drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Informacja publiczna, Rektor Uniwersytetu/Politechniki/Akademii, Zobowiązano do dokonania czynności, IV SAB/Wr 58/11 - Wyrok WSA we Wrocławiu z 2011-10-07, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

IV SAB/Wr 58/11 - Wyrok WSA we Wrocławiu

Data orzeczenia
2011-10-07 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-06-15
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Sędziowie
Henryk Ożóg
Jolanta Sikorska
Mirosława Rozbicka-Ostrowska /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Informacja publiczna
Sygn. powiązane
I OSK 161/12 - Wyrok NSA z 2012-04-12
Skarżony organ
Rektor Uniwersytetu/Politechniki/Akademii
Treść wyniku
Zobowiązano do dokonania czynności
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 13 ust. 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Publikacja w u.z.o.
ONSAiWSA z 2013 r. nr.6 poz.99
Tezy

Przedstawienie informacji zupełnie innej, niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca, informacji niepełnej lub też informacji wymijającej czy wręcz nieadekwatnej do treści wniosku, świadczy o bezczynności podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Henryk Ożóg, Sędzia NSA Jolanta Sikorska, Protokolant Aleksandra Markiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 7 października 2011 r. sprawy ze skargi W. F. na bezczynność Rektora Akademii Medycznej we W. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. zobowiązuje Rektora Akademii Medycznej we W. do załatwienia wniosku skarżącej z dnia 30 sierpnia 2009 r. w terminie 14 od daty otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi sprawy; II. zasądza na rzecz skarżącej W. F.od strony przeciwnej Rektora Akademii Medycznej we W. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Uzasadnienie

W. F. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. na bezczynność Rektora Akademii Medycznej we W. w zakresie załatwienia wniosku o udostępnienie informacji publicznej. W uzasadnieniu skargi wywodziła , że mimo wezwania pismem z dnia 15 września 2009 r. do usunięcia naruszającej prawo bezczynności organ w dalszym ciągu pozostaje bezczynny. Nie jest bowiem odpowiedzią pisemko informacyjne, prawnie nieumocowanego Prorektora d/s Nauki prof. dr. hab. Z., z dnia 25 września 2009 r., jest ono fragmentarycznym i niepełnym odniesieniem do żądanych informacji.

Jednocześnie odpowiadając na wezwanie Sądu skarżąca w piśmie z dnia 4 marca 2010 r. podała , że zwracała się o udzielenie informacji publicznej pismem z dnia 30 sierpnia 2009 r. skierowanym do Prorektora ds. Nauki prof. dr hab. Z. , w którym wniosła o udostępnienie kopii treści orzeczenia kończącego sprawę dyscyplinarną dr hab. G, o informację o stosunku rzecznika dyscyplinarnego i rektora do tego orzeczenia oraz czy rzecznik odwołał się od tego orzeczenia, a także o udzielenie informacji na temat postępowania dyscyplinarnego w sprawie dr M.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie , podnosząc, że w niniejszej sprawie wyłączona jest droga postępowania sądowo - administracyjnego. Strona przeciwna wskazała, że wnioskodawczyni wcześniej skierowała do Akademii Medycznej kilka pism, lecz tylko w jednym z nich, z dnia 30 sierpnia 2009 r. sprecyzowała swoje żądanie, domagając się doręczenia kopii orzeczenia Komisji Dyscyplinarnej w sprawie dr. hab. G wraz z podpisami członków tej Komisji oraz wynikiem orzeczenia w sprawie dr M. Według władz uczelni przekazywanie dokumentów z postępowań dyscyplinarnych osobom nieuprawnionym nie jest możliwie, o czym wnioskodawczyni została poinformowana . Nadto skarżącą poinformowano, że jawność informacji, których się domaga, jest wyłączona ze względu na ochronę danych osobowych oraz prawo do prywatności.

Wyrokiem z dnia 29 września 2010 r. sygn. akt IV SAB/Wr 74/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. oddalił skargę F. na bezczynność rektora Akademii Medycznej we W. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. W motywach wyroku Sąd przede wszystkim zwrócił uwagę na korespondencję prowadzoną przez strony, wskazując ,że istotne dla rozpoznawanej sprawy jest pismo zainteresowanej z dnia 30 sierpnia 2009 r. zawierające wniosek o wydanie orzeczenia Komisji Dyscyplinarnej. Było ono kierowane do prof. dr hab. Z. i zawierało następującą prośbę – wniosek: Uprzejmie proszę o kopię treści tego orzeczenia wraz podpisami członków Komisji Dyscyplinarnej oraz ustosunkowaniem się Rzecznika Dyscyplinarnego i Pana Rektora A. do tego orzeczenia. Czy Rzecznik odwołał się od tego orzeczenia, czy nie i jakie stanowisko zajął Pan Rektor A.? Jeśli Komisja Dyscyplinarna oddzielnie zajmowała się sprawą plagiatu doktoratu, plagiatu rozdziału podręcznika oraz dopisywaniem się do prac naukowych swoich podwładnych, w których to pracach nie mógł uczestniczyć G., proszę o wszystkie orzeczenia w tych 3 różnych sprawach. Ponieważ razem z prof. G. w plagiacie rozdziału podręcznika uczestniczył dr M. M., to również proszę o wynik orzeczenia Komisji Dyscyplinarnej w Jego sprawie. Orzeczenia Komisji Dyscyplinarnych są jawne. Jeśli ja, jako osoba ujawniająca te nieuczciwości skłamałam przekażę całość danych Prokuratorowi Generalnemu, żeby dowody wieloletniej nieuczciwości naukowej G zostały ocenione, pod kontem wyłudzenia stanowisk i tytułów naukowych w publicznej uczelni". Prorektor ds. Nauki na pismo powyższe odpowiedział pismem z dnia 25 września 2009 r. informującym o tym , że nie można uczynić zadość żądaniu przekazania orzeczeń, jak i innych pism dotyczących postępowań dyscyplinarnych, albowiem postępowanie dyscyplinarne wobec nauczycieli akademickich jest niejawne, wobec tego przekazywanie dokumentów z tego postępowania osobom nieuprawnionym nie może mieć miejsca. Pismem z dnia 4 listopada 2010 r. zainteresowania ponownie domagała się udostępnienia informacji publicznej i odwołując się swojego wcześniejszego pisma z dnia 30 sierpnia 2009 r. domagała się udostępnienia informacji w sposób i w zakresie zgodnym z moim wnioskiem lub wydanie prawem wymaganej decyzji odmownej. Odpowiadając na powyższe pismo skarżącej Rektor Akademii Medycznej we W., w piśmie z dnia 12 listopada 2009 r. podał, że skarżąca skierowała dotąd do Akademii Medycznej 6 pism , w tym na pismo z dnia 30 sierpnia 2009 r. odpowiedział z jego upoważnienia Prorektor, który poinformował, że przekazywanie dokumentów z postępowań dyscyplinarnych osobom nieupoważnionym nie może mieć miejsca. Stwierdził też, że żądanych informacji Akademia Medyczna nie udostępni są to bowiem informacje niejawne , a zgodnie z przepisami ustaw – Prawo o szkolnictwie wyższym oraz Kodeks postępowania karnego, a także rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie szczegółowego trybu postępowania wyjaśniającego i dyscyplinującego wobec nauczycieli akademickich z dnia 14 marca 2007 r. skarżąca nie należy do osób, którym doręcza się orzeczenia, udostępnia się akta sprawy, daje możliwość sporządzenia z nich odpisów i kserokopii, wydaje odpisy i kserokopie dokumentów z akt sprawy, a ponadto jawność informacji, których się strona domaga jest wyłączona ze względu na ochronę danych osobowych oraz prawo do prywatności. Analizując powyższy materiał aktowy sprawy Sąd pierwszej instancji doszedł do wniosku, że twierdzenia skarżącej dotyczące bezczynności organu i nieudzielenia odpowiedzi na pismo z dnia 30 sierpnia 2009 r. są niezasadne , albowiem wskazane wyżej pisma organu z dnia 25 września 2009 r. i 12 listopada 2009 r. stanowią decyzje administracyjne , odpowiadające wymogom art. 107 K.p.a.. Również wnioskodawczyni nie miała wątpliwości co do kwalifikacji wskazanych pism jako decyzji, czyniąc je przedmiotem zaskarżenia w sprawie o sygn. IV SA /Wr 15/10. Zdaniem Sądu pierwszej instancji przyjmując, że pismo Prorektora ds. Nauki z dnia 25 września 2009 r. jest odpowiedzią na wniosek z dnia 30 sierpnia 2009 r. to należy zauważyć, że wprawdzie termin udzielenia odpowiedzi uchybia terminowi określonemu w art. 5 ust. 1 ustawy o informacji publicznej, niemniej jednak odpowiedź została udzielona przed wniesieniem rozpoznawanej skargi, podobnie jak odpowiedź Rektora z dnia 12 listopada 2009 r., w związku z ponownym wezwaniem do udzielenia informacji sygnowanym datą 4 listopada 2009 r. Tym samym Sąd pierwszej instancji nie mógł wydać orzeczenia uwzględniającego żądanie.

Powyższy wyrok stał się przedmiotem skargi kasacyjnej, która oparta została na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, a to art. 3 § 2 pkt 8) p.p.s.a. przez błędne rozumienie pojęcia bezczynności organu i art. 134 § 1 p.p.s.a. przez rozpoznanie sprawy w zawężonych granicach danej sprawy , sprowadzonych jedynie do tego, że żądaniem informacyjnym były jedynie orzeczenia i pisma dotyczące postępowań dyscyplinarnych, pomimo że wniosek o udostępnienie informacji publicznej zawierał także pytania.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2011 r. sygn. akt I OSK 125/11 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z dnia 29 września 2010 r. sygn. akt IV SA/Wr 74/09 i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W jego uzasadnieniu sąd kasacyjny wskazał , że Sąd I instancji rozpoznając skargę na bezczynność powinien rozważyć , czy pisma z dnia 25 września 2009 r. i 12 listopada 2009 r. uznane za decyzje administracyjne wyczerpały zakres żądań wniosku , bo dopiero wówczas można ocenić czy podmiot zobowiązany do udzielenia informacji rozpoznał całość żądania czy też co do jakiejś jego części pozostaje w bezczynności. Niezależnie od tego rozważenia wymaga też kwestia dotycząca wyłączenia jawności postępowań dyscyplinarnych wobec nauczycieli akademickich. Odpowiedzialność dyscyplinarna uregulowana została w Rozdziale 4 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym w art. 139-150. Wydane w oparciu o przepis art. 149 ust. 3 ww. ustawy rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 14 marca 2007 r. określa szczegółowy tryb postępowania wyjaśniającego i dyscyplinarnego wobec nauczycieli akademickich. Przepisy ograniczające jawność postępowania zawarte są w rozdziale 3 dotyczącym postępowania dyscyplinarnego, nie ma natomiast takich uregulowań w rozdziale dotyczącym postępowania wyjaśniającego. Natomiast rozprawa dyscyplinarna jest jawna zgodnie z § 17 ust. 1 rozporządzenia tylko dla osób wskazanych w tym przepisie, a ponadto przewodniczący składu orzekającego może w uzasadnionych przypadkach wyłączyć lub ograniczyć jawność rozprawy lub jej części. Nadto dostęp do akt sprawy i znajdujących się w nich dokumentów mają wyłącznie osoby wskazane w § 10 ust. 3 i 4 oraz § 13 ust. 4 rozporządzenia. Z tych względów trafnie organ uznał, że niemożliwe jest doręczenie wnioskodawczyni żądanego przez nią orzeczenia dyscyplinarnego. Jednak zgodnie z § 28 ust. 1 rozporządzenia, ogłoszenie orzeczenia jest jawne , z czego - zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego - można wysnuć zasadny wniosek, że treść orzeczenia jest jawna, a więc powinna być udostępniona jako informacja publiczna, zwłaszcza, że nauczyciel akademicki jest osobą pełniącą funkcję publiczną w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Dalej Sąd kasacyjny zwróci uwagę na to , że ograniczenie prawa do informacji publicznej ze względu na prywatność osoby fizycznej, zgodnie z art. 5 ust. 2 u.d.i.p. nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji. Natomiast wynik postępowania dyscyplinarnego toczącego się w stosunku do nauczyciela akademickiego ma jak najbardziej związek z pełnioną przez niego funkcją, a ponadto dla opinii publicznej ważna jest treść orzeczenia dyscyplinarnego. Nauczyciel akademicki, który kształci młodzież winien spełniać określone kryteria merytoryczne i moralne , zaś sprzeczne z interesem środowiska i uczelni byłoby utajnianie dotyczących go orzeczeń dyscyplinarnych. Dlatego też według Sądu II instancji Prorektor, do którego skierowano wniosek z dnia 30 sierpnia 2009 r. powinien był ustalić , czego w istocie dotyczy żądanie wnioskodawczyni; przesłania kopii orzeczenia dyscyplinarnego, czy też powiadomienia jej o jego treści. Zważywszy , że wniosek dotyczy nie tylko prof. M.G. ale również dr M, przy czym co do niego, wnioskodawczyni wprost domagała się wyniku postępowania dyscyplinarnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle § 2 powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Kontrola ta, zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi(Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) (zwanej dalej p.p.s.a.), obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów.

Będąca przedmiotem osądu sprawa ma raz drugi swój epilog przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we W., bowiem wydanym w niniejszej sprawie wyroku Naczelny Sąd Administracyjny orzeczeniem z dnia 19 kwietnia 2011 r. sygn. akt I OSK 125/11 uchylił wyrok tutejszego Sądu z dnia 29 września 2010 r. sygn. akt IV SA/Wr 74/09 i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Naczelny Sąd Administracyjny również dokonał wykładni prawa mającego zastosowanie w sprawie, którą to wykładnią zgodnie z art. 190 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny przy ponownym rozpoznaniu sprawy jest związany.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 61 ust. 1 stanowi, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu (ust. 2). Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa (ust. 3). Ustawa o dostępie do informacji publicznej, będąca rozwinięciem konstytucyjnego prawa do informacji publicznej, reguluje zasady i tryb dostępu do informacji, mających walor informacji publicznych, wskazuje, w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu, i kiedy żądane przez wnioskodawcę informacje nie mogą zostać udostępnione. Zgodnie z art. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, każda informacja o sprawach publicznym stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w ustawie. W świetle ugruntowanego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego informację publiczną stanowi każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują, bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa, w zakresie swych kompetencji. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów, odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób go dotyczących. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzone, jak i te, które używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części go dotyczą), nawet gdy nie pochodzą wprost od niego. Przy czym udostępnienie informacji publicznej następuje w formie czynności materialno – technicznej, zaś obowiązek wydania decyzji administracyjnej ustawodawca przewidział tylko w takim wypadku, gdy informacja, której udostępnienia żąda określony podmiot jest informacją publiczną, lecz organ odmawia jej udostępnienia. Jeżeli natomiast żądanie nie dotyczy informacji publicznej, organ powinien powiadomić pismem podmiot żądający udostępnienia informacji, że jego wniosek nie znajduje podstaw w przepisach prawa . Z kolei według przepisu art. 4 ust. 1 komentowanej ustawy obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: organy władzy publicznej, organy samorządów gospodarczych i zawodowych, podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego, podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

W związku z tym nie budzi wątpliwości, że Akademia Medyczna we W. jest uczelnią publiczną i stanowi integralną część narodowego systemu edukacji i nauki, a organy tej uczelni wykonują władztwo administracyjne na zasadzie i w granicach określonych ustawą z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.). Bezsporny jest zatem fakt , że organy tej uczelni wykonują zadania publiczne oraz dysponują majątkiem publicznym (por. art. 4 ust. 1 pkt 1 i 5 w związku z ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej). W świetle powyższego, nie ulega wątpliwości, że Rektor Akademii Medycznej we W. jest podmiotem zobowiązanym na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej do udzielenia informacji, mającej walor informacji publicznej, będącej w jego posiadaniu.

Przechodząc zatem od tych ogólnych uwag do realiów badanej sprawy stwierdzić należy ,że analiza materiału aktowego sprawy wskazuje na to , że we wniosku z dnia 30 sierpnia 2009 r. skarżąca domagała się:

- po pierwsze , kopii treści orzeczenia Komisji Dyscyplinarnej w sprawie dr hab. G wraz ze stanowiskiem Rzecznika Dyscyplinarnego i Rektora,

-po drugie, informacji dotyczących kwestii procedowania w tej sprawie, a mianowicie czy Rzecznik Dyscyplinarny odwołał się od tego orzeczenia i czy sprawa dr hab.. G.zakończyła się wydaniem jednego, czy też trzech orzeczeń,

- po trzecie, o udostępnienie informacji o wyniku postępowania Komisji Dyscyplinarnej w sprawie dr M.

Nie ulega zatem wątpliwości, że objęte wnioskiem informacje dotyczą kwestii związanych z postępowaniem dyscyplinarnym prowadzonym wobec dwóch wymienionych we wniosku nauczycieli akademickich. W związku z tym ocena zasadności skargi na bezczynność Rektora Akademii Medycznej we W.

wymaga z jednej strony – w ślad za wytycznymi zawartymi w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego – przywołania przepisów normujących odpowiedzialność dyscyplinarną nauczycieli akademickich, zawartych w rozdziale czwartym -o takim samym tytule - ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.) (zwanej dalej ustawa o szkolnictwie wyższym) , a z drugiej strony niezbędna jest analiza wniosku skarżącej z dnia 30 sierpnia 2008 r. w kontekście zakresu żądanych informacji w konfrontacji z reakcją organów Akademii Medycznej we W. , wyrażoną w pismach z dnia 25 września 2009 r. i 12 listopada 2009 r. .Przechodząc do pierwszego z zagadnień stwierdzić należy, że na podstawie upoważnienia zawartego w przepisie art. 149 ust. 3 ustawy o szkolnictwie wyższym wydane zostało rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 14 marca 2007 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania wyjaśniającego i dyscyplinarnego wobec nauczycieli akademickich (Dz. U. nr 58, poz. 391) (zwanego dalej rozporządzeniem). We wskazanym rozporządzeniu kompleksowo uregulowano kwestie dotyczące dostępu do akt sprawy postępowania dyscyplinarnego (§ 13 ust. 4 rozporządzenia) oraz kwestię doręczeń odpisów wniosków i postanowień wydanych w toku postępowania (§ 10 ust. 3 i 4 rozporządzenia). Jednocześnie w § 17 ust. 1 rozporządzenia określono zakres jawności rozprawy dyscyplinarnej, stwierdzając, że jest jawna tylko dla pracowników danej uczelni, osoby pokrzywdzonej, przedstawicieli Rady i właściwego ministra, osoby, na żądanie której prowadzi się postępowanie w przypadku wymienionym w § 1 ust. 1 pkt 3, obrońcy z wyboru oraz, za zgodą obwinionego, dla przedstawiciela związku zawodowego, którego obwiniony jest członkiem, zaś przewodniczący składu orzekającego może, w uzasadnionych przypadkach, wyłączyć lub ograniczyć jawność rozprawy albo jej części. Krąg podmiotów, którym doręcza się orzeczenie komisji dyscyplinarnej doręcza określa w sposób enumeratywny i wyczerpujący przepis § 28 ust. 5 rozporządzenia. Jednakże przepis § 28 ust. 1 rozporządzenia, zgodnie z którym przewodniczący składu orzekającego bezpośrednio po zakończeniu narady ogłasza publicznie orzeczenie, podając ustnie najważniejsze powody orzeczenia, ogłoszenie orzeczenia jest jawne, przesądza o tym, że treść orzeczenia jest jawna, a więc powinna podlegać udostępnieniu jako informacja publiczna. Wskazaną argumentację wzmacnia niewątpliwie przepis art. 140 ust. 2 zdanie drugie ustawy o szkolnictwie wyższym, w myśl którego prawomocne orzeczenia komisji dyscyplinarnych do spraw nauczycieli akademickich, o których mowa w art. 142 ust. 1, orzekające karę, o której mowa w ust. 1 pkt 4, są ogłaszane przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego w wydawanym przez niego dzienniku urzędowym. Nie ulega również wątpliwości, że prawo do prywatności nie chroni nauczyciela akademickiego, jako osoby pełniącej funkcję publiczną, w zakresie informacji mających związek z pełnieniem tej funkcji, a wynik postępowania dyscyplinarnego prowadzonego wobec nauczyciela z całą pewnością pozostaje w związku z pełnioną przez niego funkcją. Rekapitulując powyższe rozważania stwierdzić należy ,że informacja o treści prawomocnego orzeczenia komisji dyscyplinarnej do spraw nauczycieli akademickich , orzekającego o zastosowaniu jednej z kar dyscyplinarnych , o których mowa w art. 140 ust.1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym ma walor informacji publicznej i podlega udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Jak wynika z materiału aktowego analizowanej sprawy podmiot zobowiązany, Rektor Akademii Medycznej we W. w odpowiedzi na wniosek skarżącej odmówił w ułomnych w istocie rzeczy decyzjach z dnia 25 września 2009 r. i 12 listopada 2009 r. przekazania jej dokumentów związanych z postępowaniem dyscyplinarnym – w tym orzeczeń dyscyplinarnych - z powołaniem się na wyłączenie jawności postępowania dyscyplinarnego, ochronę danych osobowych oraz prawo do prywatności. Tymczasem treść wniosku z dnia 30 sierpnia 2009 r. w istocie rzeczy zawierała - poza żądaniem "kopii treści orzeczenia wraz z podpisami członków Komisji Dyscyplinarnej" wydanego w sprawie dr hab. G – również konkretne pytania dotyczące kwestii związanych z postępowaniami dyscyplinarnymi prowadzonymi wobec dr hab. G w tym między innymi informacji, czy od tego orzeczenia wniesione zostało odwołanie przez Rzecznika Dyscyplinarnego, a także wprost wyartykułowane żądanie wyniku orzeczenia komisji dyscyplinarnej w sprawie dr M. Stwierdzić zatem należy, że wydane w niniejszej sprawie przez Rektora Akademii Medycznej rozstrzygnięcia nie obejmują swym zakresem całości wniosku strony, albowiem ograniczają się wyłącznie do kwestii udostępnienia dokumentów związanych z postępowaniem dyscyplinarnym, nie odnosząc się w ogóle do konkretnie sformułowanych pytań dotyczących tego postępowania. W powyższym zakresie należy odróżnić w sposób jednoznaczny wniosek strony żądającej udostępnienia informacji poprzez doręczenie jej konkretnego dokumentu, od wniosku o udostępnienie treści zawartych w tymże dokumencie. Ponadto wskazać należy, że jeżeli organ ma wątpliwości co do zakresu żądania wniosku powinien zwrócić się do wnioskodawcy o jego sprecyzowanie lub dookreślenie , albowiem właściwa realizacja wniosku o dostęp do informacji publicznej wymaga precyzyjnego udzielenia informacji na temat zawartych w nim kwestii. Nie chodzi bowiem o udzielenie jakiejkolwiek informacji, ale o przedstawienie jej w takim zakresie i w taki sposób, jaki odpowiada treści żądania. W przeciwnym wypadku doszłoby bowiem do zaprzeczenia idei dostępu do informacji publicznej, której założeniem jest jawność działań władzy publicznej. Natomiast przedstawienie informacji zupełnie innej, niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca, informacji niepełnej lub też informacji wymijającej czy wręcz nieadekwatnej do treści wniosku, świadczy o bezczynności podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej, co niewątpliwie narusza regulację zawartej w art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie. Z taką sytuacją mamy do czynienia w rozpatrywanej sprawie . Biorąc bowiem pod uwagę z jednej strony zakres i charakter informacji objętej przedmiotowym wnioskiem z dnia 30 sierpnia 2009r. , a z drugiej strony rozstrzygnięcia władz uczelni zawarte w decyzjach odmownych, to w odniesieniu do niektórych objętych wnioskiem żądań, wniosek skarżącej pozostaje niezałatwiony. Nie może bowiem o braku bezczynności w załatwieniu sprawy przesądzać jakiekolwiek rozstrzygnięcie wydane przez organ, nie obejmujące swym zakresem całości żądania. Tym samym pod adresem organu musi być skutecznie wyartykułowany zarzut bezczynności . Przy czym Rektor Akademii Medycznej we W. rozpatrując wniosek strony z dnia 30 sierpnia 2009 r. ,powinien - kierując się wskazaniami zawartymi w niniejszym wyroku- ustalić czy skarżąca w istocie rzeczy żąda przesłania kopii orzeczenia dyscyplinarnego, czy też li tylko jego treści. Ponadto mając na uwadze zakres pytań wyartykułowanych we wniosku załatwi wniosek skarżącej zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej, udzielając tej informacji albo jej odmawiając, w formie decyzji administracyjnej, a w przypadku wątpliwości co do zakresu żądania wniosku, powinien zwrócić się wcześniej do wnioskodawczyni o jego doprecyzowanie.

Z tych powodów Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. na podstawie art. 149 p.p.s.a. uwzględnił skargę , orzekając o kosztach procesu na podstawie art. 200 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt