drukuj    zapisz    Powrót do listy

6120 Ewidencja gruntów i budynków, Ewidencja gruntów, Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego I Kartograficznego, oddalono skargę, II SA/Rz 1321/18 - Wyrok WSA w Rzeszowie z 2019-03-05, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Rz 1321/18 - Wyrok WSA w Rzeszowie

Data orzeczenia
2019-03-05 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2018-11-26
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Sędziowie
Marcin Kamiński
Piotr Godlewski
Stanisław Śliwa /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6120 Ewidencja gruntów i budynków
Hasła tematyczne
Ewidencja gruntów
Sygn. powiązane
I OSK 1836/19 - Wyrok NSA z 2020-06-23
Skarżony organ
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego I Kartograficznego
Treść wyniku
oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2017 poz 2101 art. 24 ust. 2a
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne - tekst jedn.
Dz.U. 2016 poz 1034 § 12 ust. 1, § 36
Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków.
Dz.U. 2018 poz 1302 art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SNSA Stanisław Śliwa /spr./ Sędziowie WSA Piotr Godlewski WSA Marcin Kamiński Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2019 r. sprawy ze skargi M. R. i T. R. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wprowadzenia zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków -skargę oddala-

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2018 r. nr [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego (WINGiK), po rozpoznaniu odwołania M. R. i T. R., utrzymał w mocy decyzję Starosty Powiatu [...] z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] o odmowie dokonania zmian w ewidencji gruntów i budynków. Podstawa prawna decyzji organu II instancji wskazuje art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a." oaz art. 7b ust. 2 pkt 2 i art. 24 ust. 2c ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2101 ze zm.), określanej następnie jako "P.g.k".

W pismach z dnia 16 i 27 kwietnia 2018 r., skierowanych do Starosty Powiatu [...], M. R. wniósł o wykazanie w operacie ewidencji gruntów i budynków obrębu Jaślany podziału działki nr 222 na działki nr: 222/1, 222/2 oraz 222/3, jak też wykazania działki nr 222/2 w miejsce K. R. na rzecz jego oraz T. R., na podstawie postanowienia spadkowego wydanego w sprawie [...].

Wymienioną wyżej decyzją z dnia [...] lipca 2018 r. Starosta Powiatu [...] odmówił dokonania zmiany w obrębie J., gmina [...], polegającej na wykazaniu w ewidencji gruntów podziału działki nr 222 na działki nr: 222/1, 222/2 oraz 222/3 zgodnie ze stanem prawnym oraz na ujawnieniu M. R. oraz T. R. jako współwłaścicieli w odniesieniu do działki nr 222/2. Organ I instancji podniósł, że w odniesieniu do całej działki nr 222 jako właściciele figurują osoby fizyczne, a to na podstawie umowy zawartej dnia 16 grudnia 2016 r. w formie aktu notarialnego nr [...], co jest zgodne ze stanem wykazanym w księdze wieczystej nr [...]. Organ podkreślił, że dokumenty określające poprzedni stan prawny działek gruntu nie stanowią podstawy do zarejestrowania tego stanu w ewidencji gruntów i budynków, jeżeli stan ten został stwierdzony późniejszym dokumentem, z którym ustawodawca związał skutek wiążącego ustalenia stanu prawnego danych działek gruntu. Podstawę wpisu danych ewidencyjnych stanowi zatem najpóźniej wydany dokument mogący być taką podstawą. W przypadku działki, której dotyczy niniejsza sprawa dokumentem tym jest wskazany akt notarialny. Aktualizacja gruntów nie może bowiem powodować skutków prawnych z mocą wsteczną.

M. R. i T. R. złożyli odwołanie od powyższej decyzji Starosty Powiatu [...]. Podnieśli, że działka nr 222 znajdowała się jedynie w posiadaniu Spółdzielni [...] w M., a nie stanowiła w całości własności tej Spółdzielni. Dlatego też w 1993 r. dokonano jej podziału na działki nr: 222/1, 222/2 oraz 222/3, a operat z tego podziału przyjęty został do Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w [...] w dniu 17 grudnia 1993 r. pod numerem [...]. Starosta [...] nie ujawnił jednak tego podziału z nieznanych im przyczyn, przez co pozbawił ich prawa własności działki nr 222/2.

Po rozpatrzeniu odwołania WINGiK uznał, że nie zasługuje ono na uwzględnienie i decyzją z dnia [...] września 2018 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Wskazał, że z przekazanego materiału dowodowego wynika, że ewidencja gruntów dla obrębu J. została założona w latach 1967-1968 w oparciu o przepisy dekretu z dnia 2 lutego 1955 r. o ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 6, poz. 32). Zgodnie z załączonym do sprawy wykazem zmian w stanie posiadania powstałym w wyniku prac związanych z uregulowaniem własności gospodarstw rolnych na terenie wsi J. na podstawie ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu gospodarstw rolnych, parcele gruntowe nr 5060/1, 5061/1 i 5062/3 o pow. 0,34 ha wykazane na rzecz Spółdzielni [...] w M. zmieniły oznaczenie na działkę nr 584 o pow. 0,34 ha. Opracowanie to zostało włączone do zasobu geodezyjnego i kartograficznego 9 lipca 1986 r. pod nr 22/6/86. Następnie, w wyniku przeprowadzonych w latach 1990 – 1991 prac geodezyjnych związanych ze scaleniem gruntów wsi J., zatwierdzonych prawomocną decyzją Kierownika Urzędu Rejonowego w [...] z dnia [...] grudnia 1990 r. nr [...], w części opisowej operatu ewidencyjnego wymieniona Spółdzielnia za działkę nr 584 o pow. 0,34 ha otrzymała w posiadanie działkę nr 222 o pow. 0,33 ha. Sporządzony rejestr pomiarowy dotyczący m. in. działki nr 222 o pow. 0,33 ha oraz wykaz zmian do synchronizacji do stanu hipotecznego z ewidencją gruntów po scaleniu zostały przyjęte do zasobu geodezyjnego i kartograficznego 17 września 1991 r. pod nr [...] i 30 grudnia 1992 r. pod nr [....]. WINGiK wskazał także, iż na zlecenie Spółdzielni [...] w M. w 1993 r. przez jednostkę wykonawstwa geodezyjnego został sporządzony operat pomiarowy z projektem podziału działki nr 222 i przyjęty do zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu 17 grudnia 1993 r. pod nr [...]. Według mapy z projektem podziału, stanowiącej integralną część wymienionego operatu, działka nr 222 o pow. 0,33 ha została podzielona na działki nr 222/1 o pow. 0,13 ha, 222/2 o pow. 0,06 ha i 222/2 o pow. 0,14 ha. Przedmiotowy podział nie został jednak wprowadzony do części kartograficznej i opisowej operatu ewidencyjnego obrębu J.

W części kartograficznej obowiązującego operatu ewidencji gruntów i budynków obrębu J. przedmiotowa nieruchomość jest wykazana jako działka oznaczona nr 222, zaś w części opisowej, na podstawie księgi wieczystej nr [....] została wykazana na rzecz M. K. i R. K.

Mając powyższe na uwadze WINGiK stwierdził, że żądania wnioskodawcy nie znajdują uzasadnienia w zgromadzonym materiale dowodowym, bowiem wymieniony nie przedłożył żadnych dokumentów skutkujących wprowadzeniem w operacie ewidencyjnym żądanych zmian, tak przedmiotowych, jak i podmiotowych. Wnioskując bowiem o zmianę przebiegu granicy działki ewidencyjnej strona winna przedstawić dokument, który mógłby stanowić podstawę zmiany w świetle § 36 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2016 r. poz. 1034 ze zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem egib" . Tymczasem, dane wynikające ze sporządzonego w 1993 r. operatu pomiarowego z projektem podziału działki nr 222 nie zostały wykazane w operacie ewidencyjnym obrębu J. W zgromadzonym materiale dowodowym brak jest zaś decyzji administracyjnej lub orzeczenia sądu zatwierdzającego wskazany projekt podziału działki nr 222.

Zdaniem organu II instancji, również roszczenia podmiotowe wnioskodawcy nie znajdują uzasadnienia w materiale dowodowym. Według wypisu z rejestru gruntów w części opisowej operatu ewidencyjnego obrębu J. wykazana jest działka nr 222 o pow. 0,33 ha na rzecz osób fizycznych, której własność potwierdza wpis w księdze wieczystej nr [...]. WINGiK podkreślił, że ewidencja gruntów rejestruje stany prawne ustalone w innym trybie i przez inne organy. Dlatego też, poprzez żądanie wprowadzenia zmian w ewidencji nie można dochodzić ani udowadniać swoich praw właścicielskich czy uprawnień do władania nieruchomością. Ponadto, ewidencja odzwierciedla stan aktualny, co oznacza, że nie można dokonywać zmian na podstawie dokumentów sprzed kilkudziesięciu lat, po których następowały kolejne czynności odzwierciedlone w ewidencji. Aktualizacja ewidencji gruntów nie może zatem powodować skutków prawnych z mocą wsteczną, a tego właśnie dotyczył wniosek. Organ drugiej instancji zwrócił uwagę, że przedłożony przez wnioskodawcę odpis z księgi wieczystej nr [...] stwierdza stan prawny m. in. działki nr 5061/1 według stanu katastralnego i nie uprawnia do uwzględnienia wniosku , bowiem jest to stan nieruchomości sprzed kilkudziesięciu lat, po którym nastąpiły kolejne zdarzenia prawne. Zdaniem WINGiK, dokumenty załączone do wniosku i odwołania nie mogą być podstawą wprowadzenia żądanych zmian, ale mogą stanowić dowód w innym postępowaniu.

M. R. i T. R. nie zgodzili się z decyzją WINGiK z [...] września 2018 r. i zaskarżyli ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. W ich ocenie, przedłożone do sprawy dokumenty są wystarczające do uwzględnienia ich żądania, dlatego odmowa organów stanowi rażące naruszenie prawa, przez które zostali pobawieni prawa własności działki budowlanej. W związku z powyższym skarżący wnieśli o uchylenie zakwestionowanej decyzji.

W odpowiedzi na skargę WINGiK wniósł o jej oddalenie, odwołując się do argumentacji zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", decyzja administracyjna może stanowić przedmiot kontroli sądowej. Kontrolę tę sąd sprawuje pod względem zgodności z prawem, o czym stanowi z kolei art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2107 ze zm.). Sąd bada zatem, czy decyzja odpowiada wymogom przewidzianym przez przepisy tak procesowe, jak i prawa materialnego. Jeśli stwierdzi: naruszenie prawa materialnego o wpływie na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego bądź też inne naruszenie przepisów postepowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas uwzględnia złożoną skargę i uchyla decyzję w całości lub w części (art. 145 § 1 pkt 1 P.p.s.a.). Jeśli natomiast uzna skargę za nieuzasadnioną, oddala ją w oparciu o art. 151 P.p.s.a.

Kontroli w niniejszym postępowaniu poddana została decyzja WINGiK utrzymująca w mocy decyzję Starosty Powiatu [...] o odmowie dokonania zmiany w obrębie J., gmina [...], polegającej na wykazaniu w ewidencji gruntów podziału działki nr 222 na działki nr: 222/1, 222/2 i 222/3 oraz ujawnieniu skarżących jako współwłaścicieli w odniesieniu do działki nr 222/2.

W myśl art. 2 pkt 8, art. 20 P.g.i.k. oraz § 10 rozporządzenia egib, ewidencja gruntów i budynków (kataster nieruchomości) to system informacyjny zapewniający gromadzenie, aktualizację oraz udostępnianie, w sposób jednolity dla kraju, informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych podmiotach władających lub gospodarujących tymi gruntami, budynkami lub lokalami. Prowadzą ja starostowie (art. 22 P.g.i.k.), a dane w niej zawarte stanowią podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych (art. 21 P.g.i.k.). Do podmiotu prowadzącego ewidencję należy utrzymanie operatu ewidencyjnego w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi. Dlatego też informacje zawarte w ewidencji gruntów i budynków podlegają aktualizacji, która polega na wprowadzaniu udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych w celu: zastąpienia danych niezgodnych ze stanem faktycznym, stanem prawnym lub obowiązującymi standardami technicznymi odpowiednimi danymi zgodnymi ze stanem faktycznym lub prawnym oraz obowiązującymi standardami technicznymi; ujawnienia nowych danych ewidencyjnych oraz wyeliminowania danych błędnych (art. 24 ust. 2a P.g.i.k., § 45 rozporządzenia egib). Aktualizacja może nastąpić bądź z urzędu bądź na wniosek właścicieli nieruchomości (art. 24 ust. 2a P.g.i.k.). Przy czym, wedle § 12 rozporządzenia egib, prawa osób do gruntów, budynków i lokali uwidacznia się w ewidencji na podstawie: wpisów dokonanych w księgach wieczystych (pkt 1); prawomocnych orzeczeń sądowych (pkt 2); umów zawartych w formie aktów notarialnych, dotyczących ustanowienia lub przeniesienia praw rzeczowych do nieruchomości, z wyłączeniem umów dotyczących użytkowania wieczystego gruntów i własności lokali (pkt 3); ostatecznych decyzji administracyjnych (pkt 4); dyspozycji zawartych w aktach normatywnych (pkt 5); umów dzierżawy, o których mowa w § 11 ust. 1 pkt 2 (pkt 6). Z kolei zgodnie z § 36 rozporządzenia egib, przebieg granic działek ewidencyjnych wykazuje się w ewidencji na podstawie dokumentacji geodezyjnej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, sporządzonej: w postępowaniu rozgraniczeniowym (pkt 1); w celu podziału nieruchomości (pkt 2); w postępowaniu scaleniowym i wymiany gruntów (pkt 3); w postępowaniu dotyczącym scalenia i podziału nieruchomości (pkt 4); na potrzeby postępowania sądowego lub administracyjnego, a następnie wykorzystanej do wydania prawomocnego orzeczenia sądowego lub ostatecznej decyzji administracyjnej (pkt 5); przy zakładaniu, na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów, katastru nieruchomości i ewidencji gruntów i budynków (pkt 6); przez Straż Graniczną, jeżeli dokumentacja ta określa przebieg granic państwa z dokładnością odpowiednią dla ewidencji (pkt 7); w wyniku geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego istniejących lub wznowionych znaków granicznych albo wyznaczonych punktów granicznych (pkt 8).

W oparciu o te i inne unormowania zawarte zarówno w ustawie Prawo geodezyjne i kartograficzne, jak i w rozporządzeniu w sprawie ewidencji gruntów i budynków, orzecznictwo sądowe wyprowadziło, że ewidencja gruntów jest tylko specjalnie prowadzonym i wywierającym określone skutki prawne zbiorem informacji o gruntach, który pełniąc funkcje informacyjno-techniczne nie rozstrzyga sporów o prawa, ani nie nadaje tych praw. Ewidencja spełnia jedynie funkcje rejestrujące stanów prawnych ustalonych w innym trybie i przez inne organy. Stąd też poprzez żądanie wprowadzenia zmian w ewidencji nie można dochodzić, ani udowadniać swoich praw właścicielskich, nie można również zmieniać stanu prawnego ujawnionego w księgach wieczystych. Deklaratoryjny charakter wpisów oznacza, że ewidencja nie kształtuje nowego stanu prawnego, a jedynie potwierdza stan prawny nieruchomości: gruntowych, budynkowych, lokalowych wynikający z dokumentów. W świetle powyższego uznaje się, że przepisy ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne nie dają podstaw do kształtowania stosunków własnościowych i związanymi z tymi stosunkami uprawnień i obowiązków, a organy prowadzące ewidencje nie mogą samodzielnie w oparciu o przepisy K.p.a., czy też unormowania rozporządzenia egib ustalać i rozstrzygać o bycie prawa własności nieruchomości [por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA): z 14.11.2007 r. I OSK 1488/06 z 12.09/2018 r., I OSK 2447/16, z 11.03.2008 r. I OSK 350/07, z 08.07.2010 r. I OSK 1251/09]. Ponadto, orzecznictwo przyjęło, że ewidencja gruntów i budynków nie służy ewidencjonowaniu wszystkich dokumentów historycznych związanych ze stanem właścicielskim gruntów, co oznacza, że organ ewidencyjny nie może dokonać zmian na podstawie dokumentów sporządzonych przed kilkudziesięcioma laty, po których nastąpiły kolejne czynności odzwierciedlone w ewidencji. Taka aktualizacja ewidencji gruntów i budynków spowodowałaby bowiem powstanie skutków prawnych z mocą wsteczną, co byłoby niedopuszczalne (wyrok NSA z 14.11.2007 r. I OSK 1488/06,wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: z 08.11.2010 r. IV SA/Wa 1558/10 z 08.01.2019 r. IV SA/Wa 1607/18).

W niniejszym postępowaniu skarżący domagali się ujawnienia w ewidencji stanu prawnego nieruchomości istniejącego jeszcze w 1995 r. poprzez wykazanie podziału działki nr 222 na działki nr: 222/1, 222/2 oraz 222/3, jak też ujawnienia ich jako współwłaścicieli w stosunku do nieruchomości nr 222/2. W wydanych w sprawie decyzjach, tak Starosta Powiatu [...], jak i WINGiK, przedstawili okoliczności historyczne dotyczące ewidencji gruntów wsi J., po czym zwrócili uwagę, że sporządzona na zlecenie Spółdzielni [...] w M. dokumentacja z projektem podziału działki nr 222 została przyjęta do zasobu geodezyjnego i kartograficznego, jednak nie została wprowadzona tak do części kartograficznej, jak i opisowej operatu ewidencyjnego obrębu J. Brak jest więc dokumentu, o którym mowa w § 36 rozporządzenia egib tj. np. decyzji czy orzeczenia sądu o zatwierdzeniu projektu podziału nieruchomości, w oparciu o który można byłoby wprowadzić żądaną przez wnioskodawcę zmianę. Starosta Powiatu [...] zwrócił uwagę, że najpierw na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w [...] z dnia 25 października 2011 r. (sygn. [...]) własność działki nr 222 nabyła osoba fizyczna, a następnie, na podstawie trzech umów zawartych w formie aktu notarialnego, własność przedmiotowej działki przechodziła na kolejne osoby fizyczne. Ostatecznie, w ewidencji jako właściciele wykazani zostali małżonkowie M. K. i R. K., co zgodne jest także z zapisami księgi wieczystej w tym przedmiocie. Ta ostatnia okoliczność, zdaniem WINGiK, oznacza, że brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku stron. Rolą ewidencji jest bowiem odzwierciedlenie stanu aktualnego. Tym samym, nie można dokonywać w niej zmian na podstawie dokumentów sprzed kilkudziesięciu lat, jeśli po nich następowały już kolejne czynności, które zostały odzwierciedlone w tej ewidencji.

W ocenie Sądu, rozstrzygnięcia organów administracji odpowiadają prawu, dlatego też skarga M. R. i T. R. podlegała oddaleniu. Jak słusznie wskazały rozpoznające sprawę organy, podział działki nr 222, na który powołują się skarżący został wprawdzie dokonany, a dokumentację go dotyczącą przyjęto do zasobu geodezyjnego i kartograficznego, jednak nie został on ujawniony w części opisowej i kartograficznej operatu ewidencyjnego obrębu J., w którym widnieje działka nr 222, a jako jej właściciele wskazani zostali M. K. i R. K. Materiał dowodowy, w tym pochodzący od stron nie zawiera dokumentu, o którym mowa w powołanym wyżej § 36 rozporządzenia egib, który pozwalałby na żądaną aktualizację. Jej dokonanie w takiej sytuacji stałoby więc w oczywistej sprzeczności z unormowaniami, które pozwalają na wprowadzanie do ewidencji tylko zmian udokumentowanych, a dodatkowo wskazują, jakie dokumenty mogą stanowić podstawę powyższego.

Zasadnie też organy podniosły, że skoro ewidencja gruntów i budynków ma charakter techniczno-deklaratoryjny, to podmiot ją prowadzący nie może we własnym zakresie dokonywać ustaleń dotyczących rozstrzygnięcia sporów własnościowych. Wyszedłby bowiem wówczas ewidentnie poza granice przekazanych mu przez prawodawcę uprawnień. Ponadto, ewidencja gruntów i budynków służy jedynie rejestrowaniu aktualnego stanu prawnego działek wynikającego z dokumentów określonych w powołanym wyżej § 12 ust. 1 rozporządzenia egib (tj. wskazujących na prawa do gruntów). Podstawę wpisu danych ewidencyjnych może więc stanowić najpóźniej wydany dokument, jeśli oczywiście mieści się w grupie dokumentów uznanych przez prawodawcę jako właściwe w tym przedmiocie, a wymienionych w tym ostatnim przepisie. Jako prawidłową należy zatem uznać postawę organów, które odmówiły ujawnienia danych pochodzących z dokumentów wcześniejszych niż tych obejmujących informacje obecnie ujawnione w ewidencji gruntów. Jak bowiem wynika z akt administracyjnych sprawy, na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w [...] z dnia 25 października 2011 r. (sygn. [....]) nastąpiło przysądzenie własności nieruchomości – działki nr 222 na rzecz W. L. Następnie, w dniu 6 lipca 2012 r. wymieniona sprzedała tę działkę R. B. i D. B. (akt notarialny nr A [....]). W dalszej kolejności R. B. i D. B., dnia 11 lipca 2014 r., sprzedali przedmiotową nieruchomość M. F. (akt notarialny nr A [...]). Z kolei, M. F., na mocy umowy z dnia 16 grudnia 2016 r. (akt notarialny nr A [...]) sprzedał działkę nr 222 w J. M. K. i R. K. i ci ostatni figurują jako jej właściciele, tak w księdze wieczystej (nr [...]), jak i w ewidencji gruntów i budynków obrębu J. Tymczasem, przedłożone przez M. R. w niniejszym postępowaniu dokumenty w postaci postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po matce wnioskodawcy, badania hipotecznego czy zawiadomienia z Sądu Rejonowego w [...] Wydziału Ksiąg Wieczystych jako dotyczące poprzedniego stanu prawnego, po którym nastąpiły już zmiany ujawnione w ewidencji, nie mogą stanowić obecnie podstawy wpisu. Skutkowałby on bowiem podważeniem granic, powierzchni działki nr 222, jak też podmiotu, któremu przysługuje jej własność, co byłoby równoznaczne z naruszeniem istoty ewidencji jako rejestrującej jedynie najpóźniejsze zmiany w tym zakresie, stwierdzone w innym trybie czy przez inne podmioty.

Jak jednak zasadnie wskazał WINGiK, dokumenty przedstawione przez wnioskodawcę mogą stanowić dowód w postępowaniu przed sądem powszechnym, którego orzeczenie potwierdzałoby prawa do gruntów konkretnych osób w konkretnych granicach i mogłoby stanowić podstawę dokonania wpisu w ewidencji.

Jako więc zupełnie nieuzasadnione, bowiem nie znajdujące oparcia w regulacjach odnoszących się do zasad wprowadzania zmian ewidencyjnych, należy uznać oczekiwanie skarżących, że w toku postępowania o wprowadzenie tych zmian załatwiony zostanie spór o własność, o granice i powierzchnie działek.

Podkreślenia wymaga, że Sąd nie dopatrzył się również żadnych uchybień procesowych po stronie prowadzących sprawę organów, które zebrały wyczerpujący materiał dowodowy i przeanalizowały sprawę wnikliwie, a motywy, które doprowadziły je do zajęcia określonego stanowiska przedstawiły w sposób jasny w uzasadnieniach podjętych rozstrzygnięć.

Skoro więc prowadzone postępowanie miało zaktualizować istniejące wpisy w ewidencji, to mogło to nastąpić tylko w oparciu o określone dokumenty i to powstałe już po dacie tych wpisów, a nie na podstawie dokumentów znacznie wcześniejszych od tych, które stanowią podstawę obecnych wpisów i dotyczą faktów już historycznych.

Z tych wszystkich względów Sąd oddalił złożoną skargę, czego podstawę stanowił art. 151 P.p.s.a.



Powered by SoftProdukt