Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser po rozpoznaniu w dniu 14 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. W. i M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2016 r., sygn. akt VII SAB/Wa 120/14 o odrzuceniu zażalenia D. W. i M. W. w sprawie ze skargi D. W. i M. W. na przewlekłe postępowanie prowadzone przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego postanawia: oddalić zażalenie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 23 maja 2016 r., sygn. akt VII SAB/Wa 120/14 odrzucił zażalenie D. W. i M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2015 r. o sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej.

W uzasadnieniu powyższego orzeczenia wskazano, że w dniu 27 sierpnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał postanowienie, którym sprostował oczywistą omyłkę pisarską we wcześniejszym postanowieniu tego Sądu.

Skarżący D. W. i M. W. złożyli zażalenie na powyższe postanowienie z dnia 27 sierpnia 2015 r.

W tym miejscu Sąd wskazał, że Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 29 października 2015 r. oddalił zażalenie skarżących na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmawiające przyznania prawa pomocy (m.in. zwolnienia od kosztów sądowych).

W związku z powyższym, zarządzeniem z dnia 6 listopada 2015 r. skarżący zostali wezwani do uiszczenia wpisu sądowego od powyższego zażalenia.

Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie skarżących na to zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego.

Zarządzeniem z dnia 24 lutego 2016 r. wezwano skarżących do wykonania zarządzenia z dnia 6 listopada 2015 r. Wezwanie do wykonania zarządzenia z dnia 6 listopada 2015 r. zostało doręczone skarżącym w dniu 18 marca 2016 r. (k-159 i 160 akt sądowych).

Skarżący w dniu 24 marca 2016 r. złożyli ponowny wniosek po przyznanie prawa pomocy.

Po sprawdzeniu w rejestrze opłat sądowych stwierdzono, że na konto Sądu nie wpłynęła od skarżących kwota z tytułu należnego wpisu sądowego od zażalenia (k-181 verte akt sądowych).

Wojewódzki Sąd Administracyjny, odrzucając zażalenie skarżących na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 27 sierpnia 2015 r. o sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej, powołał się na art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a., zgodnie z którym zażalenie od którego pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis podlega odrzuceniu przez sąd. Wskazał, że po sprawdzeniu w rejestrze opłat sądowych ustalono, że skarżący D. W. i M. W. nie uiścili należnego wpisu od zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2015 r. o sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej. Wyjaśnił jednocześnie, że kolejne żądanie przyznania prawa pomocy (zgłoszone w odpowiedzi na ponowne wezwanie do uiszczenia wpisu), choć złożone w zakreślonym w wezwaniu terminie, nie uchyla skutków prawomocności wydanego uprzednio rozstrzygnięcia w przedmiocie prawa pomocy i pozostaje bez wpływu na bieg terminu do uiszczenia wpisu i przewidziane w art. 220 § 3 p.p.s.a. konsekwencje jego nieuiszczenia. Odmienne działanie sądu mogłoby doprowadzić do uniemożliwienia prowadzenia postępowania wskutek rozpoznawania kolejnych wniosków strony o przyznanie prawa pomocy, skutkując nieuzasadnionym wydłużeniem postępowania (postanowienie NSA z 22 lipca 2010 r., II FSK 1349/10). Z uwagi na powyższe, Sąd odrzucił zażalenie na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a.

W zażaleniu na powyższe postanowienie D. W. i M. W. zaskarżyli to postanowienie i wnieśli o jego uchylenie. Skarżący wskazali, że Sąd nie rozpoznał wniosku strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy z dnia 24 marca 2016 r. Podali, że zostali wezwani do opłaty, czego nie otrzymali. Sąd również pozbawił ich prawa pomocy, pomimo że powinien przyznać prawo pomocy w tej sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej p.p.s.a., zażalenie, od którego pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez sąd.

Z akt sprawy wynika, że skarżący w zakreślonym w wezwaniu do uiszczenia wpisu terminie nie uiścili wpisu od tego zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2015 r. o sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej. Dlatego też słusznie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po sprawdzeniu w rejestrze opłat sądowych braku wpisu, odrzucił to zażalenie.

Słusznie przy tym Sąd I instancji wskazał, że kolejne żądanie przyznania prawa pomocy, zgłoszone w odpowiedzi na ponowne wezwanie do uiszczenia wpisu, choć złożone w zakreślonym w wezwaniu terminie, nie uchyla skutków prawomocności wydanego uprzednio rozstrzygnięcia w przedmiocie prawa pomocy i pozostaje bez wpływu na bieg terminu do uiszczenia wpisu i przewidziane w art. 220 § 3 p.p.s.a. konsekwencje jego nieuiszczenia. Odmienne działanie sądu mogłoby doprowadzić do uniemożliwienia prowadzenia postępowania wskutek rozpoznawania kolejnych wniosków strony o przyznanie prawa pomocy, skutkując nieuzasadnionym wydłużeniem postępowania (postanowienie NSA z dnia 22 lipca 2010 r., II FSK 1349/10).

Należy zauważyć, że ponowny wniosek o przyznanie prawa pomocy, bez względu na zmianę jego treści oraz zakresu żądania w stosunku do wniosku pierwotnego, nie wpływa na bieg terminu do uiszczenia wpisu wskazanego przez sąd w wezwaniu do dokonania tej czynności oraz nie chroni strony przed skutkami niezastosowania się do treści wezwania we wskazanym przez sąd terminie. Jedynie wydanie i uprawomocnienie się postanowienia w przedmiocie prawa pomocy o odmiennej treści powoduje utratę mocy pierwszego postanowienia, nie niweczy jednakże skutków niezastosowania się strony do wynikającego z tegoż postanowienia obowiązku do uiszczenia kosztów sądowych, w terminie zakreślonym nowym wezwaniem (por. postanowienie SN z 9 grudnia 2002 r., sygn. akt III RN 144/02, Wokanda 2003, nr 11, s. 29).

Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zasadnie Sąd I instancji, wobec bezskutecznego upływu zakreślonego w ponownym wezwaniu terminu do uiszczenia wpisu sądowego odrzucił skargę na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a. Słusznie przyjęto, że ponowne złożenie wniosku o przyznanie prawa pomocy nie uchyla skutków prawomocności wydanego uprzednio rozstrzygnięcia w przedmiocie prawa pomocy i pozostaje bez wpływu na bieg terminu do uiszczenia wpisu i przewidziane w art. 220 § 3 p.p.s.a. konsekwencje jego nieuiszczenia.

Ze wskazanych wyżej przyczyn, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.