Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędzia del. WSA Jakub Zieliński (spr.) Protokolant asystent sędziego Anna Górska po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Miasta Radomsko od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 kwietnia 2015 r. sygn. akt II SA/Łd 1078/14 w sprawie ze skargi D. M. na uchwałę Rady Miejskiej w Radomsku z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych oddala skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2015 r. sygn. akt II SA/Łd 1078/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (dalej również: Sąd I instancji; Sąd) – po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi D. M. (dalej również: skarżąca; wnioskodawczyni; zainteresowana) na uchwałę Rady Miejskiej w Radomsku (dalej również: Rada Miejska; Rada; organ) z dnia 31 stycznia 2013 r. nr XXXIV/279/13 w przedmiocie dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych – stwierdził na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 [aktualnie: Dz.U. z 2016 r., poz. 718], z późn. zm. – dalej: P.p.s.a.) nieważność § 2 pkt 2 zaskarżonej uchwały. Ponadto Sąd stwierdził, że zaskarżona uchwała w części określonej w pkt. I wyroku nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku oraz zasądził od Rady Miejskiej na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania (w kwocie 300 zł).

Wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy, wynikającym z uzasadnienia zaskarżonego wyroku.

Rada Miejska w Radomsku na podstawie art. 6r ust. 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2012 r., poz. 391 – dalej: ustawa o utrzymaniu czystości i porządku; ustawa) określiła dodatkowe usługi świadczone przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów oraz wysokość cen za te usługi. W § 2 uchwała ta stanowiła, że dodatkowymi usługami świadczonymi przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów są:

1) odbieranie odpadów budowlanych i rozbiórkowych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy;

2) odbieranie odpadów zielonych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy.

D. M., jako właścicielka nieruchomości położonej w Radomsku, zaskarżyła do sądu administracyjnego uchwałę Rady Miejskiej w Radomsku z dnia 31 stycznia 2013 r. nr XXXIV/279/13, podjętą w sprawie dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów oraz wysokości cen za te usługi (Dz.Urz.Woj. Łódzkiego z dnia 6 marca 2013 r., poz. 1291), w części dotyczącej § 2 tej uchwały określającej dodatkowe usługi świadczone przez gminę – domagając się stwierdzenia nieważności tej uchwały.

Strona podniosła, że zaskarżona uchwała naruszyła ustawę o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, gdyż uchwała podjęta na podstawie art. 6r ust. 4 tej ustawy nie może w odniesieniu do odpadów zielonych, będących odpadem komunalnym zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243, ze zm.), normować świadczenia przez gminę dodatkowych usług odbioru, bowiem odpad zielony powinien być odbierany w zamian za uiszczaną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Rada Miejska - w odpowiedzi na skargę - odwołując się do treści art. 6r ust. 3 i 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, wskazała na wadliwą konstrukcję przepisów art. 6r ust. 3 i ust. 4 ustawy, przede wszystkim w kontekście pozostałych regulacji ustawy i podniosła, że zgodnie z wykładnią celowościową w uchwale wydanej na podstawie art. 6r ust. 4 ustawy należy ustalić ceny za usługi nie objęte zakresem podstawowym, czyli np. odbieranie odpadów ponad limit określony w uchwale wydanej na podstawie art. 6r ust. 3 ustawy lub odbieranie konkretnych rodzajów odpadów, nieobjętych usługą odbierania na podstawie uchwały wydawanej w oparciu o art. 6r ust. 3 ustawy. Podkreśliła, że odbieranie odpadów zielonych jest obowiązkiem gminy – i to właśnie gmina czyni, gdyż odbiera wszystkie odpady, w tym zielone; za odbiór odpadów zielonych pobiera jednak dodatkową opłatę na podstawie uchwały wydanej na podstawie art. 6r ust. 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Gmina podniosła, że jest to zgodne z zasadą "zanieczyszczający płaci", bowiem odpady zielone nie są wytwarzane przez wszystkich właścicieli nieruchomości, a gros nieruchomości pozbawionych jest terenów zielonych, stąd też odpady takie tam nie powstają. Zdaniem Gminy niesprawiedliwym i niesłusznym byłoby zatem, aby właściciele tacy ponosili koszty odbioru i zagospodarowania odpadów za właścicieli wytwarzających takie odpady – w tym skarżącą.

Sąd I instancji uznając zarzuty skargi za uzasadnione i odnosząc się merytorycznie do zaskarżonej uchwały wyjaśnił, że zgodnie z art. 6r ust. 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, w brzmieniu obowiązującym w dacie podjęcia uchwały, rada gminy zobligowana jest do określenia, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, szczegółowy sposób i zakres świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, w zamian za uiszczoną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w szczególności ilość odpadów komunalnych odbieranych od właściciela nieruchomości, częstotliwość odbierania odpadów komunalnych od właściciela nieruchomości i sposób świadczenia usług przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych. Zarazem Sąd wyjaśnił, że z art. 6r ust. 4 tej ustawy wynika, że rada gminy może określić, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, rodzaje dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów oraz wysokość cen za te usługi. Z powyższego zdaniem Sądu wynika, że ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach przewiduje dwa rodzaje uchwał: obligatoryjne (art. 6r ust. 3) i fakultatywne (art. 6r ust. 4); pierwsza z nich dotyczy obowiązków gminy w zakresie odbierania odpadów komunalnych w zamian za podstawową opłatę, natomiast druga dotyczy usług dodatkowych, za które pobierana jest dodatkowa opłata.

Zdaniem Sądu, punktem wyjścia zatem do oceny zaskarżonej uchwały jest ustalenie, czy odbieranie odpadów zielonych jest obowiązkiem gminy, czy też nie mieści się w ramach podstawowych obowiązków i z tej przyczyny gmina może dobrowolnie nałożyć na siebie taki obowiązek w zamian za dodatkową opłatę. Sąd wyjaśnił, że odpowiedzi na to pytanie należy poszukiwać w ustawie o odpadach. Odwołując się do art. 3 pkt 7 ustawy o odpadach, Sąd wyjaśnił, że przez odpady komunalne rozumie się odpady powstające w gospodarstwach domowych, z wyłączeniem pojazdów wycofanych z eksploatacji, a także odpady niezawierające odpadów niebezpiecznych pochodzące od innych wytwórców odpadów, które ze względu na swój charakter lub skład są podobne do odpadów powstających w gospodarstwach domowych; natomiast art. 3 pkt 12 tej ustawy definiuje bezpośrednio odpady zielone – jako odpady komunalne stanowiące części roślin pochodzących z pielęgnacji terenów zielonych, ogrodów, parków i cmentarzy, a także z targowisk, z wyłączeniem odpadów z czyszczenia ulic i placów. Zdaniem Sądu z powyższego niezbicie wynika, że odpady zielone to odpady komunalne, a skoro tak, to sposób i zasady ich odbioru winny zostać uregulowane w trybie art. 6r ust. 3 ustawy o czystości i utrzymaniu porządku w gminach; tym samym, skoro odbiór odpadów komunalnych stanowi ustawowy obowiązek gminy, nie można go zakwalifikować jako dodatkowe zadanie gminy, które może ona, ale nie musi na siebie przyjąć jako dodatkową usługę, o której stanowi art. 6r ust. 4 ustawy.

Sąd uznał, że przyjęte przez organ rozwiązanie narusza tym samym interes prawny skarżącej, która jako właścicielka nieruchomości jest uprawniona do egzekwowania od gminy obowiązków związanych z odbiorem wszystkich odpadów komunalnych w ramach ustalonych w trybie art. 6r ust. 3 ustawy, a więc w ramach obowiązkowych zadań gminy i w ramach ustalonej tym przepisem opłaty.

Ponadto, odnosząc się do argumentacji zawartej w odpowiedzi na skargę, Sąd zauważył, że zawiera ona postulaty de lege ferenda, które nie odnoszą się do meritum kwestionowanej uchwały. Zdaniem Sądu, wyrażane obawy co do obciążenia odpłatnością za odbiór odpadów zielonych osób, które takowych odpadów nie wytwarzają nie stanowi wystarczającej przesłanki przyjętego przez organ rozwiązania.

Podsumowując, Sąd I instancji uznał, że pozbawione podstaw prawnych było uregulowanie w odrębnym trybie niż odpady komunalne zasad odbioru odpadów zielonych i związanych z tym odpłatności; określenie zasad dotyczących odbioru odpadów zielonych trybie art. 6r ust. 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach jako dodatkowej usługi sprawia, że zaskarżona uchwała w sposób rażący narusza prawo, kreując odpady zielone jako odrębną niż komunalne kategorię odpadów i sprawia, że uchwała przekracza upoważnienie ustawowe; konsekwencją działania organu było pozbawienie skarżącej możliwości oddawania odpadów zielonych w ramach opłaty ustalonej za odbiór odpadów komunalnych, co narusza jej uprawnienia jako właścicielki nieruchomości położonej na terenie, którego uchwała dotyczy. W tych warunkach Sąd zastosował w sprawie art. 147 § 1 P.p.s.a., stwierdzając nieważność § 2 pkt 2 zaskarżonej uchwały.

W skardze kasacyjnej Rada Miejska zaskarżyła w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 kwietnia 2014 r., zarzucając temu orzeczeniu na podstawie art. 174 pkt 1 P.p.s.a. naruszenie prawa materialnego:

1) art. 6r ust. 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (w brzmieniu obowiązującym w dacie zaskarżonej uchwały) poprzez jego błędną wykładnię i błędne przyjęcie, że rada gminy nie może ustalać dodatkowej opłaty za odpady wyłączone z odbierania w zamian za uiszczaną opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi, czyli wadliwe przyjęcie, iż rada gminy nie może ustalać dodatkowej opłaty (ceny) za odbieranie odpadów zielonych, gdy tymczasem z art. 6r ust. 4 powołanej ustawy wynika prawo do ustalania dodatkowej opłaty za świadczenie usług wyłączonych ze świadczenia w zamian za uiszczaną opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi;

2) art. 6r ust. 4 w zw. z art. 6r ust. 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (w brzmieniu obowiązującym w dacie zaskarżonej uchwały) poprzez ich błędną wykładnię i w konsekwencji błędne przyjęcie, że art. 6r ust. 3 ustawy nie stanowił podstawy do ustalenia limitów (również limitu zerowego) i rodzajów odpadów, a tym samym wyłączenia z odbierania pewnego rodzaju odpadu w zamian za uiszczaną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi, podczas gdy przepis art. 6r ust. 3 wprost stanowił delegację do ustalenia ilości odbieranych odpadów, bez wyłączenia możliwości ustalenia limitu zerowego jednego z rodzajów odpadów komunalnych, a tym samym z możliwością jednoczesnego wyłączenia z odbierania pewnego rodzaju odpadu (w tym przypadku odpadu zielonego) w zamian za uiszczaną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi;

3) art. 94 Konstytucji w zw. z art. 6r ust. 3 i 6r ust. 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (w brzmieniu obowiązującym w dacie zaskarżonej uchwały) poprzez niezastosowanie art. 94 Konstytucji i błędne uznanie, że upoważnienie do wydania aktu prawa miejscowego musi być na tyle ścisłe i precyzyjne, że nie pozwala na pewną swobodę w kreowaniu aktu prawa miejscowego, a tym samym, błędne uznanie, że wydanie takiego aktu, który mimo braku wyraźnego zapisu w upoważnieniu ustawowym do określenia zerowego limitu, czy wyłączenia z zakresu odbierania jakiegoś rodzaju odpadu (w tym przypadku odpadu zielonego) jest niezgodne z prawem w takim zakresie, gdy de facto art. 94 Konstytucji RP w zw. z art. 6r ust. 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach umożliwiają uchwalenie aktu wprowadzającego takie wyłączenie z zakresu odbierania odpadów w ramach uiszczanej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, a art. 6r ust. 4 tej ustawy upoważnia do ustalenia w takim przypadku dodatkowej opłaty za usługi odbierania tych wcześniej wyłączonych rodzajów odpadów – w tym przypadku zielonych;

4) art. 86 w zw. z art. 8 ust. 1 i 2 Konstytucji poprzez błędną ich wykładnię, polegającą na przyjęciu, że zasada wyrażona w art. 86 Konstytucji nie stanowi przesłanki do przyjętego rozwiązania przez Radę Miejską, podczas gdy zasada "zanieczyszczający płaci" oraz dbałość o ochronę środowiska jako konstytucyjne zasady winny być stosowane bezpośrednio i z pierwszeństwem przed innymi regulacjami o niższej mocy prawnej.

Podnosząc w podstawach kasacyjnych takie zarzuty, Rada Miejska wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i orzeczenie reformatoryjne w trybie art. 188 P.p.s.a., a także o zasądzenie na rzecz organu kosztów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie. Zgodnie z art. 183 § 1 P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc jedynie pod rozwagę z urzędu nieważność postępowania. W niniejszej sprawie nie występują wyliczone w art. 183 § 2 P.p.s.a. przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego, dlatego też Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznanie sprawy ograniczył do zbadania zasadności zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej.

Istotą sporu w przedmiotowej sprawie była ocena czy uzasadnione było potraktowanie odbioru odpadów zielonych i związanych z tym obowiązków gminy jako dodatkowych usług gminy - co było konsekwencją wyłączenia odpadów zielonych spod działania uchwały wydanej w trybie art. 6r ust.3 ustawy. Innymi słowy, czy odbieranie odpadów zielonych jest obowiązkiem gminy, objętych powyższą regulacją, czy też jest nie mieści się w ramach podstawowych obowiązków i z tej przyczyny gmina może np. przyjąć taki obowiązek w zamian za dodatkową opłatę, w trybie art. 6r ust.4 ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny podzielił stanowisko Sądu I instancji, że ustawa o czystości i utrzymaniu porządku w gminach nie zawiera definicji legalnej "odpadów". Definicję "odpadów komunalnych" i "odpadów zielonych" zawiera ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243, ze zm. ), do której odwołuje się ustawa o czystości i utrzymaniu porządku, przewidując w art. 1a, iż w sprawach dotyczących postępowania z odpadami komunalnymi w zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie stosuje się przepisy ustawy o odpadach. Ta z kolei ustawa w art. 3 ust. 1 pkt 7 definiuje odpady komunalne jako odpady powstające w gospodarstwach domowych, z wyłączeniem pojazdów wycofanych z eksploatacji, a także odpady niezawierające odpadów niebezpiecznych pochodzące od innych wytwórców odpadów, które ze względu na swój charakter lub skład są podobne do odpadów powstających w gospodarstwach domowych; zmieszane odpady komunalne pozostają zmieszanymi odpadami komunalnymi, nawet jeżeli zostały poddane czynności przetwarzania odpadów, która nie zmieniła w sposób znaczący ich właściwości. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12) ustawy o odpadach, odpady zielone to odpady komunalne stanowiące części roślin pochodzących z pielęgnacji terenów zielonych, ogrodów, parków i cmentarzy, a także z targowisk, z wyłączeniem odpadów z czyszczenia ulic i placów.

Z ww. przepisów wynika, że odpady zielone są odpadami komunalnymi. Rację zatem miał Sąd I instancji stwierdzając, że uchwała którą gmina reguluje zasady odbioru odpadów komunalnych i wysokość opłat z tym zadaniem związanych winna dotyczyć wszystkich odpadów komunalnych, zatem również odpadów zielonych. Rada Miejska w Radomsku uchwalając na podstawie art. 6r ust. 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku zasady odbioru odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zasady zagospodarowania tych odpadów nie posiadała kompetencji do wyłączenia z odbierania odpadów zielonych. Tym samym niezasadny okazał się opisany w pkt. 1 skargi kasacyjnej zarzut naruszenia art. 6 ust. 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku. Opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o której mowa w art. 6r ust. 3 ww. ustawy stanowiła między innymi należność za usługę odbioru odpadów zielonych. Tym samym uchwalona przez Radę Miejską w Radomsku na podstawie art. 6r ust. 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku opłata za odbiór odpadów zielonych w istocie była kolejną opłatą za tę samą usługę. Działanie Rady Miejskiej wykraczało w tym zakresie poza kompetencję wynikającą z przepisów art. 6r ust. 3 i 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku.

Niezasadne jest stanowisko skarżącego kasacyjnie jakoby obowiązujące w dacie podjęcia uchwały nr XXXIV/279/13 przepisy – w tym w szczególności art. 6r ust. 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku - umożliwiały określenie "limitu zerowego" w zakresie danego rodzaju odpadów. Abstrahując od tego, iż zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi uchwała nr XXXIV/279/13 nie zawiera takiego rozstrzygnięcia, to hipotetyczne zastosowanie limitu zerowego w zakresie odbioru i zagospodarowania np. odpadów zielonych stanowiłoby obejście prawa. Podzielić należy w tym zakresie stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w analogicznym stanie prawnym w wyroku z 19 stycznia 2016 r. sygn. akt II FSK 3132/13 (publ. http://orzeczenia.nsa.gov.pl), że stwierdzenie, iż w uchwale powinna zostać określona w szczególności "ilość odpadów komunalnych odbieranych od właścicieli nieruchomości" nie jest tożsame ze zwrotem – jakkolwiek formalnie wyrażonym, że rada gminy jest uprawniona do limitowania ilości odbieranych odpadów komunalnych w ramach opłaty. Co więcej, żaden przepis ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2013 r. nie zawierał regulacji, z której można by wywodzić, że gmina w zakresie swoich kompetencji posiada uprawnienie do ograniczenia ilości odbieranych odpadów komunalnych w ramach opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Argumentem wspierającym, powyższą konstatację jest brak jakiegokolwiek ustawowego mechanizmu limitowania ilości odpadów komunalnych odbieranych w ramach opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Odczytywanie przedmiotowych przepisów w sposób jaki czyni to skarżący kasacyjnie byłoby sprzeczne z ratio legis ustawy. Wsparciem dla argumentacji Sądu odwoławczego jest również nowelizacja przepisów 6r ust. 3 i 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku która usunęła niejednoznaczność opisanego powyżej zapisu art. 6r ust. 3. Nie ma wątpliwości, że w brzmieniu nadanym ustawą z 28 listopada 2014 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw, (Dz.U.2015.87) przedmiotowy przepis wyklucza jakąkolwiek limitację odbioru odpadów komunalnych.

Mając powyższe na względzie Sąd odwoławczy uznał za niezasadny zarzut opisany w pkt. 2 skargi kasacyjnej.

Brak również podstaw do uwzględnienia zarzutu naruszenia art. 94 Konstytucji RP, w zw. z art. 6r ust. 3 i 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku. Zgodnie z art. 94 Konstytucji organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów. Zasady i tryb wydawania aktów prawa miejscowego określa ustawa. Zwłaszcza ostatnie zdanie ww. przepisu wskazuje, że organy samorządu terytorialnego przyjmując akty prawa miejscowego mogą działać wyłącznie w ramach ustawowej kompetencji. Tak więc w przedmiotowej sprawie Rada Miejska w Radomsku nie mogła skonstruować uchwały podejmowanej na podstawie art. 6r ust. 4 wykraczając poza zakres kompetencji wynikający z tego przepisu.

Nie może być mowy o naruszeniu przez Sąd I instancji art. 86 , w zw. z art. 8 ust. 1 i 2 Konstytucji. Zgodnie z art.86 Konstytucji, każdy jest obowiązany do dbałości o stan środowiska i ponosi odpowiedzialność za spowodowane przez siebie jego pogorszenie. Zasady tej odpowiedzialności określa ustawa. Wyrazem realizacji powyższej zasady było nałożenie na gminy obowiązku odbioru od właścicieli nieruchomości wytwarzanych odpadów komunalnych. Ustawodawca doszedł do wniosku, że taki model zagospodarowania odpadów przyczyni się do podniesienia jakości środowiska. Zauważyć należy, iż przyjęta przez Sąd I instancji interpretacja art. 6r ust. 3 i 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku nie zakłada zwolnienia właścicieli nieruchomości od ponoszenia opłat za odbieranie i zagospodarowanie odpadów. Wręcz przeciwnie, art. 6r ust. 3 wskazuje, że czynności do których zobligowana jest gmina są wykonywane za "opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi". Rola gmin sprowadza się w istocie na zapewnieniu na koszt właścicieli nieruchomości infrastruktury w celu zapewnienia skutecznego odbioru i zagospodarowania odbioru odpadów, w szczególności odpadów komunalnych. Ustosunkowując się do argumentów podniesionych w uzasadnieniu skargi kasacyjnej zauważyć należy, że niezasadne jest oczekiwanie aby każdy właściciel nieruchomości płacił za wytworzone przez siebie odpady, a opłata miałaby odpowiadać ilości wytwarzanych odpadów. Właściciele nieruchomości wytwarzają różną ilość odpadów, a mimo to opłaty w stanie prawnym obowiązującym w chwili podejmowania przez Radę Miejską zakwestionowanej uchwały, były ustalane z uwagi na uśrednione kryteria. To systemowe uproszczenie służyło ochronie konstytucyjnej wartości jaką jest właśnie ochrona środowiska i zabiegu tego nie można odczytywać jako naruszenia Konstytucji RP.

Tym samym również zarzut opisany w pkt. 4 skargi kasacyjnej nie zasługiwał na uwzględnienie.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną na podstawie art. 184 P.p.s.a.