Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 7 października 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.), Sędziowie Asesor WSA Małgorzata Kowalska, , Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska, Protokolant Sekretarz sądowy Renata Tomaszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 października 2020 roku sprawy ze skargi M. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej o rejestracji pojazdu 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ł. z [...] roku nr [...]; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz M. G. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 151 § 1 pkt 2 i art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm., dalej jako k.p.a.), art. 72 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2018 r., poz. 1990 ze zm.) oraz art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz.U. z 2018 r., poz.570), po rozpatrzeniu odwołania M. G. od decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] znak: [...] o odmowie uchylenia ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta Ł. nr [...] z dnia [...] o rejestracji pojazdu marki Daimler Chrysler 163 o nr VIN: [...], za nr [...], na nazwisko J. J., utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W sprawie ustalono następujące okoliczności faktyczne i prawne.

Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...], znak: [...] Z orzekł o odmowie uchylenia ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta Ł. nr [...] z dnia [...] o rejestracji pojazdu marki Daimler Chrysler 163 o nr VIN: [...], za nr [...], na nazwisko J. J. Powyższą decyzję wydano po uprzednim wznowieniu z urzędu postępowania w sprawie rejestracji przedmiotowego pojazdu, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a.

M. G., z zachowaniem ustawowego terminu, złożył odwołanie od powyższej decyzji. W odwołaniu strona wyrażając niezadowolenie z wydanej decyzji, zarzuciła jej naruszenie przepisów:

• postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, w postaci art. 7, art. 11, art. 77 § 1 art. 107 § 3 k.p.a. w sposób istotnie wpływający na treść rozstrzygnięcia, poprzez niepodjęcie wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego niniejszej sprawy, a nadto poprzez brak właściwego uzasadnienia decyzji, zarówno na płaszczyźnie uzasadnienia faktycznego jak i prawnego, w szczególności poprzez niewskazanie faktów i dowodów na podstawie których organ uznał, iż mimo ustalenia przez Urząd Prokuratorski, że faktura VAT o numerze 1/04/2013 nie zawiera autentycznego podpisu M. G., czyli jest fakturą podrobioną, decyzja Prezydenta Miasta Ł. nr [...] z dnia [...] roku o rejestracji pojazd marki Daimler Chrysler 163 o nr VIN [...] nr rej [...], na nazwisko J. J, winna zostać utrzymana w mocy;

• prawa materialnego, w postaci art. 72 ust. 1 i art. 73 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i w efekcie odmowę uchylenia ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta Ł. nr [...] z dnia [...] pomimo, że wydana ona została w oparciu o sfałszowany dokument - tj. fakturę VAT nr 1/04/2013, na której widnieje nieautentyczny, nienaniesiony przez M. G.podpis.

Przywołaną na wstępie decyzję z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł.

z dnia [...], znak: [...] o odmowie uchylenia ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta Ł. nr [...]z dnia 3 czerwca 2013 r. o rejestracji pojazdu.

Organ odwoławczy ustalił, iż w dniu 16 kwietnia 2013 r. Prezydent Miasta Ł. zarejestrował czasowo za nr rej. [...] samochód marki Daimler Chrysler 163 o nr VIN: [...], na wniosek J. J. Rejestracji tej dokonano m.in. na podstawie umowy sprzedaży ww. pojazdu zawartej w dniu 29 listopada 2011 r. pomiędzy A i B M. G. oraz faktury m 1/04/2013 z dnia 2 kwietnia 2013r. wystawionej przez "B M. G. na rzecz C J. J. W dniu 3 czerwca 2013 r. Prezydent Miasta Ł. wydał decyzję nr [...] o rejestracji ww. pojazdu na nazwisko J. J. W dniu 28 października 2015 r. ww. pojazd został zarejestrowany przez Prezydenta Miasta Ł. na nazwisko nowego właściciela, za innym numerem rejestracyjnym, a następnie w dniu 31 maja 2016 r. przedmiotowy pojazd został zarejestrowany w Starostwie Powiatowym w S. na nazwisko nowego właściciela i inny numer rejestracyjny. W dniu 20 czerwca 2018 r. do organu pierwszej instancji wpłynęło zawiadomienie M. G. o podrobieniu jego podpisu na dowodzie własności ww. pojazdu i posłużeniu się przez J. Ja. fałszywą fakturą. Prezydent Miasta Ł., po oświadczeniu przez M. G. w dniu 17 lipca 2018 r., iż nie sprzedał on ww. pojazdu J. J., a faktura nr 1/04/2013 z dnia 2 kwietnia 2013r. została sfałszowana, w dniu 19 lipca 2018 r. wznowił z urzędu postępowanie w sprawie rejestracji pojazdu za nr [...] na nazwisko J. J., a następnie zawiadomił organy ścigania o podejrzeniu popełnienia przestępstwa w przedmiotowej sprawie. Prezydent Miasta Ł. postanowieniem z dnia 2 sierpnia 2018 r. zawiesił z urzędu postępowanie w sprawie rejestracji ww. pojazdu. Prokuratura Rejonowa Ł.- B. postanowieniem z dnia [...] znak: [...] umorzyła dochodzenie w sprawie podrobienia w nieustalonym na dzień jego wydania miejscu i czasie, a następnie użycia jako autentycznego podpisu M. G. na Fakturze VAT nr 1/04/2013. W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia wskazano, iż postępowanie karne co do tego samego czynu zostało prawomocnie zakończone postanowieniem o umorzeniu śledztwa z dnia 27 sierpnia 2014 r. wydanego przez Sąd Okręgowy w Ł. sygn. akt [...]. Prezydent Miasta Ł. postanowieniem z dnia [...] podjął postępowanie w przedmiotowej sprawie, a w dniu 18 lipca 2019 r. wydał decyzję o odmowie uchylenia ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta Ł. nr [...] z dnia [...]

Kolegium wskazało, iż decyzja organu pierwszej instancji została wydana w wyniku wznowienia postępowania w sprawie rejestracji za numerem rejestracyjnym [...] pojazdu marki Daimler Chrysler 163 o nr VIN: [...], na nazwisko J. J. Organ odwoławczy nadmienił, że wznowienie postępowania jest nadzwyczajnym trybem określonym procedurą administracyjną, wyłomem w zasadzie trwałości decyzji administracyjnej i celem tej instytucji procesowej jest usuwanie następstw szczególnie ciężkich wadliwości proceduralnych, które mogą wpływać na treść decyzji administracyjnych i jej skutki prawne.

Przytaczając treść art. 145, art. 147, art. 149 §1, art. 150 § 1 oraz art. 151 k.p.a. organ odwoławczy zaznaczył, że podjęcie przez organ administracji publicznej postanowienia o wznowieniu postępowania stanowi podstawę do przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy.

Kolegium wyjaśniło, iż organ I instancji odmówił uchylenia ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta Ł. nr [...] z dnia [...] albowiem w dalszej kolejności stwierdził brak podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a.

Kolegium przypomniało, że stosownie do stosownie do art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a. w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe. Podkreśliło, że przedmiotem dowodu są fakty mające znaczenie dla sprawy, zatem dowody fałszywe to takie, które są nieprawdziwe, niezgodne z obiektywnie istniejącą rzeczywistością. Organ, opierając się na takich dowodach, uzyskał niezgodny z prawdą obraz rzeczywistości, określonego stanu faktycznego, zatem decyzja wydana w oparciu o takie dowody również jest dotknięta kwalifikowaną wadą. Dodało, że warunkiem wznowienia postępowania jest oparcie się na takich fałszywych dowodach, które miały istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a więc dowody bezpośrednio jej dotyczące, mające pierwszorzędne znaczenie.

Odnosząc powyższe do rozpoznawanej sprawy SKO podzieliło stanowisko Prezydenta Miasta Ł., iż w rozpoznawanym stanie faktycznym, sfałszowanie faktury nr 1/04/2013 z dnia 2 kwietnia 2013 r. na podstawie, której ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, nie zostało stwierdzone orzeczeniem sądu (lub innego organu), co oznacza, iż nie można stwierdzić, aby faktura ta została sfałszowana.

Organ odwoławczy podniósł, iż nie jest spornym, że stosownie do art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, rejestracji dokonuje się na podstawie dowodu własności pojazdu lub dokumentu potwierdzającego powierzenie pojazdu, o którym mowa w art. 73 ust. 5.

Stosownie do delegacji zawartej w art. 76 wyżej przywołanej ustawy, Minister Infrastruktury i Budownictwa wydał w dniu 11 grudnia 2017 r. rozporządzenie w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów oraz wymagań dla tablic rejestracyjnych (Dz.U. z 2017 r. poz. 2355 z późniejszymi zmianami), gdzie w § 2 ust. 1 pkt 1 ustanowiono, że w celu rejestracji pojazdu właściciel pojazdu składa do organu rejestrującego wniosek o rejestrację pojazdu na formularzu, którego wzór jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia, a w przypadku pojazdu, o którym mowa w art. 73 ust. 2a ustawy, na formularzu, którego wzór jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia, zwane w niniejszym rozdziale "wnioskiem o rejestrację", do którego dołącza m.in. dowód własności pojazdu.

W myśl § 6 ust. 2 ww. rozporządzenia " W przypadku gdy dane odnoszące się do zbywcy pojazdu zawarte w dowodzie własności pojazdu dołączonym do wniosku o rejestrację są niezgodne z danymi właściciela pojazdu zawartymi w dowodzie rejestracyjnym i karcie pojazdu, jeżeli była wydana, dowodem własności są wszystkie dokumenty potwierdzające fakt przeniesienia prawa własności pojazdu. ".

Organ odwoławczy wskazał na ugruntowane orzecznictwo, w którym w zakresie powyższej kwestii prezentowany jest pogląd, że "W przypadku pochodnego nabycia prawa własności z tzw. drugiej ręki, nabywca uzyskuje prawo własności w takich granicach, w jakich przysługiwało ono zbywcy, a nadto nie może uzyskać więcej praw, aniżeli miał poprzednik, w szczególności nie może nabyć własności od osoby, której ta własność nie przysługiwała. Skarżący nie jest więc właścicielem pojazdu. Subiektywne jego przekonanie o prawidłowości transakcji kupna samochodu i powoływanie się na dobrą wiarę przy zakupie są bez znaczenia" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 listopada 1998 r., sygn. akt II SA 1249/98; System Informacji Prawnej LEX Nr 41312).

Kolegium wskazało, iż znane i utrwalone orzecznictwo wskazuje, że podmiot, na rzecz którego dokonuje się rejestracji pojazdu, powinien udokumentować swoje prawo własności do tego pojazdu. Zarejestrowany może być bowiem jedynie pojazd, który stanowi przedmiot uregulowanego prawa własności. Jedną z istotnych okoliczności wymagających wyjaśnienia w postępowaniu w sprawie rejestracji pojazdu jest ustalenie, czy podmiot, na rzecz którego ma być dokonana rejestracja, jest właścicielem pojazdu (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lipca 2000r., sygn. akt II SA 2371/99, OwSS 2000/4/96).

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. podzieliło stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie wyrażone w wyroku z dnia 25 stycznia 2000 r. (sygn. akt II SA 2506/99, LEX nr 55319), zgodnie z którym, przy wniosku o zarejestrowanie pojazdu właściciel obowiązany jest przedstawić oryginał dowodu własności pojazdu, a jeżeli pojazd był zarejestrowany także ostatni dowód rejestracyjny. Oba rodzaje dokumentów musiały być prawdziwe nie tylko w znaczeniu formalnej autentyczności dokumentu, lecz także zgodne ze stanem faktycznym.

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy organ odwoławczy stwierdził, że nie jest spornym, że do rejestracji samochodu marki Daimler Chrysler 163 o nr VIN: [...], na wniosek J.J. została przedłożona m.in. faktura nr 1/04/2013 z dnia 2 kwietnia 2013 r. wystawiona przez "B M. G. na rzecz C J. J., co do której strona wskazała, że została ona sfałszowana.

Jednocześnie Kolegium wskazało na dyspozycję art. 145 § 2 k.p.a., zgodnie z którym "z przyczyn określonych w § 1 pkt 1 i 2 postępowanie może być wznowione również przed stwierdzeniem sfałszowania dowodu lub popełnienia przestępstwa orzeczeniem sądu lub innego organu, jeżeli sfałszowanie dowodu ub popełnienie przestępstwa jest oczywiste, a wznowienie postępowania jest niezbędne dla uniknięcia niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia ludzkiego albo poważnej szkody dla interesu społecznego.". Powyższa norma wprost ustanawia zatem zasadę, iż sfałszowanie dowodu powinno być uprzednio stwierdzone orzeczeniem sądu lub innego organu (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 13 grudnia 2017r.; sygn. akt II SA/Go 859/17; Legalis nr 1700103).

Dalej organ odwoławczy wskazał, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 9 sierpnia 2017r. (sygn. akt VII SA/Wa 2162/16; Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych dostępna pod adresem http://orzeczenia.nsa.gov.pl), stwierdził nawet, iż cyt.: "Strona, która domaga się wznowienia postępowania na tej podstawie, że dowód zgromadzony w prowadzonym postępowaniu dowodowym okazał się fałszywy (art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a.), musi przedłożyć właściwemu organowi dowód w postaci orzeczenia sądowego stwierdzającego, że dokument był sfałszowany; nie jest rzeczą organu administracji przeprowadzanie takiego dowodu we własnym zakresie. ".

Kolegium podniosło, iż M. G. kwestionując podjęte przez Prezydenta Miasta Ł. rozstrzygnięcie tj. decyzję z dnia [...] znak: [...], wskazał na postanowienie Prokuratury Rejonowej Ł. – B. z dnia [...] znak: [...], gdzie na stronie 20 stwierdzono, iż "W dniu 29 kwietnia 2014 r. do Prokuratury Rejonowej Ł. B. wpłynęły opinie C. B. biegłego z zakresu badań pisma ręcznego. Z przeprowadzonych badań wynika, iż na materiale dowodowym w postaci faktur VAT o nr (...) 1/4/2013 (...) nie są autentycznymi podpisami, ani też kopiami autentycznych podpisów M. G. i nie nadają się do identyfikacji ich wykonawcy".

Niemniej jednak Strona ograniczając się do przywołania powyższego cytatu pomija fakt, iż w wyniku złożenia zażalenia na powyższe postanowienie Sąd Okręgowy w Ł. postanowieniem z dnia [...] sygn. akt [...] pomimo, iż zaskarżone postanowienie utrzymał w mocy, w uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia wprost stwierdził, iż "Wątpliwości nasuwają się już w wyniku analizy zeznań świadków. Zarówno (...) zeznali, że wyłącznie M. G. podpisywał dokumenty. D. G. zeznał, iż ojciec podpisywał się zawsze parafkami, z reguły różniącymi się od siebie. A J. J. zeznała, iż M. G. pouczał ją, że "mądry człowiek podpisuje się za każdym razem inaczej i nie pełnym nazwiskiem, by w razie czego móc powiedzieć, że to nie jego podpis". Ponadto, D. G. i J. J. zgodnie zeznali, iż M. G. w ich obecności osobiście podpisał faktury sprzedaży samochodu Mercedes 163 oraz koparki Libher 922 na rzecz firmy C należącej do J. J. Powyższe okoliczności w zestawieniu z opinią biegłego grafologa, który po pierwsze wskazał, iż podpisy w postaci paraf nie nadają się do identyfikacji ich wykonawcy, a po wtóre wskazał, iż mogły zostać nakreślone zarówno przez M. G., jak i A. J., stanowiły zasadny argument umorzenia śledztwa. Stanowisko skarżącego, iż winien zostać powołany kolejny biegły, nie może zostać zaaprobowane, ponieważ sporządzona opinia jest jasna, pełna i nie budzi wątpliwości. Dalsza analiza porównawcza podpisów pozbawiona jest sensu, ponieważ sposób ich wykonania i rodzaj (parafa) uniemożliwia ustalenie autora.".

Mając zatem na uwadze powyższe Kolegium stwierdziło, że w rozpoznawanym stanie faktycznym nie występuje opisana w art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a. przesłanka wznowieniowa, co - mając na uwadze wyżej zacytowany art. 151 §1 pkt 1 k.p.a. - oznacza, iż organ winien odmówić uchylenia decyzji dotychczasowej.

Organ odwoławczy raz jeszcze podkreślił, że dopiero ustalenie fałszu w umowie sprzedaży (odpowiednio fakturze) ma ten skutek, że orzekające w sprawie organy nie mają podstaw do uznania, iż spełnia ona warunki dla dokumentu wymaganego przy złożeniu wniosku o rejestrację pojazdu (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 20 lutego 2003 r, sygn. akt II SA/Gd 2283/00; System Informacji Prawnej LEX Nr 299441).

Na ostateczną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. skargę do sądu administracyjnego złożył M. G., reprezentowany przez pełnomocnika, zarzucając zaskarżonemu rozstrzygnięciu:

1. naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, w postaci art. 7, art. 11, art. 77 § 1, art. 107 § 3 k.p.a. w sposób istotnie wpływający na treść rozstrzygnięcia, poprzez niepodjęcie wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego niniejszej sprawy, a nadto poprzez brak właściwego uzasadnienia decyzji, zarówno na płaszczyźnie uzasadnienia faktycznego jak i prawnego, w szczególności poprzez niewskazanie faktów i dowodów, na podstawie których organ uznał, iż mimo ustalenia przez Urząd Prokuratorski, że faktura VAT o numerze 1/04/2013 nie zawiera autentycznego podpisu M. G., czyli jest fakturą podrobioną, decyzja Prezydenta Miasta Ł. nr [...] z dnia [...] o rejestracji pojazd marki Daimlerchrysler 163 o nr VIN [...], nr rej [...], na nazwisko J.J., winna zostać utrzymana w mocy;

2. naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, w postaci art. art. 145 § 2 k.p.a. poprzez utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji mimo istnienia przesłanek do wznowienia postępowania w związku z okolicznością, iż sfałszowanie dowodu w postaci faktury VAT o numerze 1/04/2013 z dnia 2 kwietnia 2013 r. jest oczywiste, a wznowienie postępowania jest niezbędne dla uniknięcia poważnej szkody dla interesu społecznego;

3. naruszenie przepisów prawa materialnego, w postaci art. 72 ust. 1 i art. 73 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i w efekcie odmowę uchylenia ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta Ł. nr [...] z dnia [...] pomimo, że wydana ona została w oparciu o sfałszowany dokument - tj. fakturę VAT nr 1/04/2013, na której widnieje nieautentyczny, nienaniesiony przez M. G. podpis.

Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł, o uchylenie w całości decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] o numerze [...] oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] o numerze [...] i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie na rzecz skarżącego od organu administracji, kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wniosło o jej oddalenie i podtrzymało stanowisko zaprezentowane w motywach zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga jest uzasadniona.

Zgodnie z treścią art.3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi(Dz.U. z 2018r. poz.1302 z późn. zm.), zwanej dalej p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

W myśl zaś art.145 § 1 wymienionej ustawy sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1./ uchyla decyzje lub postanowienie w całości lub w części jeżeli stwierdzi:

a./ naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy

b./ naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego

c./ inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy

2./ stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art.156 kodeksu postępowania administracyjnego lub innych przepisach

3./ stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach.

Z wymienionych przepisów wynika, iż sąd bada legalność zaskarżonej decyzji czy jest ona zgodna z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Badając legalność zaskarżonej decyzji sąd uznał, że organy administracji naruszyły przepisy postępowania a mianowicie art.7, 77 § 1,80 i 107 § 3 K.p.a. i naruszenie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Przedmiotem skargi jest decyzja organu odwoławczego utrzymująca w mocy decyzję organu I instancji o odmowie uchylenia ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] o rejestracji pojazdu marki Daimler Chrysler 163 na nazwisko J. J.

Podstawą prawną rozstrzygnięcia stanowił przepis art.145 § 1 pkt 1 K.p.a. zgodnie z którym w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie jeżeli dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe.

Z wymienionego przepisu wynika, ze wznowienie postępowania jest możliwe tylko wówczas gdy sfałszowane dowody stanowiły podstawę do ustalenia istotnych dla sprawy okoliczności faktycznych czyli takich, które miały wpływ na ostateczny wynik sprawy. Nadto wznowienie postępowania na podstawie art.145 § 1 pkt 1 K.p.a. jest możliwe dopiero po stwierdzeniu fałszerstwa dowodu orzeczeniem sądu lub innego właściwego organu. Przez określenie "innego organu" należy rozumieć jakikolwiek inny organ, któremu akty prawne powierzają wykonywanie funkcji orzeczniczych (por. Kodeks postępowania administracyjnego Komentarz pod red. R.Hausera i M.Wierzbowskiego wyd. C.H.Beck Warszawa 2014r. str.608).

W niniejszej sprawie z zebranego materiału dowodowego wynika, że decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta Ł. zarejestrował samochód marki Daimler Chrysler nr rej. [...] na nazwisko J. J. w oparciu o fakturę nr 1/04/2013 z 2 kwietnia 2013r. zakupu tego samochodu przez J.J. od M. G. Postępowanie zakończone wymienioną decyzją zostało wznowione z urzędu z uwagi na oświadczenie M. G., iż nie sprzedawał on pojazdu J. J. i nie podpisywał faktury nr 1/04/2013 Następnie organy administracji obu instancji odmówiły uchylenia decyzji z [...] gdyż ich zdaniem nie została spełniona przesłanka wznowienia postępowania określona w art.145 § 1 pkt 1 K.p.a. W ocenie organów brak jest orzeczenia sądu lub innego organu stwierdzającego, że podpis na fakturze nr 1/04/2013 został sfałszowany.

Dla oceny zasadności skargi zasadnicze znaczenie ma treść dwóch postanowień a mianowicie Prokuratury Rejonowej Ł. – B. z [...] o umorzeniu śledztwa w sprawie podrobienia podpisu M. G. na fakturze nr 1/04/2013 oraz postanowienie Sądu Okręgowego w Ł. z [...] w spr. [...] o utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia. Analiza obu wymienionych postanowień wskazuje, że nie są one zgodne co do tego czy na fakturze nr 1/04/2013 znajduje się bądź nie znajduje podpis M. G.

Jeżeli chodzi o postanowienie z dnia [...] o umorzeniu śledztwa to z jego uzasadnienia wynika, że dopuszczony został dowód z opinii biegłego grafologa na okoliczność ustalenia czy M. G. podpisywał szereg dokumentów w tym między innymi fakturę nr 1/04/2013. Odnośnie tej opinii w uzasadnieniu znalazło się następujące sformułowanie "z drugiej opinii wynika, że na materiale dowodowym w postaci faktur VAT nr ....1/04/2013... nie są autentycznymi podpisami ani też kopiami autentycznych podpisów M. G. i nie nadają się do identyfikacji ich wykonawcy" (str.20 postanowienia). Z treści tego sformułowania wynika, ze M. G. nie podpisał się pod fakturą nr 1/04/2013 czyli, że jego podpis został sfałszowany lecz nie nadaje się on do identyfikacji jego wykonawcy. Okoliczność ta potwierdza wersję skarżącego, że nie podpisywał on wymienionej faktury ani też nie sprzedawał spornego pojazdu J. J. zaś rejestracja samochodu nastąpiła na podstawie sfałszowanego dokumentu. Dodać należy, iż w punkcie 3 postanowienia z [...] (dotyczącego podrobienia podpisu na fakturze nr 1/04/2013) umorzono śledztwo wobec niewykrycia sprawców przestępstwa. Oznacza to, że organ ścigania, w oparciu o opinię grafologiczną, uznał, że doszło do popełnienia przestępstwa z art.270 § 1 K.k. (sfałszowania dokumentu) lecz nie wykryto jego sprawców. Śledztwo nie zostało zatem umorzone z powodu braku danych uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa (taką podstawę umorzenia wskazano przy zarzucie opisanym w punkcie 1 postanowienia z [...]) lecz z uwagi na to, że nie można było wykryć jego sprawców.

Odnośnie postanowienia Sądu Okręgowego w Ł. z dnia [...] w spr. [...] to utrzymało ono w mocy postanowienie z [...] aczkolwiek uzasadnienie jest nieco odmienne. Na stronie 7 uzasadnienia postanowienia z [...] sąd zacytował zeznania świadków D. G. i J. J. a następnie zawarł następujące sformułowanie: "powyższe okoliczności w zestawieniu z opinią biegłego grafologa, który po pierwsze wskazał, iż podpisy w postaci paraf nie nadają się do identyfikacji ich wykonawcy a po wtóre wskazał, iż mogły zostać nakreślone zarówno przez M.G. jak i A. J. stanowiły zasadny argument umorzenia śledztwa". Analiza wymienionego sformułowania wskazuje, że w opinii grafologicznej wskazano, iż na fakturze nr 1/04/2013 mógł się podpisać zarówno M. G. jak i A. J. Teza ta jest odmienna od tej jaka została zawarta w uzasadnieniu postanowienia o umorzeniu śledztwa z 30 czerwca 2014r. w którym, powołując się na tę samą opinię grafologiczną, stwierdzono, iż podpis na fakturze nr 1/04/2013 nie jest podpisem M. G.. Można zatem uznać, że pomiędzy uzasadnieniami postanowień z [...] i z [...] istnieje rozbieżność co do tego czy skarżący podpisał się czy nie podpisał na fakturze nr 1/04/2013. W pierwszym postanowieniu ( o umorzeniu śledztwa) przyjęto bowiem, że biegły grafolog wykluczył podpis M. G. na fakturze zaś w postanowieniu z [...] sąd uznał, że z opinii biegłego grafologa wynika, iż na fakturze podpisać się mógł zarówno M. G. jak i A. J. Dodać należy, że Sąd Okręgowy w Ł. utrzymał w mocy postanowienie o umorzeniu śledztwa a więc zaakceptował rozstrzygnięcie Prokuratury Rejonowej Ł. – B. co do umorzenia śledztwa z powodu niewykrycia sprawców a nie z powodu braku danych uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa.

W ocenie sądu skoro w uzasadnieniach postanowień z [...] i z [...] istnieje rozbieżność co do faktu złożenia bądź niezłożenia przez skarżącego podpisów na fakturze nr 1/04/2013 to obowiązkiem organu było podjęcie działań zmierzających do wyjaśnienia tej rozbieżności. Wyjaśnienie zaś tej kwestii jest możliwe jedynie przez zapoznanie się z treścią opinii biegłego grafologa. Tylko wymieniona opinia może przesądzić czy wiarygodne jest stanowisko przedstawione w postanowieniu z [...] wykluczające złożenie przez skarżącego podpisu na fakturze nr 1/04/2013 czy też wiarygodne jest stanowisko przestawione w postanowieniu z [...]., iż opinia grafologa wskazuje, że na fakturze mógł się podpisać zarówno M. G. jak i A. J. W przekonaniu sądu nie istnieje inna możliwość wyjaśnienia tej rozbieżności. W sytuacji gdy istnieje taka rozbieżność to obowiązkiem organów administracji było podjęcie działań zmierzających do załączenia opinii biegłego grafologa bądź z akt organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze bądź z akt sądowych. Organy administracji takich działań nie podjęły.

Sąd nie podzielił poglądu wyrażonego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz w odpowiedzi na skargę, że sfałszowanie faktury nr 1/04/2013 nie zostało stwierdzone orzeczeniem sądu lub innego organu. W przekonaniu sądu przyjęcie takiej tezy jest przedwczesne. Należy zaznaczyć, że postanowienie Prokuratury Rejonowej Ł. – B. z [...] o umorzeniu śledztwa może być uznane za orzeczenie "innego organu" stwierdzające fałszywość dowodu w rozumieniu art.145 § 1 pkt 1 K.p.a. Postanowienie to natomiast wskazuje, że sporną fakturę nie podpisał M. G. zaś śledztwo umorzono jedynie z uwagi na niewykrycie sprawców. Postanowienie to, w zakresie treści opinii biegłego grafologa, jest odmienne od postanowienia Sądu Okręgowego w Ł. z [...] o czym była mowa we wcześniejszych rozważaniach. W związku z czym zachodzi konieczność wyjaśnienia tej rozbieżności czego organy administracji nie uczyniły. Stanowisko organów obu instancji, że nie zostały spełnione przesłanki wznowienia postępowania określone w art.145 § 1 pkt 1 K.p.a., w ocenie sądu, jest przedwczesne.

Reasumując sąd uznał, że skarga jest uzasadniona. Organy administracji nie wyjaśniły dokładnie stanu faktycznego ani w sposób wyczerpujący nie zebrały i nie rozpatrzyły całego materiału dowodowego. Naruszyły tym przepisy art.7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 K.p.a. co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Mając to na uwadze, na podstawie art.145 § 1 pkt 1 c.) p.p.s.a. sąd uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Ł. z [...]

Na podstawie art.200 p.p.s.a. sąd zasądził od organu administracji na rzecz skarżącego kwotę 697 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Na ogólną sumę kosztów złożyło się: 480 zł – wynagrodzenie pełnomocnika skarżącego, 200 zł – wpis sądowy i 17 zł opłata skarbowa.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy należy uwzględnić rozważania zwarte w niniejszym uzasadnieniu. Przede wszystkim należy podjąć działania mające na celu załączenie opinii biegłego grafologa sporządzoną w postępowaniu przygotowawczym. Po jej załączeniu należy ją skonfrontować z treścią postanowień z dnia [...] i z [...] a następnie dokonać wnikliwej oceny całego materiału dowodowego i wydać rozstrzygnięcie w sprawie.

a.l.