Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk (spr.), Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA (del.) Maja Chodacka, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 28 października 2021 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. [...] S.A. w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 czerwca 2018 r. sygn. akt I SA/Po 198/18 w sprawie ze skargi S. [...] S.A. w B. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. [...] S.A. w B. na rzecz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Maja Chodacka Ryszard Pęk Danuta Oleś

1. Wyrok sądu I instancji.

1.1. Wyrokiem z 7 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Po 198/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę S.[...] S.A. w B. (dalej skarżąca spółka) na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 grudnia 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

2. Uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

2.1. Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wyroku ustalił, że przedstawiając we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zdarzenie przyszłe, skarżąca spółka wyjaśniła, że jest komandytariuszem S. [...] sp. z o.o. sp. k. (dalej [...]), która jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą przede wszystkim w zakresie świadczenia usług dotyczących praw własności intelektualnej. Skarżąca spółka prowadzi natomiast działalność m.in. w zakresie produkcji i sprzedaży środków transportu.

2.2. Skarżąca spółka podała następnie, że możliwe, że w przyszłości wspólnicy [...] podejmą jednomyślną uchwałę o rozwiązaniu tej spółki bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego, zgodnie z przepisami art. 103 § 1 w związku z art. 58 pkt 2 i 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych. Wskutek rozwiązania majątek [...] przypadający skarżącej spółce, jako komandytariuszowi, stanowić będą wartości niematerialne i prawne, w szczególności prawa do znaków towarowych i innych praw własności intelektualnej/przemysłowej. W skład majątku nabywanego przez skarżącą spółkę nie będą natomiast wchodziły inne składniki majątkowe [...].

2.3. Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynikało ponadto, że [...] nabyła wartości niematerialne i prawne, w szczególności prawa do znaków towarowych i innych praw własności intelektualnej [...] na podstawie umowy sprzedaży z 21 października 2015 r. Cena nabycia została ustalona na poziomie rynkowym w oparciu o opinię biegłego rewidenta z badania wyceny wartości godziwej portfolio znaków towarowych [...].

Skarżąca spółka wyjaśniła, że po nabyciu majątku [...] może go wykorzystywać do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. W szczególności możliwe jest, że będzie udzielała licencji na wykorzystanie nabytych znaków towarowych, w zakresie umów licencyjnych, które nie wygasną wskutek kontuzji w efekcie nabycia majątku [...], innym podmiotom lub będzie prowadziła produkcję i sprzedaż towarów (autobusów) oznaczonych znakami towarowymi nabytymi od [...].

2.4. Skarżąca spółka wyjaśniła także, że 12 lipca 2016 r., [...] wystąpiła o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług od przeniesienia jej majątku w stanie faktycznym zbliżonym do przedstawionego w obecnie złożonym wniosku.

W odpowiedzi, 12 października 2016 r. [...] otrzymała od Dyrektora Izby Skarbowej w P. interpretację indywidualną stwierdzającą, że przeniesienie przez nią na rzecz wspólników wartości niematerialnych i prawnych (w tym praw do znaków towarowych) stanowić będzie odpłatne świadczenie usług o którym stanowi art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., poz. 1054 ze zm., dalej ustawa o VAT). W konsekwencji czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, na podstawie art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy VAT.

W związku z powyższym, skarżąca spółka oraz [...] wystąpiły z wspólnym wnioskiem w celu potwierdzenia dalszych konsekwencji podatkowych przeniesienia na rzecz skarżącej spółki wartości niematerialnych i prawnych, w tym praw do znaków towarowych, w toku rozwiązania [...].

2.5. Na tle przedstawionego wyżej zdarzenia przyszłego, zadano następujące pytania:

1) czy [...] powinna wystawić fakturę VAT celem udokumentowania przeniesienia na skarżącą spółkę wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności praw do znaków towarowych, w ramach rozwiązania tej spółki,

2) co będzie stanowiło podstawę opodatkowania w przypadku przeniesienia na skarżącą spółkę wartości niematerialnych i prawnych w szczególności praw do znaków towarowych w ramach rozwiązania [...],

3) czy skarżącej spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności praw do znaków towarowych, w związku z rozwiązaniem [...].

2.5. Skarżąca spółka w stanowisku własnym, odnośnie pytania pierwszego przyjęła, że [...] będzie zobowiązana do wystawienia faktury VAT celem udokumentowania przeniesienia wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności praw do znaków towarowych, w ramach rozwiązania tej spółki.

Odnośnie pytania drugiego przyjęto, że w przypadku przeniesienia wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności praw do znaków towarowych w związku z rozwiązaniem [...] podstawę opodatkowania będą stanowiły wydatki poniesione na ich nabycie. Natomiast w nawiązaniu do pytania trzeciego przyjęto, że skarżącej spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności praw do znaków towarowych, w związku z rozwiązaniem [...].

2.6. Sąd pierwszej instancji wyjaśnił następnie, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej organ interpretacyjny) w interpretacji indywidualnej z 11 grudnia 2017r. stwierdził, że stanowisko własne przyjęte we wniosku o wydanie interpretacji było nieprawidłowe w części dotyczącej wystawienia faktury w celu udokumentowania przeniesienia na skarżącą spółkę wartości niematerialnych i prawnych (pytanie nr 1) oraz w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku VAT (pytanie nr 3). Prawidłowe było natomiast stanowisko własne w części dotyczącej ustalenia podstawy opodatkowania tej czynności (pytanie nr 2).

2.7. Skarżąca spółka wnosząc skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, zarzuciła zaskarżonej interpretacji indywidualnej naruszenie przepisów prawa materialnego:

- art. 2 pkt 22 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, przez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT nie mieści się w pojęciu sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT;

- art. 106a pkt 1 oraz art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że przepisy te odnosząc się do sprzedaży nie przewidują obowiązku dokumentowania fakturą sprzedaży w postaci odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT;

- art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, przez błędną ocenę co do jego zastosowania i zakwestionowanie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z opisanym we wniosku o wydanie zaskarżonej interpretacji nabyciem usług;

- art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, przez błędną ocenę jego zastosowania i uznanie, że w niniejszej sprawie nie wystąpi kwota podatku naliczonego, która mogłaby podlegać odliczeniu po stronie skarżącej spółki;

- art. 88 ustawy o VAT, przez błędną ocenę co do jego zastosowania i odmowę prawa do odliczenia VAT naliczonego w związku z opisanym we wniosku o interpretację zdarzeniem przyszłym, pomimo, że nie występują przesłanki wymienione w tym przepisie.

2.8. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalając skargę, w uzasadnieniu wyroku zwrócił na wstępie uwagę na to, że skarżąca spółka w opisie wniosku wskazała, że 12 października 2016 r. otrzymała od Dyrektora Izby Skarbowej w P. interpretację indywidualną, z której wynikało, że przeniesienie przez [...] na rzecz wspólników wartości niematerialnych i prawnych (w tym praw do znaków towarowych) stanowić będzie odpłatne świadczenie usług, o którym stanowi art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższą informację zawartą już w opisie sprawy zasadnie w ocenie Sądu pierwszej instancji organ interpretacyjny przyjął ją jako element zdarzenia przyszłego i w zaskarżonej interpretacji nie rozstrzygał kwestii, czy przekazanie na rzecz wspólników wartości niematerialnych i prawnych (w tym praw do znaków towarowych) będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, czy też będzie wyłączone spod działania ustawy. W związku z powyższym, w zaskarżonej interpretacji nie mogło dojść do naruszenia przepisów art. 2 pkt 22 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust 2 pkt 2 ustawy o VAT, przez błędną ich wykładnię polegającą na uznaniu, że odpłatne świadczenie usług, o którym stanowi art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy nie mieści się w pojęciu sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT.

2.9. Niezasadne były także w ocenie Sądu pierwszej instancji zarzuty naruszenia art. 106a pkt 1 oraz art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Z powołanych przepisów wynikało, że poza wyjątkami wskazanymi w art. 106b ust. 2 ustawy o VAT podatnik – co do zasady – fakturowaniu podlega sprzedaż, którą co do zasady stanowią czynności odpłatne.

Sąd pierwszej instancji przyjął, że nie podlegają natomiast dokumentowaniu fakturą nieodpłatne świadczenia, które jedynie dla potrzeb ich opodatkowania zostały zrównane w skutkach podatkowych z czynnościami odpłatnymi. Tym samym sam fakt opodatkowania tych czynności nie oznacza również obowiązku ich dokumentowania fakturami. Dla czynności nieodpłatnych podlegających opodatkowaniu, których dokonują podatnicy nie wystawia się bowiem żadnych faktur, ani wewnętrznych, ani wskazanych w art. 106b ustawy o VAT. Na brak możliwości wystawienia faktury wskazuje również art. 106e tej ustawy.

2.10. W podsumowaniu Sąd pierwszej instancji stwierdził, że słusznie przyjęto w zaskarżonej interpretacji, że chociaż opisana we wniosku czynność polegająca na przeniesieniu przez [...] na rzecz skarżącej spółki wartości niematerialnych i prawnych (w tym praw do znaków towarowych) będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym stanowi art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, to nie powinna być udokumentowana przez wystawienie faktury.

2.11. Prawidłowe było także w ocenie Sądu pierwszej instancji stanowisko organu interpretacyjnego, że brak obowiązku wystawienia faktury w rozpoznawanej sprawie, powoduje, że skarżącej spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Skoro bowiem nieodpłatnych świadczeń nie powinno dokumentować się fakturą, to skarżąca spółka nie powinna otrzymać faktury potwierdzającej przekazanie jej wartości niematerialnych i prawnych (w tym praw do znaków towarowych), a tym samym nie będzie ona w posiadaniu dokumentu pozwalającego na skorzystanie z odliczenia podatku naliczonego.

3. Skarga kasacyjna

3.1. W skardze kasacyjnej skarżąca spółka zaskarżając powyższy wyrok w całości wniosła o jego uchylenie w całości i rozpoznanie skargi przez uchylenie interpretacji w części uznającej jej stanowisko ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu oraz zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych.

3.2. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej ustawa – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

3.2.1. art. 2 pkt 22 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, przez ich niezastosowanie, a w konsekwencji błędne uznanie przez Sąd pierwszej instancji, że w zaskarżonej interpretacji nie doszło do naruszenia tych przepisów z tego powodu, że organ interpretacyjny nie stwierdził, że nieodpłatne przekazanie wartości niematerialnych i prawnych będzie traktowane jak sprzedaż, a w związku z tym będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług,

3.2.2. art. 106a pkt 1 oraz art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu stanowiska wyrażonego w zaskarżonej interpretacji, zgodnie z którym przepisy te odnosząc się do sprzedaży nie przewidują obowiązku udokumentowania fakturą sprzedaży w postaci odpłatnego świadczenia usług, o którym stanowi art. 8 ust. 2 ustawy o VAT,

3.2.3. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, przez jego niezastosowanie skutkujące zakwestionowaniem prawa skarżącej spółce do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z opisanym we wniosku o wydanie zaskarżonej interpretacji zdarzeniem przyszłym.

3.2.4. art. 86 ust. 2 ustawy VAT, przez jego niezastosowanie i uznanie, że w niniejszej sprawie nie wystąpi kwota podatku naliczonego podlegająca odliczeniu,

3.2.5. art. 88 ustawy o VAT, przez jego niewłaściwe zastosowanie i odmowę prawa skarżącej spółce do odliczenia VAT naliczonego w związku z opisanym we wniosku o interpretację zdarzeniem przyszłym, pomimo, że nie występują przesłanki wymienione w tym przepisie,

3.3. Ponadto zaskarżonemu wyrokowi zarzucono na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 146 § 1 w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przez jego niezastosowanie polegające na nieuchyleniu zaskarżonej interpretacji, pomimo tego, że została wydana z naruszeniem przepisów prawa materialnego.

3.5. W odpowiedzi na skargę kasacyjną organ interpretacyjny wniósł o jej oddalenie w całości i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

4. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

4.1. Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

4.2. Na gruncie rozpoznawanej sprawy poza sporem pozostawało to, że planowane w ramach rozwiązania spółki [...] przeniesienie na rzecz skarżącej spółki (komandytariusza) wartości niematerialnych i prawnych (w tym praw do znaków towarowych) będzie stanowić nieodpłatne świadczenie usług, które z uwagi na art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT jest uznane za odpłatne świadczenie usług, a w konsekwencji będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 lutego 2017 r., sygn. akt I FSK 1078/15, dostępny w internetowej bazie orzeczeń sądów administracyjnych: orzeczenia.nsa.gov.pl – dalej CBOSA).

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Wyjątek od powyższej zasady wprowadza m.in. art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, który zrównuje z odpłatnym świadczeniem usług m.in. nieodpłatne świadczenie przez podatnika usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W konsekwencji w rozpoznawanej sprawie [...], przekazując skarżącej spółce – jako komandytariuszowi – w ramach rozwiązania spółki, wartości niematerialne i prawne (w tym prawa do znaków towarowych) nie dokona tego do celów własnej działalności gospodarczej ale działalności gospodarczej skarżącej spółki, a więc innego, odrębnego prawnie podmiotu. Czynność ta zatem będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

4.3. Przewidziane w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT zrównanie nieodpłatnego świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika z czynnościami odpłatnymi nie oznacza jednak, że czynność ta powinna być udokumentowana fakturą VAT wystawioną przez [...] oraz, że skarżącej spółce z tytułu tego nieodpłatnego nabycia będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT stanowi implementację art. 26 ust. 1 pkt 2 dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT, uznaje się nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa. Jego celem jest zrównanie – przez poddanie opodatkowaniu VAT – określonych transakcji, z tytułu których podatnik (tu [...]) nie otrzymuje żadnego rzeczywistego świadczenia wzajemnego z czynnościami dokonywanymi odpłatnie.

W przypadku czynności nieodpłatnych zrównanych z czynnościami odpłatnymi obowiązek zapłaty podatku ciąży na dostawcy towarów (usług). Z uwagi na nieodpłatny charakter nabycia nabywca nie ponosi z tego tytułu żadnych wydatków, w tym nie ponosi ciężaru podatku VAT, nie ma zatem podstaw do odliczania przez niego podatku rozliczonego przez podatnika, który wykonuje czynność nieodpłatną.

Umożliwienie w takich przypadkach prawa do odliczenia podatku uiszczonego przez podatnika, który wykonuje czynność nieodpłatną, zrównaną na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT z czynnością odpłatną, byłoby sprzeczne z zasadami konstrukcyjnymi podatku od towarów i usług. Podstawową zasadą systemową tego podatku jest bowiem jego neutralność dla podatnika. Podatek ten obciąża finalnego odbiorcę, czyli konsumenta.

W przypadku czynności nieodpłatnych, gdy podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, do zapłaty podatku jest zobowiązany dostawca towaru lub świadczący usługę. Nie ma natomiast podstaw do odliczania przez otrzymującego nieodpłatnie usługę podatku rozliczonego przez podatnika świadczącego nieodpłatnie czynność zrównaną z czynnością odpłatną. Przyznanie prawa do odliczenia stanowiłoby dla otrzymującego nieodpłatnie usługę nieuzasadnioną korzyść. Nie ponosi on bowiem w tym przypadku żadnych kosztów, w tym nie ponosi ciężaru tego podatku (analogicznie wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 września 2018r., sygn. akt I FSK 1029/18 – dostępny w CBOSA).

4.4. W świetle tego co zostało wyżej przedstawione, podzielić należało stanowisko przyjęte przez Sąd pierwszej instancji, że w świetle art. 2 pkt 22 oraz art. 106a i art. 106b ustawy o VAT – wbrew zarzutom skargi kasacyjnej – nieodpłatne czynności nie są u zbywcy świadczącego nieodpłatnie usługę dokumentowane fakturą VAT. Należy je wprawdzie zaewidencjonować w ewidencji sprzedaży VAT, ale nie ma obowiązku ich odrębnego dokumentowania, w szczególności fakturą. Ewentualnie można to uczynić stosownym wewnętrznym dowodem księgowym (por. J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2018, Oficyna Wydawnicza UNIMEX, Wrocław 2018, t. I, s. 165). W związku z tym nabywca nie dysponuje dokumentem, który zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT byłby podstawę odliczenia, a zatem również z tego względu odliczenie nie jest możliwe.

4.5. Nie dawała podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej argumentacja przedstawiona na str. 6 – 7 jej uzasadnienia, w której podniesiono, że skarżąca spółka w związku z rozwiązaniem spółki [...] "(...) poniesie ekonomiczny ciężar nabycia majątku tej spółki poprzez równoczesne zmniejszenie jej aktywów o wartość udziału kapitałowego" i że w ten sposób "(...) dochodzi do odpłatnej dostawy towarów/usług w rozumieniu ustawy o VAT i występuje podatek naliczony, podlegający odliczeniu przez nabywcę przenoszonych aktywów". Argumentacja powyższa prowadziła w istocie do konkluzji, że stanowiąca podstawę faktyczną sporu w sprawie czynność miała charakter odpłatny.

Naczelny Sąd Administracyjny odnosząc się do powyższej argumentacji zauważa, że kwestia "odpłatności" czynności przedstawionej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie była elementem stanu faktycznego i pojawiła się dopiero w skardze kasacyjnej. Skarżąca spółka nie kwestionowała w niej oceny, że jest to czynność, o której stanowi art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Tymczasem specyfika postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji polega m.in. na tym, że organ podatkowy oraz sąd administracyjny rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w ramach zagadnienia prawnego zawartego w pytaniu podatnika, stanu faktycznego przedstawionego przez niego oraz wyrażonej przez podatnika oceny prawnej (stanowisko podatnika). Organ wydający interpretację ogranicza się do analizy okoliczności podanych we wniosku i w stosunku tylko do tych okoliczności wyraża następnie swoje stanowisko, które winno być ustosunkowaniem się do stanowiska prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę.

4.6. Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna była pozbawiona uzasadnionych podstaw i na podstawie art. 184 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 204 pkt 1 w związku z art. 205 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Maja Chodacka Ryszard Pęk Danuta Oleś

sędzia WSA (del.) sędzia NSA sędzia NSA

-----------------------

1