Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz (spr.) Sędzia WSA Jolanta Sudoł Protokolant Starszy sekretarz sądowy Katarzyna Gross po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2011 r. na rozprawie sprawy ze skargi J. S. w przedmiecie wymierzenia Burmistrzowi grzywny za niewykonanie wyroku sądu uwzględniającego skargę na bezczynność w sprawie udzielenia informacji publicznej 1. wymierza Burmistrzowi grzywnę w kwocie 1000 (jeden tysiąc) złotych za niewykonanie prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2010 r., sygn. akt II SAB/Gd 4/10, 2. zasądza od Burmistrza na rzecz skarżącego J. S. 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W skardze z dnia 4 kwietnia 2011 roku J. S. wniósł o wymierzenie Burmistrzowi grzywny za niewykonanie prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2010 roku, sygn. akt

II SAB/Gd 4/10, wydanego w sprawie ze skargi na bezczynność w przedmiocie udzielenia informacji publicznej oraz o zasądzenie od Burmistrza zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi stwierdził, że Burmistrz nie wykonał ww. wyroku w wyznaczonym terminie 14 dni od otrzymania akt sprawy administracyjnej wraz z odpisem prawomocnego wyroku. Skarżący podniósł, że wskutek odrzucenia skargi kasacyjnej Burmistrza od ww. wyroku nie przysługuje od niego żaden środek odwoławczy, a tym samym wyrok jest prawomocny. Ziściły się też wszystkie warunki określone w wyroku, w tym termin, który został wyznaczony do realizacji obowiązku. Skarżący wskazał nadto, że po wniesieniu skargi o wznowienie postępowania tylko Sąd może wstrzymać wykonanie orzeczenia. W tych warunkach Burmistrz nie miał żadnych podstaw, ani możliwości, aby nie wykonać wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku. Zdaniem skarżącego, grzywna winna być dotkliwa, albowiem działanie Burmistrza cechuje wyjątkowa determinacja w odmowie dostępu do informacji publicznej oraz dowolność w postępowaniu.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz stwierdził, że skarżący bezpodstawnie uznał, iż organ pozostawał w bezczynności w wykonaniu wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku. Organ - począwszy od dnia 27 grudnia 2010 roku, to jest od dnia doręczenia mu postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2010 roku,

sygn. akt I OSK 1647/10, o odrzuceniu skargi kasacyjnej z powodu nieuzupełnienia jej braków formalnych, do dnia zwrotu akt przez ten Sąd tj. do dnia 20 kwietnia 2011 roku, nie pozostawał w bezczynności. Organ wskazał, że w dniu 7 stycznia 2011 roku doręczono mu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2010 roku. W dniu 25 stycznia 2011 roku organ wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2010 roku i przesłał wraz z nią akta sprawy. Organ ustalił bowiem we właściwym urzędzie pocztowym, iż odrzucenie skargi kasacyjnej nie miało uzasadnionych podstaw, ponieważ przesyłka zawierająca uzupełnienie braków formalnych skargi kasacyjnej, wbrew twierdzeniom Naczelnego Sądu Administracyjnego, została doręczona temu Sądowi, przy czym wiadomość tę organ powziął z pisma poczty doręczonego mu w dniu 20 stycznia 2011 roku. Ponieważ organ wniósł skargą o wznowienie postępowania i wraz z nią przesłał akta administracyjne sprawy, zatem - w jego ocenie, nie mógł wykonać wyroku. Po odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania i zwrocie akt sprawy z Naczelnego Sądu Administracyjnego, organ niezwłocznie, w dniu 22 kwietnia 2011 roku, rozpatrzył wniosek skarżącego poprzez doręczenie mu protokołu z posiedzenia komisji konkursowej z dnia 4 czerwca 2009 roku, wyłaniającej kandydata na stanowisko dyrektora Szkoły Podstawowej im. [...] w B.

W piśmie z dnia 19 maja 2011 roku skarżący stwierdził, że żaden przepis prawa nie reguluje możliwości nierozpatrzenia sprawy ze względu na wysłanie akt postępowania administracyjnego do postępowania sądowego. W ocenie skarżącego, wysłanie akt sprawy w załączeniu do bezpodstawnej skargi o wznowienie postępowania nie przedłużyło terminu do wykonania wyroku. Termin ten mijał w dniu 21 stycznia 2011 roku i jeżeli wykonanie czynności nastąpiło po tym terminie oznacza to, że organ nie wykonał wyroku w całości. Niewykonanie wyroku ma bowiem miejsce zarówno wtedy, gdy organ nie wykonał orzeczenia w ogóle, jak i wtedy, gdy organ wykonał orzeczenie, ale z przekroczeniem wyznaczonego terminu.

W piśmie z dnia 15 czerwca 2011 roku Burmistrz wskazał, że istotne znaczenie dla rozpoznawanej sprawy ma charakter wniosku skarżącego o udostępnienie informacji publicznej. Jednostka organizacyjna organu - Gminny Zarząd Oświaty stała bowiem na stanowisku, że protokół nie jest informacją publiczną i nie należy go udostępniać. Podobnie Wydział Oświaty Urzędu Wojewódzkiego zabraniał jego udostępniania, wskazując, że protokół z przebiegu konkursu nie jest informacją publiczną. Na tę okoliczność organ wniósł o przeprowadzenie dowodów z zeznań świadków: J. B., K. L. i E. S. W ocenie organu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w uzasadnieniu wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku zawarł ocenę prawną, jednak nie zawarł wskazań co do dalszego postępowania. Treść sentencji wraz z uzasadnieniem wyroku nie ułatwiła organowi rozpatrywania wniosku skarżącego po wydaniu wyroku. Organ przedstawił przebieg czynności podejmowanych po doręczeniu mu akt sprawy wraz z prawomocnym wyrokiem z dnia 23 czerwca 2010 roku i stwierdził, że wynika z niego, iż w zwykłym toku podjął wszystkie konieczne i możliwe czynności i nie pozostawał w bezczynności w rozumieniu art. 154 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

(Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.). Organ wskazał, że sąd może oddalić skargę nawet jeżeli po jej wniesieniu został wykonany wyrok sądu, jeżeli uzna, iż w chwili wniesienia skargi organ nie pozostawał w bezczynności w wykonaniu wyroku. W niniejszej sprawie, po otrzymaniu pisma wyjaśniającego Poczty w dniu 20 stycznia 2011 roku, organ uznał, iż istnieje konieczność złożenia skargi o wznowienie postępowania, tak więc nie pozostawał w bezczynności. Po wniesieniu skargi w przedmiocie wymierzenia grzywny organ w dalszym ciągu oczekiwał na rozpoznanie przez Naczelny Sąd Administracyjny skargi o wznowienie postępowania i zwrot akt, a więc nie pozostawał w bezczynności z przyczyn zależnych od siebie.

Na rozprawie w dniu 20 lipca 2011 roku Sąd postanowił dopuścić dowód z akt sprawy tutejszego Sądu o sygnaturze II SAB/Gd 4/10 oraz oddalił wniosek dowodowy o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków zawarty w piśmie organu z dnia 15 czerwca 2011 roku. Pełnomocnik organu oświadczył, że zwłoka organu powinna liczyć się od dnia 6 kwietnia 2011 roku, to jest od daty doręczenia organowi skargi o wymierzenie grzywny.

Rozpoznając niniejszą sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania oraz w razie bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny. W myśl § 3 tego przepisu wykonanie wyroku lub załatwienie sprawy po wniesieniu skargi, o której mowa w § 1, nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania lub oddalenia skargi.

W rozpoznawanej sprawie skarżący – J. S. pismem z dnia 27 stycznia 2011 roku wezwał Burmistrza do wykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2010 roku, wydanego w sprawie o sygnaturze akt II SAB/Gd 4/10. Tymże wyrokiem Sąd, po rozpoznaniu skargi J. S. na bezczynność Burmistrza w przedmiocie udzielenia informacji publicznej, zobowiązał Burmistrza do rozpatrzenia wniosku J. S. z dnia 8 czerwca 2009 roku o udzielenie informacji publicznej w terminie 14 dni od otrzymania przez organ akt wraz z odpisem prawomocnego wyroku. W ocenie Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę, treść ww. wyroku jest jasna i czytelna. Zobowiązywał on organ do rozpatrzenia wniosku skarżącego o wydanie odpisu protokołu komisji konkursowej powołanej dla rozstrzygnięcia konkursu na dyrektora Szkoły Podstawowej. Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd uznał, iż żądanie udostępnienia informacji zostało złożone przez skarżącego w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198 ze zm.). Sąd zawarł w uzasadnieniu wyroku ocenę prawną, z której wynika, że protokół z przebiegu konkursu na stanowisko dyrektora publicznej szkoły podstawowej stanowi informację publiczną, gdyż jego powstanie związane jest z wykonywaniem zadań publicznych organu prowadzącego szkołę publiczną i sprawującego nadzór nad działalnością szkoły publicznej w zakresie spraw finansowych i administracyjnych. Stwierdzić zatem należało, że wykonanie ww. wyroku winno było polegać na udostępnieniu skarżącemu przez Burmistrza protokołu z przebiegu konkursu na stanowisko dyrektora Szkoły Podstawowej w określonym w wyroku terminie albo na wydaniu decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej.

Zdaniem Sądu, termin do wykonania ww. wyroku nie został zachowany przez Burmistrza. Akta administracyjne przedmiotowej sprawy wraz z odpisem prawomocnego wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku doręczono Burmistrzowi w dniu 7 stycznia 2011 roku (dowód: zwrotne potwierdzenie odbioru, k. 82 akt sprawy o sygn. II SAB/Gd 4/10). Termin wykonania zobowiązania zawartego w wyroku upłynął zatem w dniu 21 stycznia 2011 roku. Burmistrz do tego dnia nie udostępnił skarżącemu żądanego protokołu z przebiegu konkursu, ani też nie rozstrzygnął o odmowie udostępnienia informacji publicznej.

Okoliczności podnoszone przez Burmistrza w odpowiedzi na skargę oraz w piśmie z dnia 15 czerwca 2011 roku – zdaniem Sądu, nie uzasadniały powstrzymania się organu od wykonania wyroku. Co do zasady wszelkie czynności dotyczące przedmiotowej sprawy, w tym przesłanie do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargi o wznowienie postępowania wraz z aktami administracyjnymi sprawy, na jakie powołuje się organ, chcąc usprawiedliwić niewykonanie wyroku w terminie, zostały bowiem podjęte przez organ już po upływie terminu do wykonania wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku tj. po 21 stycznia 2011 roku. Jedynie czynności wyjaśniające w urzędzie pocztowym, związane z doręczeniem przesyłki zawierającej uzupełnienie braków formalnych skargi kasacyjnej, zostały podjęte przez organ przed tą datą, jednak zarówno one, jak i pozostałe czynności procesowych i okoliczności przytaczane przez organ, nie miały wpływu na wykonalność wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 23 czerwca 2010 roku.

Wniesienie przez Burmistrza skargi o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2010 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt I OSK 1647/10, o odrzuceniu skargi kasacyjnej Burmistrza od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2010 roku (sygn. akt II SAB/Gd 4/10) nie usprawiedliwiało braku wykonania tegoż wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Mieć bowiem należało na uwadze, że skarga o wznowienie postępowania dotyczyła postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, zakończonym postanowieniem tegoż Sądu o odrzuceniu skargi kasacyjnej. Już sama ta okoliczność wskazywała, że wniesienie takiej skargi o wznowienie postępowania w żaden sposób nie mogło dotyczyć wykonalności wyroku tutejszego Sądu z dnia 23 czerwca 2010 roku (sygn. akt II SAB/Gd 4/10). Nawet jednak, gdyby skargę o wznowienie postępowania, wniesioną przez Burmistrza, interpretować jako skierowaną przeciwko ww. wyrokowi z dnia 23 czerwca 2010 roku, nie oznaczałoby to pozbawienia tego wyroku cechy wykonalności. Zgodnie bowiem z treścią art. 284 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zasadą jest, że wniesienie skargi o wznowienie postępowania nie tamuje wykonania zaskarżonego orzeczenia. Dopiero na wniosek skarżącego sąd może wstrzymać wykonanie orzeczenia w razie uprawdopodobnienia, że skarżącemu grozi niepowetowana szkoda. Takie wstrzymanie wykonania wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku w niniejszej sprawie niewątpliwie nie miało miejsca.

Również okoliczność, iż organ, wraz ze skargą o wznowienie postępowania zakończonego opisanym powyżej postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2010 roku, przesłał temu Sądowi akta administracyjne, nie zwalniała organu od obowiązku wykonania wyroku tutejszego Sądu z dnia 23 czerwca 2010 roku (sygn. akt II SAB/Gd 4/10) w terminie w tym wyroku wyznaczonym. W ocenie Sądu fakt przesłania akt administracyjnych do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie stał na przeszkodzie w kontynuowaniu postępowania w przedmiocie udostępnienia skarżącemu żądanej informacji publicznej. Po pierwsze - skarga o wznowienie postępowania została przez organ wniesiona już po upływie terminu do wykonania wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku, zatem oczekiwanie na zwrot akt administracyjnych nie miało znaczenia dla jego wykonania. Niewykonanie wyroku, o jakim mowa w art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ma bowiem miejsce zarówno wtedy, gdy organ nie wykonał orzeczenia w ogóle, jak i wtedy, gdy organ wykonał orzeczenie, ale z przekroczeniem wyznaczonego terminu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 listopada 2000 roku, sygn. akt IV SA 2001/98, Baza Orzeczeń Lex nr 77621). Po drugie zaś, Burmistrz - jako strona postępowania toczącego się z jego skargi o wznowienie postępowania, był uprawniony do sporządzenia kopii przesyłanych akt oraz do uzyskania wglądu w wysłane akta, w celu pozyskania dokumentów niezbędnych do rozpatrzenia wniosku skarżącego o udostępnienie informacji publicznej i wykonania wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku w możliwie najszybszym terminie.

Wskazywane przez pełnomocnika organu okoliczności związane z powstałymi wątpliwościami różnych podmiotów co do możliwości zakwalifikowania żądanej przez skarżącego informacji jako informacji publicznej również nie mogły stanowić podstawy oddalenia rozpoznawanej skargi. Kwestia charakteru tejże informacji, jak również ocena bezczynności organu w tym zakresie, została bowiem przesądzona w prawomocnym wyroku tutejszego Sądu z dnia 23 czerwca 2010 roku (sygn. akt II SAB/Gd 4/10) i nie podlegała ocenie Sądu przy rozpoznawaniu niniejszej skargi. Z tej przyczyny oraz mając na uwadze treść art. 106 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd oddalił wniosek dowodowy organu o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków zawarty w piśmie organu z dnia 15 czerwca 2011 roku. Również stanowisko pełnomocnika organu zajęte na rozprawie w dniu 20 lipca 2011 roku należało uznać za bezzasadne, albowiem w wypadku wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność, termin jego wykonania mija z upływem terminu wyznaczonego przez sąd na wydanie aktu lub dokonanie czynności. Przy czym termin ten należało liczyć od dnia otrzymania przez organ akt wraz z odpisem prawomocnego wyroku, nie zaś od dnia doręczenia organowi skargi o wymierzenie grzywny.

Zgodnie z art. 154 § 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, grzywnę, o której mowa w § 1 tego artykułu, wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Górna granica grzywny wynosiła zatem 28.226,60 zł (por. obwieszczenie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 18 lutego 2011 roku w sprawie przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w 2010 r. i w drugim półroczu 2010 r.

- M. P. nr 15, poz. 156). Ustalając wysokość grzywny Sąd miał na uwadze, iż winien ją miarkować w zależności od stopnia winy organu w niewykonaniu wyroku albo niewydaniu aktu lub niedokonaniu czynności. Nie bez wpływu na wysokość wymierzonej grzywny pozostawać winno także to, czy po wniesieniu skargi organ wykonał ciążące na nim z mocy prawomocnego wyroku obowiązki (por. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Wydanie II, Zakamycze 2006, str. 331, t. 17).

W niniejszej sprawie, ustalając wysokość grzywny, Sąd wziął pod uwagę, iż wyrok z dnia 23 czerwca 2010 roku, którego Burmistrz nie wykonał w wyznaczonym terminie, zobowiązywał do rozpatrzenia wniosku strony wniesionego w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, który winien zostać rozpoznany niezwłocznie po otrzymaniu przez organ akt wraz z odpisem prawomocnego wyroku, nie później jednak niż w terminie 14 dni od otrzymania akt z odpisem wyroku. Istotnym było także to, iż Burmistrz, po wniesieniu przedmiotowej skargi, a przed jej rozpoznaniem przez Sąd, wykonał ostatecznie wyrok z dnia 23 czerwca 2010 roku i przy piśmie z dnia 22 kwietnia 2011 roku przesłał skarżącemu J.S. kserokopię protokołu z posiedzenia komisji konkursowej wyłaniającej kandydata na stanowisko dyrektora Szkoły Podstawowej im. [...] w B. Zatem grzywna wymierzona w niniejszej sprawie pełniła funkcję wyłącznie represyjną, pozbawiona zaś była cech środka przymuszającego do wykonania wyroku. Rozpatrzenie wniosku skarżącego po upływie 3 miesięcy od dnia, w którym upłynął termin wyznaczony w wyroku, należało uznać za istotną zwłokę w wykonaniu wyroku, lecz zwłoka ta, w ocenie Sądu, nie nosiła znamion rażącego zaniedbania ze strony organu. Z tych przyczyn Sąd uznał za wystarczające wymierzenie grzywny w wysokości 1000 (jednego tysiąca) zł.

Biorąc powyższe pod uwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 154 §§ 1, 3 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

Odnośnie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 w związku z art. 205 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1349 ze zm.), zasądzając na rzecz skarżącego od organu kwotę 457 zł, w tym kwotę 200 zł tytułem zwrotu wpisu uiszczonego od skargi, kwotę 240 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej uiszczonej od pełnomocnictwa.