Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.) Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz-Kunicka Protokolant Paulina Kowalczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi T. K. na bezczynność Rady Miasta R. w przedmiocie informacji publicznej oddala skargę.

T. K. pismem z dnia [...] r. wystąpił do Przewodniczącego Rady Miasta R. z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej poprzez udzielenie odpowiedzi na sformułowane w nim pytania. We wniosku tym wystąpił o udzielenie informacji w następującym zakresie : kto protokołował posiedzenie w dniu [...] i [...] r., czy posiedzenia są nagrywane, czy protokoły są zatwierdzane przez radnych, gdzie odbyły się wymienione powyżej posiedzenia i o której godzinie rozpoczęły się i zakończyły, którzy z radnych opuścili posiedzenie w dniu [...] r. nie uczestnicząc w głosowaniu nad wnioskiem radnego R. W., jakie były kwora na rozpoczęciu posiedzenia komisji, jak brzmiał formalnie wniosek radnego R. F., jaką formę uzyskał i do kogo został skierowany, jaka była reakcja komisji na propozycję R. F., jak brzmiał formalnie wniosek radnego R. W., w jakim brzmieniu został przyjęty projekt uchwały na posiedzeniu w dniu [...] r. z jakimi zmianami, przez kogo zaproponowanymi oraz jaki jest roczny plan działania komisji i dlaczego przekazane protokoły nie zostały podpisane przez wszystkich członków komisji zgodnie ze Statutem Miasta R., czy w związku z wyproszeniem dziennikarzy z posiedzenia komisji w dniu [...] r. wpłynęła do Rady jakaś skarga lub wniosek, a jeżeli tak to co to było, czy w związku z powyższym incydentem Przewodniczący Rady Miasta podjął jakieś działania zmierzające do uniknięcia takiej sytuacji w przyszłości oraz jakie jest stanowisko Przewodniczącego Rady Miasta w zakresie głosowania imiennego i publikowania protokołów z głosowania w Biuletynie Informacji Publicznej.

Przewodniczący Rady Miasta R. pismem z dnia [...] r. udzielił odpowiedzi na pismo T. K.. W odpowiedzi tej wskazał, że część odpowiedzi została już stronie udzielona w ramach odpowiedzi na skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, a w odniesieniu do części pytań nie widzi zasadności udzielenia odpowiedzi. Jednocześnie w stosunku do każdego punktu wniosku w krótki sposób odniósł się i zajął stanowisko.

Pismem z dnia [...] r. T. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Przewodniczącego Rady Miasta w R. w zakresie pytań zamieszczonych w pkt a, d-g, i-j, m-n.

W przypadku: pkt "a" – wskazał, że protokolant to osoba fizyczna, zatem oczekuje podanie jej imienia i nazwiska, pkt "d" – odesłanie do bliżej niezidentyfikowanego zawiadomienia nie jest udzieleniem informacji publicznej, pkt "e" – w dalszym ciągu domaga się podania tego, kto głosował na posiedzeniu komisji, pkt "f" – udzielona odpowiedź nie jest adekwatna do postawionego pytania, pkt "g" – odesłanie do protokołu nie jest udzieleniem odpowiedzi, albowiem w protokole taka informacja nie znajduje się, pkt "i" – odesłanie do protokołu nie jest udostępnieniem informacji, albowiem ta nie znajduje się w nim, pkt "j" – nie zgodził się z udzieloną odpowiedzią, ponieważ w protokole z dnia [...] r. znajduje się informacja, że projekt uchwały został przyjęty jednogłośnie, pkt "m" – zdaniem skarżącego pytanie to dotyczy informacji publicznej, pkt "n" – zdaniem skarżącego pytanie dotyczy informacji publicznej i winna zostać udzielona odpowiedź.

W odpowiedzi na skargę Przewodniczący Rady Miasta R. wniósł o jej oddalenie oraz odniósł się do poszczególnych punktów skargi. W odniesieniu do

pkt "a" skargi podał, że posiedzenia przedmiotowej komisji obsługuje a posiedzenia protokołuje K. W., w przypadku pkt "d" informacje o dniu i godzinie rozpoczęcia oraz miejsca posiedzenia przedmiotowej komisji udostępniane są w Biuletynie Informacji Publicznej, a radni otrzymują stosowne zawiadomienie. Zaznaczył również, że przepisy nie zawierają wymogu zapisywania godziny rozpoczęcia i zakończenia oraz miejsca posiedzenia w protokole. W odniesieniu do pkt e podał, że opinie i wnioski są uchwalane w głosowaniu jawnym zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej połowy składu komisji, tym samym w protokole podaje się ilość radnych obecnych w trakcie głosowania, nie głosujących z uwagi na nieobecność nie wpisuje się, gdyż wynika to z listy obecności. Odnosząc się do pkt "i" wskazał, że kworum ustalane jest na początku obrad i zostaje wpisana do protokołu. Ustosunkowując się do pkt "g" i "i" Przewodniczący Rady Miasta R. wskazał, że wszystkie informacje zamieszczone są w protokole. W przypadku pkt "j" wyjaśniono, że komisja nie przyjmuje projektów uchwał, a jedynie je opiniuje i przybliżono działania związane z posiedzeniem komisji w dniu [...] r. Odnosząc się do pkt "m" i "n" skargi organ administracji wskazał, że wszelkie informacje zamieszczone są w Biuletynie Informacji Publicznej, natomiast pytanie dotyczące podejmowania przedsięwzięć przez Przewodniczącego Rady Miasta R. jak również dotyczące jego stanowiska w jakiejś sprawie, wykracza poza ramy dostępu do informacji publicznej.

Pismem z dnia [...] r. skarżący podtrzymał wniesioną skargę i powołując się na literaturę przedmiotu wskazał, że informacją publiczną jest informacja utrwalona w dowolny sposób ( także w pamięci człowieka ), komunikat, wiedza, świadomość o jakimś fakcie. Kierując się takim rozumieniem informacji zdaniem skarżącego Przewodniczący Rady Miasta R. winien zwrócić się do uczestników posiedzenia aby przekazali niezbędne informacje o ich stanie wiedzy na wskazany temat.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje;

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Kontrola legalności działań podjętych przez organ administracji publicznej przeprowadzona w oparciu o postanowienia art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. Nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) nie wykazała, aby wyczerpane zostały przesłanki uwzględnienia wniesionej skargi na bezczynność organu administracji.

Stosownie do postanowień art. 134 § 1 wyżej wymienionej ustawy Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Pojęcie informacji publicznej znajduje unormowanie w przepisach Konstytucji RP i ustawy o dostępie do informacji publicznej. Stosownie do postanowień art. 61 Konstytucji RP obywatel ma prawo do uzyskania informacji o działalności władzy publicznej. Prawo to obejmuje również dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów. Unormowania konstytucyjne znajdują rozwinięcie w ustawie, która może zawierać niezbędne ograniczenia w dostępie do informacji publicznej. Stosownie do postanowień art. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej ( Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do : uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego; wglądu do dokumentów urzędowych; dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów. Wskazane prawo obejmuje uprawnienie do niezwłocznego uzyskania informacji publicznej zawierającej aktualną wiedzę o sprawach publicznych. Natomiast po myśli art. 5 ust. 1 powoływanej ustawy prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Natomiast według art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ustawy. Udostępnienie informacji publicznej następuje w drodze czynności materialno – technicznej, natomiast stosownie do postanowień art. 16 wskazanej ustawy odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji. Do decyzji tych stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego z tym, że: odwołanie od decyzji rozpoznaje się w terminie 14 dni, a uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji zawiera także imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji. W świetle przedstawionych rozważań wynika, że z informacją publiczną spotykamy się wówczas, gdy informacja taka jest już wytworzona w formie określonego dokumentu, względnie w oparciu o dostępne dokumenty może zostać przetworzona. Powyższa uwaga posiada znaczenie w rozpatrywanej sprawie, albowiem skład orzekający nie podziela stanowiska skarżącego opierającego się o poglądy doktryny, że informacją publiczną jest informacja posiadana w pamięci członka organu administracji publicznej. Skład orzekający opowiada się za stanowiskiem, że z informacją publiczną spotykamy się wówczas, gdy jest ona utrwalona w formie dokumentu, względnie w oparciu o istniejące dokumenty może zostać przetworzona. Innymi słowy nie jest dopuszczalne w ramach dostępu do informacji publicznej domagać się od organów administracji publicznej ich wytworzenia.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy przyjdzie zauważyć, że skarżący wnioskiem z dnia [...] r. zwrócił się do Przewodniczącego Rady Miasta w R. o udostępnienie szeregu informacji, które uznał za informacje publiczne. Wskazany organ pismem z dnia [...] r. udzielił skarżącemu odpowiedzi, w której w lapidarny sposób odniósł się do żądań skarżącego. Konsekwencją takiej odpowiedzi ze strony organu administracji stało się wniesienie przez skarżącego skargi do tutejszego Sądu na bezczynność organu administracji. W skardze tej skarżący zarzucił powyższemu organowi, iż nie udzielił mu odpowiedzi na szereg zgłoszonych żądań. W odpowiedzi na skargę Przewodniczący Rady Miasta R. w rozbudowany sposób odniósł się do postawionych zarzutów.

Z bezczynnością organu spotykamy się wówczas, gdy do dnia rozpatrzenia sprawy przez sąd administracyjny organ administracji, do którego osoba zwraca się o udostępnienie określonej informacji, takiej informacji nie udziela, względnie udziela jej w sposób, który w demokratycznym państwa prawa nie może być zaakceptowany. Poczyniona uwaga posiada znaczenie w rozpatrywanej sprawie, albowiem w kilku przypadkach dopiero w odpowiedzi na skargę organ administracji udzielił skarżącemu odpowiedzi, która powinna go satysfakcjonować. Taka sytuacja zaistniała w przypadku żądania sformułowanego w pkt "a", albowiem dopiero w odpowiedzi na skargę organ podał imię i nazwisko osoby pełniącej funkcję protokolanta na posiedzeniach Komisji Oświaty, Kultury, Sportu, Rekreacji i Opieki Społecznej Rady Miasta w R.. W tym miejscu przyjdzie zauważyć, że w piśmie z dnia [...] r. skarżący tak sformułował żądanie, że pierwotnie udzielona mu także odpowiadała treści pytania. Doprecyzowanie zakresu żądania nastąpiło w skardze, a zatem podanie nazwiska w odpowiedzi na skargę należy uznać, że w omawianym zakresie skarga na bezczynność organu jest bezzasadna. Stanowisko skarżącego sformułowane w skardze a sprowadzające się do tego, że żądana informacja znajduje się w bliżej nie określonym zawiadomieniu nie jest udostępnieniem informacji. W odpowiedzi na skargę Przewodniczący Rady Miasta R. rozwinął swoją odpowiedź i podał, że informacja taka zamieszczona jest w Biuletynie Informacji Publicznej, zatem informacja taka została już skarżącemu udostępniona i w tym zakresie nie jest niezbędne wypowiadanie się organu administracji. Na marginesie sposobu udzielenia odpowiedzi skarżącemu przez organ administracji przyjdzie stwierdzić, że była ona nierzetelna oraz podana w arogancki sposób. Zdaniem składu orzekającego w sprawie organy administracji w relacjach z obywatelem winny postępować w odmienny sposób, charakteryzujący się poszanowaniem jego godności. Dostrzeżone naruszenie ze strony organu administracji nie mogło stanowić podstawy do uwzględnienia wniesionej skargi, ponieważ uchybienie to nie było natury prawnej. W odniesieniu do zarzutu skarżącego sformułowanego w pkt "e" przyjdzie zauważyć, że odpowiedź udzielona w piśmie z [...] r. była już wyczerpująca, natomiast w odpowiedzi na skargę organ administracji odwołał się do przepisów i przybliżył zasady głosowań na posiedzeniach komisji organu stanowiącego i kontrolnego. W tym miejscu przyjdzie odnieść się do powyżej zamieszczonego stwierdzenia, że informacją publiczną jest istniejący dokument, skoro w tym zakresie nie został taki dokument sporządzony to skarżący w ramach dostępu do informacji publicznej nie może domagać się jego wytworzenia i doręczenia. W świetle takiego stanowiska zarzut skargi nie jest zasadny i nie pozwala na uwzględnienie wniesionej skargi. W analogiczny sposób należy rozpatrywać zarzut sformułowany w pkt "f", albowiem skoro skarżący otrzymał protokół z posiedzenia przedmiotowej komisji to łącznie z wszystkimi zamieszczonymi w nim informacjami. Domaganie się tworzenia nowych dokumentów, jak było to już podnoszone powyżej wykracza poza ramy dostępu do informacji. Zarzut sformułowany w następnym pkt tj. "g" związany jest z analogiczną sytuacją, a mianowicie skarżący domaga się od organu administracji wytworzenia nowego dokumentu i jego udostępnienia. Zatem i w tym przypadku nie można podzielić argumentacji zamieszczonej w skardze. W tożsamy sposób należy odnieść się do zarzutów zamieszczonych w pkt "i" i "j" rozpatrywanej skargi. W punktach "m" i "n" rozpoznawanej skargi, skarżący domaga się od Przewodniczącego Rady Miasta R. przekazania informacji dotyczących działań i zamierzeń piastuna tego stanowiska w zakresie dostrzeżonych przez skarżącego nieprawidłowości w funkcjonowaniu komisji Rady Miejskiej w R.. Analiza sformułowanego zarzutu prowadzi do wniosku, że skarżący nie domaga się udostępnienia określonego dokumentu w drodze ustawy o dostępie do informacji publicznej, ale oczekuje przedłożenia mu projektu działań zmierzających do usprawnienia funkcjonowania organów władzy w gminie. Działania skarżącego zasługują na aprobatę, jednakże nie mogą być one oceniane w kontekście ustawy o dostępnie do informacji publicznej, albowiem w tym przypadku, jak było to już wielokrotnie podnoszone nie ma mowy o udostępnieniu istniejącej informacji w formie dokumentu, lecz skarżący domaga się wytworzenia takiego dokumentu. W sposób skuteczny skarżący będzie mógł wpływać na funkcjonowanie organów władzy wykorzystując w tym zakresie prawidłową podstawę prawną, a mianowicie postanowienia kodeksu postępowania administracyjnego, zwłaszcza Działu VIII tego aktu skargi i wnioski.

W świetle przeprowadzonej analizy treści skargi oraz obowiązujących przepisów prawa skarga nie mogła być uwzględniona, albowiem zarzuty skarżącego nie dały podstaw do uznania, że Przewodniczący Rady Miasta R. był organem bezczynnym w zakresie żądań kierowanych do niego przez skarżącego.

Skoro Sąd nie znalazł podstaw prawnych do uwzględnienia skargi, to stosownie do postanowień art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało skargę oddalić.

su.