nie przesądza, w świetle art. 8 i 9 powołanej ustawy o zdolności rejestrowej spornego znaku i Urząd Patentowy w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazał okoliczność uzasadniającą przyjęcie, iż rejestracja znaku jest niedopuszczalna w rozumieniu art. 8 pkt 1 i art. 9 pkt 1 i 2 powołanej ustawy. Odwołując się do art. 8 pkt 1 tej ustawy Urząd Patentowy uznał, iż zgłoszenie znaku nastąpiło niezgodnie z zasadami współżycia społecznego. Wadliwości tego stwierdzenia, jak wynika z uzasadnienia skargi, skarżąca dopatruje się w tym, że Urząd Patentowy nie wskazał, jakie zasady współżycia społecznego zostały naruszone. Nie kwestionuje jednak ustaleń organu, stanowiących podstawę twierdzenia, iż te zasady zostały naruszone. Ogólny, bez bliższego precyzowania, zarzut niezgodności rozstrzygnięcia ze stanem faktycznym oraz podtrzymanie wszystkich zarzutów zawartych w pismach do Urzędu Patentowego nie jest skutecznym podważeniem powyższych ustaleń. Takiego skutku odnieść nie może także stwierdzenie pełnomocnika skarżącej wyrażone na rozprawie, że "wydanie zaskarżonej decyzji sprawia wrażenie, że Wuj Sam pogroził palcem i taki sposób załatwienia sprawy narusza suwerenność Polski".

Sąd kontroluje zaskarżoną decyzję i rzeczą skarżącego jest wskazanie konkretnych, właściwie sprecyzowanych zarzutów. Skarga tym wymogom odpowiada tylko w ograniczonym zakresie. Skoro jednak skarżąca zarzuca, iż Urząd Patentowy nie określił zasad współżycia, które zostały naruszone to stwierdzić należy, iż ten zarzut zważywszy na treść uzasadnienia zaskarżonej decyzji, jest zarzutem chybionym. Urząd Patentowy wskazał bowiem wprost okoliczności wskazujące na ich naruszenie jednoznacznie przy tym podając, iż w tym przypadku należy je rozumieć jako zasady uczciwości kupieckiej. Znaki wnioskodawcy ze słowem INTEL zarejestrowane z wcześniejszym pierwszeństwem (wskazane pod nr 1-5) były bowiem w Polsce znakami renomowanymi w odniesieniu do kręgu osób zajmujących się elektroniką, informatyką i aparaturą elektryczną i elektroniczną różnego rodzaju i zgłoszenie spornego znaku miało na celu wykorzystanie renomy tych znaków wnioskodawcy. W tym względzie odwołał się do obszernego materiału dowodowego. Należy przy tym podnieść, iż Urząd Patentowy dokonał porównania tych znaków ze znakiem spornym, tak w płaszczyźnie słownej jak i graficznej, dając temu wyraz w uzasadnieniu, zasadnie uznał, iż między znakami zachodzi niewątpliwe podobieństwo, co zważywszy że w/w znaki wnioskodawcy służą do oznaczania towarów, które są kompatybilne w odniesieniu do usług, do których oznaczania sporny znak jest przeznaczony wskazuje na to, iż zachodzi przesłanka niedopuszczalności rejestracji spornego znaku w rozumieniu art. 9 pkt 1 i 2 powołanej ustawy, a tym samym znak ten nie spełnia ustawowych warunków do uzyskania prawa ochronnego. W takiej ocenie znaku nie można się dopatrzyć dowolności ani sprzeczności ze zgromadzonym materiałem dowodowym, do którego Urząd Patentowy się odwołał wskazując poszczególne dowody przez wymienienie kart, na których się znajdują.

Skarżący, jak już wyżej wskazano, nie podał w czym dopatruje się wadliwości i dokonanej przez Urząd oceny materiału dowodowego i poczynionych na jego podstawie ustaleń, a zdaniem Sądu w tym zakresie Urząd Patentowy uczynił zadość wiążącym go regułom procesowym trafnie przy tym ustalając stan faktyczny i dokonując prawidłowej subsumcji przepisów prawa.

W postępowaniu przed Urzędem Patentowym nie doszło również do wskazanego w skardze naruszenia przepisów prawa procesowego. Twierdzenie skarżącej, iż pełnomocnikiem wnioskodawcy w postępowaniu przed Urzędem Patentowym działającym w trybie spornym nie mógł być adwokat, nie znajduje uzasadnienia w przepisach ustawy pwp. Przepis art. 236 pwp znajduje bowiem zastosowanie w postępowaniu zgłoszeniowym i rejestrowym, zaś zaskarżona decyzja została podjęta w postępowaniu spornym. Podkreślenia wymaga również okoliczność, iż odwoływanie się przez organ do literatury przedmiotu, doktryny, co miało miejsce w rozpoznawanej sprawie, w żadnym razie nie może być uznane za naruszenie obowiązujących zasad postępowania i pozostaje bez jakiegokolwiek wpływu na ocenę rozstrzygnięcia. Ocenie Sądu podlega zaskarżona decyzja, nie zaś przytoczone przez organ poglądy komentatora niezależnie od tego, czy jest nim R. S., czy też inna osoba. Niezależnie od powyższego należy podnieść, iż R. S. nie był pełnomocnikiem wnioskodawcy w sprawie niniejszej, zaś stanowisko skarżącej co do podstaw wyłączenia pełnomocnika pozostaje w oderwaniu od reguł prawa procesowego.

W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.