Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków (spr.) Protokolant Krzysztof Caliński po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 10 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi K. T. na bezczynność Prezesa Sądu Okręgowego we W. w sprawie udzielenia informacji publicznej I. oddala skargę; II. przyznaje radcy prawnemu M. P. kwotę 292,80 (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt dwa i 80/100) złotych w tym 22% VAT od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu sądowym;

Pismem z dnia 2 czerwca 2009r. K. T. zwrócił się do Prezesa Sądu Okręgowego we W., o umożliwieniu dostępu do informacji publicznej to jest przeglądania oryginałów podziału czynności sędziów, przydziału spraw sędziom, uchwał zaopiniowanych przez Kolegium Sądu Okręgowego we W. oraz zatwierdzonego podziału czynności i przydziału spraw sędziom przez Prezesa Sądu Okręgowego we W. dla Sędziów Sądu Rejonowego dla W. Śródmieścia:

1) Wydziału IV pracy i ubezpieczeń społecznych na rok 2006, 2007, 2008, 2009,

2) Wydziału IX cywilnego za rok 2006 wraz ze zmianami, które zaistniały w trakcie trwania wskazanego roku".

Pismem z dnia 9 czerwca 2009r. wiceprezes Sądu Okręgowego we W. działając z upoważnienia Prezesa tego Sądu poinformował zainteresowanego, że żądane przez niego dane mogą być udostępnione do wglądu w Oddziale Administracyjnym Sądu Okręgowego we W.

Poinformował jednocześnie o kosztach, które poniesie strona w związku z koniecznością przekształcenia informacji, a także zwrócił się o pisemne zawiadomienie Oddziału Administracyjnego Sądu Okręgowego we W. o ewentualnym terminie, w którym chciałby dokonać wglądu w wyżej wymienione dokumenty.

Po telefonicznym uzgodnieniu terminu Oddział Administracyjny Sądu Okręgowego we W. w dniu 20 lipca 2009r. udostępnił skarżącemu materiały dotyczące podziałów czynności za lata 2006- 2009, żądane we wniosku.

Skarżący zrezygnował z ich przeglądania uznając je za sfałszowane.

Dnia 27 lipca 2009r. wnioskodawca skierował za pośrednictwem Prezesa Sądu Okręgowego we W. do Ministra Sprawiedliwości zażalenie na bezczynność Prezesa Sądu Okręgowego we W., który jak twierdził mimo upływu terminu określającego w art. 35 K.p.a. nie odpowiedział na pismo z dnia 2 czerwca 2009r., ani też, nie wskazał na przeszkody w wydaniu decyzji.

Minister Sprawiedliwości postanowieniem z dnia [...] odrzucił zażalenie wnioskodawcy, a w uzasadnieniu wskazał, że na gruncie utrwalonego orzecznictwa sądów administracyjnych w przypadku skargi na bezczynności organu administracji publicznej w przedmiocie dostępu do informacji publicznej stronie nie przysługuje na drodze administracyjnej żaden środek zaskarżenia.

W tej sytuacji wnioskodawca złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na bezczynność Prezesa Sądu Okręgowego we W. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej. Zarzucał organowi naruszenie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) poprzez nie załatwienie wniosku w terminie 14 dni. Działając zaś jak wskazał na podstawie art. 3§2 pkt 8 w zw. z art. 3§2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wniósł o:

stwierdzenie bezczynności Prezesa Sądu Okręgowego we W. i zobowiązanie go do dokonania określonego aktu w oznaczonym terminie 7 dni, zarządzenie wyjaśnienia przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie. W motywach skargi podał, że do dnia złożenia skargi Prezes Sądu Okręgowego we W. pozostaje w bezczynności albowiem nie podjął żadnej czynności przewidzianej prawem by udzielić informacji publicznej, o którą wnosił skarżący lub decyzji odmawiającej udzielenia informacji publicznej. Dodał, że Prezes Sądu odmawiając korzystania z ustawy o dostępie do informacji publicznej pozbawia go praw płynących z art. 10 Europejskiej Konwencji z dnia 4 listopada 1950r. o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz. U. z 1993r. Nr 61,poz. 284) Konwencji, która zgodnie z art.91 ust. 2 Konstytucji RP ma pierwszeństwo przed prawem krajowym jeżeli nie da się prawa tego pogodzić z Konwencją.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Uzasadniając swoje stanowisko podał, że skarżący złożył kilka wniosków o udzielenie informacji publicznej w przedmiocie podziału czynności dla sędziów IV Wydziału Pracy Sądu Rejonowego dla W. – Ś. na rok 2008r. i dla sędziów IX Wydziału Cywilnego tegoż Sądu na rok 2006. Pierwszy wniosek skarżący złożył w dniu 9 kwietnia 2009r. a informację od prezesa otrzymał w piśmie z 15 maja 2009r. po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 6 maja 2009r.

Do doręczeniu wskazanej informacji skarżący złożył w dniu 2 czerwca 2009r. dwa kolejne wnioski z podobnym żądaniem – do Prezesa Sądu Rejonowego dla W. – Ś. i Prezesa Sądu Okręgowego we W., z tą różnicą że w obu wnioskach skarżący rozszerzył żądanie, o informację w sprawie podziału czynności dla sędziów o lata 2007-2009.

Prezes Sądy Rejonowego dla W. – Śródmieścia pozostawił sprawę nie rozpoznaną wskutek nie usunięcia przez skarżącego braku formalnego.

Prezes Sądu Okręgowego odpowiadając na wniosek z 2 czerwca 2009r. udzielił skarżącemu zgody na dostęp do żądanych informacji.

Po telefonicznym uzgodnieniu terminu Oddział Administracyjny Sądu Okręgowego we W. udostępnił skarżącemu 20 lipca 2009r. żądane materiały, skarżący zrezygnował z ich przeglądania uznając je za sfałszowane.

Prezes Sądu Okręgowego we W. podniósł, że wobec całkowitej nieprawdziwości zarzutów odnośnie rzekomego fałszowania w/w materiałów, podtrzymuje treść odpowiedzi z 3 sierpnia 2009r., na zażalenie skarżącego z 2 lipca 2009r. adresowane do Ministra Sprawiedliwości uważając, że żądania skarżącego i jego liczne zażalenia oraz nieprawdziwe oskarżenia zmierzają wyłącznie do osiągnięcia celów pozaemerytalnych, a nie uzyskania określonych informacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :

Zgodnie z art. 1§1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej a kontrola ta o czym stanowi §2 powołanego wyżej artykułu sprawowane jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Kontrola ta z mocy art. 3§2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze m.) obejmuje również bezczynność organów.

Przedmiotem skargi jest prawo do informacji publicznej a podstawę do jej rozpoznania stanowią przepisy ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Ustawa ta określa procedurę dostępu do informacji publicznej nie zawiera jednak przepisów, które dotyczą bezczynności organu. Art. 16 cytowanej ustawy tylko w wąskim zakresie odsyła do przepisów kodeksu postępowania administracyjnego stanowiąc, że tylko w kwestii wydania decyzji stosuje się przepisy K.p.a. W tej sytuacji gdy skarga na bezczynność dotyczy udostępnienia informacji publicznej, nie musi być ona poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej. W przedmiotowej sprawie może być wniesiona bez wezwania do usunięcia naruszenia prawa (postanowienie NSA z 31 marca 2008r. sygn. akt I OSK 262/08).

Przechodząc do merytorycznej oceny skargi będącej przedmiotem osądu należy podnieść, że w literaturze, a także w orzecznictwie przyjmuje się, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas gdy w terminie określonym przez prawo organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednak mimo istnienia ustawowego obowiązku nie kończy go wydaniem stosownego aktu (T. Woś, H. Krysiak - Malczyk i M. Romanowska, Komentarz do ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wydawnictwo Prawnicze "Lexis-Nexis" Warszawa 2005, str. 86). Wniesienie sprawy na milczenie jest uzasadnione nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy ale także w przypadku odmowy wydania aktu mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby organ błędnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania aktu (J.P. Tarno Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz Wydawnictwo " Lexis- Nexis" Warszawa 2006r. str. 37). Dla uznania bezczynności konieczne jest zatem ustalenie, że organ administracji zobowiązany był na podstawie przepisów prawa do wydania decyzji lub innego aktu albo do podjęcia określonych czynności.

Art. 7 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej przewiduje różne sposoby udzielania informacji publicznej. Jednym z nich jest udostępnienie informacji publicznej na wniosek (art. 10 ustawy). Wniosek taki złożył skarżący, organ zaś uznał że zachodzą warunki do udzielenia informacji. Zobowiązał tylko skarżącego do wskazania terminu, w którym przybędzie do Sądu celem zapoznania się z materiałami, o których mówił we wniosku z dnia 2 czerwca 2009r.

Działanie Prezesa Sądu należy ocenić jako prawidłowe, albowiem wnioskowana informacja jest informacją publiczną a jej udostępnienie ma charakter czynności materialno - technicznej. Fakt udostępnienia przez organ zainteresowanemu dokumentacji, o której mowa była we wniosku z dnia 2 czerwca 2009r. jest niesporny. Potwierdzają go obie strony postępowania.

W tych okolicznościach należy uznać, że nie ma bezczynności organu na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno - technicznej w przedmiocie informacji publicznej, taką czynność wykonał.

Ponadto nastąpiło to w terminie określonym w art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Pismo Prezesa Sądu Okręgowego zawiadamiające o uwzględnieniu wniosku skarżącego z dnia 2 czerwca 2009r., nosi datą 9 czerwca 2009r. Termin przedłożenia dokumentów był uzależniony od terminu wskazanego przez skarżącego, jego przyjazdu do Sądu.

Przedstawionej oceny działania Sądu nie może zmienić zawarte w skardze (i w zażaleniu kierowanym do Ministra Sprawiedliwości) stwierdzenie zainteresowanego, że przedstawiono mu sfałszowane dokumenty. Organ zaprzeczył tym twierdzeniem. Wnioskodawca zaś nawet nie wyjaśnił na czym owe fałszerstwo polega i skąd posiada wiedzę o oryginałach dokumentów i ich treści, innej niż okazane.

W przedstawionych okolicznościach twierdzenia skarżącego należy uznać za niewiarygodne.

Zatem z podanych wyżej względów skargę należy uznać za nieuzasadnioną i na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, oddalić.