Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Sędziowie Sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Sędzia WSA Sylwester Golec, Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi R. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji w sprawie podatku od towarów i usług oddala skargę

Decyzją z dnia [...] czerwca 2005 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. określił Skarżącemu, prowadzącemu działalność pod nazwą Firma Handlowo-Usługowa M., zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za październik, listopad i grudzień 2003 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za wrzesień 2003 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z dnia [...] października 2005 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Skarżący złożył wniosek o wznowienie postępowania zakończonego powyższą decyzją, jako podstawę prawną wniosku wskazując art. 240 § 1 pkt 8, art. 241 § 2 pkt 2 i art. 245 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Wniósł o uchylenie powyższej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji oraz umorzenie postępowania.

Wyjaśnił, że wyrokiem z dnia 22 maja 2007 r. sygn. akt SK 36/06 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 33b ust. 4 pkt 3)) ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), dalej: "u.p.t.u.", jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 21 ust. 1, art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 i art. 2 Konstytucji RP.

Przepis, którego dotyczył powyższy wyrok, był podstawą prawną ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej. W toku kontroli stwierdzono bowiem, że Skarżący obniżył podatek należny o podatek naliczony wynikający z dokumentujących zakup pieczarek faktur RR, wystawionych dla rolników ryczałtowych. Polecenia przelewów, stanowiące dowody zapłaty za produkty rolne zakupione na podstawie tych faktur, zawierały dane rolników, kwotę zapłaty odpowiadającą wartości produktów wraz z kwotą zryczałtowanego zwrotu podatku, jednakże bez wskazania daty faktury, za którą należność regulowano przelewem. Organy podatkowe uznały, że Skarżącemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur, których daty nie zostały uwidocznione na poleceniach przelewów. Wniosek taki wywiedziony został z art. 33b ust. 4 pkt 3)) u.p.t.u., zgodnie z którym zryczałtowany zwrot podatku zwiększa u nabywcy produktów rolnych podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 2 i 2a, w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokonano zapłaty, pod warunkiem, że w dokumencie stwierdzającym dokonanie zapłaty, podane zostaną numer i data wystawienia faktury potwierdzającej zakup produktów rolnych.

Skarżący podniósł, że zgodnie z art. 240 § 1 pkt 8) Ordynacji podatkowej orzeczenie przez Trybunał Konstytucyjny o niezgodności przepisu z Konstytucją RP stanowi przesłankę wznowienia postępowania w sprawach zakończonych decyzją ostateczną, wydaną na podstawie tego przepisu. Jego zdaniem, ponieważ podstawą prawną ww. decyzji był art. 33b ust. 4 pkt 3) u.p.t.u., uchylony orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, wniosek o wznowienie postępowania jest zasadny.

Zdaniem Skarżącego, skoro jedyną przyczyną określenia podatku od towarów i usług w wysokości odmiennej od zadeklarowanej było niespełnienie warunków przewidzianych w przepisie uchylonym przez Trybunał Konstytucyjny, postępowanie stało się bezprzedmiotowe.

Skarżący podniósł, że Trybunał Konstytucyjny stwierdził, iż przedmiotowy wyrok stanowi podstawę do zwrotu podatku uiszczonego przez podatnika, któremu zakwestionowano prawa do odliczenia podatku należnego wykazanego w fakturze VAT RR z uwagi na niewskazanie w poleceniu przelewu daty wystawienia tej faktury.

Ponieważ wyrok ogłoszono 4 czerwca 2007 r. miesięczny termin do złożenia wniosku został zachowany (art. 190 ust. 1 Konstytucji RP).

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. wznowił postępowanie w sprawie, a następnie decyzją z dnia [...] sierpnia 2007 r. odmówił uchylenia swojej decyzji z dnia [...] października 2005 r. wobec nie stwierdzenia przesłanek określonych w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej.

Wyjaśnił, że wniosek Skarżącego spełniał wymogi formalne, dlatego też postępowanie zostało wznowione. Ustalić pozostało, czy wskazany przez Skarżącego wyrok Trybunału Konstytucyjnego stanowi podstawę do uchylenia decyzji ostatecznej zgodnie z żądaniem wniosku.

Zdaniem organu zasadne było odwołanie się do uzasadnienia tego wyroku, którego obszerne fragmenty przytoczył. Trybunał Konstytucyjny, poddając kontroli art. 33b ust. 4 pkt 3) u.p.t.u. w pełnym zakresie czasowym jego obowiązywania, stwierdził, że przepis ten nie pozbawia expressis verbis podatnika VAT dokonującego przedpłaty za nabywane produkty rolne uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych produktów. Z przebiegu prac legislacyjnych towarzyszących wprowadzeniu tego przepisu nie wynika również, by taka była intencja ustawodawcy. Przepis ten ustanawiał jednak warunek, którego podatnik nie mógł spełnić w sytuacji, gdy w momencie dokonywania zapłaty nie dysponował numerem i datą wystawienia faktury VAT RR, tj. konieczność umieszczenia w dokumencie stwierdzającym zapłatę numeru i daty wystawienia faktury VAT RR.

Tymczasem Skarżący zapłaty należności za kupione od rolników pieczarki dokonywał za pośrednictwem banku w terminie 14 dni od dnia wystawienia faktury zakupu. Na poszczególnych przelewach bankowych umieszczono numer faktury, której dotyczył przelew. Nie została jednak umieszczona data faktury, a obowiązek taki wynikał z ww. przepisu.

Dyrektor Izby Skarbowej zauważył, że w chwili sporządzania przelewu bankowego Skarżący powoływał fakturę, której data wystawienia była mu znana, ponieważ faktury wystawione były przed sporządzeniem przelewu. Nie wystąpiła zatem okoliczność braku możliwości umieszczenia daty faktury na przelewie.

Nie wypełniają dyspozycji art. 33b ust. 4 pkt 3) u.p.t.u. dołączone do odwołania informacje wystawione przez dostawców produktów rolnych. Nie są to bowiem dowody zapłaty, ale oświadczenia podatnika przekazujące informacje poszczególnym dostawcom. Dowodem wpłaty na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego jest bowiem zrealizowane polecenie przelewu (art. 33b ust. 5 u.p.t.u.).

Zdaniem organu Trybunał Konstytucyjny nie orzekł o bezwzględnej niezgodności ww. przepisu, ale o niezgodności warunkowej, tj. w zakresie w jakim pozbawia on przewidzianych w nim uprawnień podatnika dokonującego przedpłaty rolnikowi ryczałtowemu za nabywane produkty rolne przed wystawieniem faktury VAT RR,

Okoliczności przedmiotowej sprawy dowodzą, że zakres niezgodności art. 33b ust. 4 pkt 3) u.p.t.u. z Konstytucją RP nie obejmuje zakresu, w jakim przepis ten stanowił podstawę prawną rozstrzygnięcia decyzji, o której wznowienie wniósł Skarżący. Nie występuje zatem wskazana przez niego przesłanka z art. 240 § 1 pkt 8 Ordynacji podatkowej.

W odwołaniu Skarżący zarzucił naruszenie art. 240 § 1 pkt 8) i art. 245 § 1 pkt 3) Ordynacji podatkowej poprzez odmowę uchylenia decyzji ze względu na brak przesłanek wznowieniowych, podczas, gdy przesłanka taka istniała, gdyż na skutek orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego za niekonstytucyjny został uznany przepis, na podstawie którego wydano decyzję ostateczną. Wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i wznowienie postępowania podatkowego.

Skarżący powtórzył argumenty zawarte we wniosku o wznowienie postępowania oraz podkreślił, iż treść art. 240 § 1 pkt 8) Ordynacji podatkowej nakłada na organ podatkowy obowiązek wznowienia postępowania zawsze, ilekroć wystąpi przesłanka stwierdzenia niezgodności z Konstytucją RP przepisu ustawy, na podstawie którego wydana została decyzja. Regulacja ta nie rozróżnia sytuacji całkowitego uchylenia przepisu na skutek orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego oraz sytuacji, gdy wydawane jest orzeczenie interpretacyjne, w którym Trybunał stwierdza jedynie niezgodność z Konstytucją RP określonej części normy prawnej, która z przepisu wynika. Uznać zatem należy, że w obu tych przypadkach na organie podatkowym ciąży obowiązek wznowienia postępowania. Dopiero w toku wznowionego postępowania ocenie podlegać będzie kwestia wpływu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego na decyzję ostateczną. W przeciwnym razie dwuetapowość wznowienia postępowania nie miałoby zastosowania do przesłanki z art. 240 § 1 pkt 8) Ordynacji podatkowej.

Skarżący uważał, że w szczególności pod uwagę wziąć należy rozważania Trybunału dotyczące zasady proporcjonalności i dopuszczalnej ingerencji ustawodawcy podatkowego w konstytucyjne prawo własności. W jego ocenie z treści uzasadnienia orzeczenia Trybunału wynika, że sprzeczne z przepisami Konstytucji RP jest również pozbawienie podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy w oparciu o zgromadzone dowody możliwe jest przyporządkowanie dokonywanych płatności do poszczególnych dostaw (faktur VAT RR).

Decyzją z [...] listopada 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję wydaną w I instancji.

Wyjaśnił, że wznowienie postępowania stwarza możliwość ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy podatkowej zakończonej decyzją ostateczną, jeżeli postępowanie, w którym ona zapadła było dotknięte kwalifikowaną wadliwością procesową wymienioną w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej.

Podtrzymał stanowisko o niewystąpieniu w sprawie przesłanki z art. 240 § 1 pkt 8) Ordynacji podatkowej. Ponownie przytoczył argumentację o zakresowym stwierdzeniu niekonstytucyjności art. 33b ust. 4 pkt 3) u.p.t.u. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej wyrok Trybunału Konstytucyjnego, nie znajduje zastosowania w sytuacji, w jakiej przepis ten stanowił podstawę prawną rozstrzygnięcia podjętego w decyzji ostatecznej z dnia [...] października 2005 r. Skarżący pozbawiony został prawa do obniżenia podatku należnego w oparciu o art. 33b ust. 4 pk 3 u.p.t.u., ponieważ polecenia przelewów stanowiące dowody zapłaty za produkty rolne, nie zawierały daty faktury, za którą uregulowano należność przelewem. Z okoliczności sprawy wynikało jednakże, iż w chwili wystawiania przelewu bankowego Skarżącemu data ta była znana, ponieważ faktury wystawiono przed sporządzeniem przelewu.

W ocenie organu nie zasługują na uwzględnienie zarzuty wadliwości prowadzenia wznowionego postępowania. Postanowienie o wznowieniu postępowania z dnia [...] sierpnia 2007 r. doręczono Skarżącemu 13 sierpnia 2007 r. Następnie, stosownie do art. 243 § 2 Ordynacji podatkowej, przeprowadzono postępowanie rozpoznawcze, mające na celu ustalenie wystąpienia przesłanki wznowienia z art. 240 § 1 pkt 8 ww. ustawy. Wobec braku takiej przesłanki, na podstawie art. 245 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, odmówiono uchylenia decyzji dotychczasowej.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej bezzasadne są argumenty Skarżącego, iż w postępowaniu wznowieniowym organ podatkowy powinien uwzględnić rozważania Trybunału Konstytucyjnego dotyczące zasady proporcjonalności i dopuszczalnej ingerencji ustawodawcy podatkowego w konstytucyjne prawo własności. Stwierdzenie, iż wyrok TK nie stanowił przesłanki, o jakiej mowa w art. 240 § 1 pkt 8 Ordynacji podatkowej, skutkowało brakiem oceny wpływu uzasadnienia orzeczenia na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy zakończonej decyzją ostateczną.

W skardze złożonej na tę decyzję Skarżący wniósł o jej uchylenie, a także uchylenie poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] sierpnia 2007 r.

Skarżący podniósł takie same jak w odwołaniu zarzuty naruszenia art. 240 § 1 pkt 8) i art. 245 § 1 pkt 3) Ordynacji podatkowej.

Przedstawił stan faktyczny, stanowiący podstawę rozstrzygnięcia zawartego w decyzji ostatecznej. Za bezsporne uznał, że podstawą prawną tej decyzji był art. 33b ust. 4 pkt 3)) u.p.t.u., którego niekonstytucyjność została stwierdzona przez Trybunał Konstytucyjny. Okoliczności tej nie neguje również Dyrektor Izby Skarbowej

W ocenie Skarżącego zaskarżone decyzje, wydano z naruszeniem przepisów postępowania. Uzasadniając ten zarzut Skarżący ponownie powołał się na obowiązek wznowienia postępowania bez względu ma zakres stwierdzonej niekonstytucyjności przepisu stanowiącego podstawę decyzji ostatecznej.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby skarbowej wniósł o oddalenie skargi. Podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie pełnomocnik Skarżącego podniósł, że po wznowieniu postępowania należało całe postępowanie przeprowadzić na nowo, kierując się wytycznymi zawartymi w orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego, i ustalić, czy zapłata za dostarczone towary rzeczywiście miała miejsce.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Kontroli Sądu poddana została decyzja wydana w trybie wznowienia postępowania, uregulowanym w art. 240 i nn. Ordynacji podatkowej.

Skarżący powołał się na przesłankę wznowienia postępowania przewidzianą w art. 240 § 1 pkt 8) Ordynacji podatkowej, a mianowicie orzeczenie przez Trybunał Konstytucyjny o niezgodności z Konstytucją RP, ustawą lub ratyfikowaną umową międzynarodową przepisu, na podstawie którego została wydana decyzja ostateczna,.

Strony zgadzają się co do tego, że art. 33b ust. 4 pkt 3) u.p.t.u. stanowił podstawę materialnoprawną decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej z [...] października 2005 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od września do grudnia 2003 r.

Dyrektor Izby Skarbowej prawidłowo zastosował przepisy Ordynacji podatkowej określające szeroko rozumiany tryb wznowienia postępowania. Ponieważ Skarżący wniosek o wznowienie postępowania złożył w terminie zakreślonym w art. 241 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej i we wniosku tym wskazał przesłankę mieszczącą się w katalogu podstaw wznowienia postępowania, zawartym w art. 240 § 1 tej ustawy, organ podatkowy wydał postanowienie o wznowieniu postępowania z dnia [...] sierpnia 2007 r.

Wbrew twierdzeniom Skarżącego wznowienie postępowania nie jest równoznaczne z obowiązkiem ponownego przeprowadzenia postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną. Obowiązkiem organu, który wznowił postępowanie jest przede wszystkim ustalenie, czy rzeczywiście wystąpiła wskazana przez wnioskodawcę przesłanka wznowienia tego postępowania. Dopiero jednoznaczne stwierdzenie, iż przesłanka ta faktycznie zaistniała uzasadnia badanie wpływu składających się na nią okoliczności na rozstrzygnięcie zawarte w decyzji ostatecznej, w rezultacie umożliwiając ewentualną korektę tej decyzji.

Zasadnie zatem Dyrektor Izby Skarbowej skoncentrował się na ustaleniu, czy i w jakim zakresie wydanie przez Trybunału Konstytucyjnego wyroku, wskazanego przez Skarżącego we wniosku o wznowienie postępowania, mogło stanowić przesłankę wznowienia postępowania w sprawie zakończonej decyzją w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Przepis art. 33b ust. 4 pkt 3) u.p.t.u. stanowił, że zryczałtowany zwrot podatku zwiększa u nabywcy produktów rolnych podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 2 i 2a, w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokonano zapłaty, pod warunkiem że w dokumencie stwierdzającym dokonanie zapłaty, o której mowa w pkt 2 (tj. zapłaty należności za produkty rolne, obejmująca również kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku) zostaną podane numer i data wystawienia faktury potwierdzającej zakup produktów rolnych.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 22 maja 2007 r. sygn. akt SK 36/06 (Dz.U. Nr 98, poz. 657) stwierdził, iż przepis ten jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 21 ust. 1, art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 i art. 2 Konstytucji RP w zakresie, w jakim pozbawia podatnika dokonującego przedpłaty rolnikowi ryczałtowemu za nabywane produkty rolne przed wystawieniem faktury VAT RR uprawnień przewidzianych w tym przepisie.

Rację ma zatem Dyrektor Izby Skarbowej, że stwierdzenie niekonstytucyjności art. 33b ust. 4 pkt 3) u.p.t.u. nie ma charakteru bezwzględnego i dotyczy określonego jego zakresu. Wynika to zresztą z treści pkt III.8 uzasadnienia przedmiotowego wyroku, gdzie Trybunał Konstytucyjny wprost wyjaśnił, że "Niniejszy wyrok, stwierdzający zakresową niekonstytucyjność art. 33b ust. 4 pkt 3) (...)".

Zdaniem Sądu, opartym na treści uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego, niekonstytucyjność art. 33b ust. 4 pkt 3) u.p.t.u. ujawnia się w momencie, gdy organy podatkowe (kontroli skarbowej) kwestionują prawo podatnika do zwiększenia podatku naliczonego z uwagi na niedopełnienie wymogu wpisania numeru i daty faktury w sytuacji, gdy obiektywnie rzecz biorąc spełnienie tego wymogu nie jest możliwe. Wskazaną przez Trybunał Konstytucyjny przyczyną tej niemożności jest okoliczność, że zapłata należności za nabyte produkty rolne nastąpiła przed wystawieniem faktury, a zatem zanim dane identyfikujące fakturę stały się znane. W takim stanie faktycznym przewidziany w art. 33b ust. 4 pkt 3) u.p.t.u. nie będzie miał zastosowania – co oczywiste – ani co do numeru faktury, ani też co do daty jej wystawienia. Innymi słowy na niekonstytucyjność tego przepisu jako przesłankę wznowienia postępowania skutecznie mogą powołać podatnicy, którzy dokonali zapłaty za nabyte produkty rolne przed wystawieniem faktury i z powodu niewpisania na dowodzie zapłaty numeru lub daty tej faktury, zakwestionowano wysokość podatku naliczonego, uwzględnionego przez nich w rozliczeniu podatku od towarów i usług. Podatnikom tym bowiem wynikający z art. 33b ust. 4 pkt 3) wymóg wpisania numeru i daty wystawienia faktury, uniemożliwiał skorzystanie z możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Powyższe oznacza, że poza zakresem stwierdzonej niekonstytucyjności, przepis powyższy obowiązuje nadal i ma zastosowanie do stanów faktycznych nie objętych wynikającą z niego normą prawną uznaną za niezgodną z Konstytucją RP.

Ustalony przez organ podatkowy stan faktyczny sprawy zakończonej wydaniem decyzji ostatecznej z [...] października 2005 r. był odmienny niż wskazany przez Trybunał Konstytucyjny przy określeniu zakresu niekonstytucyjności art. 33b ust. 4 pkt 3) u.p.t.u.

Z akt sprawy wynika bowiem, że Skarżący dokonywał zapłaty już po wystawieniu faktury, a zatem w momencie, gdy data wystawienia faktury i jej numer były mu znane. Świadczy o tym fakt, że na poleceniach przelewu Skarżący wpisywał numery faktur, pomijając jednakże daty ich wystawienia.

Jakakolwiek nie była przyczyna braku wpisania przez Skarżącego dat wystawienia faktur na potwierdzeniach dokonania zapłaty (przelewach babkowych) – przyczyną tą nie mogła być z pewnością okoliczność wskazana przez Trybunał Konstytucyjny, a mianowicie to, że w momencie zapłaty faktury nie były jeszcze wystawione przez co daty te nie mogły być mu znane.

W tym stanie rzeczy Sąd za prawidłowe uznał stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej, że art. 33b ust. 4 pkt 3) u.p.t.u. w zakresie, w jakim Trybunał Konstytucyjny stwierdził jego niegodność z Konstytucją RP, nie stanowił podstawy materialnoprawnej decyzji ostatecznej z dnia [...] października 2005 r. W rezultacie niekonstytucyjność tego przepisu orzeczona wyrokiem z dnia 22 maja 2007 r. nie mogła stanowić przesłanki wznowienia postępowania w sprawie zakończonej tą decyzją. Oznacza to, że nie wystąpiła przesłanka wznowienia postępowania określona w art. 240 § 1 pkt 8) Ordynacji podatkowej, na którą Skarżący powołał się we wniosku o wznowienie postępowania.

W wyroku z dnia 15 lutego 2007 r. sygn. akt II FSK 278/06 (LEX nr 307527) Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że "wznowienie postępowania jest postępowaniem nadzwyczajnym, które ma na celu stworzenie prawnej możliwości ponownego postępowania wyjaśniającego i podjęcia ponownego rozstrzygnięcia sprawy zakończonej ostateczną decyzją podatkową. Postępowanie wznowieniowe nie może być jednak wykorzystane do pełnej merytorycznej kontroli decyzji ostatecznej wydanej w postępowaniu zwykłym, bowiem nie jest to kontynuacja postępowania zwykłego. Toczy się ono tylko w zakresie oceny czy zachodzą przesłanki określone w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej".

Skład orzekający w niniejszej sprawie pogląd ten podziela. W istocie rzeczy organ podatkowy stwierdziwszy, iż nie wystąpiła przesłanka wznowienia postępowania, w ogóle nie przechodzi do merytorycznego rozpoznania sprawy zakończonej decyzją ostateczną.

Skoro zatem stwierdzona wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego niezgodność art. 33b ust. 4 pkt 3) u.p.t.u. nie stanowiła przesłanki wznowienia postępowania w sprawie zakończonej decyzją z dnia [...] października 2005 r., brak było podstaw do oceny znaczenia dla zawartego w niej rozstrzygnięcia rozważań Trybunału Konstytucyjnego dotyczących zasady proporcjonalności i dopuszczalnej ingerencji ustawodawcy podatkowego w konstytucyjne prawo własności. Zasadnie okoliczność tę podnosił Dyrektor Izby Skarbowej. Analogicznie Sąd ocenił dopuszczalność wskazywanego przez pełnomocnika Skarżącego, poczynienia w postępowaniu wznowieniowym ustaleń, czy zapłata za dostarczone towary rzeczywiście miała miejsce. Wobec stwierdzonego braku przesłanki zwolnienia dokonywanie tych ustaleń nie było możliwe.

Sądowi znany jest z urzędu fakt, że wyrokiem z dnia 2 marca 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 90/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] października 2005 r. Skarżący cofnął skargę kasacyjną wniesioną od tego wyroku, co skutkowało umorzeniem postępowania przez Naczelny Sąd Administracyjny (postanowienie z dnia 8 maja 2007 r. sygn. akt I FSK 831/06).

Zdaniem Sądu powyższe nie umożliwiało jednakże ani złożenia wniosku o wznowienie postępowania, ani też jego rozpatrzenia. Za dopuszczalne należy bowiem rozpatrzenie wniosku o wznowienie postępowania sprawie, w której zapadł prawomocny wyrok oddalający skargę, jeżeli wskazana we wniosku tym okoliczność stanowiąca przesłankę wznowienia powstała już po wydaniu wyroku. Bez znaczenia jest to, czy w rezultacie stwierdzone zostanie faktyczne wystąpienie tej przesłanki. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego zapadł już po podjęciu ww. wyroku i postanowienia.

Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), Sąd skargę oddalił.