Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 367/11 o odrzuceniu skargi W. S. na bezczynność Wójta Gminy Klembów w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 19 sierpnia 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej postanawia: oddalić skargę kasacyjną

Postanowieniem z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 367/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę W. S. na bezczynność Wójta Gminy Klembów w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 19 sierpnia 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że zarządzeniem z dnia 25 października 2011 r. skarżący został wezwany do uiszczenia, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi, wpisu sądowego od skargi.

Odpis przedmiotowego zarządzenia skarżący otrzymał w dniu 31 października 2011 r. Skarżący nie uczynił zadość wezwaniu Sądu i nie uiścił należnego wpisu sądowego od ww. skargi, a zatem skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 220 § 3 w zw. z art. 58 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a.".

Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wniósł W. S., domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, a ponadto zasądzenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, która nie została opłacona w całości, ani w części.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania, w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

- art. 86 § 1 w zw. z art. 87 w zw. z art. 106 § 3 P.p.s.a. poprzez niedostrzeżenie, że złożony przez skarżącego "Wniosek o przywrócenie terminu do złożenia pisma o przyznanie prawa pomocy" stanowił faktycznie wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia opłaty od skargi, czego konsekwencją był brak rozważenia przez Sąd zaistnienia przesłanek do przywrócenia tego terminu oraz błędne ustalenie, iż istnieją przesłanki do odrzucenia skargi;

- art. 220 § 3 P.p.s.a. poprzez odrzucenie skargi z uwagi na brak uiszczenia opłaty w sytuacji gdy skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego, w następstwie czego skuteczny mógłby być jego wniosek o przyznanie mu prawa pomocy, m. in. w części obejmującej zwolnienie od opłat sądowych – a zatem również opłaty od skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 220 § 1 P.p.s.a. sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku przewodniczący wzywa wnoszącego pismo do uiszczenia opłaty w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd (§ 3).

Strona skarżąca wezwana do uiszczenia opłaty sądowej może skutecznie złożyć wniosek o zwolnienie jej od kosztów postępowania we wskazanym jej przez sąd terminie zakreślonym w wezwaniu do uiszczenia opłaty. W rozpoznawanej sprawie bezspornym jest, że skarżący w wyznaczonym terminie wpisu od skargi nie uiścił, a wniosek o przyznanie prawa pomocy złożył po upływie siedmiodniowego terminu od daty doręczenia zarządzenia wzywającego do jego uiszczenia.

Wobec tego należy stwierdzić, że zasadnie Sąd I instancji wobec nieopłacenia skargi przez skarżącego w siedmiodniowym terminie od daty doręczenia zarządzenia, odrzucił skargę na podstawie powołanego wyżej art. 220 § 3 P.p.s.a.

Odnosząc się do argumentów powołanych w skardze kasacyjnej wskazać należy, że stosownie do art. 86 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd może przywrócić termin do dokonania określonej czynności w postępowaniu sądowym wyłącznie na wniosek strony. Wyżej wymieniony wniosek powinien być wyraźny, sformułowany wprost, a nie w sposób dorozumiany. W piśmie z dnia 17 listopada 2011 r. brak jest stwierdzenia, iż zawiera ono wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi. Skarżący wskazał w nim wyraźnie, że wnosi o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy, dołączając jednocześnie stosowny formularz. Również z treści ww. pisma w żaden sposób nie wynika, aby zawierało ono wniosek, o którym mowa w uzasadnieniu skargi kasacyjnej.

Wskazać również należy, że wniosek o przyznanie prawa pomocy wywiera skutki prawne od daty jego wniesienia, nie obejmuje natomiast zwolnienia od kosztów, które strona miała obowiązek uiścić przed jego złożeniem. Podkreślenia wymaga, że nie było przeszkód do pozytywnego rozpoznania wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w oparciu o wniosek złożony po upływie siedmiodniowego terminu do uiszczenia wpisu, bowiem zgodnie z art. 243 § 1 P.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy może zostać złożony w toku postępowania jak i na każdym jego etapie zarówno przed sądem pierwszej, jak i drugiej instancji.

W tym stanie rzeczy nie można zarzucić Sądowi I instancji, iż zaskarżonym postanowieniem bezzasadnie odrzucił skargę.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji postanowienia, na podstawie art. 184 w związku z art. 182 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekł o przyznaniu pełnomocnikowi skarżącego wynagrodzenia na zasadzie prawa pomocy, gdyż przepisy art. 209 - 210 P.p.s.a. mają zastosowanie tylko do kosztów postępowania między stronami. Natomiast wynagrodzenie dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu za wykonaną pomoc prawną należne od Skarbu Państwa (art. 250 P.p.s.a.), przyznawane jest przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w postępowaniu określonym w przepisach art. 258 - 261 P.p.s.a.