Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędziowie Sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej małoletniego K. K. reprezentowanego przez przedstawicieli ustawowych A. i R. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 listopada 2020 r. sygn. akt III SA/Gl 351/20 w sprawie ze skargi małoletniego K. K. reprezentowanego przez przedstawicieli ustawowych A. i R.K. na decyzję Dyrektora Przedszkola Miejskiego nr [...] w G. z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyjęcia do przedszkola I. uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżoną decyzję Dyrektora Przedszkola Miejskiego nr [...] w G. z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] oraz poprzedzające je rozstrzygnięcie Komisji Rekrutacyjnej Przedszkola Miejskiego nr [...] w Gliwicach z dnia [...] kwietnia 2020 r. odmawiające przyjęcia K. K. do przedszkola na rok szkolny 2020/2021, II. zasądza od Dyrektora Przedszkola Miejskiego nr [...] w G. solidarnie na rzecz A. K. i R. K. kwotę 777 (siedemset siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, III. oddala wniosek Dyrektora Przedszkola Miejskiego nr [...] w G. o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 listopada 2020 r. sygn. akt III SA/Gl 351/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę małoletniego K. K., reprezentowanego przez przedstawicieli ustawowych A. i R. K. na decyzję Dyrektora Przedszkola Miejskiego nr [...] w G. z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyjęcia do przedszkola.

W motywach orzeczenia Sąd pierwszej instancji wskazał, że małoletni uzyskał w postępowaniu rekrutacyjnym do ww. placówki wymaganą liczbę 162 punktów uprawniających do przyjęcia, jednak wobec braku wolnych miejsc nie został do niej przyjęty. Z powodu większej liczby dzieci z takim samym wynikiem, a mniejszą liczbą miejsc wolnych w procesie rekrutacji wykorzystano system informatyczny, który losowo wskazał konkretnych kandydatów odpowiednio do liczby wolnych miejsc. Biorąc pod uwagę, że syn A. i R. K.(dalej jako skarżący) nie został wytypowany przez system na jedno z wolnych miejsc, nie został zakwalifikowany do przyjęcia do przedszkola. Komisja Rekrutacyjna ten wybór akceptowała.

W ocenie Sądu o możliwości wystąpienia takiej sytuacji skarżący wiedzieli, co wynika z treści wniosku i wskazanych w nim dodatkowych placówek. Sporne przedszkole było wskazane jako pierwsze, ale były wskazane jeszcze dwie inne placówki. Nie podzielono stanowiska strony, że postępowanie rekrutacyjne było prowadzone z naruszeniem prawa, a w szczególności wprowadzonym dodatkowym etapem rekrutacji w postaci losowania lub typowania komputerowego. W przypadku takiej sytuacji, jaka wystąpiła w niniejszej sprawie ustawodawca pozostawił ostateczne rozstrzygnięcie Komisji. Sama rekrutacja w pierwszym i drugim etapie została przeprowadzona według tych samych kryteriów, na podstawie wniosków składanych na tych samych formularzach i opracowywanych przy wykorzystaniu systemu informatycznego. Same wnioski składane były z odnotowaniem daty i godziny złożenia. Fakt, że dziecko skarżących nie zostało przyjęte do spornego przedszkola, tak jak kilkoro innych dzieci z tą samą liczbą punktów, nie dowodzi wadliwości postępowania rekrutacyjnego.

Przywołując regulacje dotyczące zasad i trybu zaskarżenia orzeczeń w przedmiocie przyjęcia kandydata do przedszkola, w szczególności art. 130, art. 131, art. 149, art. 150, art. 152, art. 153, art. 154, art. 157, art. 158, art. 159 i art. 161, art. 162 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 1148 z późn. zm.) zwanej dalej w skrócie P.o. podniesiono, że zastosowanie przez komisję rekrutacyjną losowania, wyboru alfabetycznego i programu komputerowego było dopuszczalne i nie stanowiło kryterium pozaustawowego. Było formą realizacji uprawnień komisji rekrutacyjnej. To w istocie Komisja dokonała wyboru kandydatów z uwzględnieniem kryteriów wskazanych ww. ustawie oraz w uchwale Rady Miasta Gliwice z dnia 30 marca 2017 r. nr XXIV/609/2017 w sprawie określenia kryteriów naboru do przedszkoli prowadzonych przez Miasto Gliwice na drugim etapie postepowania rekrutacyjnego oraz dokumentów niezbędnych do potwierdzenia tych kryteriów (Dz. Urzęd. Woj. Śląsk. z 2017 r. poz. 2538) zwanej dalej uchwałą. Dyrektor Przedszkola, na etapie odwołania, przy braku zmiany okoliczności faktycznych wybór ten akceptował.

Podkreślono nadto, że ani w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 sierpnia 2019 r. w sprawie przeprowadzania postępowania rekrutacyjnego oraz postępowania uzupełniającego do publicznych przedszkoli, szkół, placówek i centrów (Dz. U. z 2019 r., poz. 1737) zwanego dalej w skrócie rozporządzeniem MEN, ani w art. 158 ust. 9 P.o. nie wskazano jakimi kryteriami ma się kierować dyrektor rozpatrujący odwołania w sytuacji, gdy wszyscy odwołujący się w równym stopniu spełnili kryteria z drugiego etapu rekrutacji. Dalszego typowania ani ustawa Prawo oświatowe ani rozporządzenie MEN nie wskazuje, poza możliwością wykorzystania systemu informatycznego (art. 130 ust. 7 P.o.) i z tej Komisja oraz Dyrektor Przedszkola skorzystali. Nie wprowadzono żadnych dodatkowych kryteriów ani kolejnego etapu rekrutacji. Ustawodawca stanowi tylko, że lista kandydatów przyjętych i nieprzyjętych zawiera imiona i nazwiska kandydatów uszeregowane w kolejności alfabetycznej oraz najniższą liczbą punktów, która uprawnia do przyjęcia. Tym samym przyjęcie dziecka przy spełnieniu tych samym kryteriów ustawodawca pozostawia do uznania Komisji i Dyrektora Przedszkola. To Komisja typuje osobiście lub przy wykorzystaniu systemu informatycznego, ale według swojego uznania wybierają kandydatów przyjętych do przedszkola z listy kandydatów uprawnionych posiadających taką sama ilość punktów uzyskanych w procesie rekrutacji.

Sąd zaakcentował nadto, że pismo z [...] maja 2020 r. stanowiące rozstrzygniecie odwołania sporządzone w sprawie administracyjnej spełnia wymogi przewidzianego ustawą rozstrzygnięcia. Zawiera datę, numer, oznaczenie organu i podpis osoby go reprezentującej oraz uzasadnienie faktyczne z odesłaniem do uzasadnienia Komisji z dnia [...] kwietnia 2020 r. zawierającego także uzasadnienie prawne.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wnieśli skarżący, zaskarżając go w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

I) naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy:

1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. w związku z art. 156 § 1 pkt 2 w związku z art. 7, art. 7a oraz art. 8 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256 z poźn. zm.) zwanej dalej w skrócie K.p.a., poprzez jego niezastosowanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, wobec zaistnienia oczywistych uchybień Dyrektora Przedszkola w zakresie zastosowania przepisów prawa materialnego odnoszących się do stwierdzenia braku wolnych miejsc w przedszkolu w ilości pozwalającej na przyjęcie do przedszkola wszystkich kandydatów, którzy uzyskali wymaganą ilość punktów w trakcie rekrutacji, uprawniających jakoby Dyrektora Przedszkola oraz Komisję Rekrutacyjną do dobrowolnego (uznaniowego) ustalenia metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) kandydatów do przedszkola spośród kandydatów z taką samą ilością punktów uzyskanych w ramach rekrutacji, w tym poprzez zastosowanie losowania jako metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) tychże kandydatów do tegoż przedszkola, co doprowadziło do oddalenia skargi, mimo że decyzja Dyrektora Przedszkola z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] oraz poprzedzające ją rozstrzygnięcie Komisji Rekrutacyjnej z dnia [...] kwietnia 2020 r. były nieważne;

2) art. 134 § 1 w związku z art. 141 § 4 w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. poprzez pominięcie w uzasadnieniu wyroku oceny prawnej okoliczności faktycznych sprawy oraz zarzutów podniesionych w skardze, podczas gdy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, chociaż niezwiązany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, miał obowiązek odnieść się do podnoszonych w skardze zarzutów, co doprowadziło do naruszenia przepisów postępowania, które miały istotny wpływ na wynik sprawy;

3) art. 141 § 4 P.p.s.a. poprzez brak wyczerpującego uzasadnienia dotyczącego stwierdzenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, że źródłem uprawnienia organu administracji publicznej, jakim jest Dyrektor Przedszkola, do określonego działania (a w przedmiotowej sprawie do dobrowolnego (uznaniowego) ustalenia metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) kandydatów do przedszkola spośród kandydatów z taką samą ilością punktów uzyskanych w ramach rekrutacji, w tym poprzez zastosowanie losowania jako metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) tychże kandydatów) jest brak właściwego przepisu - właściwej regulacji rangi ustawowej, rangi rozporządzenia czy też rangi aktu prawa miejscowego, podczas gdy wbrew takiemu stwierdzeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Dyrektor Przedszkola, jako organ administracji publicznej, musi działać na podstawie i w granicach wyznaczonych obowiązującymi przepisami prawa, w związku z czym Dyrektor Przedszkola winien był uchylić rozstrzygnięcie Komisji Rekrutacyjnej z dnia [...] kwietnia 2020 r., a tym samym Sąd pierwszej instancji nie wskazał podstawy prawnej dokonanej oceny, co niewątpliwie utrudnia - jeśli nie uniemożliwia - skarżącym kasacyjnie merytoryczne ustosunkowanie się do twierdzeń stanowiących podstawę skarżonego rozstrzygnięcia;

II) naruszenie przepisów prawa materialnego:

1) art. 130 ust. 2, 4 oraz 7 P.o. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach polegające na stwierdzeniu, że brak właściwych przepisów prawa, w przypadku stwierdzenia braku wolnych miejsc w Przedszkolu w ilości pozwalającej na przyjęcie do Przedszkola wszystkich kandydatów, którzy uzyskali wymaganą ilość punktów w trakcie rekrutacji, uprawniał jakoby Dyrektora Przedszkola oraz Komisję Rekrutacyjną do dobrowolnego (uznaniowego) ustalenia metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) kandydatów do Przedszkola spośród kandydatów z taką samą ilością punktów uzyskanych w ramach rekrutacji, w tym poprzez zastosowanie losowania jako metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) tychże kandydatów do Przedszkola, co w konsekwencji doprowadziło do utrzymania w obrocie oczywiście wadliwej decyzji;

2) art. 131 ust. 2, 4 oraz ust. 6 P.o. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach polegające na stwierdzeniu, że brak właściwych przepisów prawa, w przypadku stwierdzenia braku wolnych miejsc w Przedszkolu w ilości pozwalającej na przyjęcie do Przedszkola wszystkich kandydatów, którzy uzyskali wymaganą ilość punktów w trakcie rekrutacji, uprawniał jakoby Dyrektora Przedszkola oraz Komisję Rekrutacyjną do dobrowolnego (uznaniowego) ustalenia metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) kandydatów do Przedszkola spośród kandydatów z taką samą ilością punktów uzyskanych w ramach rekrutacji, w tym poprzez zastosowanie losowania jako metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) tychże kandydatów do Przedszkola, co w konsekwencji doprowadziło do utrzymania w obrocie oczywiście wadliwej decyzji;

3) art. 157 ust. 2 pkt 1, 2 oraz 3, art. 158 ust. 2, 9 oraz art. 161 P.o. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach polegające na stwierdzeniu, że brak właściwych przepisów prawa, w przypadku stwierdzenia braku wolnych miejsc w Przedszkolu w ilości pozwalającej na przyjęcie do Przedszkola wszystkich kandydatów, którzy uzyskali wymaganą ilość punktów w trakcie rekrutacji, uprawniał jakoby Dyrektora Przedszkola oraz Komisję Rekrutacyjną do dobrowolnego (uznaniowego) ustalenia metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) kandydatów do Przedszkola spośród kandydatów z taką samą ilością punktów uzyskanych w ramach rekrutacji, w tym poprzez zastosowanie losowania jako metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) tychże kandydatów do Przedszkola, konsekwencji doprowadziło do utrzymania w obrocie oczywiście wadliwej decyzji;

4) § 1 oraz § 10 ust. 1 rozporządzenia MEN poprzez jego niewłaściwe zastosowanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach polegające na stwierdzeniu, że brak właściwych przepisów prawa, w przypadku stwierdzenia braku wolnych miejsc w Przedszkolu w ilości pozwalającej na przyjęcie do Przedszkola wszystkich kandydatów, którzy uzyskali wymaganą ilość punktów w trakcie rekrutacji, uprawniał jakoby Dyrektora Przedszkola oraz Komisję Rekrutacyjną do dobrowolnego (uznaniowego) ustalenia metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) kandydatów do Przedszkola spośród kandydatów z taką samą ilością punktów uzyskanych w ramach rekrutacji, w tym poprzez zastosowanie losowania jako metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) tychże kandydatów do Przedszkola, co w konsekwencji doprowadziło do utrzymania w obrocie oczywiście wadliwej decyzji;

5) art. 157 P.o. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na stwierdzeniu, że wykorzystanie systemu informatycznego do losowego wskazania liczby konkretnych kandydatów na liczbę wolnych miejsc w przedszkolu nie stanowiło elementu (części) procedury (procesu) rekrutacji względnie, że nie stanowiło dodatkowego etapu procedury (procesu) rekrutacji, w sytuacji gdy to Komisja Rekrutacyjna osobiście lub z wykorzystaniem tegoż systemu informatycznego ustala (wybiera) kandydatów przyjętych do Przedszkola z listy kandydatów uprawnionych posiadających taką samą ilość punktów uzyskanych w procedurze (procesie) rekrutacji, co w konsekwencji doprowadziło do utrzymania w obrocie oczywiście wadliwej decyzji;

6) § 2 uchwały poprzez jego niewłaściwe zastosowanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach polegające na stwierdzeniu, że brak właściwych przepisów prawa, w przypadku stwierdzenia braku wolnych miejsc w Przedszkolu w ilości pozwalającej na przyjęcie do Przedszkola wszystkich kandydatów, którzy uzyskali wymaganą ilość punktów w trakcie rekrutacji, uprawniał jakoby Dyrektora Przedszkola oraz Komisję Rekrutacyjną do dobrowolnego (uznaniowego) ustalenia metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) kandydatów do Przedszkola spośród kandydatów z taką samą ilością punktów uzyskanych w ramach rekrutacji, w tym poprzez zastosowanie losowania jako metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) tychże kandydatów do Przedszkola, co w konsekwencji doprowadziło do utrzymania w obrocie oczywiście wadliwej decyzji.

W oparciu o powyższe zarzuty wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm prawem przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W piśmie z dnia 25 marca 2021 r. Dyrektor Przedszkola nr [...] w G. wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej w całości i zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze z urzędu pod rozwagę jedynie przesłanki uzasadniające nieważność postępowania wymienione w art. 183 § 2 P.p.s.a. W tej sprawie Sąd nie stwierdził wystąpienia przesłanki nieważności postępowania, a tym samym rozpoznając tę sprawę Naczelny Sąd Administracyjny związany jest granicami skargi. Związanie granicami skargi oznacza związanie podstawami zaskarżenia wskazanymi w skardze kasacyjnej oraz jej wnioskiem.

Zgodnie z art. 174 P.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, a także 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Jak wynika z art. 176 P.p.s.a. strona skarżąca kasacyjnie ma obowiązek przytoczyć podstawy skargi kasacyjnej wnoszonej od wyroku Sądu pierwszej instancji i szczegółowo je uzasadnić wskazując, które przepisy ustawy zostały naruszone, na czym to naruszenie polegało i jaki miało wpływ na wynik sprawy. Rola Naczelnego Sądu Administracyjnego w postępowaniu kasacyjnym ogranicza się do skontrolowania i zweryfikowania zarzutów wnoszącego skargę kasacyjną.

Sprawa ta podlega na podstawie art. 182 § 2 P.p.s.a. rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym, ponieważ strona wnosząca skargę kasacyjną po wniesieniu skargi kasacyjnej zrzekła się rozprawy, a strona przeciwna po doręczeniu skargi kasacyjnej wyraziła zgodę na rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym.

Skarga kasacyjna jest zasadna, aczkolwiek nie wszystkie zarzuty zasługują na akceptację.

Zasadnym jest zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisu prawa materialnego w zakresie obejmującym niewłaściwe zastosowanie art. 131 ust. 2, ust. 4 i ust. 6 oraz art. 130 ust. 7 P.o. polegające na stwierdzeniu, że w przypadku uzyskania wymaganej ilości punktów w trakcie rekrutacji przez kilku kandydatów uprawniał dyrektora przedszkola oraz komisję rekrutacyjną do dobrowolnego (uznaniowego) ustalenia metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) kandydatów do przedszkola, w tym zastosowania losowania jako metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) tychże kandydatów do przedszkola.

Zgodnie z art. 131 ust. 2 P.o. na pierwszym etapie postępowania rekrutacyjnego są brane pod uwagę łącznie następujące kryteria: 1) wielodzietność rodziny kandydata, 2) niepełnosprawność kandydata, 3) niepełnosprawność jednego z rodziców kandydata, 4) niepełnosprawność obojga rodziców kandydata, 5) niepełnosprawność rodzeństwa kandydata, 6) samotne wychowywanie kandydata w rodzinie i 7) objęcie kandydata pieczą zastępczą. Kryteriom tym ustawodawca przypisał jednakową wartość (art. 131 ust. 3 P.o.). W sytuacji uzyskania na etapie pierwszej rekrutacji równorzędnych wyników albo jeżeli po zakończeniu tego etapu dane publiczne przedszkole nadal dysponuje wolnymi miejscami, na drugim etapie postępowania rekrutacyjnego są brane pod uwagę kryteria określone przez organ prowadzący z uwzględnieniem zapewnienia jak najpełniejszej realizacji potrzeb dziecka i jego rodziny, zwłaszcza potrzeb rodziny, w której rodzice albo rodzic samotnie wychowujący kandydata muszą pogodzić obowiązki zawodowe z obowiązkami rodzinnymi oraz lokalnych potrzeb społecznych. Organ prowadzący określa dokumenty niezbędne do potwierdzenia tych kryteriów (art. 131 ust. 4 P.o.). Przywołane przepisy zawierają wyczerpujący katalog podstaw prawnych ustalania kryteriów przyjęcia dziecka do publicznego przedszkola.

Oznacza to, że o przyjęciu dziecka do przedszkola rozstrzygają kryteria określone ustawowo w art. 131 ust. 2 P.o. oraz – w razie drugiego etapu rekrutacji – ustalone przez organ stanowiący gminy na podstawie art. 131 ust. 4 P.o.

Trafnie podnosi strona skarżąca kasacyjnie, że w tej sprawie kryterium rozstrzygającym o nieprzyjęciu lub przyjęciu dziecka do przedszkola stanowiło losowanie dokonane przez program komputerowy. Takie jednak kryterium nie zostało ujęte w uchwale Rady Miasta Gliwice z dnia 30 marca 2017 r. nr XXIV/609/2017 w sprawie określenia kryteriów naboru do przedszkoli prowadzonych przez Miasto Gliwice na drugim etapie postepowania rekrutacyjnego oraz dokumentów niezbędnych do potwierdzenia tych kryteriów wydanej na podstawie art. 131 ust. 4 P.o. Tym samym zastosowane kryterium losowania nie miało podstawy prawnej i jego zastosowanie stanowiło naruszenie prawa.

Zgodnie z art. 130 ust. 7 P.o. dopuszczalnym jest prowadzenie postępowania rekrutacyjnego z wykorzystaniem systemów informatycznych. Przepis ten jednak wskazuje na możliwość wykorzystywania informatycznego systemu gromadzenia danych i ma charakter techniczny w zakresie samego prowadzenia postępowania. Organy w procesie rekrutacji mogą uznać, że cały lub część procesu rekrutacji będzie się odbywać przy wykorzystaniu systemu informatycznego. System informatyczny ma jedynie stanowić jeden ze sposobów prowadzenia postępowania i zastępować tradycyjny, oparty w całości jedynie na dokumentach sporządzonych w formie papierowej. Ponadto zawarte w art. 131 ust. 7 P.o. pojęcie "system informatyczny" powinno być rozumiane przy uwzględnieniu definicji systemu informatycznego w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346 z późn. zm.) jako zespół współpracujących ze sobą urządzeń informatycznych i oprogramowania zapewniający przetwarzanie, przechowywanie, a także wysyłanie i odbieranie danych przez sieci telekomunikacyjne za pomocą właściwego dla danego rodzaju sieci telekomunikacyjnego urządzenia końcowego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 2460 z późn. zm.).

Rację ma strona skarżąca kasacyjnie podnosząc, że korzystanie stosownie do art. 131 ust. 7 P.o. z systemu informatycznego nie może uzasadniać wprowadzenia dodatkowego kryterium naboru jakim jest losowanie. Stosownie do art. 131 ust. 4 P.o. obowiązkiem organu stanowiącego gminy jest takie ustalenie kryteriów naboru do publicznego przedszkola, aby uwzględniały one potrzebę zapewnienia jak najpełniejszej realizacji potrzeb dziecka i jego rodziny oraz aby były one jak najbardziej dostosowane do lokalnych potrzeb i stanowiły wystarczającą podstawę do wyłonienia kandydatów. W sytuacji więc, w której ustalone przez Radę Miasta kryteria naboru do publicznych przedszkoli pozwalają na wyłonienie większej niż możliwa do przyjęcia liczba dzieci w publicznych przedszkolach, należałoby zastanowić się nad zmianą kryteriów, a nie dodawaniem kolejnego i to nie przez organ stanowiący, ale komisję rekrutacyjną lub dyrektora publicznego przedszkola, które to organy nie mają podstawy prawnej do ustalania kryteriów.

Tym samym zasadnym jest zarzut dokonania przez Sąd pierwszej instancji niewłaściwego zastosowania art. 131 ust. 2, 4 oraz ust. 6 P.o. polegającego na stwierdzeniu, że skoro nie ma właściwych przepisów pozwalających na przyjęcie wszystkich kandydatów, którzy uzyskali wymaganą ilość punktów w trakcie rekrutacji, to wówczas dyrektor przedszkola oraz komisja rekrutacyjna ma prawo do dobrowolnego (uznaniowego) ustalenia metody (sposobu) zakwalifikowania (doboru) kandydatów do przedszkola, a w tym zastosowania losowania, co w konsekwencji doprowadziło do utrzymania w obrocie prawnym wadliwej decyzji. Rozstrzygając o przyjęciu lub odmowie przyjęcia danego dziecka do publicznego przedszkola organ wykonuje określoną ustawowo kompetencję a skutki takiego działania bezpośrednio dotyczą osoby lub osób pozostających poza strukturą administracji samorządowej. Tym samym w takiej sytuacji organ musi w pełni stosować zasadę legalności wynikającą z art. 7 Konstytucji RP i nakazującą działanie na podstawie oraz w granicach prawa. W tej sprawie nie było przepisu pozwalającego na stosowanie losowania jako kryterium naboru, to zaś oznacza, że zarówno komisja rekrutacyjna jak i dyrektor przedszkola nie uzyskali uprawnień do rozstrzygnięcia o braku przyjęcia dziecka na podstawie wyniku losowania. Brak istnienia podstawy prawnej nie może być zastępowany uznaniowym lub dorozumianym istnieniem prawa.

Pogląd wyrażony w tej sprawie znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. prawomocne wyroki WSA w Bydgoszczy z 30 stycznia 2018 r. sygn. akt II SA/Bd 891/17, opubl. W LEX nr 2462977 oraz WSA w Opolu z 23 lutego 2021 r. sygn. akt II SA/Op 285/20, opubl. w LEX nr 3147875).

Zasadnym jest zarzut dokonania przez Sąd pierwszej instancji niewłaściwego zastosowania § 2 uchwały. Przepis ten ustala kryteria naboru do przedszkoli prowadzonych przez Miasto Gliwice na drugim etapie postępowania rekrutacyjnego wraz z liczbą punktów oraz dokumentami niezbędnymi do potwierdzania tych kryteriów zgodnie z załącznikiem do uchwały. W załączniku do ww. uchwały wskazano, że wyłącznymi kryteriami naboru do publicznych przedszkoli są: 1) zatrudnienie obojga rodziców dziecka uczestniczącego w procesie rekrutacji na podstawie umowy o pracę, wykonywanie pracy na podstawie umowy cywilnoprawnej, pobieranie nauki w trybie dziennym, prowadzenie gospodarstwa rolnego lub prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej lub też w przypadku, gdy samotnie wychowujący dziecko rodzic pracuje lub uczy się - kryterium to pozwalało na uzyskanie 130 punktów; 2) kontynuowanie przez rodzeństwo dziecka uczestniczącego w rekrutacji, w roku szkolnym którego dotyczy rekrutacja, edukacji w przedszkolu lub w szkole podstawowej, wskazanej na pierwszej pozycji wniosku o przyjęcie - kryterium to pozwalało na uzyskanie 64 punktów; 3) jednoczesne ubieganie się rodzeństwa dziecka uczestniczącego w rekrutacji o przyjęcie do tego samego przedszkola, wskazanego na pierwszej pozycji wniosku o przyjęcie - kryterium to pozwalało na uzyskanie 32 punktów; 4) położenie przedszkola wskazanego we wniosku jako najbliższego od miejsca zamieszkania dziecka lub miejsca pracy jednego z rodziców - kryterium to pozwalało na uzyskanie 24 punktów; 5) zamieszkiwanie w Gliwicach oraz rozliczanie podatku w Urzędzie Skarbowym w Gliwicach w roku rekrutacji lub roku poprzedzającym rekrutację przynajmniej jednego z rodziców dziecka uczestniczącego w rekrutacji - kryterium to pozwalało na uzyskanie 8 punktów i 6) uczęszczanie dziecka uczestniczącego w rekrutacji w roku poprzedzającym rekrutację do publicznego żłobka lub placówek opieki nad dzieckiem do lat 3 wpisanych do rejestru żłobków i klubów dziecięcych działających na terenie Gliwic oraz ujętych w wykazie dziennych opiekunów - kryterium to pozwalało na uzyskanie 4 punktów.

Trafnie więc strona skarżąca kasacyjnie zarzuca Sądowi pierwszej instancji, że § 2 ww. uchwały nie wskazywał losowania jako kryterium naboru dzieci do publicznego przedszkola.

Nie jest natomiast zasadnym zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji prawa materialnego polegający na niewłaściwym zastosowaniu art. 157 ust. 2 pkt 1, pkt 2 i pkt 3 P.o. art. 158 ust. 2 i ust. 9 tej ustawy oraz art. 161 P.o. Zarzut ten został przy tym częściowo błędnie zredagowany.

Art. 157 ust. 2 pkt 1-3 P.o. zawiera wykaz podstawowych zadań komisji rekrutacyjnej przeprowadzającej postępowanie rekrutacyjne do publicznych przedszkoli, oddziałów przedszkolnych w publicznych szkołach podstawowych, publicznych innych form wychowania przedszkolnego. Zgodnie z powołanym przepisem zadania te obejmują: 1) ustalenie wyników postępowania rekrutacyjnego i podanie do publicznej wiadomości listy kandydatów zakwalifikowanych i kandydatów niezakwalifikowanych, o której mowa w art. 158 ust. 1 P.o.; 2) ustalenie i podanie do publicznej wiadomości listy kandydatów przyjętych i kandydatów nieprzyjętych, o której mowa w art. 158 ust. 3 P.o.; 3) przeprowadzenie sprawdzianu uzdolnień kierunkowych, prób sprawności fizycznej, sprawdzianu predyspozycji językowych, sprawdzianu kompetencji językowych, badania przydatności, sprawdzianu uzdolnień lub predyspozycji przydatnych w danym zawodzie, egzaminu wstępnego lub badania uzdolnień kierunkowych - w przypadkach, o których mowa w art. 134 ust. 5, art. 135 ust. 7, art. 136 ust. 2, art. 137 ust. 1 pkt 3, art. 138 ust. 1 i 4, art. 139 ust. 1 pkt 2, art. 140 ust. 1 i 2, art. 142 ust. 4, art. 143 ust. 1 pkt 4 i art. 144 ust. 2 P.o.

Zadania dotyczące postępowania rekrutacyjnego w zakresie naboru kandydatów do publicznego przedszkola przeprowadziła w tej sprawie komisja rekrutacyjna. Ustaliła zarówno wyniki postępowania rekrutacyjnego, jak i podała te wyniki do publicznej wiadomości poprzez sporządzenie listy kandydatów zakwalifikowanych i kandydatów niezakwalifikowanych, a ponadto ustaliła i podała do publicznej wiadomości listy kandydatów przyjętych i kandydatów nieprzyjętych do publicznego przedszkola. Powołany przepis jedynie określa zadania komisji rekrutacyjnej i nie zawierał jakiegokolwiek uprawnienia dla skarżących w zakresie przyjęcia ich dziecka do publicznego przedszkola. Zarzut naruszenia art. 157 ust. 2 pkt 3 P.o. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie przez Sąd pierwszej instancji jest oczywiście niezasadny, ponieważ przepis ten zawiera zadania komisji rekrutacyjnej obejmujące przyjmowanie kandydatów do innych placówek oświaty niż publiczne przedszkola.

Art. 158 ust. 2 P.o. reguluje kompetencję komisji rekrutacyjnej do przyjęcia kandydata do danego publicznego przedszkola, oddziału przedszkolnego w publicznej szkole podstawowej lub publicznej innej formy wychowania przedszkolnego w przypadku, gdy w wyniku postępowania rekrutacyjnego kandydat został zakwalifikowany oraz złożył wymagane dokumenty. Sąd pierwszej instancji nie dokonał niewłaściwego zastosowania ww. przepisu, ponieważ zasadnie stwierdził, że jeżeli dany kandydat został zakwalifikowany do przyjęcia i złożył dokumenty, to takie przyjęcie ma nastąpić. Istota sporu w tej sprawie nie sprowadza się do tego, że dziecko skarżących kasacyjnie zostało zakwalifikowane w trybie naboru do przyjęcia do publicznego przedszkola a mimo to nie zostało przyjęte, ale to, że nie zostało ono zakwalifikowane do przyjęcia. Zarzut ten byłby zasadnym, gdyby dane dziecko zostało zakwalifikowane do przyjęcia i złożono by wymagane dokumenty, a mimo to komisja rekrutacyjna tego kandydata nie przyjęłaby, taka jednak sytuacja nie zaistniała w tej sprawie.

Także zarzut naruszenia prawa przez Sąd pierwszej instancji polegający na niewłaściwym zastosowaniu art. 130 ust. 2 i ust. 4 P.o. jest niezasadny. Art. 130 ust. 2 P.o. stanowi, że o przyjęciu dziecka do publicznego przedszkola, oddziału przedszkolnego w publicznej szkole podstawowej i publicznej innej formy wychowania przedszkolnego oraz dzieci, młodzieży i osób pełnoletnich do publicznych szkół wszystkich typów, w tym do klas I, klas wstępnych, o których mowa w art. 25 ust. 3, oraz do publicznych placówek, o których mowa w art. 2 pkt 3, 4 i 8, w trakcie roku szkolnego, decyduje odpowiednio dyrektor przedszkola lub szkoły, a w przypadku publicznej innej formy wychowania przedszkolnego prowadzonej przez osobę prawną inną niż jednostka samorządu terytorialnego lub osobę fizyczną także osoba kierująca tą inną formą wychowania przedszkolnego, z wyjątkiem przypadków przyjęcia dzieci i młodzieży zamieszkałych w obwodzie publicznej szkoły podstawowej, które są przyjmowane z urzędu. Jest to przepis zawierający jedynie normę kompetencyjną i w tej sprawie zaskarżoną do Sądu pierwszej instancji decyzję wydał właściwy miejscowo dyrektor publicznego przedszkola.

Także art. 130 ust. 4 P.o. nie został niewłaściwe zastosowany przez Sąd pierwszej instancji, ponieważ zgodnie z tym przepisem postępowanie rekrutacyjne jest prowadzone na wniosek rodzica kandydata lub na wniosek kandydata pełnoletniego, o którym mowa w art. 149 ww. ustawy. Nie budzi najmniejszej wątpliwości, że w tej sprawie wobec małoletniego K. K., reprezentowanego przez przedstawicieli ustawowych A. i R. K., wniosek wszczynający postępowanie rekrutacyjne został złożony przez rodziców K. K..

Także zarzut dokonania przez Sąd pierwszej instancji niewłaściwego zastosowania art. 158 ust. 9 P.o. nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ przepis ten reguluje kompetencje dyrektora publicznego przedszkola do rozpatrzenia w terminie 7 dni odwołania od rozstrzygnięcia komisji rekrutacyjnej wraz z prawem strony do wniesienia na decyzję dyrektora publicznego przedszkola skargi do sądu administracyjnego. Nie budzi wątpliwości, że w tej sprawie odwołanie skarżących kasacyjnie rozpoznał Dyrektor Przedszkola Miejskiego w terminie 7 dni i skarżący skorzystali z prawa do wniesienia skargi na tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Powołany przepis reguluje kompetencję dyrektora publicznego przedszkola do rozpoznania odwołania oraz prawo do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, a nie prawo skarżących do wydania decyzji o określonej treści lub w wyniku wniesienia skargi do rozpoznania sprawy zgodnie z żądaniem strony skarżącej. W związku z tym w tej sprawie przepis ten nie został niewłaściwe zastosowany przez Sąd pierwszej instancji.

Zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 161 P.o. nie został prawidłowo zredagowany, ponieważ przepis ten dzieli się na trzy odrębne jednostki redakcyjne (ustępy) zawierające odmienne normy prawne. Art. 161 ust. 1 P.o. nakazuje po spełnieniu określonych warunków przeprowadzenie przez dyrektora publicznego przedszkola uzupełniającego postępowania rekrutacyjnego, ust. 2 tego przepisu zakreśla maksymalny termin prowadzenia uzupełniającego postępowania rekrutacyjnego, a ust. 3 art. 161 P.o. zawiera przepis odsyłający do odpowiedniego stosowania art. 130-164 P.o. obejmujących rozdział 6 Prawa oświatowego.

Ponieważ strona skarżąca kasacyjnie nie wskazała precyzyjnie zakresu zaskarżonego przepisu ani też nie wskazała, na czym miałoby polegać naruszenie tego przepisu przez Sąd pierwszej instancji i jaki miało ono wpływ na wynik sprawy, tym samym Naczelny Sąd Administracyjny nie może w tym zakresie rozpoznać zarzutu skargi kasacyjnej. Analogicznie odrębnie sformułowany zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 157 P.o. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie nie może zostać rozpoznany, ponieważ przepis ten zawiera dwa ustępu, a ust. 2 składa się z pięciu punktów i brak sprecyzowania zarzutu w stosunku do konkretnej jednostki redakcyjnej art. 157 P.o. uniemożliwia jego rozpoznanie przez Naczelny Sąd Administracyjny. Również zarzut niewłaściwego zastosowania przez Sąd pierwszej instancji § 1 i § 10 ust. 1 rozporządzenia MEN nie został prawidłowo zredagowany. Oba powołane przepisy dzielą się na dodatkowe jednostki redakcyjne (§ 1 na dwa ustępy a ustęp pierwszy jeszcze na trzy punkty, zaś § 10 ust. 1 rozporządzenia MEN zawiera siedem punktów). Także i w tym zakresie brak precyzyjnego sformułowania zarzutu skargi kasacyjnej zawierającego wskazanie, który przepis został niewłaściwie zastosowany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, uniemożliwia jego rozpoznanie. Naczelny Sąd Administracyjny nie ma kompetencji do poprawiania lub precyzowania zarzutu skargi kasacyjnej i nie może w tym zakresie zastępować strony skarżącej kasacyjnie.

Częściowo uzasadnionym jest zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisów postępowania w stopniu mających istotny wpływ na wynik sprawy w zakresie obejmującym art. 145 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a., w związku z art. 156 § 1 pkt 2 w związku z art. 7, art. 7a oraz art. 8 § 1 K.p.a. poprzez ich niezastosowanie wobec zaistnienia uchybień decyzji Dyrektora Przedszkola.

Rację ma strona skarżąca kasacyjnie zarzucając Sądowi pierwszej instancji braku ustalenia naruszenia w tej sprawie przez organy wykonujące administrację art. 7 K.p.a. i art. 8 § 1 K.p.a. Zgodnie z art. 7 K.p.a. w toku postępowania administracyjnego organy administracji publicznej stoją na straży praworządności i podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz jej załatwienia uwzględniając zarówno interes społeczny, jak i słuszny interes strony.

W tej sprawie Sąd pierwszej instancji kontrolując zaskarżony akt nie dostrzegł naruszenia zasady praworządności polegającej na uznaniu dopuszczalności ustalenia kryterium wyboru kandydata do publicznego przedszkola w drodze losowania przez system informatyczny, mimo braku ku temu właściwej podstawy prawnej. Nie uwzględniono w toku postępowania administracyjnego braku uwzględnienia słusznego interesu strony, polegającego na domaganiu się przyjęcia dziecka skarżących kasacyjnie do przedszkola, mimo spełnienia wymaganego limitu punktów uprawniających do przyjęcia.

Zgodnie z art. 8 § 1 K.p.a. organy administracji publicznej prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej kierując się zasadami proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania.

W tej sprawie niewątpliwie organy nie zastosowały zasady równego traktowania, ponieważ odmienne potraktowano osoby spełniające te same kryteria (identyczna liczba punktów uzyskanych w procesie rekrutacji). W tych okolicznościach odmowa przyjęcia dziecka skarżących była działaniem naruszającym zasadę proporcjonalności i brak uwzględnienia tej okoliczności przez Sąd pierwszej instancji stanowi o naruszeniu prawa.

Natomiast nie został naruszony art. 7a K.p.a. Zgodnie z tym przepisem, doprecyzowanym w uzasadnieniu skargi kasacyjnej jako zarzut naruszenia art. 7a § 1 K.p.a. w przypadku ograniczenia lub odebrania stronie uprawnienia bądź nałożenia obowiązku, a w sprawie pozostają wątpliwości co do treści normy prawnej, wątpliwości te należy rozstrzygać na korzyść strony, chyba że sprzeciwiają się temu sporne interesy albo interesy osób trzecich, na które wynik postępowania ma bezpośredni wpływ.

Naruszenie art. 7a § 1 K.p.a. miałoby miejsce wówczas, gdyby wykładnia danego przepisu prawa materialnego była niejednoznaczna. Taka zaś sytuacja w tej sprawie nie zaistniała. Art. 131 P.o., a w tym także ust. 7 tego przepisu nie zawierał upoważnienia do decydowania o przyjęciu dziecka do publicznego przedszkola w drodze losowania. Ponadto podjęta na podstawie art. 131 ust. 4 P.o. uchwała nie zawierała losowania jako kryterium naboru. Ponadto z akt sprawy wynika, że taką samą liczbę uzyskanych punktów miała większa liczba dzieci, a tym samym w tym zakresie rekrutacji występowały sporne interesy osób trzecich (tj. rodziców pozostałych dzieci, którzy również starali się o przyjęcie ich dzieci do publicznego przedszkola), ponieważ liczba miejsc była mniejsza niż dzieci, które uzyskały taką samą liczbę punktów.

Zarzut naruszenia art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. nie został prawidłowo zredagowany. Strona skarżąca kasacyjnie zarzuciła Sądowi pierwszej instancji brak dostrzeżenia wydania zaskarżonej do tego Sądu decyzji obarczonej wadą nieważności. Przepis ten zawiera dwie odrębne przesłanki nieważnościowe – wydanie decyzji bez podstawy prawnej oraz wydanie decyzji z rażącym naruszeniem prawa. Strona skarżąca kasacyjnie nie wskazała, która z tych przesłanek w sprawie zaistniała, a tym samym nie sprecyzowała, wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 176 P.p.s.a., na czym polegało naruszenie i jaki miało ono wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny nie ma uprawnień do korygowania lub doprecyzowania postawionego zarzutu tak, aby był on zasadny. Rola Naczelnego Sądu Administracyjnego sprowadza się do kontroli i weryfikacji zarzutów zawartych w skardze kasacyjnej.

Nie jest zasadny zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 141 § 4 P.p.s.a. Przepis ten może być naruszony wówczas, gdy uzasadnienie zaskarżonego wyroku było pozbawione przedstawionego zwięźle stanu faktycznego sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk stron, podstawy prawnej rozstrzygnięcia lub jej wyjaśnienia. Zaskarżony wyrok zawiera wszystkie elementy objęte art. 141 § 4 P.p.s.a. Ponadto naruszenie tego przepisu ma miejsce także wtedy, gdy sporządzone uzasadnienie zaskarżonego wyroku zawiera wprawdzie wszystkie elementy wynikające z art. 141 § 4 P.p.s.a., ale jest ono wewnętrznie niespójne lub zawiera nie dające się wyjaśnić sprzeczności, innymi słowy nie pozwala na kontrolę zaskarżonego wyroku. Zarzucając naruszenie art. 141 § 4 P.p.s.a. nie może skutecznie strona skarżąca kasacyjnie zwalczać prawidłowości przyjętego przez Sąd stanu faktycznego sprawy lub wykładni prawa materialnego dokonanej przez Sąd.

Także nie jest zasadnym zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisów postępowania w stopniu mających istotny wpływ na wynik sprawy w zakresie obejmującym art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. w związku z art. 134 § 1 P.p.s.a. oraz w związku z art. 141 § 4 P.p.s.a. poprzez pominięcie w uzasadnieniu wyroku oceny prawnej okoliczności faktycznych sprawy oraz zarzutów podniesionych w skardze. Kontrolując zaskarżony wyrok należy stwierdzić, że Wojewódzki Sąd Administracyjny nie pominął zarówno zarzutów zawartych w skardze, jak i w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nie pominął wykładni przepisów prawa materialnego zastosowanych w zakresie ustalonego stanu faktycznego sprawy. Sąd pierwszej instancji dokonał subsumpcji stanu faktycznego sprawy pod ogólną normę prawną. W szczególności Sąd ten oceniał zarzut strony skarżącej dotyczący braku podstaw do dokonywania wyboru dziecka do publicznego przedszkola w drodze losowania przez system komputerowy. Zgodnie zaś z art. 134 § 1 P.p.s.a. sąd administracyjny rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W tej sprawie Sąd pierwszej instancji nie przekroczył granic rozpoznawania sprawy, ponieważ skarga dotyczyła decyzji Dyrektora Przedszkola Miejskiego nr [...] w G. z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyjęcia do przedszkola i przedmiot tej właśnie sprawy administracyjnej został rozpoznany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny.

W tym stanie sprawy Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że chociaż część zarzutów skargi kasacyjnej nie jest zasadna, to jednak te zarzuty, które są usprawiedliwione, uzasadniają uchylenie zaskarżonego wyroku.

W związku z tym Naczelny Sąd Administracyjny uznając, że sprawa została dostatecznie wyjaśniona, na podstawie art. 188 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w związku z art. 135 i art. 193 P.p.s.a. uchylił w punkcie pierwszym zaskarżony wyrok, zaskarżoną decyzję Dyrektora Przedszkola Miejskiego nr [...] w G. z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] oraz poprzedzające je rozstrzygnięcie Komisji Rekrutacyjnej Przedszkola Miejskiego nr [...] w G. z dnia [...] kwietnia 2020 r. odmawiające przyjęcia K. K. do przedszkola na rok szkolny 2020/2021.

Ponownie prowadząc postępowanie w sprawie obowiązkiem Komisji Rekrutacyjnej Przedszkola Miejskiego nr [...] w G. będzie ponowne załatwienie sprawy, przy uwzględnieniu obowiązku prawidłowego podpisania wydanego rozstrzygnięcia.

Wobec uwzględnienia skargi kasacyjnej od wyroku, którym oddalono skargę i wobec uwzględnienia skargi, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 203 pkt 1, art. 200 i art. 205 § 2 P.p.s.a. zasądził w punkcie drugim wyroku od organu administracji na rzecz strony skarżącej kasacyjnie solidarnie zwrot kosztów postępowania sądowego. Na koszty sądowe zasądzone od Dyrektora Przedszkola Miejskiego nr [...] w G. na rzecz A. K. i R. K. solidarnie w kwocie 777 złotych składa się kwota 200 złotych uiszczona tytułem wpisu od skargi, kwota 100 złotych stanowiącą wpis od skargi kasacyjnej, kwota 100 złotych tytułem zwrotu opłaty kancelaryjnej za sporządzenie uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji, kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej za udzielenie pełnomocnictwa oraz wynagrodzenie radcy prawnego będącego pełnomocnikiem strony skarżącej kasacyjnie w wysokości 360 złotych za postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, obliczone na podstawie § 14 ust. 1 pkt 2 lit. b w związku z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265).

W punkcie trzecim wyroku został oddalony wniosek Dyrektora Przedszkola Miejskiego nr [...] w G. o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych zawarty w odpowiedzi na skargę kasacyjną. W przypadku uwzględnienia skargi kasacyjnej od wyroku sądu pierwszej instancji oddalającego skargę stosownie do art. 203 pkt 1 P.p.s.a. stroną zwracającą poniesione przez skarżącego kasacyjnie koszty sądowej jest organ administracyjny. Ponadto w tej sprawie odpowiedź na skargę kasacyjną została wniesiona po upływie 14 dniowego terminu od daty otrzymania skargi kasacyjnej.