drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Dostęp do informacji publicznej, Inne, Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszeniem prawa, II SAB/Wa 203/12 - Wyrok WSA w Warszawie z 2012-09-05, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Wa 203/12 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2012-09-05 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2012-05-25
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Adam Lipiński /przewodniczący/
Sławomir Antoniuk
Stanisław Marek Pietras /sprawozdawca/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 2999/12 - Wyrok NSA z 2013-03-06
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszeniem prawa
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 2 ust. 1 art. 4 ust. 1 i 5
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński, Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk, Stanisław Marek Pietras (spr.), Protokolant Arkadiusz Koziarski, starszy asystent sędziego, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 września 2012 r. sprawy ze skargi M. H. na bezczynność Dyrektora Narodowego Centrum Badań I Rozwoju w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] kwietnia 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Dyrektora Narodowego Centrum Badań i Rozwoju do rozpatrzenia wniosku M. H. z dnia [...] kwietnia 2012 r., w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania administracyjnego, 2. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od Dyrektora Narodowego Centrum Badań i Rozwoju na rzecz skarżącego M. H. kwotę 100,- (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] kwietnia 2012 r. skarżący M. H. zwrócił się do Narodowego Centrum Badań i Rozwoju o udostępnienie w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, w formie e-maila, bądź kserokopii lub zapisu elektronicznego na powszechnie stosowanym nośniku informacji albo pisemnie, informacji na temat "ile projektów dla działania 2.3 inwestycje związane z rozwojem infrastruktury informatycznej nauki Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka NIE zakończyło się raportem w terminie zgodnym ze złożonym wnioskiem o dofinansowanie".

W odpowiedzi na powyższe organ zwrócił się pismem z dnia [...] kwietnia 2012 r. o doprecyzowanie pytania i określenie, jakich raportów dotyczy prośba.

Pismem z dnia [...] maja 2012 r. skarżący odpowiedział, że pytanie dotyczy liczby projektów realizowanych w ramach POIG 2.3 związanej z rozwojem infrastruktury informatycznej nauki spośród ogółu projektów POIG 2.3, dla których podpisano odpowiednie umowy, a które to projekty NIE zakończyły się raportem w terminie zgodnym ze złożonym wnioskiem o dofinansowanie.

W odpowiedzi na powyższe, organ pismem z dnia [...] maja 2012 r. stwierdził, że we wszystkich zrealizowanych projektach w Działaniu 2.3 – "Inwestycje związane z rozwojem infrastruktury informatycznej nauki" Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007 – 2013, beneficjenci złożyli informacje końcowe w terminie zgodnym z umową.

W międzyczasie, bo w dniu [...] kwietnia 2012 r. skarżący M. H. w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniósł o nakazanie Dyrektorowi Narodowego Centrum Badań i Rozwoju rozpatrzenie jego wniosku z dnia [...] kwietnia 2012 r. i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania. W uzasadnieniu podał, że wniosek ten wpłynął do organu w tym samym dniu, co potwierdza raport transmisji, zaś on sam do chwili złożenia skargi nie otrzymał żadnej odpowiedzi.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Narodowego Centrum Badań i Rozwoju powołał się na wysłane wnioskodawcy pismo z dnia [...] maja 2012 r. stwierdzając, że wniosek skarżącego został rozpatrzony, zaś sama bezczynność nie była bezprawna lub spowodowana rażącym naruszeniem prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości m. in. poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.

Skarga analizowana pod tym kątem zasługuje na uwzględnienie. Stosownie do treści art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1. decyzje administracyjne;

2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

4. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;

4a.pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;

5. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6. akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5 podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7. akty nadzoru nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego;

8. bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

Z bezczynnością organu mamy zatem do czynienia wówczas, gdy organ zobowiązany do podjęcia czynności, nie podejmuje jej w terminie określonym przez przepisy prawa. Powyższe oznacza więc, że zarzut bezczynności powinien się pojawić wówczas, gdy organ, będąc właściwym w sprawie i zobowiązanym do podjęcia czynności, pozostaje w zwłoce. Skarga na bezczynność bowiem ma na celu spowodowanie wydania przez organ administracji publicznej oczekiwanego aktu.

Mówiąc natomiast o dostępie do informacji publicznej i ewentualnej bezczynności w tym zakresie stwierdzić na samym początku należy, że Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 61 ust. 1 stanowi, iż obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa, zaś według ust. 2, prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu, przy czym tryb udzielania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, określają ustawy (ust. 3).

Konkretyzacją zaś tego prawa zajmuje się m. in. ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), gdzie w myśl art. 1, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w tym akcie prawnym. Ponadto na podstawie art. 2 ust. 1, każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej, co jednocześnie nie oznacza, że każdy podmiot jest zobligowany do jej udostępniania. Realizacja bowiem tego prawa spoczywa na określonych w ustawie podmiotach. I tak, zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy, obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności:

1) organy władzy publicznej,

2) organy samorządów gospodarczych i zawodowych,

3) podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa,

4) podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego,

5) podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Zobowiązanymi do udostępnienia informacji publicznej są również organizacje związkowe i pracodawców reprezentatywne, w rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego (Dz. U. Nr 100, poz. 1080 z późn. zm.), oraz partie polityczne (ust. 2).

Wobec treści powyższego przepisu nie budzi wątpliwości fakt, że Dyrektor Narodowego Centrum Badań i Rozwoju jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej i dodać jednocześnie należy, że przepis ten ma charakter normy bezwzględnie wiążącej.

Wskazać również należy, że informacją publiczną w rozumieniu ustawy jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Zatem jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych niezależnie, do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Ponadto informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem administracji publicznej związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposób dotyczących ich i są nimi zarówno treść dokumentów bezpośrednio przez nie wytworzonych jak i te, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań nawet, jeżeli nie pochodzą wprost od nich. Niezależnie od powyższego, aby konkretna informacja posiadała walor informacji publicznej, to musi się odnosić do sfery faktów. Dodać ponadto należy, że zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy, udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o danych publicznych, w tym treść i postać dokumentów urzędowych.

Reasumując, żądanie przez skarżącego udzielenia informacji na temat "ile projektów dla działania 2.3 inwestycje związane z rozwojem infrastruktury informatycznej nauki Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka NIE zakończyło się raportem w terminie zgodnym ze złożonym wnioskiem o dofinansowanie", jest informacją publiczną w ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Tymczasem w rozpoznawanej sprawie organ faktycznie pismem z dnia [...] maja 2012 r. – a co wskazano już w stanie faktycznym – odpowiedział, że we wszystkich zrealizowanych projektach w Działaniu 2.3 – "Inwestycje związane z rozwojem infrastruktury informatycznej nauki" Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007 – 2013, beneficjenci złożyli informacje końcowe w terminie zgodnym z umową. Jednakże – wbrew stanowisku zaprezentowanemu w odpowiedzi na skargę – organ nadal pozostaje bezczynny w wykonaniu wniosku skarżącego z dnia [...] kwietnia 2012 r., bowiem poprzez użyte w nim sformułowanie "ile" chodziło mu o ilość projektów, a nie o to, czy "wszystkie" projekty zakończyły się raportem. Stwierdzić jednak należy, że owa bezczynność nie miała miejsca – w ocenie Sądu – z rażącym naruszeniem prawa, bowiem wynika ona raczej z niewłaściwej oceny intencji skarżącego i w tej sytuacji nie sposób dopatrzyć się ze strony organu lekceważenia wnioskodawcy, czy też celowego wprowadzania jego w błąd.

W tym stanie rzeczy, na mocy art. 149 ust. 1 w zw. z art. 132, a w sprawie kosztów na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 1 cytowanej już wyżej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji wyroku.



Powered by SoftProdukt