drukuj    zapisz    Powrót do listy

6112 Podatek dochodowy od osób fizycznych, w tym zryczałtowane formy opodatkowania 6560, Interpretacje podatkowe, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, Uchylono zaskarżony wyrok i oddalono skargę, II FSK 976/18 - Wyrok NSA z 2020-08-06, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II FSK 976/18 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2020-08-06 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2018-03-22
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Aleksandra Wrzesińska- Nowacka
Artur Kot
Jerzy Płusa /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6112 Podatek dochodowy od osób fizycznych, w tym zryczałtowane formy opodatkowania
6560
Hasła tematyczne
Interpretacje podatkowe
Sygn. powiązane
I SA/Gd 1380/17 - Wyrok WSA w Gdańsku z 2017-12-12
Skarżony organ
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok i oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2016 poz 2032 art. 30 ust. 1 pkt 2
Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - tekst jedn.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia WSA (del.) Artur Kot, Protokolant Paweł Koluch, po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 12 grudnia 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 1380/17 w sprawie ze skargi A. S. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 lipca 2017 r. nr 0115-KDIT3.4011.166.2017.1.AK w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę w całości, 3) zasądza od A. S. na rzecz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kwotę 460 (słownie: czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 grudnia 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 1380/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpoznaniu skargi A. S. (dalej jako "Skarżący"), uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej jako "Dyrektor KIS") z dnia 20 lipca 2017 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych (treść uzasadnienia ww. wyroku oraz innych wyroków sądów administracyjnych powołanych w niniejszym uzasadnieniu dostępna jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/).

Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że Skarżący we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawił następujące zdarzenie przyszłe.

Skarżący prowadzi jako osoba fizyczna działalność gospodarczą w zakresie naprawy samochodów i opłaca podatek dochodowy na zasadach ogólnych. W bieżącym roku, w związku z prowadzoną działalnością Skarżący będzie brał udział w konkursie (w chwili obecnej etap eliminacji) organizowanym przez swojego kontrahenta - dostawcę części i akcesoriów samochodowych.

Zasady konkursu określone zostały w regulaminie, zgodnie z którym, m.in.:

- uczestnikiem konkursu może być tylko klient organizatora czyli osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która prowadzi działalność gospodarczą oraz posiada przynajmniej jedno stanowisko do wykonywania usług mechaniki samochodowej;

- konkurs polega na sprawdzeniu wiedzy technicznej i umiejętności;

- celem konkursu jest wyłonienie i nagrodzenie najlepszych mechaników lub elektromechaników w Polsce oraz promocja dobrych praktyk stosowanych w danej grupie zawodowej;

- konkurs składa się z dwóch etapów:

a) pierwszy etap - eliminacje - polega na odpowiedzi na pytania zawarte w pięciu testach wiedzy opublikowanych na stronach internetowych oraz osiągnięciu odpowiedniego "minimum zakupowego" towarów promocyjnych - za rozwiązane testy i dokonane zakupy przydzielane są punkty, których łączna ilość będzie decydująca o awansie do kolejnego etapu;

b) drugi etap to półfinał w formie pisemnego testu i finał polegający na rozwiązaniu zadań praktycznych,

- o miejscu w konkursie oraz rodzaju nagrody będą decydowały wyniki zadań finałowych;

- konkurs nie podlega przepisom ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27, z późn. zm.).

W odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego Skarżący sformułował następujące pytanie.

Czy - jeżeli Skarżący zdobędzie nagrodę - organizator konkursu będzie miał obowiązek od wartości nagrody pobrać i odprowadzić zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10%, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.d.o.f."?

We własnym stanowisku w sprawie Skarżący wskazał, że organizator konkursu jako płatnik będzie miał obowiązek pobrać i odprowadzić 10% zryczałtowany podatek dochodowy. Podniósł, że przedsięwzięcie, w którym Skarżący weźmie udział, jest konkursem, w którym regulamin określa kryteria współzawodnictwa, na podstawie których będą wyłonieni zwycięzcy. Wartość nagród uzyskanych w konkursach przez osoby fizyczne - także w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - podlega opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f., ponieważ przepis ten stanowi unormowanie szczególne w odniesieniu do art. 27 i art. 30c u.p.d.o.f. Gdyby ustawodawca z zakresu art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. chciał wyłączyć nagrody i wygrane otrzymane w konkursach związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez ich uczestników, uczyniłby to poprzez stosowny zapis w treści tego przepisu, tak jak ma to miejsce, np. w art. 30b ust. 4, czy też art. 30a ust. 1 i 3.

Reasumując, Skarżący uznał, że wartość ewentualnej nagrody rzeczowej będzie podlegała opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

W dniu 20 lipca 2017 r. Dyrektor KIS wydał interpretację indywidualną, w której uznał stanowisko Skarżącego za nieprawidłowe.

W skardze Skarżący wniósł o uchylenie ww. interpretacji i uznanie jego stanowiska za prawidłowe, a także o zasądzenie kosztów postępowania.

Zaskarżonej interpretacji indywidualnej zarzucił naruszenie:

1) zasad określonych w art. 30 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3, art. 14 ust. 2 pkt 8 i art. 27 u.p.d.o.f., poprzez ich błędną wykładnię;

2) zasad określonych w art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), przez naruszenie zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych;

3) zasady określonej w art. 2a Ordynacji podatkowej - mimo nieusunięcia istniejących wątpliwości co do treści prawa podatkowego, nie zastosowano ich rozstrzygnięcia na korzyść podatnika.

Sąd pierwszej instancji wydając zaskarżone rozstrzygnięcie wskazał na wstępie, że istota sporu w sprawie dotyczy przesądzenia kwestii, czy z tytułu wygranych w konkursach, uzyskanych przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, należny jest zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f., a w konsekwencji organizator konkursu powinien go pobrać jako płatnik, o którym mowa w art. 41 ust. 1 u.p.d.o.f., czy też podmiot prowadzący działalność gospodarczą przychód uzyskany z tego tytułu powinien opodatkować na ogólnych zasadach.

Powołując się na art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. Sąd zauważył, że ustawodawca nie zawarł w przepisach u.p.d.o.f. definicji pojęcia "konkurs", co sprawia, iż konieczne jest odwołanie się w tej kwestii do definicji słownikowej pojęcia "konkurs". Zgodnie z definicją słownika PWN (http://sjp.pwn.pl/sjp/konkurs), "konkurs" to: 1) impreza, przedsięwzięcie dające możność wyboru najlepszych wykonawców, autorów danych prac, itp.; 2) postępowanie mające na celu wybranie najlepszego kandydata na jakieś stanowisko. Według Domowego Popularnego Słownika Języka Polskiego (wyd. Cykada, str. 202), "konkurs", to zorganizowana impreza o określonym regulaminie, której celem jest wyłonienie w drodze eliminacji kogoś lub czegoś najlepszego w danej dziedzinie, zwykle połączona z przyznaniem nagród. Z przytoczonych definicji wynika, że celem konkursu jest wyłonienie kogoś najlepszego w danej dziedzinie, co wiąże się z rywalizacją uczestników konkursu oraz ustaleniem kryteriów, według których zostaną wyłonieni zwycięscy konkursu.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji, Skarżący prawidłowo uznał, że przedsięwzięcie opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, spełnia kryteria konkursu, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. Uczestnicy opisanego przedsięwzięcia, którymi mogli być tylko klienci organizatora konkursu, rywalizowali w sprawdzeniu wiedzy technicznej i umiejętności w dziedzinie mechaniki samochodowej. Dyrektor KIS błędnie natomiast uznał, że dochód (przychód) z wygranej w przedmiotowym konkursie uzyskany przez podmioty prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, nie podlega zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f.

Powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2015 r. sygn. akt II FSK 2075/13 Sąd pierwszej instancji podał, że art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. nie zawiera żadnego ograniczenia podmiotowego, które uniemożliwiałoby objęcie jego zakresem osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą. Tym samym, nie wyklucza on zastosowania zryczałtowanego podatku dochodowego do przychodów przedsiębiorców, stanowiących nagrody i wygrane w konkursach organizowanych przez kontrahentów tych przedsiębiorców. Sąd w całości podzielił stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w ww. wyroku, w którym stwierdzono, że nie ma żadnych podstaw, aby z zakresu znaczeniowego zwrotu frazeologicznego "wygrane w konkursach" wyłączyć nagrody związane z działalnością gospodarczą. Potwierdza to także wykładnia systemowa wewnętrzna, gdyż przepisy dotyczące źródeł przychodów zawarte zostały w przepisach rozdziału 2 u.p.d.o.f. (art. 10 do art. 20 u.p.d.o.f.), zaś przepisy dotyczące podstawy obliczenia i wysokość podatku znajdują się w rozdziale 6 u.p.d.o.f. W przepisach tych ogólna reguła dotycząca podstawy obliczenia podatku z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.f., dotycząca dochodu ustalonego zgodnie z art. 9 i art. 24 ust. 1 i ust. 2 u.p.d.o.f. została ograniczona zastrzeżeniami wynikającymi z art. 29-30c, art. 30e i art. 30f u.p.d.o.f. Przesądza to zatem, że regulacja z art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. stanowi lex specialis w stosunku do zasad opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności. Również w przypadku przedsiębiorców opłacających podatek liniowy z art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f. zawarto zastrzeżenie, że regulacja ta nie dotyczy dochodów opodatkowanych zgodnie z art. 30 u.p.d.o.f. Gdyby ustawodawca z zakresu art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. chciał wyłączyć nagrody i wygrane otrzymane w konkursach związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez ich uczestników, uczyniłby to poprzez stosowny zapis w treści tego przepisu. Brak takiego zapisu oznacza, że związek konkursu z działalnością gospodarczą podatnika nie wpływa na sposób opodatkowania wygranej (nagrody).

W ocenie Sądu pierwszej instancji, jeżeli podmiot organizuje przedsięwzięcie spełniające wymogi przypisane właśnie konkursowi, to otrzymane przez uczestników wygrane stanowią przychód z konkursu. Tego zaś rodzaju przychód podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym bez względu na fakt, czy uzyskał go przedsiębiorca, czy też osoba nieprowadząca działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko, przy uwzględnieniu treści art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f., prowadzi do jednoznacznego rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie kwestii płatnika. Jak wynika z art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f., płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10. Płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 1 u.p.d.o.f., to osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1. Skoro zatem przychód z wygranych w konkursach uzyskiwany przez podmioty prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, podlega zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f., to w świetle treści art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f., kontrahent Skarżącego, organizujący opisany w przedstawionym stanie faktycznym konkurs był płatnikiem, zobowiązanym do pobrania, zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 10% wygranej lub nagrody, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f., od dochodów (przychodów) z tytułu wygranych w przedmiotowym konkursie.

W skardze kasacyjnej Dyrektor KIS, reprezentowany przez radcę prawnego, zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając mu na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a", naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

- art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f., poprzez jego błędną wykładnię i nieprawidłową ocenę możliwości zastosowania do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, polegającą na uznaniu przez Sąd pierwszej instancji, że przychód z wygranych w konkursach uzyskiwany przez podmioty prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, podlega zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu, o którym mowa w ww. przepisie, w konsekwencji czego kontrahent Skarżącego, organizujący opisany w przedstawionym stanie faktycznym konkurs w świetle art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f. jest płatnikiem, zobowiązanym do pobrania, zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 10% wygranej lub nagrody, podczas gdy, w ocenie Dyrektora KIS, przychód z tytułu wygranej w konkursie nie będzie stanowił przychodu w rozumieniu ww. przepisu, od którego pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy, gdyż wygrana w loterii promocyjnej osoby prowadzącej działalność gospodarczą, kwalifikowana jest do źródła przychodu wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., tj. pozarolnicza działalność gospodarcza i jest opodatkowana zgodnie z zasadami wybranymi przez podatnika dla uzyskiwanych przychodów z tego źródła, w związku z czym podatnik jest zobowiązany do samodzielnego odprowadzania zaliczek na podatek albo podatku zryczałtowanego.

W związku z powyższym Dyrektor KIS wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi, względnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, a także o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie, zasadny jest bowiem podniesiony w niej zarzut dotyczący błędnej wykładni art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. i nieprawidłowej oceny co do do możliwości zastosowania tego przepisu w odniesieniu do przedstawionego we wniosku Skarżącego zdarzenia przyszłego. Stanowisko Sądu pierwszej instancji w tym zakresie opiera się przede wszystkim na uznaniu, że opisane we wniosku przedsięwzięcie, nazwane tam konkursem, spełnia przesłanki określone w ww. przepisie, a ponieważ przepis ten nie zawiera wyłączenia dotyczącego nagród i wygranych otrzymanych w związku z działanością gospodarczą uczestników, uzyskana w tym konkursie nagroda podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym według 10% stawki podatkowej. Taka wykładnia pomija jednak inne istotne w sprawie unormowania zawarte w u.p.d.o.f., w tym zwłaszcza w art. 10 ust. 1 tej ustawy, dotyczącego żródeł przychodów. Jak słusznie zwrócono uwagę w skardze kasacyjnej, w przepisie tym wymieniono katalog źródeł przychodów, do których kwalifikuje się przychód (dochód) danego rodzaju. W poszczególnych jednostach redakcyjnych tego przepisu (punktach) wymienione i opisane zostały (ze względu na ich charakter) poszczególne źródła przychodów, a wyliczenie to dopełnione ("domknięte") zostało w ostatnim - dziewiątym punkcie, określeniem "inne przychody". Tak więc katalog tych źródeł jest wyczerpujący i jednocześnie rozłączny, co oznacza, że każdy z przychodów, do których znajdują zastosowanie przepisy tej ustawy, da się zakwalifikować do jednego ze źródeł przychodów i jednocześnie każdy przychód może być przypisany do jednego tylko żródła. Jest to o tyle istotne, jako że w dalszych przepisach ustawy zostały określone zasady opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł przychodów.

W stanowisku Sądu pierwszej instancji ten aspekt sprawy został pominięty. Sąd ten nie wskazał wprost, do którego źródła przychodów należy zakwalifikować dochody (przychody), o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f., obejmujące m.in. nagrody uzyskane w konkursach. Mając jednak na uwadze treść art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f., w której wskazane zostały przykładowo przychody z innych źródeł i gdzie mowa jest także, m.in. o nagrodach i innych nieodpłatnych świadczeniach nienależących do przychodów określonych w art. 12 - 14 i art. 17, nie ulega watpliwości, że w rachubę wchodziło jedynie żródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 - inne żródła.

Mając na uwadze poczynione wcześniej uwagi dotyczące katalogu źródeł przychodów, logicznie rzecz biorąc, zakwalifikowanie danego przychodu do ostatniego źródła w tym katalogu, czyli innych żródeł, jest możliwe tylko w sytuacji, gdy przychód ten nie mieści się w żadnym z ośmiu wskazanych wcześniej źródeł przychodów - jednym z nich jest pozarolnicza działaność gospodarcza (pkt 3). Innymi słowy, dopiero wykluczenie danego przychodu ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 - 8 u.p.d.o.f. pozwala zakwalifikować ten przychód do innych źródeł. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, już sama metodologia wykładni przepisów u.p.d.o.f. zastosowana przez Sąd pierwszej instacji była błędna i mogła prowadzić do nieprawidłowych wniosków. Należy bowiem w pierwszej kolejności zakwalifikować dany przychód, według kryteriów określonych w poszczególnych punktach art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f., kierując się jego charakterem i istotą, do określonego źródła przychodów i w konsekwencji tego stosować dalsze przepisy u.p.d.o.f. normujące zasady opodatkowania przychodów z danego źródła, nie zaś na odwrót, jak uczynił to Sąd pierwszej instancji, a więc zakwalifikowanie danego przychodu do określonego źródła przychodów, na podstawie (wyjętego z kontekstu prawnego całej ustawy), tylko jednego z przepisów, jak wskazuje się to w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, dotyczących podstawy obliczenia i wysokości podatku, znajdujących się w rozdziale 6 u.p.d.o.f.

Z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynikało m.in., że Skarżący sam prowadzi działalność gospodarczą w zakresie naprawy samochodów a organizatorem konkursu jest inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą - jego kontrahent dostawca części i akcesoriów samochodowych. Warunkiem udziału w konkursie jest nie tylko prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług mechaniki pojazdowej, ale przede wszystkim fakt bycia klientem (odbiorcą) organizatora konkursu oraz co wynika z dalszego opisu reguł przeprowadzenia konkursu, osiągnięcie odpowiedniego "minimum zakupowego" towarów promocyjnych. Jak już wspomniano, organizator konkursu jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, a więc w swoich działaniach kieruje się przede wszystkim rachunkiem ekonomicznym, czego nieodłącznym elementem jest podejmowanie działań zmierzających do zwiększenie sprzedaży, a co za tym idzie zwiększenie uzyskiwanych dochodów. W tych też kategoriach, a więc ekonomicznych (dochodowych) należy postrzegać cel i sens zorganizowania konkursu, jako przedsięwzięcia zmierzającego do zachęty kontrahentów do dokonywania zakupów określonych towarów u organizatora konkursu. Wprawdzie we wniosku wskazano, że deklarowanym celem konkursu jest wyłonienie i nagrodzenie najlepszych mechaników w Polsce oraz promocja dobrych praktyk stosowanych w danej grupie zawodowej, co mogłoby wskazywać na bezinteresowne ze strony organizatora konkursu zorganizowanie tego przedsięwzięcia w celu budowy, umocnienia i kultywowania etosu danej grupy zawodowej, jednakże jego zamknięty charakter ograniczony tylko do kontrahentów organizatora oraz wymóg osiągnięcia określonego pułapu ("minimum") zakupów towarów promocyjnych - na to nie wskazują. Choć więc pełna analiza stanu faktycznego ze wszystkimi jego uwarunkowaniami byłaby możliwa w ramach postępowania jurysdykcyjnego, to jednak również informacje podane we wniosku o wydanie interpretacji uprawniały organ interpretacyjny do przyjęcia, że chodzi tu o typowe przedsięwzięcie w zakresie i w ramach działalności gospodarczej zarówno po stronie organizatora jak i uczestników i w tych kategoriach, a więc jako przychód osiągnięty w ramach tej działalności, należy również traktować świadczenia majątkowe (nagrody) ponoszone przez organizatora opisanego we wniosku przedsięwzięcia (konkursu), tj. jako przychody ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., czyli z pozarolniczej działalności gospodarczej. Towarzyszące temu przedsięwzięciu postanowienia regulaminowe w postaci konieczności rozwiązywania testów, zadań praktycznych, itp. istoty i charakteru tych przychodów nie zmieniają. Tym samym, w stosunku do tego rodzaju przychodów znajdzie zastosowanie art. 9a u.p.d.o.f., który stanowi, że dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 albo w art. 30c, albo też na zasadach ustanowionych w ustawie z dnia 30 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2175, z późn. zm.). Trafna jest przy tym uwaga poczyniona w skardze kasacyjnej odnośnie do argumentu Sądu pierwszej instancji, iż art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. nie zawiera wyłączenia przychodów z działalności gospodarczej, że skoro każde źródło przychodów ma przypisane sobie zasady opodatkowania, nie jest konieczne wprowadzanie do treści przepisów zastrzeżeń, że zasady opodatkowania przychodów z jednego źródła nie mogą być stosowane do opodatkowania przychodów z innego źródła.

Przedstawiając powyższe Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w niniejszej sprawie nie podziela stanowiska tegoż Sądu wyrażonego w powołanym przez Sąd pierwszej instancji wyroku z dnia 1 grudnia 2015 r. sygn. akt II FSK 2075/13.

Na zakończenie należy jeszcze zauważyć, iż organ interpretacyjny wydając na wniosek Skarżącego interpretację indywidualną nie dostrzegł, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej złożony został przez Skarżącego jako podatnika, natomiast pytanie postawione we wniosku dotyczyło bezpośrednio sfery prawnej - obowiązku pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego, innego podmiotu, tj. działającego w charakterze płatnika organizatora konkursu.

Mając na względzie powyższe i uznając, że istota sprawy jest dostatecznie wyjaśniona, Naczelny Sąd Administracyjny - na podstawie art. 188 w zw. z art. 151 P.p.s.a. - uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz oddalił skargę. O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 203 pkt 2 i art. 205 § 2 P.p.s.a. w zw. z § 14 ust. pkt 1 lit. c) i pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265, z późn. zm.)



Powered by SoftProdukt