Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Olga Białek Sędziowie: Sędzia WSA Wojciech Śnieżyński Asesor WSA Marta Pawłowska (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w Wydziale II w dniu 22 listopada 2022 r. sprawy ze skargi G. Oddział we W. na decyzję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we Wrocławiu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania aktualizacji danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków oddala skargę w całości.

Decyzją z dnia [...] Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymał w mocy decyzję Starosty K. z dnia [...], którą organ pierwszej instancji odmówił dokonania na wniosek Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad aktualizacji danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków, przez wykreślenie Generalnej Dyrekcji Dróg i Autostrad w stosunku do nieruchomości w granicach działek nr [...], [...], [...], [...] położonych w W.

W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że wnioskiem z dnia [...] Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad wystąpiła do Starosty K. o "zmianę zapisu w ewidencji gruntów w odniesieniu do działek" nr [...], [...], [...] i [...] położonych w obrębie [...], gminy M., "polegającą na wykreśleniu Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad" (ujawnionej jako podmiot o "innej formie władania" gruntem Skarbu Państwa) i "wpisaniu w to miejsce "władający nieustalony"".

Starosta K. w dniu [...] wszczął postępowanie w sprawie zmiany zapisu w ewidencji gruntów i budynków, polegającego na wykreśleniu Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w stosunku do nieruchomości w granicach działek nr [...], [...], [...], [...] położonych w W., gmina M.". W ramach czynności wyjaśniających zwrócił się do wnioskodawcy o wskazanie czy jest w posiadaniu nowych dokumentów, które uzasadniałyby zmianę istniejących wpisów. W odpowiedzi wnioskodawczyni wyjaśniła, że żądanie wniosku opiera na niezgodności w opisie działek ale przede wszystkim na fakcie, że faktycznie nimi nie włada, zatem wpis nie odzwierciedla rzeczywistości. W takiej sytuacji Starosta K. decyzją z dnia [...] umorzył postępowanie w sprawie, z uwagi na brak podstaw do dokonania żądanego wpisu. Po rozpoznaniu odwołania strony, Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego decyzją z dnia [...], uchylił w całości decyzję umarzającą postępowania i wskazał, że skoro postępowanie toczy się na wniosek, wniosek ten powinien zostać przez organ merytorycznie rozpoznany.

Rozpoznając ponownie sprawę, Starosta K. ustalił, że do [...] działki nr [...], nr [...], nr [...] i nr [...], o łącznej aktualnej powierzchni [...], położone w obrębie [...], gminy M., były ujawnione w ewidencji gruntów i budynków jako własność Skarbu Państwa, we władaniu Państwowego Gospodarstwa Leśnego, Nadleśnictwa K. G. Działki zostały oznaczone użytkami gruntowymi Ps (pastwiska trwałe) oraz Ls (lasy). Na podstawie decyzji Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia [...] nr [...] zezwolono na "czasowe wyłączenie przedmiotowych gruntów z państwowego gospodarstwa leśnego i przekazanie ich rzecz Rejonu Eksploatacji Kamienia we W. z przeznaczeniem pod rozbudowę kamieniołomu w W.", z zastrzeżeniem, że "nabywca gruntów w terminie do końca [...] dokona rekultywacji przejmowanych gruntów zgodnie z decyzją Naczelnika Gminy w M. z dnia [...] oraz zwrotu państwowemu gospodarstwu leśnemu w stanie zagospodarowanym w terminie do końca [...]" Przekazanie gruntów zostało potwierdzono protokołem zdawczo - odbiorczym z dnia [...], podpisanym przez przedstawicieli Rejonu Eksploatacji Kamienia we W. i Nadleśnictwa K. G. W protokole tym wskazano, że przekazane tym protokołem działki mają numery [...], [...], [...] i należą do Nadleśnictwa i obrębu K. G. Działki oznaczono w ewidencji gruntów i budynków w całości jako K - użytki kopalne. Rejon Eksploatacji Kamienia we W. stanowił jednostkę organizacyjną podległą Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych we W. W wyniku wewnętrznych przekształceń struktury Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych we W., w miejsce Rejonu Eksploatacji Kamienia powstała jednostka organizacyjna o nazwie Kopalnie Odkrywkowe Surowców Drogowych we W. Jednostka ta również podlegała Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych we W. i użytkowała przedmiotowe grunty.

W [...] jednostka organizacyjna Kopalnie Odkrywkowe Surowców Drogowych we W. został zniesiona. Zarządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia [...] nr [...], którym utworzono przedsiębiorstwo państwowe o nazwie Kopalnie Odkrywkowe Surowców Drogowych we W. W § 4 zarządzenia wskazano, że "przedsiębiorstwo przejmie składniki majątkowe oraz zobowiązania i wierzytelności zniesionej jednostki organizacyjnej o nazwie Kopalnie Odkrywkowe Surowców Drogowych we W.". Załącznikiem do zarządzenia był wykaz nieruchomości, zgodnie z którym nieruchomości jakie miało objąć przedsiębiorstwo z gminy M., obręb [...], Kopalnia [...] obejmowały działki o numerach [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...]. Działek o numerach objętych wnioskiem z dnia [...] w wykazie nie było wskazanych.

Decyzją Kierownika Urzędu Rejonowego w J. G. z dnia [...] nr [...] "wygaszano prawo Kopalniom Odkrywkowym Surowców Drogowych we W. do zarządu nieruchomościami położonymi M., obręb [...], w granicach działek nr: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...]. Natomiast decyzją z dnia [...] nr [...] Wojewoda J. przekazał "nieodpłatnie w poczet mienia komunalnego Gminy M. nieruchomości położone w W. w granicach działek: nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [....], [...], [...]. W dniu [...] w formie protokołu zdawczo - odbiorczego, P.P. Kopalnie Odkrywkowe Surowców Drogowych we W. przekazało na rzecz Gminy M. działki nr: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...]. Żaden z dokumentów regulujących stan prawny nieruchomości związanych z kopalnią amfibolitu w W. nie dotyczył działek nr [...], nr [...], nr [...] i nr [...].

Działki nr [...], nr [...], nr [...] i nr [...] pozostawały w ewidencji gruntów wpisane jako własność Skarbu Państwa, we władaniu najpierw Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasów Państwowych Nadleśnictwa K. G., następnie Kopalni Odkrywkowych Surowców Drogowych we W. i Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych we W. Z dniem [...] na mocy ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253), zlikwidowano Dyrekcję Generalną Dróg Publicznych. W jej miejsce zgodnie z art. 4 tej ustawy powołano nowy organ centralny - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, który wykonywał swoje zadania przy pomocy Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Należności i zobowiązania, a także prawa i obowiązki wynikające z umów i porozumień zawartych przez Generalną Dyrekcję Dróg Publicznych stały się zobowiązaniami Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad na mocy art. 70 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy. Na tej podstawie w ewidencji gruntów i budynków jako podmiot władający gruntem Skarbu Państwa w granicach działek nr [...], nr [...], nr [...] i nr [...] wpisano Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad. Aktualnie GDKKiA jest ujawniona w rejestrze gruntów jako podmiot o "innej formie władania" przedmiotowym gruntem Skarbu Państwa.

W roku [...], w związku z upływem terminu w jakim przedmiotowe działki powinny zostać – po zrekultywowaniu – zwrócone Nadleśnictwu, Starosta wszczął postępowanie w celu ewentualnej aktualizacji zapisów ewidencji. Po przeprowadzeniu postępowania i stwierdzeniu braku zmian w stosunku do ostatnich wpisów, postępowanie w sprawie zostało umorzone. Na powyższą decyzję skargę wniosła Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu prawomocnym wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wr 477/08 oddalił skargę.

W wydanych decyzjach organy zwróciły uwagę na fakt, że pomimo iż, decyzja Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia [...] nr [...] zezwalała na czasowe wyłączenie gruntów z Państwowego Gospodarstwa Leśnego i przekazanie ich na rzecz Rejonu Eksploatacji Kamienia (przekształconego w jednostkę Kopalnie Odkrywkowe Surowców Drogowych we W., będącą jednostką podległą Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych we W. tj. poprzednika prawnego GDDKiA), a także określała termin ich zwrotu w stanie zrekultywowanym na koniec roku [...], do dnia wydania decyzji nie doszło ani do rekultywacji gruntów ani do ich formalnego przekazania na rzecz PGL LP Nadleśnictwa K. G. Z tych względów działki nr [...], nr [...], nr [...] i nr [...] położone w W. nadal wpisane są w ewidencji gruntów i budynków jako własność Skarbu Państwa we władaniu Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Teren jest nieużytkowany, w większości porośnięty drzewami, z pozostałościami wyrobiska.

W sprawie ustalenia podmiotu zobowiązanego do rekultywacji przedmiotowych gruntów toczyło się przed Starostą K. odrębne postępowanie, które nie zostało zakończone. Z akt tego postępowania wynika, że nie odnaleziono decyzji Naczelnika Gminy M. z dnia [...], nakładającej obowiązek rekultywacji gruntów, a żaden z podmiotów uczestniczących w postępowaniu nie uważa się za właściwy w tym zakresie. Do protokołu z rozprawy administracyjnej, która odbyła się w toku postępowania, przedstawiciel Gminy M. oświadczył, że Gmina "nie przejęła spornego obszaru" wraz z innymi nieruchomościami będącymi częścią kopalni, prezes zarządu Kopalni Odkrywkowych Surowców Drogowych sp. z o.o. we W. podniósł, że "KOSD przekazał całość (...) praw i obowiązków związanych z wyłączeniem gruntów z produkcji rolnej i leśnej dla Gminy M.", przedstawiciel GDDKiA oświadczył, że "DODP przekazał wszelkie prawa i zobowiązania dotyczące eksploatacji złoża amfibolitu na rzecz Przedsiębiorstwa Państwowego Kopalni Odkrywkowej Surowców Drogowych we W.", a przedstawiciel Nadleśnictwa K. G. wniósł o "ustalenie stanu faktycznego władania w końcu obowiązywania decyzji".

Jak podniesiono w uzasadnieniu decyzji, ze zgromadzonego materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że stan prawny przedmiotowych gruntów nie został uregulowany. Dla nieruchomości nie została założona księga wieczysta. Termin zwrotu zrekultywowanych gruntów na rzecz PGL LP Nadleśnictwa K. G., upłynął 20 lat temu. Podmiot, któremu pierwotnie przekazano władanie gruntem w celu wydobywania amfibolitu tj. Rejon Eksploatacji Kamienia we W., został przekształcony w jednostkę organizacyjną Kopalnie Odkrywkowe Surowców Drogowych we W., która została zlikwidowana. Obie jednostki podlegały Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych we W. i to ona przekazała protokolarnie nieruchomości będące częścią kopalni [...], nowo utworzonemu Przedsiębiorstwu Państwowemu Kopalnie Odkrywkowe, jednakże protokół przekazania nie obejmował działek nr [...], nr [...], nr [...] i nr [...].

W ocenie organu oznacza to jednoznacznie, że nadal są one formalnie we władaniu Dyrekcji Generalnej Dróg Publicznych została Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad jako następcy Dyrekcji Dróg Publicznych.

Organ powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych i szeroko je przytaczając w uzasadnieniu decyzji wskazał, że poprzez żądanie wprowadzenia zmian w ewidencji nie można dochodzić, ani udowadniać swoich praw właścicielskich, nie można również zmieniać stanu prawnego ujawnionego w księgach wieczystych. Deklaratoryjny charakter wpisów oznacza, że ewidencja nie kształtuje nowego stanu prawnego, a jedynie potwierdza stan prawny nieruchomości: gruntowych, budynkowych, lokalowych wynikający z dokumentów. Przepisy ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne nie dają podstaw do kształtowania stosunków własnościowych i związanymi z tymi stosunkami uprawnień i obowiązków, a organy prowadzące ewidencje nie mogą samodzielnie w oparciu o przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, czy też przepisy rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków ustalać i rozstrzygać o bycie prawa własności nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe wskazano w decyzji, że wykreślenie z ewidencji gruntów i budynków Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad jako podmiotu władającego przedmiotowymi działkami może nastąpić jedynie po przedstawieniu nowych dokumentów, uzasadniających taką zmianę. Rolą organu prowadzącego operat ewidencyjny nie jest tworzenie nowego stanu prawnego poprzez rozstrzyganie komu przysługują bądź nie - uprawnienia do gruntów. Wnioskodawca nie może oczekiwać, że w ramach postępowania ewidencyjnego dojdzie do uregulowania stanu prawnego gruntów, co do których podmioty zarządzające, władające czy wykonujące prawo własności w imieniu Skarbu Państwa nie dopełniły ciążących na nich obowiązków. Podkreślić należy, że to Dyrekcja Okręgowa Dróg Publicznych we W. wnioskowała o "przekazanie na czas eksploatacji kamienia /amfibolitu/" przedmiotowych działek (pismo z dnia [...] do Ministerstwa Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego), a także wskazywała, że Kopalnie Odkrywkowe Surowców Drogowych stanowiły jednostkę jej podległą i z tego względu "dla gruntów będących w użytkowaniu KOSD zapisy w ewidencji gruntów powinny brzmieć: właściciel Skarb Państwa; w zarządzie - Dyrekcja Okręgowa Dróg Publicznych we W." (pismo z dnia [...] nr [...]). Jednocześnie Dyrekcja Generalna Dróg Publicznych, będąca poprzednikiem prawnym GDDKiA, nigdy nie przekazała formalnie praw do działek będących przedmiotem postępowania innemu podmiotowi i nie istnieje dokument, który mógłby być podstawą dokonania żądanego wpisu.

Nie godząc się z takim rozstrzygnięciem, Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad (dalej w skrócie jako GDDKA), wniosła skargę do tutejszego sądu, zarzucając decyzji naruszenie art. 7 i 77 k.p.a. poprzez naruszenie zasad prawdy obiektywnej i niewyjaśnienie stanu faktycznego, naruszenie art. 7a i 7b k.p.a. poprzez ich niezastosowanie w sprawie, art. 24 ust. 2b prawa geodezyjnego i kartograficznego poprzez błędną wykładnię i niezastosowanie w sprawie, art. 551 i 552 kodeksu cywilnego poprzez ich niezastosowanie oraz art. 35 ustawy o zasadach zarządzania mieniem państwowym poprzez jego niezastosowanie w sprawie.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że działki objęte wnioskiem o aktualizację ewidencji, nr [...], [...], [...] i [...] położone są w obrębie [...], Gmina M. Tymczasem dokument na podstawie którego organy dokonały ustaleń stanu faktycznego, tj. zarówno decyzja Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia [...] oraz protokół zdawczo – odbiorczy z dnia [...] dotyczą działek o analogicznych numerach, położonych (wedle zapisów) w obrębie w obrębie [...]. Według skarżącej nie są to te same działki, więc wspomniane dokumenty nie mogły być podstawą dokonania wpisu ewidencji. Tym samym, wpis jako błędny powinien być usunięty.

Nadto w skardze podniesiono, że działki o numerach [...], [...], [...] i [...] położone w obrębie [...] były częścią kopalni amfibolitu, która wchodziła w skład jednostki Kopalnie Surowców Drogowych. Kopalnie te podlegały Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych czyli poprzednikowi prawnemu skarżącej. W [...] Kopalnie Odkrywkowe Surowców Drogowych stały się przedsiębiorstwem państwowym, natomiast Dyrekcja Okręgowa Dróg Publicznych jednostką budżetową Skarbu Państwa., bez osobowości prawnej i nie prowadzącą działalności gospodarczej. W związku z powyższym, przedmiotowe działki, zgodnie z Zarządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia [...] nr [...] stały się częścią przedsiębiorstwa państwowego.

W skardze podkreślono, że protokołem zdawczo - odbiorczym z dnia [...], na podstawie wspomnianego Zarządzenia z dnia [...] przekazała przedmiotowe działki przedsiębiorstwu państwowemu. W ocenie skarżącej sformułowanie użyte w tym protokole "przekazuje wszelkie prawa dotyczące eksploatacji zbóż" obejmuje również prawo do władania przedmiotowym gruntem.

Nadto skarżąca podniosła, że w myśl uregulowania z art. 35 ustawy o zasadach zarządzenia mieniem państwowym, wojewoda powinien przejąć zarząd nad spornymi działkami do czasu rozstrzygnięcia o sposobie ich zagospodarowania.

W odpowiedzi na skargę Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 24 ust. 2a punkt 1 i 2 oraz ust. 2b p.g.k., aktualizacja operatu ewidencyjnego odbywa się z urzędu lub na wniosek np. właścicieli przedmiotu własności, którego zmiany mają dotyczyć oraz następuje w drodze czynności materialno - technicznej lub w drodze decyzji administracyjnej. Stosownie do treści § 45 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 542 z późn. zm.), dalej jako rozporządzenie, aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzenie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych w celu: zastąpienia danych niezgodnych ze stanem faktycznym, stanem prawnym lub obowiązującymi standardami technicznymi odpowiednimi danymi zgodnymi ze stanem faktycznym, stanem prawnym lub obowiązującymi standardami technicznymi; ujawnienia nowych danych ewidencyjnych; wyeliminowania danych błędnych.

Aktualizacja operatu ewidencyjnego polega więc na zastąpieniu dotychczasowych zapisów ewidencyjnych nowymi lub na ich zmodyfikowaniu. Każdorazowa konieczność dokonania zmiany lub modyfikacji (aktualizacji) powinna być udokumentowana przez wnioskodawcę. W ramach pojęcia aktualizacji można dokonywać prostowania jak i usuwania danych błędnych. Może się to odbywać wyłącznie w sytuacji, gdy uzasadnia to udokumentowany aktualny stan prawny lub gdy błędne wpisy w bazie danych ewidencyjnych mają charakter oczywistych – w świetle złożonych dokumentów - pomyłek. Z uwagi na czysto deklaratoryjny charakter urządzeń ewidencyjnych, niezgodność danych ewidencyjnych ze stanem faktycznym oraz nieprawidłowość ujawnionych w ewidencji danych, musi być oczywista, a zatem bezsporna i niewymagająca prowadzenia postępowania wyjaśniającego (tak WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 13 października 2015 r., sygn. II SA/Bk 453/15, baza orzeczeń CBOISA).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w rozpoznawanej sprawie prawidłowo organu uznały, że nie zachodzi sytuacja jak opisana powyżej, czyli dająca podstawę do sprostowania oczywiście bezzsadnego wpisu w ewidencji.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, że w zasobie geodezyjnym znajdują się dokumenty pozwalające bez wątpliwości ustalić, że poprzednik prawny strony skarżącej, Dyrekcja Okręgowa Dróg Publicznych, złożyła wniosek o przekazanie na czas eksploatacji kamienia działek położonych w Nadleśnictwie K. G., Gmina M., obręb [...]. We wniosku tym, Dyrekcja Dróg zapewniła, że po wykorzystaniu zostaną one zrekultywowane i zwrócone nadleśnictwu. W odpowiedzi na złożonym wniosek zgromadzono szereg dokumentów, jak pozytywna opinia Wojewódzkiego Biura Planowanie Przestrzennego w J. G., wypis z mapy gospodarczej, wykaz drzewostanu, odpowiedź na złożony wniosek i wreszcie decyzja pozytywna Ministra Leśnictwa z dnia [...] na przeznaczenie na cele nierolnicze działek. Wszystkie te dokumenty dotyczą jednego zdarzenia, jakim jest przekazanie od Nadleśnictwa dla Dyrekcji działek w celu wydobycia amfibolitu.

Sąd w całości zgadza się ze stanowiskiem organu, że zgromadzona dokumentacja nie pozostawia wątpliwości o jakie działki gruntu chodzi. Okoliczność, że w jednym z dokumentów wskazano jako obręb [...] a w pozostałych [...], nie sprawia że fakt ten staje się niejasny lub nieudowodniony,. Zresztą strona nawet nie podjęła próby wykazania, że w istocie włada innymi działkami o identycznych numerach ewidencyjnych, tylko że w obrębie [...].

Co więcej, Sąd zauważa daleko idąca niekonsekwencję i brak spójności pomiędzy dwoma głównymi zarzutami skargi, w pierwszym skarżąca podnosi, że działki w obrębie [...] nigdy nie zostały jej przekazane, a jako drugi zarzut skargi wskazuje, że działki te przekazane zostały przez nią w [...] przedsiębiorstwu państwowemu Kopalnie Odkrywkowe Surowców Drogowych.

W tym kontekście Sąd podnosi również, że nie może zasługiwać na akceptację argument strony, że protokołem z dnia [...] przekazano przedsiębiorstwu owe działki, ponieważ po pierwsze przedsiębiorstwo to zostało utworzono później – na podstawie zarządzenia nr [...] z dnia [...], a nadto protokół nie zawiera wymienionych działek. Co więcej, wykaz nieruchomości przekazywanych przedsiębiorstwu, będący załącznikiem do przedmiotowego zarządzenia z dnia [...], działek tych również nie wymienia. Co istotne, protokół przekazania działek Dyrekcji z [...] szczegółów działki te opisuje i wymienia. Taka była zatem praktyka sporządzania protokołów zdawczo odbiorczych dotyczących nieruchomości i trudno przyjąć za skarżącą, że w przypadku czterech działek praktyki tej zaniechano.

Wpis w [...] dokonany był zatem na podstawie przedłożonych przez stronę dokumentów. Dokumentów w których strona sama zobowiązała się do rekultywacji terenów i do ich zwrotu. Ro strona zatem powinna była zadbać o wykonanie zobowiązań i o ich udokumentowanie. Skoro tymczasem strona nie jest w stanie wykazać żadnym dokumentem, że działki te przekazała innemu podmiotowi, lub zwróciła do Nadleśnictwa, to prawidłowo uznały, że nie ma podstaw do dokonania w ewidencji zmian. Tym bardziej, że jak ustalił organ, działki te w czasie prowadzenia postępowania administracyjnego nie były przez nikogo użytkowane.

Sąd zgadza się w całości z poglądem organu, że poprzez dokonanie zmian w ewidencji gruntów, strona dąży w istocie do ustalenia i zmiany stosunku właścicielskiego. Tymczasem do ustalania stosunków właścicielskich prawo przewiduje inne narzędzia, nie zaś zmiany w ewidencji gruntów.

Zarzut naruszenia art. 7a i 7b k.p.a. poprzez ich niezastosowaniem, nie mógł być uznany za zasadny, albowiem w niniejszej sprawie nie zachodziły jakiekolwiek wątpliwości w zakresie interpretacji normy prawnej.

Podobnie zupełnie niezasadny okazał się zarzut naruszenia art. 35 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym poprzez jego niezastosowanie jest bezzasadny. Artykuł ten bowiem nie może mieć zastosowania w postepowaniu przed organami geodezyjnymi i dlatego nie mógł mieć znaczenia w sprawie. Słusznie organ zauważył, że jeżeli strona uważa, że działki powinny zostać objęte w zarząd przez wojewodę, to powinna podjąć próbę zainicjowania takiego postepowania, a jego ewentualne wyniki zostałyby uwzględnione w zapisach ewidencji gruntów. Natomiast postępowanie to nie mogło mieć znaczenie w sprawie o wykreślenie strony skarżącej jako władającej gruntami.

Uwzględniając powyższe Sąd doszedł do przekonania, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa. W ocenie Sądu, brak było podstaw do uwzględnienia skargi.

Wobec tego, na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.

Sąd rozpoznał sprawę na posiedzeniu niejawnym, w postępowaniu uproszczonym, na podstawie art. 119 pkt 2 ppsa.