Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku Z. S. o wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie skargi kasacyjnej Z. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 22 grudnia 2020 r., sygn. akt II SA/Bk 742/20 w sprawie ze skargi Z. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia [...] sierpnia 2020 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnoście do wykonywania badań technicznych pojazdów postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, wyrokiem z dnia 22 grudnia 2020 r., oddalił skargę Z. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia [...] sierpnia 2020 r., w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnoście do wykonywania badań technicznych pojazdów.

W wywiedzionej od tego wyroku skardze kasacyjnej Z. S. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Starosty Białostockiego z dnia [...] lutego 2020 r., znak: [...] do czasu merytorycznego rozpoznania przedmiotowej skargi kasacyjnej, w celu zapobieżenia realnej szkody oraz daleko idącym, trudnym do odwrócenia skutkom.

W motywach wniosku skarżący kasacyjnie podniósł, że wykonanie decyzji mieć będzie wpływ na pozbawienie go oraz jego rodziny źródła utrzymania przynoszącego wyższe dochody niż obecnie. Skarżący wskazał, że jego praca, wykonywana na podstawie cofniętych zaskarżoną decyzją uprawnień, stanowiła istotne źródło dochodu jego rodziny, a jego utrata powoduje pogorszenie sytuacji finansowej i trudności z zaspokojeniem niezbędnych potrzeb rodziny. Wykonanie zaskarżonej decyzji w sposób bezpośredni wiąże się z niemożnością dalszego wykonywania zawodu diagnosty, co w konsekwencji pozbawi skarżącego znacznej części środków finansowych niezbędnych na pokrycie kosztów utrzymania. W realiach niniejszej sprawy niemożliwe będzie wynagrodzenie utraty dochodów, które skarżący mógłby osiągnąć gdyby wykonywał zawód diagnosty.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejność wskazać wymaga, że żądanie sformułowane w rozpoznawanym wniosku wskazywało na wstrzymanie wykonania decyzji Starosty Białostockiego z dnia [...] lutego 2020 r., znak: [...]. Jako że przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia [...] sierpnia 2020 r., nr [...] utrzymująca w mocy wymienione rozstrzygnięcie Starosty Białostockiego, Naczelny Sąd Administracyjny przyjmuje, że przedmiotem wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji jest objęta skargą decyzja SKO w Białymstoku.

Przechodząc do rozpoznania wniosku skarżącego kasacyjnie wskazać należy, że podstawę prawą umożliwiającą sądowi administracyjnemu wstrzymanie bądź odmowę wstrzymania wykonania objętej skargą decyzji stanowi art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.).

Zgodnie z jego treścią sąd może wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości bądź części aktu lub czynności jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przez pojęcie szkody użyte w zacytowanym przepisie należy rozumieć taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie skutki prawne lub faktyczne, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się również, że wykonanie zaskarżonej decyzji skutkujące zakończeniem prowadzonej działalności gospodarczej, a w konsekwencji utratę przez stronę jedynego źródła utrzymania, stanowi spełnienie przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 10 września 2013 r., sygn. akt I GSK 1148/13).

NSA dokonując oceny wniosku miał na uwadze nie tylko poniesioną argumentację wniosku sformułowanego w skardze kasacyjnej, ale również okoliczności opisane w piśmie strony z dnia 18 stycznia 2021 r. oraz argumentację zawartą w związku z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu pomieszczoną w wywiedzionej w sprawie skardze, którego to wniosku z niewiadomych Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu przyczyn Sąd I instancji nie rozpoznał (str. 10 i 16-17 skargi).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w stanie faktycznym sprawy, której przedmiotem jest cofnięcie skarżącemu uprawnień diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów i podniesionych przez niego okoliczności uzasadniających wniosek, iż praca diagnosty jest jego znaczącym źródłem utrzymania zaś wykonanie objętej skargą decyzji spowoduje utratę istotnego źródła utrzymania jego i jego rodziny oraz utrudniony bądź niemożliwy będzie powrót, w przypadku korzystnego rozstrzygnięcia dla skarżącego sprawy, do dotychczasowego pracodawcy na zajmowane ówcześnie stanowisko, jak również okoliczność wieku skarżącego skutkującego w przypadku utraty pracy znacznymi trudnościami w możliwości ponownego zatrudnienia, uzasadnione jest twierdzenie, że wykonanie powołanego na wstępie aktu spowoduje wystąpienie przesłanek, o których mowa w powołanym art. 61 § 3 p.p.s.a. Wykonie zaskarżonej decyzji i w konsekwencji cofnięcie skarżącemu omawianych uprawnień doprowadzi do utraty znaczącego źródła utrzymania zarówno jego jak i jego rodziny, co jest zgodnie z powołanym stanowiskiem judykatury, wystarczającą przesłanką do stwierdzenia, że zachodzić będzie niebezpieczeństwo wyrządzenia wnioskodawcy znacznej szkody lub wyrządzenia trudnych do odwrócenia skutków.

Mając powyższe na względzie Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 61 § 3 i 5 w zw. z art. 193 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.