Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędziowie WSA Adam Lipiński, Andrzej Góraj (spr.), Protokolant Starszy asystent sędziego Joanna Ukalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] na bezczynność Burmistrza Miasta P. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] sierpnia 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej 1) zobowiązuje Burmistrza Miasta P. do rozpatrzenia wniosku Stowarzyszenia [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r. – w terminie 14 dni od otrzymania prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi, 2) stwierdza, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3) zasądza od Burmistrza Miasta P. na rzecz Stowarzyszenia [...] kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pismem z dnia [...] sierpnia 2011 r. Stowarzyszenie [...] wystąpiło do Burmistrza Miasta P., drogą elektroniczną, w trybie ustawy z dnia 06 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), z wnioskiem o udostępnienie, w formie elektronicznej:

- uchwały Rady o wyodrębnieniu lub niewyodrębnieniu funduszu sołeckiego podjętej w 2009, 2010, 2011 roku (za każdy rok) wraz z uzasadnieniem do każdej z tych uchwał;

- protokołu z posiedzenia sesji Rady Gminy dotyczącej wyodrębnienia lub niewyodrębnienia funduszu sołeckiego w roku 2009, 2010, 2011 (za każdy rok);

- w przypadku wyodrębnienia funduszu sołeckiego: dokumentów potwierdzających wydatki ze środków funduszu sołeckiego (faktury, rachunki, itp.) w 2010 r.;

- w przypadku wyodrębnienia funduszu sołeckiego: planu wydatków na przedsięwzięcia realizowane w ramach funduszu sołeckiego w roku 2009, 2010, 2011, przesłane do RIO;

- informacji o wysokości środków funduszu sołeckiego przeznaczonych na rok 2010, 2011 z podziałem na każde sołectwo w Gminie;

- formularza [...] - sprawozdania w wykonaniu planu wydatków budżetowych jednostki samorządu terytorialnego dotyczące wydatków z funduszu sołeckiego za rok 2010;

- wniosku o zwrot części wydatków z funduszu sołeckiego wysłany do wojewody zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 stycznia 2010 r.

- uchwały zebrania w sprawie funduszu sołeckiego podjętej w roku 2009, 2010 (z każdego sołectwa);

- wniosku do funduszu sołeckiego złożonego przez sołtysa w 2009 r. i w 2010 r. wraz z prezentatą lub z innym dokumentem potwierdzającym datę złożenia wniosku (z każdego sołectwa);

- protokołu z zebrania wiejskiego w sprawie przyjęcia wniosku do funduszu sołeckiego w 2009 r. i 2010 r. (z każdego sołectwa);

- listy obecności osób uczestniczących w zebraniu wiejskim w 2009 r. i w 2010 r. (z każdego sołectwa);

- zarządzenia lub innego dokumentu określającego sposoby wydatkowania funduszu sołeckiego;

- czy wniosek sołectwa został przyjęty lub nieprzyjęty do realizacji w roku 2010 i 2011.

Przedmiotowy wniosek zawierał oznaczenie osób, które go złożyły w imieniu Stowarzyszenia: S. O. – Prezes Zarządu Stowarzyszenia oraz K. T. – Skarbnik Stowarzyszenia.

W odpowiedzi na przedmiotowy wniosek organ, pismem z dnia [...] sierpnia 2011 r., przesłanym do strony drogą elektroniczną, wezwał wnioskodawcę do złożenia ww. wniosku zgodnie z przepisami w formie pisemnej na adres Urzędu Miejskiego w P. lub w formie elektronicznej na adres [...]. Ponadto poinformowano ww., że część informacji, które zostały wymienione w treści e-maila są dostępne na stronie Biuletynu Informacji Publicznej – [...].

Pismem z dnia [...] sierpnia 2011 r. wnioskodawca, ustosunkowując się do pisma organu z dnia [...] sierpnia 2011 r., podkreślił, że art. 64 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), w zakresie wymogów formalnych nie ma zastosowania do wniosków z ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W związku z ww. pismem, organ, pismem z dnia [...] sierpnia 2011 r., poinformował wnioskodawcę, że podtrzymuje swoje stanowisko dotyczące złożenia stosownego wniosku zgodnie z przepisami w formie pisemnej na adres: Urząd Miejski w P. [...] P., ul. [...] lub w formie elektronicznej na adres skrzynki podawczej Urzędu. Podkreślono, że zgodnie z KRS do składania oświadczeń woli w imieniu Stowarzyszenia uprawnionych jest dwóch członków Zarządu działających łącznie, w związku z czym e-mail wnioskodawcy przesłany ze skrzynki [...] nie spełnia powyższych wymogów wniosku. Dodatkowo zaznaczono, że na stronie internetowej Stowarzyszenia e-mail do kontaktów to: [...], w związku z czym nie ma pewności, czy e-mail, z którego został wysłany wniosek jest e-mailem Stowarzyszenia [...]. Podkreślono również, że w przypadku konieczności określenia dodatkowych kosztów związanych z udostępnieniem informacji publicznej, organ musi mieć pewność, że z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej wystąpiło ww. Stowarzyszenie, reprezentowane przez uprawnione osoby, a wysłanie e-maila ze skrzynki pocztowej innej niż na oficjalnej stronie Stowarzyszenia nie daje tej pewności.

Pismem z dnia 16 sierpnia 2011 r. Stowarzyszenie [...] złożyło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Burmistrza Miasta P. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] sierpnia 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej, wnosząc o zobowiązanie organu do wykonania ww. wniosku oraz zasądzenie na rzecz Stowarzyszenia zwrotu kosztów postępowania.

Strona skarżąca zarzuciła organowi naruszenie art. 13 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez niezałatwienie sprawy w terminie i niewyznaczenie dodatkowego terminu załatwienia sprawy.

W odpowiedzi na przedmiotową skargę organ wniósł o jej odrzucenie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) lub oddalenie, w związku z niezłożeniem przez stronę skarżącą właściwego wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią przepisu art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Sąd w zakresie swojej kognicji orzeka m.in. w przedmiocie skarg na bezczynność organów administracji (art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), oceniając postępowanie organów z punktu widzenia zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego.

Zasadą przyjętą w piśmiennictwie jest, iż z bezczynnością organu mamy do czynienia wtedy, gdy w terminie określonym przepisami prawa organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub gdy wprawdzie prowadził postępowanie, lecz mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie kończy go wydaniem stosownego aktu lub nie podejmuje czynności.

Wniesienie skargi na "milczenie władzy" jest przy tym uzasadnione nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w przypadku odmowy wydania aktu, mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania aktu.

Analizując niniejszą sprawę w świetle jej realiów w pierwszej kolejności należało ocenić, czy wniosek o udostępnienie informacji publicznej, spełniał warunki formalne, umożliwiające nadanie mu biegu.

Okolicznością niesporną było to, że przedmiotowy wniosek został przesłany do organu drogą elektroniczną, oraz iż zawierał on oznaczenie dwóch osób (skonkretyzowanych z imienia i nazwiska), które go złożyły w imieniu Stowarzyszenia. Poza sporem pozostawało także to, że niniejsza skarga, złożona do organu, zawierała podpisy dwóch osób reprezentujących Stowarzyszenie oraz wypis z Krajowego Rejestru Sądowego, z którego wynikało, iż osoby oznaczone we wniosku o udostępnienie informacji publicznej, jak też osoby, które złożyły skargę, są uprawnione do łącznej reprezentacji Stowarzyszenia.

Wobec powyższego uznać należało, że najpóźniej z chwilą otrzymania przez Burmistrza Miasta P. przedmiotowej skargi, zostały rozwiane wątpliwości organu co do tego, czy sporny wniosek rzeczywiście pochodzi od skarżącego. Skoro bowiem do skargi został załączony wypis z Krajowego Rejestru Sądowego Stowarzyszenia, wskazujący na to, że osoby uwidocznione na wniosku są uprawnione do reprezentowania Stowarzyszenia oraz w sytuacji, gdy skarga dotycząca bezczynności organu w sprawie rozpoznania wniosku, została podpisana również przez osoby upoważnione do reprezentowania Stowarzyszenia, organ miał podstawy do tego, aby zweryfikować swoje obawy co do pochodzenia wniosku. Materiały jakimi dysponował z chwilą otrzymania skargi były bowiem wystarczające dla takiej weryfikacji.

W świetle powyższego, w ocenie tutejszego Sądu, termin oznaczony w ustawie o dostępie do informacji publicznej, w którym organ winien rozpoznać wniosek, rozpoczął swój bieg z chwilą otrzymania przez Burmistrza Miasta P. niniejszej skargi. Z tą bowiem chwilą organ utracił skuteczną możliwość negowania źródła pochodzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

Przechodząc zaś do meritum niniejszej sprawy wskazać należy, że badając sprawę na bezczynność organu należy ustalić, czy organ zajął jakiekolwiek stanowisko merytoryczne odnośnie wniosku, w terminie pomiędzy skutecznym złożeniem wniosku, a rozprawą sądową, na której rozpatrywana była skarga na bezczynność.

W świetle konkluzji zawartych na wstępie niniejszego uzasadnienia, za skuteczne złożenie wniosku uznać należało datę wpływu do Burmistrza Miasta P. niniejszej skargi, gdyż w tym momencie zostały usunięte braki formalne wniosku, jakie w ocenie organu uniemożliwiały nadanie mu biegu.

Analizując materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie, podnieść należy, że w ww. okresie, organ nie zajął merytorycznego stanowiska (a nawet żadnego stanowiska) odnośnie wniosku. W związku z powyższym, jako uzasadniona jawi się konkluzja, iż Burmistrz Miasta P. popadł w bezczynność przy rozpoznaniu przedmiotowego wniosku.

Powyższych ustaleń nie zmienia fakt, iż na rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w dniu 09 stycznia 2012 r. organ podnosił, że część żądanej informacji znajduje się w BIP Urzędu Miasta, część stanowi informację przetworzoną, a część nie może zostać ujawniona. Odniesienie się do kwestii merytorycznych wniosku dopiero na tym etapie postępowania jest bowiem spóźnione. Jak już wcześniej podniesiono, Sąd administracyjny bada aktywność organu w sprawie merytorycznego rozpoznania wniosku w okresie od chwili jego skutecznego wniesienia, aż do chwili rozprawy. Stąd organ zajmując stanowisko w przedmiocie wniosku, dopiero na rozprawie nie zniwelował swojej bezczynności.

Oceniając przedmiotową bezczynność organu przez pryzmat normy art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), tutejszy Sąd uznał, iż nosi ona cechy rażącej przewlekłości. Zgodnie bowiem z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 06 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, organ winien bezzwłocznie udostępnić żądaną informację, nie później jednak niż w terminie czternastu dni od dnia złożenia wniosku. Przyjmując zaś datę wpływu do organu niniejszej skargi, jako datę skutecznego złożenia wniosku, bezczynność trwająca do chwili rozprawy i wynosząca ponad trzy miesiące, nosi, w ocenie tutejszego Sądu, znamiona rażącej.

Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd nie uznał natomiast za stosowne nałożenia na Burmistrza Miasta P. grzywny w trybie art. 149 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Nie dopatrzył się po stronie organu złej woli. Stwierdzoną bezczynność należało bowiem oceniać w kategoriach małego doświadczenia w stosowaniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W tym stanie sprawy, uznając skargę za zasadną, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 149 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stwierdzając jednocześnie, iż bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

O kosztach orzeczono stosownie do dyspozycji art. 200 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

-----------------------

7