Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6031 Uprawnienia do kierowania pojazdami, Drogi publiczne, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono skargę, II SA/Sz 390/19 - Wyrok WSA w Szczecinie z 2019-09-12, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
II SA/Sz 390/19 - Wyrok WSA w Szczecinie
|
|
|||
|
2019-04-17 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie | |||
|
Katarzyna Grzegorczyk-Meder /przewodniczący sprawozdawca/ Katarzyna Sokołowska Patrycja Joanna Suwaj |
|||
|
6031 Uprawnienia do kierowania pojazdami | |||
|
Drogi publiczne | |||
|
I OSK 73/20 - Wyrok NSA z 2020-08-11 | |||
|
Samorządowe Kolegium Odwoławcze | |||
|
Oddalono skargę | |||
|
Dz.U. 2018 poz 1302 art. 134 par 1 , art. 151, Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity Dz.U. 2017 poz 978 art. 12 ust. 2 , Ustawa z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami. |
|||
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 września 2019 r. sprawy ze skargi G. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia cofniętego uprawnienia do kierowania pojazdami oddala skargę. |
||||
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Starosta P., na podstawie art. 12 ust. 2 oraz art. 50 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2017 r., poz. 978 ze zm.- dalej jako "u.k.p.") w zw. z art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096- dalej jako "k.p.a."), po rozpoznaniu wniosku G. K. (dalej jako "skarżący") z dnia [...] listopada 2018 r., odmówił przywrócenia cofniętego uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B oraz odmówił zwrotu prawa jazdy nr [...] wydanego przez Starostę P. w dniu [...] r. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że w dniu [...] r. Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w S. w sprawie o sygn. [...] wydał wyrok skazujący skarżącego za czyn z art. 86 § 1 Kodeksu wykroczeń. W punkcie II wyroku Sąd orzekł wobec obwinionego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat, zobowiązując go do zwrotu posiadanego prawa jazdy. Orzeczenie uprawomocniło się w dniu [...] września 2016 r. W dniu [...] października 2016 r. wystosowano do skarżącego żądanie zwrotu prawa jazdy nr [...]. Dokument nie został przez stronę zwrócony. W dniu [...] listopada 2016 r. Starosta wydał decyzję o cofnięciu skarżącemu uprawnień kat. B, wskazując, że środek karny zostanie naliczony dopiero z chwilą zwrotu dokumentu prawa jazdy. Natomiast w dniu [...] listopada 2016 r. skarżący złożył w niemieckim urzędzie wniosek o wymianę polskiego prawa jazdy na niemiecki odpowiednik. Dokument został wymieniony w dniu [...] listopada 2016 r., a blankiet polskiego prawa jazdy został odesłany z niemieckiego urzędu do Starostwa Powiatowego w P.. Dokument wpłynął do urzędu w dniu [...] maja 2017 r., zaś [...] czerwca 2017 r. wydano zawiadomienie o wykonaniu środka karnego na okres 24 miesięcy, licząc od dnia [...] maja 2017 r. W dniu [...] listopada 2018 r. skarżący zwrócił się z wnioskiem o zmianę okresu obowiązywania środka karnego, wnosząc o uznanie jako początkowej daty biegu tego środka dzień [...] listopada 2016 r., tj. dzień złożenia blankietu polskiego prawa jazdy w niemieckim urzędzie. Dnia [...] listopada 2018 r. dokonano korekty zawiadomienia o wykonaniu środka karnego wskazując, że orzeczony zakaz obowiązuje od dnia [...] września 2017 r. do dnia [...] września 2019 r. Dalej organ wyjaśnił, że podstawową zasadą dotyczącą środka karnego określonego w postaci art. 29 § 3 Kodeksu wykroczeń i ustalenia początkowego dnia, w którym zaczął biec termin określony w wyroku skazującym jest dzień zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu. Co prawda skarżący złożył w niemieckim urzędzie blankiet polskiego prawa jazdy jednak nie w celu jego zatrzymania przez ten urząd i przekazania polskim organom, lecz uczynił to wyłącznie w celu wymiany na prawo jazdy niemieckie z racji zmiany swojego miejsca pobytu. Nie można zatem mówić, że dokument prawa jazdy został "zwrócony", lecz że "wymieniony" w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa. Wydając w dniu [...] listopada 2016 r. decyzję o cofnięciu uprawnień, organ nie miał świadomości, iż strona jest w trakcie wymiany polskiego dokumentu, ale po otrzymaniu z niemieckiego urzędu polskiego prawa jazdy (po jego wymianie), Starosta niezwłocznie poinformował niemiecki urząd o cofnięciu uprawnień skarżącemu, co skutkowało zatrzymaniem niemieckiego prawa jazdy w dniu [...] września 2017 r. Zdaniem organu w tej sytuacji, nie może być uznany za pierwszy dzień biegu terminu zakazu prowadzenia pojazdów, dzień [...] listopada 2016 r. jako data zwrotu polskiego dokumentu do urzędu niemieckiego, gdyż w tym samym dniu kierowca otrzymał niemieckie prawo jazdy, które od tej daty potwierdzało jego uprawnienia do kierowania pojazdami. Również takiego dnia nie stanowi data [...] maja 2016 r., tj. wpływu do starostwa polskiego prawa jazdy, ponieważ otrzymany dokument nie uprawniał już obwinionego do kierowania pojazdami, z uwagi na fakt posiadania przez niego innego ważnego prawa jazdy - wydanego przez kraj, w którym przebywał (Niemcy). W związku z powyższym, za pierwszy dzień obowiązywania środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w wyroku Sądu Rejonowego z dnia [...] r. przyjęto dzień zatrzymania niemieckiego prawa jazdy (nr blankietu [...]) przez niemiecki urząd i to pomimo tego, że w decyzji o cofnięciu uprawnień wskazany został konkretny blankiet prawa jazdy nr [...]. Organ I instancji skonstatował, że gdyby uznano za początek biegu środka karnego dzień wymiany polskiego dokumentu prawa jazdy na niemieckie prawo jazdy, umożliwiono by w ten sposób poruszanie się na wymienionym dokumencie przez okres prawie 10 z 24 miesięcy obowiązywania zakazu. Przyjęcie takiej interpretacji stanowiłoby więc zaprzeczenie naczelnej wartości bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Wobec powyższego organ I instancji ustalił, że zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych obowiązuje od dnia [...] września 2017 r. do dnia [...] września 2019 r., a zatem skoro o zwrot prawa jazdy określonej kategorii zwróciła się osoba z orzeczonym zakazem prowadzenia pojazdów w zakresie tej kategorii, stąd też będąc związany art. 12 ust. 1 pkt 2 u.k.p., zobowiązany był wydać decyzję odmowną. Skarżący odwołał się do powyższego rozstrzygnięcia, wskazując na błędne określenie dnia zwrotu blankietu prawa jazdy na dzień [...] maja 2017 r., kiedy rzeczywiście zwrócił dokument w dniu [...] listopada 2016 r. Podkreślił, że właśnie w tym dniu zwrócił nie tylko blankiet prawa jazdy nr [...], do zwrotu którego został zobowiązany, ale także nie otrzymał ważnego dokumentu stwierdzającego uprawnienia do kierowania pojazdami, z racji, że te zostały mu cofnięte. Dokonał zatem czynności, która powinna rozpocząć bieg 24-miesięcznego terminu środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów w ruchu lądowym. Po rozpatrzeniu odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] r. nr [...], działając w oparciu o art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 12 ust. 2 oraz art. 50 ust. 2 pkt 2 u.k.p., utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. W motywach rozstrzygnięcia organ II instancji powtórzył ustalenia faktyczne dodatkowo wskazując, że urząd niemiecki w dniu [...] sierpnia 2017 r. wydał decyzję, w której cofnął decyzję o wydaniu stronie niemieckiego prawa jazdy i zobowiązał go do jego zwrotu, w wyniku czego w dniu [...] września 2017 r. niemieckie prawo jazdy zostało stronie zatrzymane. Kolegium za prawidłowe uznało stanowisko organ I instancji, iż za pierwszy dzień obowiązywania środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, orzeczonego w wyroku Sąd Rejonowego z dnia [...] r. przyjąć należało dzień [...] września 2017 r. Wyjaśnił, że zgodnie z art. 29 § 3 Kodeksu wykroczeń zakaz prowadzenia pojazdów, obowiązuje od uprawomocnienia się orzeczenia, zaś orzekając zakaz nakłada się obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu, jeżeli dokument ten nie został zatrzymany. Do chwili wykonania tego obowiązku okres, na który orzeczono zakaz, nie biegnie. Przy czym kierowca może posiadać tylko jedno ważne prawo jazdy (art.4 ust. 2 u.k.p.), a prawo jazdy "krajowe" nie oznacza tylko wydanego w Polsce i przez polskie organy, ale również - krajowe prawo jazdy wydane w innym państwie, gdyż są to dokumenty uważane za równorzędne i w tym zakresie przepis art. 4 ust. 2 oraz 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z 2011 r. o kierujących pojazdami stanowi realizację założeń art. 41 Konwencji Wiedeńskiej. Art. 11 ust. 1 Dyrektywy 2006/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie praw jazdy przewiduje, że posiadacz ważnego krajowego prawa jazdy wydanego przez jedno państwu członkowskie, który ma miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim, może złożyć wniosek z prośbą o wymianę jego prawa jazdy na prawo jazdy równoważne. Obowiązkiem państwa członkowskiego wydającego prawo jazdy równoważne jest sprawdzenie, jakiej kategorii uprawnienia faktycznie zachowują ważność na mocy przedstawionego prawa jazdy. Mając powyższe na uwadze, organ odwoławczy stwierdził, że brak jest podstaw, aby uznać, że z datą [...] listopada 2016 r., kiedy to skarżący w urzędzie niemieckim złożył prawo jazdy wydane w Polsce, nastąpiło wykonanie nałożonego na skarżącego obowiązku zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu. W tej dacie bowiem skarżący nadal był w posiadaniu dokumentu uprawniającego go do prowadzenia pojazdu. Nie ma natomiast znaczenia, że był to dokument wydany przez organ niemiecki, skoro przez krajowe prawo jazdy należy rozumieć dokument o takim charakterze wydany przez którekolwiek z państw członkowskich Unii Europejskiej. W danym momencie skarżący nie posiadał już ważnego polskiego prawa jazdy, legitymował się natomiast jego zagranicznym odpowiednikiem. Skarżący dokonał więc wymiany prawa jazdy otrzymanego w Polsce na równoważne prawo jazdy w Niemczech, nie dokonał jednak wymaganego zwrotu dokumentu uprawniającego go do prowadzenia pojazdów. Stąd datą początkową, od której należało liczyć bieg okresu wykonywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, jest data zatrzymania dokumentu prawa jazdy wydanego przez niemiecki organ, gdyż to w tej dacie utracił on władztwo nad dokumentem uprawniającym go do powadzenia pojazdów. Oznacza to, że skarżący nadal pozostaje w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, a tym samym zwrot prawa jazdy, jak i przywrócenie uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B nie jest możliwe. Nadto ze względu na normę wynikającą z art. 12 ust. 1 pkt 2 u.k.p. nie ustały też przyczyny zatrzymania prawa jazdy oraz cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kategorii B (art. 102 ust 2 i ust. 3 u.k.p.). W konsekwencji zatem zaskarżoną decyzję, wbrew zarzutom odwołania, oparto na prawidłowych ustaleniach i właściwej interpretacji przepisów prawa. Skarżący na opisaną wyżej decyzję Kolegium złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, wnosząc o jej uchylenie. Decyzji tej zarzucił naruszenie art. 29 § 3 ustawy Kodeks wykroczeń oraz art. 7 k.p.a. poprzez błędne ustalenie stanu faktycznego polegające na przyjęciu, iż w dniu [...] listopada 2016 r. skarżącemu został wydany ważny blankiet prawa jazdy, skutkujące błędnym określeniem dnia zwrotu blankietu prawa jazdy na dzień [...] maja 2017 r., kiedy to rzeczywiście skarżący zwrócił dokument w dniu [...] listopada 2016 r. Skarżący powołując się na art 11 dyrektywny nr 20006/126/WE podkreślił, iż blankiet prawa jazdy stanowi jedynie potwierdzenie posiadania danego rodzaju uprawnień i nie inkorporuje prawa na jego posiadanie, dlatego też nie sposób zgodzić się z twierdzeniem organu, jakoby w dniu [...] listopada 2016 r. polski blankiet prawa jazdy ex lege stracił swoją ważność. Poza tym w chwili wydania niemieckiego blankietu prawa jazdy, decyzją Starosty skarżącemu cofnięte zostały już uprawienia kategorii B, a tym samym wydany blankiet nie mógł stanowić dokumentu potwierdzającego posiadane przez niego uprawnienia (był jedynie kawałkiem plastiku), co przesądza o wadliwości uznania za dzień rozpoczęcia trwania środka karnego dnia [...] września 2017 r. Podkreślił, że w dniu [...] listopada 2016 r. spełnił obwiązek przewidziany przepisami prawa, gdyż dokonał zwrotu polskiego blankietu prawa jazdy, a więc jedynego ważnego w tym dniu dokumentu uprawniającego go do prowadzenia pojazdów. W rezultacie w tym też dniu utracił władztwo nad dokumentem i to od tej chwili powinien rozpocząć bieg terminu środka karnego. Zwrócił uwagę, że nie może ponosić negatywnych konsekwencji wynikających z opieszałości niemieckiego urzędu, które w efekcie skutkują przedłużeniem czasu trwania środka karnego. W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w a ż y ł, co następuje: Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2107) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.). Przeprowadzona w niniejszej sprawie według powyższych kryteriów sądowa kontrola legalności zaskarżonej decyzji wykazała, że skarga nie jest zasadna, gdyż akt ten nie narusza prawa. Przedmiotem skargi uczyniono decyzję organu odwoławczego, którą to utrzymano w mocy decyzję organu I instancji odmawiającą skarżącemu przywrócenia cofniętego uprawienia do kierowania pojazdy B oraz zwrotu prawa jazdy wydanego przez Starostę P.. Materialnoprawną podstawą działania organów stanowiły przepisy przywołanej wcześniej ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami. Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 u.k.p. prawo jazdy nie może być wydane osobie w stosunku do której został orzeczony prawomocnym wyrokiem sądu zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych - w okresie i zakresie obowiązywania tego zakazu. Na mocy ust. 2 u.k.p. przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się także wobec osoby ubiegającej się o wydanie lub zwrot zatrzymanego prawa jazdy, a także o przywrócenie uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii: 1) B1 lub B - w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii AM, A1, A2 lub A; 2) AM, A1, A2, A, C1, C, D1 lub D - w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii B; 3) B+E, C1+E, C+E, D1+E lub D+E - w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii B lub odpowiednio kategorii C1, C, D1 lub D. Nadto w myśl art. 102 ust. 2 u.k.p. zwrot zatrzymanego prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem następuje po ustaniu przyczyny zatrzymania oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej. Jeżeli od dnia zatrzymania prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem upłynął okres przekraczający rok, warunkiem wydania prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem jest uzyskanie pozytywnego wyniku kontrolnego sprawdzenia kwalifikacji. Jednakże na mocy art. 50 ust. 2 pkt 2 u.k.p. nie może być egzaminowana osoba, w stosunku do której został orzeczony, prawomocnym wyrokiem sądu, zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych - w okresie i zakresie obowiązywania tego zakazu. Natomiast według art. 103 ust. 3 u.k.p. starosta wydaje decyzję administracyjną o przywróceniu uprawnień do kierowania pojazdami po ustaniu przyczyn, które spowodowały jego cofnięcie, oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej Przytoczone wyżej przepisy wskazują wprost, że zarówno przywrócenie cofniętego uprawnienia do kierowania pojazdami, jak i zwrot prawa jazdy nie jest możliwy w okresie, na jaki sąd orzekł w stosunku do kierowcy zakaz prowadzenia pojazdów i gdy nie ustały przyczyny zatrzymania prawa jazdy oraz cofnięcia uprawnień. Jak wynika z akt sprawy, prawomocnym wyrokiem z dnia [...] r. sygn. akt [...] Sąd Rejonowy [...] w S. [...] orzekł na podstawie art. 86 § 3 i art. 29 § 3 kodeksu wykroczeń wobec skarżącego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat i zobowiązał go do zwrotu posiadanego prawa jazdy. W dniu [...] października 2016 r. organ I instancji wystosował do strony pismo wzywające do zwrotu dokumentu prawa jazdy, jednak dokument ten nie został zwrócony. Następnie w dniu [...] r. wydał decyzję o cofnięciu stronie uprawnienia do kierowania pojazdami kat. B. Skarżący w dniu [...] listopada 2016 r. w niemieckim urzędzie złożył polskie prawo jazdy, wymieniając je na niemiecki odpowiednik, wobec czego niemiecki urząd odesłał blankiet polskiego prawa jazdy do Starostwa Powiatowego w P. (wpływ [...] maja 2017 r.). W dniu [...] września 2017r., po uprzednim poinformowaniu urzędu niemieckiego przez Starostę o cofnięciu skarżącemu uprawnienia, niemieckie prawo jazdy zostało stronie zatrzymane. W tych okolicznościach Kolegium uznało, że skarżący pozostaje w okresie obowiązywania dwuletniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych liczonego od dnia [...] września 2017 r. (tj. zatrzymania prawa jazdy), a tym samym zaistniała przesłanka negatywna wskazana w art. 12 ust. 1 pkt 2 w zw. ust. 2 u.k.p. uniemożliwiająca zwrot prawa jazdy, jak i przywrócenie uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B. Z kolei skarżący zakwestionował powyższe stanowisko wskazując, że faktyczny zwrot blankietu prawa jazdy nastąpił w dniu [...] listopada 2016 r. W ocenie sądu, w sporze tym rację należy przyznać organowi. W pierwszej kolejności wyjaśnienia wymaga, że zdarzenie, od którego należy liczyć okres zatrzymania prawa jazdy został wskazany w art. 29 § 3 k.w. Przepis ten stanowi, że "zakaz prowadzenia pojazdów obowiązuje od uprawomocnienia się orzeczenia. Orzekając zakaz nakłada się obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu, jeżeli dokument ten nie został zatrzymany. Do chwili wykonania tego obowiązku okres, na który orzeczono zakaz, nie biegnie". W orzecznictwie na gruncie powyższego przepisu podnosi się, że w sytuacji, kiedy prawo jazdy lub inny dokument uprawniający do kierowania pojazdami objęty zakazem nie został zatrzymany, bieg terminu zakazu biegnie od momentu faktycznego zdeponowania dokumentu właściwemu organowi. Podkreśla się także, że ustawodawca odróżnia dwa pojęcia – obwiązywania zakazu prowadzenia pojazdów i terminu obowiązywania tego zakazu. Przy czym, jeżeli osoba, wobec której orzeczono zakaz nie odda dokumentu, to automatycznie wydłuża się w stosunku do niej faktyczny okres niemożności prowadzenia pojazdów poprzez wstrzymanie biegu okresu takiego zakazu, dopóki nie zdeponuje ona owego dokumentu (zob. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2012 r., V KK 70/12, opublikowane w Legalis). Innymi słowy, to data zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu, otwiera bieg okresu orzeczonego w wyroku środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów. Analiza akt administracyjnych doprowadziła sąd do wniosku, że wbrew twierdzeniom skarżącego, zgodzić należy się z organem, iż to dzień [...] września 2017 r., a nie [...] listopada 2016 r., stanowił pierwszy dzień obowiązywania środka karnego. Wprawdzie w dniu [...] listopada 2016 r. skarżący złożył w niemieckim urzędzie polski blankiet prawa jazdy, jednakże w celu jego wymiany na odpowiednik niemiecki, co nie może być w realiach niniejszej sprawy traktowane jako wykonanie obowiązku zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu i to z dwóch powodów. Po pierwsze skarżący oddał polski blankiet prawa jazdy do niemieckiego urzędu, pomimo że zwrot powinien nastąpić do właściwego polskiego starostwa, o czym został prawidłowo poinformowany. Co prawda dokument ten w dniu [...] maja 2017 r. na skutek jego odesłania z niemieckiego urzędu, wpłynął do Starostwa Powiatowego w P. (tj. organu, który wydał prawo jazdy), tym niemniej działanie to było wyłącznie konsekwencją dokonania wymiany prawa jazdy i obowiązującego w prawie unijnym i krajowym zasady posiadania jednego dokumentu uprawniającego do kierowania pojazdami (art. 4 u.k.p. oraz art. 7 ust. 5 Dyrektywy 2006/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie praw jazdy). Po drugie, pomijając nawet kwestię, że skarżący polski dokument prawa jazdy złożył do niemieckiego urzędu, to na tle badanej sprawy odróżnienia wymaga czynność wymiany dokumentu, od czynności jego zwrotu stanowiącej o wykonaniu orzeczenia sądowego. Wymiana prawa jazdy skutkuje zastąpieniem jednego dokumentu drugim, wobec czego pierwszy z nich traci ważność, tak więc oddanie dokumentu dotychczasowego, należy traktować wyłącznie jako element procedury wymiany. W wyniku bowiem wymiany polskiego prawa jazdy skarżący uzyskał odpowiednik niemiecki, który uprawniał go do kierowania pojazdami nie tylko na terenie Niemiec, ale także i Polski. Oznacza to zatem, że w dniu [...] listopada 2016 r. nie wykonał ciążącego na nim obowiązku zwrotu stosownego dokumentu. W tym miejscu podkreślenia wymaga, że Konwencja o ruchu drogowym, sporządzona w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., której stroną są Polska i Niemcy, przewiduje w art. 41 wzajemne uznanie "każdego krajowego prawa jazdy". Wyrazem akceptacji tej zasady w polskim porządku prawnym jest art. 4 ust 1 u.k.p., przewidujący że dokumentem stwierdzającym posiadania uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdem silnikowym, lub zespołem pojazdów składającym się z pojazdu silnikowego i przyczepy lub naczepy jest nie tylko wydane w kraju prawo jazdy, ale także wydane za granicą krajowe lub międzynarodowe prawo jazdy, określone w ww. Konwencji o ruchu drogowym. Skoro niemieckie prawo jazdy traktowane jest jako równorzędne polskiemu dokumentowi, zatem okres orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów, nie mógł rozpocząć biegu w dniu [...] listopada 2016 r., w sytuacji, gdy z tym dniem skarżący legitymował się już zagranicznym dokumentem, który tak jak polski uprawniał do prowadzenia pojazdów kategorii B, aż do dnia jego zatrzymania przez urząd niemiecki, co nastąpiło w dniu [...] września 2017 r. wyniku zwrotu tego dokumentu. Oznacza to zatem, że zasadnie organ odwoławczy stwierdził, że dopiero ta data otworzyła bieg dwuletniego terminu wykonania orzeczonego środka karnego, co oznacza, że wniosek skarżącego został złożony w okresie obowiązywania zakazu. Według sądu, przeciwna argumentacja skargi nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem wypacza istotę zastosowanego środka karnego dążąc do osłabienia jego dolegliwości. Celem wprowadzenia instytucji zakazu prowadzenia pojazdów jest zwalczanie i zapobieganie wykroczeniom przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, zaś obowiązek zwrotu przez sprawcę wykroczenia dokumentu prawa jazdy ma urzeczywistnić ten zakaz. Wobec czego jedynie okres niemożności prowadzenia pojazdów z uwagi na zdeponowanie dokumentu prawa jazdy jest równoznaczny z okresem wykonania zakazu. Natomiast nie do pogodzenia z zasadami racjonalnego rozumowania jest uznanie, że skarżący dysponując zagranicznym prawem jazdy, które uprawnia do udziału w ruchu drogowym, jednocześnie wykonuje orzeczony wyrokiem zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych. Według sądu, sam fakt wymiany polskiego prawa jazdy wyklucza stwierdzenie, aby zakaz ten był przez skarżącego respektowany i świadczył o niemożliwości prowadzenia pojazdów. Stąd też oddanie do niemieckiego urzędu blankietu polskiego prawa jazdy w ramach przewidzianej prawem procedury wymiany na zagraniczny odpowiednik, nie mogło być kwalifikowane jako wymagany zwrot dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu. Zaakcentowania także wymaga, czego nie dostrzega skarżący, że niemieckie prawo jazdy nie było "jedynie kawałkiem plastiku", lecz dokumentem uprawniającym do prowadzenia pojazdów i dopóki dokument ten nie został zatrzymany (zwrócony), to możliwe było jego faktyczne używanie. W związku z tym bez znaczenia pozostaje podnoszona w skardze okoliczność, że w dniu uzyskania zagranicznego dokumentu, obowiązywała decyzja Starosty o cofnięciu skarżącemu uprawnień kategorii B. Również argumentacja o opieszałości urzędu niemieckiego jest prawnie irrelewantna. To skarżący będący osobą, której zakaz dotyczył, był zobligowany wywiązać się z nałożonych na niego powinności, tymczasem zamiast dokonać zwrotu polskiego prawa jazdy do starostwa, doprowadził do wymiany prawa jazdy na niemieckie, obchodząc w ten sposób prawo. W tej sytuacji próba przerzucenia na organ niemiecki odpowiedzialności za przedłużenie okresu obowiązywania środka karnego nie mogła odnieść zamierzonego skargą skutku. Podsumowując stwierdzić należy, że zarzuty skargi okazały się chybione, albowiem ustalenia faktyczne, jak i ocena tych ustaleń dokonana przez organ odwoławczy jest prawidłowa. W szczególności trafnie określono tak zdarzenie, jak i datę biegu terminu wykonania zakazu prowadzenia prawa jazdy i słusznie wywiedziono, że żądanie skarżącego o przywrócenie cofniętego uprawnienia i zwrot prawa jazdy zostało złożone w okresie jego obowiązywania, co uniemożliwiało pozytywne załatwienie wniosku. Organ nie dopuścił się zatem naruszenia podnoszonych w skardze przepisów prawa. Również sąd, działając z urzędu poza granicami skargi, nie stwierdził uchybień, które skutkować miałyby uchyleniem zaskarżonej decyzji. W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę oddalił. |