drukuj    zapisz    Powrót do listy

6460 Znaki towarowe, Własność przemysłowa, Urząd Patentowy RP, Uchylono zaskarżony wyrok i decyzję II instancji, II GSK 1156/18 - Wyrok NSA z 2021-06-29, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II GSK 1156/18 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2021-06-29 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2018-06-08
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Andrzej Kuba /sprawozdawca/
Izabella Janson
Joanna Sieńczyło - Chlabicz /przewodniczący/
Symbol z opisem
6460 Znaki towarowe
Hasła tematyczne
Własność przemysłowa
Sygn. powiązane
VI SA/Wa 335/17 - Wyrok WSA w Warszawie z 2017-10-12
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok i decyzję II instancji
Powołane przepisy
Dz.U. 2013 poz 1410 art. 256 ust. 1
Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej - tekst jednolity
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Sędzia NSA Andrzej Kuba (spr.) Sędzia del. WSA Izabella Janson po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 października 2017 r.; sygn. akt VI SA/Wa 335/17 w sprawie ze skargi T. J. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] maja 2016 r. [...[ w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. uchyla zaskarżoną decyzję, 3. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz T. J. 2100 (dwa tysiące sto) złotych tytułem kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 12 października 2017 r., sygn. akt VI SA/Wa 335/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T. J. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] maja 2016 r. w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia Sąd I instancji przyjął następujące ustalenia.

W dniu [...] lutego 2016r. do Urzędu Patentowego RP wpłynął wniosek T. J. (dalej: skarżący, wnioskodawca) o unieważnienie prawa ochronnego na słowno-graficzny znak towarowy Da Grasso o numerze [...] udzielonego na rzecz A. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: uprawniony, uczestnik postępowania). Wnioskodawca podniósł, że prawo ochronne na sporny znak towarowy zostało udzielone z naruszeniem art. 131 ust 1 pkt 1 p.w.p.

Stwierdził, że w 1998 r. zlecił M. N. opracowanie logo dla prowadzonej przez siebie pizzerii Da Grasso. Umowę przeniesienia autorskich praw majątkowych do ww. logo, zawarł z M. N. [...] grudnia 2015r. Logo to było wykorzystywane w działalności gastronomicznej przez wnioskodawcę oraz K. R. (Prezesa zarządu A. sp. z o.o.), z którą prowadził sieć pizzerii. Znak ten nie był wniesiony aportem do spółki. Wnioskodawca wskazał, że nabył prawa do logo Da Grasso dopiero [...] grudnia 2015r. Twórca znaku nie miał świadomości, że sieć pizzerii Da Grasso, która używa tego znaku, nie jest prowadzona przez niego. Wnioskodawca wskazał, że sporny znak został zgłoszony do ochrony w złej wierze, pozostawał bowiem z K. R. w konkubinacie do 2003r., kiedy to przejęła ona faktyczne prowadzenie pizzerii z matką. Zarzucił, że osoby te wykorzystały, spowodowane chorobą, jego trudności w funkcjonowaniu i zaburzenia świadomości, zgłaszając do ochrony znak, który do nich nie należał.

W odpowiedzi uprawniony wniósł o umorzenie postępowania z uwagi na brak interesu prawnego wnioskodawcy lub o oddalenie wniosku o unieważnienie spornego prawa ochronnego w całości z uwagi na jego bezzasadność. Podniósł, że wnioskodawca nie wykazał istnienia interesu prawnego, nie posiada prawa osobistego lub majątkowego, które mogłoby zostać naruszone wskutek rejestracji spornego znaku towarowego, który nie stanowi utworu w rozumieniu prawa autorskiego, o czym przesądził Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 15 października 2015r. (sygn. akt I Aca 504/15). Poinformował, że między stronami były prowadzone postępowania przed sądami powszechnymi w Łodzi. Sąd Okręgowy w Łodzi w wyroku z dnia 7 maja 2013r. (sygn. akt X GC 886/12) zobowiązał wnioskodawcę do zaprzestania rozpowszechniania nieprawdziwych informacji co do tego, że uprawniony uzyskał prawo ochronne na sporny znak towarowy w wyniku składania nieprawdziwych oświadczeń i, że bezprawnie korzysta ze spornego prawa ochronnego. Wskazał, że w dniu zgłoszenia do ochrony spornego znaku towarowego wnioskodawca, Z. R. i K. R. zawarli porozumienie, na mocy którego wnioskodawca i K. R. zostali upoważnieni przez Z. R.(która zgłosiła znak do Urzędu Patentowego RP) do używania tego znaku oraz zawierania umów franczyzowych z osobami trzecimi. Uprawniony podniósł również, że wnioskodawca był świadomy i akceptował rejestrację znaku towarowego. Wykonawca postaci graficznej tego znaku – M. N. - również wiedział o używaniu spornego znaku towarowego i udzieleniu prawa ochronnego na rzecz uprawnionej, co podkreślał wielokrotnie w swoich zeznaniach w postępowaniach przed sądami powszechnymi. Ponadto, upłynął już termin do złożenia wniosku o unieważnienie prawa, gdyż czas ten jest ograniczony zakresem temporalnym wskazanym w art. 165 p.w.p. Zgłoszenie spornego prawa nastąpiło w dobrej wierze, a twórca logotypu akceptował tę okoliczność.

Kolegium Orzekające decyzją z [...] maja 2016 r. umorzyło postępowanie w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny "Da Grasso" o numerze [...] udzielonego na rzecz A. z o.o. z siedzibą w W. Jako podstawę prawną organ wskazał: art. 105 § 1 k.p.a. w związku z art. 256 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm.) – dalej jako "p.w.p." oraz art. 98 k.p.c. w związku z art. 256 ust. 2 p.w.p.

Organ uznał, że wnioskodawca nie wykazał posiadania aktualnego, realnego, konkretnego i bezpośredniego interesu prawnego w domaganiu się unieważnienia ww. prawa ochronnego. Kwestia istnienia praw autorskich do spornego znaku towarowego była już przedmiotem postępowania cywilnego i została prawomocnie rozpatrzona przez sąd powszechny, który uznał, że oznaczenie słowno-graficzne "daGrasso" nie stanowi utworu w rozumieniu prawa autorskiego. Wnioskodawca nie wykazał okoliczności faktycznych ani prawnych, z których wynikałoby, że posiada interes prawny w żądaniu unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy Da Grasso [...], a w szczególności, by sporny znak towarowy negatywnie ingerował w prowadzoną przez wnioskodawcę działalność gospodarczą. Zachodziła więc sytuacja bezprzedmiotowości postępowania, czego skutkiem było zastosowanie art. 256 ust. 1 p.w.p., w związku z art. 105 § 1 k.p.a. i wydanie decyzji o umorzeniu postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę skarżącego na powyższe rozstrzygnięcie, uznając za zasadny pogląd organu, że skarżący nie wykazał interesu prawnego w złożeniu wniosku o unieważnienie prawa ochronnego na sporny znak towarowy.

Sąd podkreślił, że wnioskodawca upatruje swojego interesu prawnego w umowie przeniesienia w dniu [...] grudnia 2015r. praw autorskich do spornego oznaczenia zawartej z M. N. i to dopiero po wydaniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 15 października 2015r. (sygn. akt I ACa 504/15), który prawomocnie uznał, że oznaczenie słowno-graficzne "Da Grasso" nie stanowi utworu w rozumieniu prawa autorskiego. Kolegium trafnie oceniło, że Sąd Apelacyjny w ww. wyroku jednoznacznie odniósł się do znaku towarowego słowno-graficznego [...], stwierdzając, że skarżący nie wykazał, że znak słowno- graficzny "Da Grasso" może być utworem. Zwrot "da grasso" określił bowiem jako "zbitkę dwóch powszechnie znanych w języku włoskim słów". Dlatego też sporny znak towarowy nie może być przedmiotem skutecznego rozporządzenia cywilno-prawnego dokonanego w dniu [...] grudnia 2015r. - w kategorii praw autorskich – skoro kwestia ta była w istocie przedmiotem badania tejże ochrony autorskiej przez właściwy sąd powszechny. Ustalenia tego Sądu, poczynione w uzasadnieniu prawomocnego wyroku, mogą być dowodem przesądzającym tę kwestię w sprawie niniejszej. W tej sytuacji, samo twierdzenie wnioskodawcy o uprawnieniach z art. 17 i art. 41 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi jakiegokolwiek dowodu eliminującego z obrotu prawnego, wiążącego objęte nim strony, prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 15 października 2015r. (sygn. akt I ACa 504/15).

WSA wskazał, że wprawdzie postępowania administracyjne i postępowanie cywilne w zakresie praw autorskich są postępowaniami niezależnymi od siebie, funkcjonującymi w różnych płaszczyznach materialnoprawnych, to nie można wyłączyć wzajemnych powiązań w zakresie postępowania dowodowego. Powyższe oznacza, że możliwe jest wykorzystanie dowodów zebranych uprzednio w postępowaniu przed innymi organami, a już w szczególności przed sądem powszechnym do którego z pozwami zwróciły się obie strony obecnego postępowania - bez konieczności powtórnego ich przeprowadzenia przez organ administracji publicznej.

WSA zwrócił uwagę, że umowa przeniesienia praw autorskich do spornego oznaczenia została podpisana przez skarżącego i M. N. [...] grudnia 2015r., czyli ponad 10 lat (13 lat ) po dacie zgłoszenia w dniu 18 lipca 2002r. spornego znaku towarowego oraz po wydaniu w dniu [...] grudnia 2015r. wyroku sadu powszechnego. Zatem, jak zasadnie uznał organ - że tak sformułowana, wiążąca organ podstawa faktyczna i prawna żądania wniosku o unieważnienie znaku towarowego, nie może świadczyć o posiadaniu przez wnioskodawcę interesu prawnego. Sporny znak towarowy bowiem nie może – w odniesieniu do kategorii praw autorskich - być przedmiotem skutecznego rozporządzenia cywilno-prawnego. Legitymowanym do wystąpienia z wnioskiem o unieważnienie cudzego prawa ochronnego na znak towarowy będzie więc podmiot gospodarczy, któremu sporny znak towarowy przeszkadza w działalności gospodarczej. Tymczasem skarżący nie zarzucał i nie dowodził ograniczania mu w żadnym zakresie prowadzenia jego działalności gospodarczej, a tym samym nie została naruszona konstytucyjna zasada wolności gospodarczej, skoro nie podnosił i nie dowodził jakiegokolwiek realnego zagrożenia w prowadzeniu przez niego działalności gospodarczej.

Niewykazanie przez podmiot żądający unieważnienia prawa ochronnego interesu prawnego stanowi o braku koniecznego elementu materialnego stosunku prawnego, co oznacza, że musi skutkować umorzeniem postępowania na podstawie art. 105 k.p.a. w zw. z art. 256 ust. 1 p.w.p.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł T. J., zaskarżając go w całości i zarzucając mu naruszenie:

1) przepisów prawa materialnego, tj.: art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: pr. aut.) w zw. z art. 17 pr. aut i art. 41 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pr. aut., art.164 p.w.p. (w brzmieniu obowiązującym w dniu złożenia wniosku do Urzędu Patentowego RP) oraz art. 28 k.p.a. w zw. z art. 256 ust. 1 p.w.p przez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że skarżący nie ma interesu prawnego w żądaniu unieważnienia prawa ochronnego na sporny znak towarowy, w sytuacji gdy skarżący w chwili złożenia wniosku o unieważnienie spornego znaku towarowego dysponował autorskimi prawami majątkowymi do logo "Da Grasso", które nabył na podstawie umowy zawartej w dniu [...] grudnia 2015 r. od twórcy logo M. N., w związku z czym należało merytorycznie rozpatrzeć wniosek skarżącego o unieważnienie słowno-graficznego znaku towarowego "Da Grasso", numer prawa wyłącznego [...].

2) przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

a) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 7 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a. oraz art. 80 k.p.a. w zw. z art. 256 ust. 1 p.w.p. polegające na niedostrzeżeniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, że Urząd Patentowy RP dokonał analizy materiału dowodowego w sposób wybiórczy i niedokładny, przez co niewłaściwie przyjął, że Sąd Okręgowy w Łodzi oraz Sąd Apelacyjny w Łodzi uznały, że logo "Da Grasso" nie stanowi utworu, w sytuacji gdy takie ustalenie dotyczyło wyłącznie zwrotu słownego "Da Grasso", co w konsekwencji doprowadziło do błędnego wniosku, iż skarżący nie wykazał istnienia interesu prawnego w żądaniu unieważnienia spornego znaku towarowego;

b) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 76 § 1 k.p.a., polegające na błędnym przyjęciu, że uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 15 października 2015 r., sygn. akt I ACa 504/15, stanowi jako dokument urzędowy,' dowód tego, że logotyp "Da Grasso" nie stanowi utworu i w związku z tym skarżący nie nabył skutecznie autorskich praw majątkowych do tego logo, co doprowadziło do błędnego wniosku, że Skarżący nie wykazał istnienia interesu prawnego w żądaniu unieważnienia spornego znaku towarowego;

c) art. 365 § 1 k.p.c. polegające na błędnym przyjęciu, że prawomocne uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 15 października 2015 r., ma moc wiążącą co do tego, że logo "Da Grasso" nie jest utworem, co doprowadziło do błędnego wniosku, że skarżący nie wykazał istnienia interesu prawnego w żądaniu unieważnienia spornego znaku towarowego

d) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. art. 105 § 1 k.p.a. w zw. z art. 256 ust. 1 p.w.p. polegające na niedostrzeżeniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, iż Urząd Patentowy RP niewłaściwe zastosował i w konsekwencji niezasadnie umorzył postępowania jako bezprzedmiotowe, w sytuacji gdy skarżący wykazał istnienie interesu prawnego w żądaniu unieważnienia spornego znaku towarowego.

Wskazując na powyższe, wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, a także o zasądzenie od organu na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej jej autor przedstawił argumenty na poparcie podniesionych zarzutów.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną uczestnik wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie, gdyż przynajmniej jeden zarzut kasacyjny, a mianowicie zarzut naruszenia przepisów postępowania, a konkretnie przepisów art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c/ w zw. z art. 105 § 1 k.p.a. oraz art. 256 ust.1 p.w.p jest usprawiedliwiony.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego brak było podstaw do zastosowania przepisu art. 105 § 1 k.p.a. i umorzenia postępowania z powodu braku interesu prawnego po stronie wnioskodawcy we wszczęciu postępowania o unieważnienie prawa ochronnego udzielonego na sporny znak towarowy "da Grasso".

Wnioskodawca powoływał się na prawo do logo zawierające oznaczenie słowne da Grasso i spór prawnoautorski do tego logo toczony przed sądami powszechnymi z uprawnionym do przedmiotowego znaku towarowego było podstawą do wszczęcia postępowania przed Urzędem Patentowym o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy, które powinno zakończyć się decyzją merytoryczną, a nie umorzeniem postępowania z powodu braku interesu na podstawie art. 105 § 1 k.p.a.

W przypadku stwierdzenia braku podstaw do unieważnienia prawa ochronnego z braku przesłanek do uwzględnienia wniosku, to organ winien odmówić unieważnienia prawa ochronnego, a nie umorzyć postępowanie z powodu bezprzedmiotowości. Tym bardziej, że organ przeprowadził pełne postępowanie dowodowe i ustalił stan faktyczny w zakresie zarzutów merytorycznych dotyczących udzielenia prawa ochronnego na sporny znak towarowy na rzecz uczestnika. Jeśli nawet organ ustalił, a Sąd I Instancji to potwierdził, że skarżącemu nie służyło określone prawo do oznaczenia da Grasso, to jednak nie oznacza, że nie miał interesu prawnego w złożeniu wniosku wszczynającego przedmiotowe postępowanie sporne przed UP i dlatego to postępowanie było bezprzedmiotowe, podlegające umorzeniu na podstawie art. 105 § 1 k.p.a.

Należało po stwierdzeniu, że skarżący ma interes prawny w złożeniu wniosku o wszczęcie postępowania w tej sprawie przeprowadzić postępowanie w celu zebrania materiału dowodowego, co organ uczynił, i w ten sposób ustalić stan faktyczny, który stanowiłby podstawę rozstrzygnięcia merytorycznego wniosku T. J. poprzez jego uwzględnienie, lub jego oddalenie z powodu braku przesłanek do unieważnienia prawa ochronnego, przysługującego uprawnionej spółce. Natomiast pozostałe zarzuty skargi kasacyjnej, jeśli dotyczyły stwierdzenia braku interesu prawnego po stronie wnioskodawcy, były również częściowo zasadne, przy czym nie mogą mieć zastosowania do merytorycznego rozstrzygnięcia.

W żadnym stopniu skarżący nie udowodnił dotychczas, że w sprawie niniejszej zachodzą podstawy do unieważnienia prawa ochronnego na sporny znak towarowy przysługujące uprawnionemu do tego znaku. O tym organ winien rozstrzygnąć na podstawie całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego, ewentualnie po jego uzupełnieniu i dokonaniu wszechstronnej oceny wszystkich dowodów, świadczących o spełnieniu lub niespełnieniu przesłanek uzasadniających żądanie skarżącego. Dlatego też nie zachodziła potrzeba rozważania na tym etapie postępowania zarzutów merytorycznych, dotyczących prawa do logo, zawierającego sporne oznaczenie da Grasso.

Skoro zaskarżony wyrok zaakceptował wadliwą formalnie decyzję o umorzeniu postępowania na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. to należało uwzględniając skargę kasacyjną na podstawie art. 188 p.p.s.a. jednocześnie rozpoznać skargę i uchylić zaskarżoną decyzję.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Urząd Patentowy uwzględni powyższe wskazania NSA i uznając, że brak było podstaw do umorzenia postępowania z powodu braku interesu prawnego, przeanalizuje całokształt materiału dowodowego pod względem oceny spełnienia zgłoszonej przez wnioskodawcę podstawy unieważnienia prawa ochronnego na sporny znak towarowy, a w szczególności przesłanek z art. 131 ust.1 pkt. 1 p.w.p.

Z tych wszystkich względów Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 188 i art. 145 par. 1 pkt.1 lit. c / p.p.s.a. Orzeczenie o kosztach postepowania uzasadnia przepis art. 203 pkt. 1 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt