Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz, asesor sądowy WSA Justyna Siemieniako (spr.), , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 marca 2021 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu podatku akcyzowego oddala skargę.

W dniu [...] sierpnia 2019 r. J. B. (dalej: "skarżący") złożył do Burmistrza S. wniosek o zwrot podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej na rok 2019 za okres od 1 lutego do 31 lipca. W pkt VI wniosku zaznaczył pole "proszę o przekazanie zwrotu podatku na rachunek bankowy" jednocześnie dodając własnoręcznie: "Urzędu Miejskiego w S. w terminie najpóźniej do [...] września 2019 r. na poczet łącznego zobowiązania pieniężnego".

Burmistrz S. decyzją z dnia [...] sierpnia 2019 r. ustalił skarżącemu zwrot podatku akcyzowego w kwocie 872,58 zł za okres od 1 lutego 2019r. do 31 lipca 2019 r. w ramach limitu wynoszącego 2.063,45 zł ustalonego decyzją nr [...] z dnia [...] marca 2019r. oraz wskazał, że przyznany zwrot podatku zostanie przekazany w terminie wskazanym w ustawie na konto Urzędu Miejskiego w S. na poczet łącznego zobowiązania pieniężnego.

W związku z wnioskiem skarżącego z dnia [...] września 2019 r. o dokonanie wykładni powyższej decyzji z dnia [...] sierpnia 2019 r. Burmistrz S. postanowieniem z dnia [...] września 2019 r. wyjaśnił wątpliwości co do jej treści. Następnie skarżący w piśmie z dnia [...] października 2019r. przedstawił stanowisko co do sposobu wykonania decyzji z [...] sierpnia 2019r. i zaproponował dokonanie wypłaty z kasy całej kwoty należnego podatku akcyzowego w terminie do 31 października 2019 r. W tej sytuacji w dniu 31 października 2019r. organ wypłacił skarżącemu całą kwotę, tj. 872,58 zł w gotówce.

Od decyzji z [...] sierpnia 2019 r. skarżący złożył odwołanie w części "oddalającej wniosek o przekazanie zwrotu podatku na rachunek bankowy Urzędu Miejskiego w S. na poczet łącznego zobowiązania pieniężnego", zarzucając naruszenie: (-) art. 8 § 1 i 2 Kpa wskutek wprowadzenia strony w błąd co do jej uprawnień (...), (-) art. 7a § 1 Kpa w następstwie rozstrzygnięcia wątpliwości prawnych, czy należy stosować art. 6 Kpa czy art. 7 Konstytucji RP na niekorzyść podatnika, (-) art. 156 § 1 pkt 6 Kpa w części stwierdzającej w uzasadnieniu, że przyznany zwrot podatku akcyzowego nastąpi po terminie płatności III raty, co jest czynem zabronionym (...); (-) naruszenie przepisów postępowania przez oparcie decyzji o Kodeks postępowania administracyjnego, gdy decyzję należało oprzeć o Ordynację podatkową. W oparciu o przedstawione zarzuty podatnik wniósł o uchylenie decyzji w części stwierdzającej, że "przyznany zwrot podatku zostanie przekazany w terminie wskazanym w ustawie na konto Urzędu Miejskiego w S. na poczet łącznego zobowiązania pieniężnego".

Po rozpoznaniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z [...] sierpnia 2020 r., nr [...] uchyliło decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej ustalenia, że przyznany zwrot podatku zostanie przekazany w terminie wskazanym w ustawie na konto Urzędu Miejskiego w S. na poczet łącznego zobowiązania pieniężnego i umorzyło postępowanie w tym zakresie. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że organ pierwszej instancji uwzględnił wniosek skarżącego z dnia [...] sierpnia 2019r. w całości i ustalił zwrot podatku w wysokości wykazanej w załączniku do wniosku tj. w kwocie 872,58 zł. Przywołał też treść art. 2 ustawy z dnia 10 marca 2006 r. o zwrocie podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2188 – dalej: "ustawa o zwrocie podatku akcyzowego"), z którego wynika, że do postępowania w sprawach indywidualnych dotyczących ustalania i wypłaty zwrotu podatku w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Uchylając decyzję organu pierwszej instancji i umarzając postępowanie w części dotyczącej ustalenia, że przyznany zwrot podatku zostanie przekazany w terminie wskazanym w ustawie na konto Urzędu Miejskiego w S. na poczet łącznego zobowiązania pieniężnego Kolegium wskazało, że terminy wypłaty zwrotu podatku zostały wprost uregulowane w art. 7 ustawy o zwrocie podatku akcyzowego. Skoro zaś termin wypłaty jest ustawowy, to nie stanowi on odrębnego przedmiotu rozstrzygania i nie zachodzi potrzeba ustalania takiego terminu w drodze decyzji. Zdaniem SKO, w zakresie terminu organ mógł wyłącznie poinformować podatnika o treści tego przepisu, ewentualnie dodatkowo wskazać, że w sytuacji posiadania na dzień wypłaty zaległości w łącznym zobowiązaniu pieniężnym organ dokona przerachowania stosownej kwoty na poczet tej zaległości. Informacja taka nie stanowi jednak przedmiotu rozstrzygnięcia, a zatem winna znaleźć się w uzasadnieniu decyzji, nie zaś w jej sentencji. Potwierdzeniem tego jest, zdaniem Kolegium, treść przepisu art. 5 ustawy o zwrocie podatku akcyzowego, z którego wynika, co stanowi przedmiot decyzji i co powinna ona zawierać. Z tego powodu brak jest podstaw do rozstrzygania w sentencji decyzji o sposobie dokonania wypłaty zwrotu podatku.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniu Kolegium wskazało, że zwrot podatku akcyzowego dla rolnika nie stanowi nadpłaty ani zwrotu podatku w rozumieniu ustawy Ordynacja podatkowa. Z tego powodu bez wniosku strony nie podlega zaliczeniu na zaległości lub bieżące zobowiązania podatkowe na podstawie art. 76 oraz 76b ustawy Ordynacja podatkowa. Organ prowadzący postępowanie dokonuje zatem zwrotu podatku akcyzowego (zapłaconego w cenie paliwa jako konsument paliwa) w gotówce, na rachunek bankowy lub dokonuje jego zaliczenia zgodnie z wnioskiem samej strony.

Za istotne w sprawie organ uznał to, że kwota w całości została wypłacona podatnikowi w ustawowym terminie tj. do 31 października 2019r. Zatem, zdaniem organu, nie doszło do naruszenia przepisu art. 7 ustawy o zwrocie podatku akcyzowego, tj. przepisu wskazującego termin wypłaty. Natomiast w zakresie zarzutu naruszenia przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez jego zastosowanie zamiast ustawy Ordynacja podatkowa Kolegium przyjęło, że to ustawodawca w art. 2 omawianej ustawy przesądził, że do postępowania w sprawach indywidualnych dotyczących ustalania i wypłaty zwrotu podatku, w zakresie nieuregulowanym ustawą, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Nie zgadzając się z decyzją Kolegium skarżący zaskarżył ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku w części umarzającej postępowanie oraz co do uzasadnienia - w całości. Rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie:

- art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. albowiem instytucja umorzenia postępowania ma zastosowanie wtedy, gdy nie istnieje spór, tymczasem spór o termin zaliczenia zwrotu podatku akcyzowego na poczet innego podatku nadal istnieje i powinien być rozstrzygnięty w dwuinstancyjnym postępowaniu administracyjnym i sądowo-administracyjnym (w odrębnym postępowaniu prowadzonym w trybie Ordynacji podatkowej).

2) nadużycie prawa do argumentowania decyzji przez obie instancje przez zawieranie w uzasadnieniu decyzji ustaleń co do zdarzeń przyszłych i niepewnych (fałszywe obietnice).

Na tej podstawie skarżący wniósł o "unieważnienie decyzji odwoławczej w zaskarżonej części" a także o zasądzenie na jego rzecz od organu kosztów procesu. Ponadto skarżący zawnioskował o rozpoznanie sprawy na rozprawie.

W uzasadnieniu skargi podniósł, że ustawa z dnia 10 marca 2006r. o zwrocie podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej określa terminy, w których - w zależności od żądania strony - Burmistrz dokonuje wypłaty kwoty zwrotu albo do rąk albo przez przelew na konto bankowe. Skoro w tej ustawie nie są wprost przewidziane inne formy zwrotu podatku, to logicznym jest, że wniosek o zaliczenie zwrotu na poczet innego zobowiązania podatkowego należało rozpatrzyć w innym trybie ustawowym. Skarżący podniósł ponadto, że w prawidłowym uzasadnieniu decyzji należy podać w sposób zrozumiały powód faktyczny rozstrzygnięcia, w tym przypadku umorzenia postępowania, zaś w uzasadnieniu prawnym dokonać tłumaczenia z języka prawniczego na urzędowy język polski treści zastosowanych przepisów.

Skarżący zwrócił uwagę, że wypłata lub przelew zwrotu podatku akcyzowego powoduje wypływ pieniędzy z konta urzędu na konto prywatne podatnika, zaś zaliczenie następuje wewnątrz konta Urzędu Miejskiego. W interesie podatnika jest, aby np. komornik nie zajął wierzytelności wynikłej z sentencji decyzji.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:

Skarga jest niezasadna. Pomimo wniosku skarżącego o rozpoznanie jej na rozprawie, Sąd rozpoznał ją na posiedzeniu niejawnym. Podstawę do tego stanowił przepis art. 15zzs4 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842) i wydane na jego podstawie w dniu 19 października 2020 r. zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I w zw. z § 1 pkt 1 i 2 oraz § 3 zarządzenia nr 39 Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2020 r. w sprawie odwołania rozpraw oraz wdrożenia w NSA działań profilaktycznych służących przeciwdziałaniu potencjalnemu zagrożeniu zakażenia wirusem SARS-CoV-2 w związku z objęciem Miasta Stołecznego Warszawy obszarem czerwonym. Z § 3 Zarządzenia Prezesa NSA nr 39 wynika, że wynikające z § 1 pkt 2 skierowanie do załatwienia na posiedzeniu niejawnym spraw wyznaczonych do rozpatrzenia na rozprawie, znajduje odpowiednie zastosowanie do wojewódzkich sądów administracyjnych, których siedziby znajdują się na terenie objętym obszarem czerwonym, o którym mowa w § 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 października 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. z 2020 r. poz. 1758 ze zmianą wynikającą z Rozporządzenia Rady Ministrów z 16 października 2020 r. – Dz. U. z 2020 r. poz. 1829). W konsekwencji, z uwagi na realnie istniejące zagrożenie dla zdrowia osób uczestniczących w rozprawie, sprawa została skierowana do rozpatrzenia na posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów.

Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. uchylająca decyzję Burmistrza S. w części dotyczącej ustalenia, że przyznany skarżącemu zwrot podatku akcyzowego zostanie przekazany w terminie wskazanym w ustawie na konto organu podatkowego na poczet łącznego zobowiązania pieniężnego i umarzająca w tym zakresie postępowanie. Zaznaczyć trzeba, że organ pierwszej instancji uwzględnił wniosek skarżącego co do kwoty zwrotu podatku i w tym zakresie nie istnieje spór pomiędzy skarżącym a organami. Co więcej, cała kwota zwrotu została skarżącemu przekazana w gotówce w dniu 31 października 2019 r., zatem przed rozpoznaniem sprawy przez organ odwoławczy.

Przedmiotem sporu jest termin i sposób wypłaty zwrotu podatku. Skarżący oczekiwał od organu przekazania zwrotu podatku na rachunek bankowy Urzędu Miejskiego w S. w terminie najpóźniej do 15 września 2019 r. na poczet łącznego zobowiązania pieniężnego. Organ pierwszej instancji, uwzględniając częściowo wniosek skarżącego, w sentencji decyzji zamieścił sformułowanie, że "przyznany zwrot podatku zostanie przekazany w terminie wskazanym w ustawie na konto Urzędu Miejskiego w S. na poczet łącznego zobowiązania pieniężnego". Organ odwoławczy uznał natomiast, że termin wypłaty zwrotu podatku jest terminem ustawowym i nie może być przedmiotem rozstrzygania w drodze decyzji. Sąd zgadza się ze stanowiskiem Kolegium.

Kluczowa dla rozstrzygnięcia powyższej kwestii jest treść art. 7 ust. 1 ustawy o zwrocie podatku akcyzowego, zgodnie z którym: Wypłata zwrotu podatku przyznanego na podstawie decyzji, o której mowa w art. 5 ust. 1, następuje w terminach:

1) od dnia 1 kwietnia do dnia 30 kwietnia - jeżeli wnioski o zwrot podatku zostały złożone w terminie od dnia 1 lutego do ostatniego dnia lutego;

2) od dnia 1 października do dnia 31 października - jeżeli wnioski o zwrot podatku zostały złożone w terminie od dnia 1 sierpnia do dnia 31 sierpnia.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że fakt uregulowania terminów, w których następuje wypłata zwrotu podatku, skutkuje tym, że organ nie może tej kwestii rozstrzygać w decyzji ustalającej zwrot. Potwierdza to dodatkowo, jak prawidłowo zauważa Kolegium, treść art. 5 ust. 3 ustawy o zwrocie podatku akcyzowego, z którego wynika, że decyzja o zwrocie zawiera limit ustalony w sposób określony w art. 4 ust. 2, kwotę zwrotu podatku oraz część limitu pozostałą do wykorzystania. O treści przepisu art. 7 ust. 1 o zwrocie podatku akcyzowego, jak słusznie wskazuje Kolegium, organ pierwszej instancji winien był poinformować skarżącego w uzasadnieniu decyzji. Zasadnie zatem Kolegium uchyliło decyzję organu pierwszej instancji w zakresie, w jakim orzeczono w decyzji o kwestii terminu zwrotu podatku akcyzowego. Z cyt. przepisu wynika jasno, że w sytuacji, gdy skarżący złożył wniosek [...] sierpnia 2019 r. wypłata przyznanego zwrotu mogła nastąpić w terminie od 1 do 31 października 2019 r.

Wobec treści art. 2 ustawy o zwrocie podatku akcyzowego, który stanowi, że do postępowania w sprawach indywidualnych dotyczących ustalania i wypłaty zwrotu podatku w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, nie budzi wątpliwości, że w sprawie znajdują zastosowanie przepisy tego Kodeksu. Zgodnie z art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. organ odwoławczy wydaje decyzję, w której uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo w części i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy albo uchylając tę decyzję - umarza postępowanie pierwszej instancji w całości albo w części. W doktrynie wskazuje się, że chociaż ustawodawca nie podaje przyczyn umorzenia w postępowaniu odwoławczym postępowania pierwszej instancji, przyjmuje się, że organ kieruje się przesłankami określonymi w art. 105 § 1, czyli spowodowaną jakimikolwiek przyczynami bezprzedmiotowością postępowania (wyrok NSA z 9 stycznia 1985 r., III SA 1105/84, GAP 1987/5, s. 43). Do okoliczności uzasadniających uchylenie decyzji i umorzenie postępowania zalicza się w szczególności: sytuację, gdy sprawa została już rozstrzygnięta decyzją ostateczną, skierowanie decyzji do osoby niebędącej stroną w sprawie, brak podstawy prawnej do rozpoznania danej sprawy w formie decyzji administracyjnej (por. A. Golęba w: H. Knysiak – Sudyka (red.), A. Cebera, J. G. Firlus, T. Kiełkowski, K. Klonowski, M. Romańska, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, WKP 2019, opubl. w Lex/el, komentarz do art. 138 kpa.)

W sprawie mamy do czynienia z sytuacją, gdy wobec uregulowania w drodze ustawy terminu wypłaty zwrotu podatku akcyzowego, nie było dopuszczalne orzekanie co do tej kwestii w decyzji o zwrocie. Zatem słusznie decyzja organu pierwszej instancji w tym zakresie została uchylona, a postępowanie umorzone. Fakt istnienia sporu pomiędzy skarżącym a organami co do kwestii terminu zwrotu i możliwości jego zaliczenia na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych nie stał na przeszkodzie, wbrew twierdzeniu skarżącego, umorzeniu postępowania przez organ odwoławczy.

Stwierdzić zatem należy, że zarzut naruszenia art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. jest bezzasadny.

Skarżący uważa, że skoro w ustawie o zwrocie podatku akcyzowego nie są wprost przewidziane inne formy zwrotu podatku, to wniosek o zaliczenie zwrotu na poczet innego zobowiązania podatkowego należało rozpatrzyć w innym trybie ustawowym. Ze stanowiskiem tym nie można się zgodzić. Jak już wskazano, ustawodawca jednoznacznie wskazał w art. 2 ustawy o zwrocie podatku akcyzowego, że do postępowania w sprawach indywidualnych dotyczących ustalania i wypłaty zwrotu podatku w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. W art. 9 ustawy o zwrocie podatku akcyzowego wskazano natomiast, w jakim zakresie w sprawach uregulowanych tą ustawą zastosowanie znajdują przepisy Ordynacji podatkowej. Mianowicie, zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 tej ustawy,

1. Producent rolny, który pobrał nienależnie lub w nadmiernej wysokości zwrot podatku, jest obowiązany do jego zwrotu wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych.

2. Do należności wraz z odsetkami od zaległości z tytułu pobrania nienależnie lub w nadmiernej wysokości zwrotu podatku stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Analiza przytoczonej regulacji prowadzi do wniosku, że tylko do sytuacji pobrania przez producenta rolnego należności nienależnie lub w nadmiernej wysokości zwrotu podatku i konieczności w związku z tym jego zwrotu stosuje się przepisy działu III Ordynacji podatkowej. Sprawa niniejsza tej kwestii nie dotyczy.

Rację ma Kolegium, że zwrot podatku akcyzowego dla rolnika nie stanowi nadpłaty ani zwrotu podatku w rozumieniu ustawy Ordynacja podatkowa. Jak zauważono w doktrynie, a Sąd orzekający w tej sprawie pogląd ten w pełni akceptuje, nie stanowi zwrotu podatku w rozumieniu art. 3 pkt 7 o.p. zwrot podatku akcyzowego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej, dokonywany przez wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) na podstawie ustawy z 10 marca 2006 r. o zwrocie podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej (Dz.U. z 2015 r. poz. 1340 ze zm.). Ustawa, która normuje tę kwestię, nie ma bowiem charakteru ustawy podatkowej, a do postępowania w sprawach indywidualnych dotyczących ustalania i wypłat zwrotu podatku uprawnionym podmiotom w sprawach w niej nieuregulowanych stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (zob. M. Niezgódka – Medek w: S. Babiarz, B. Dauter, R. Hauser, A. Kabat, J. Rudowski, Ordynacja podatkowa. Komentarz, wyd. IX, opubl. lex/el., komentarz do art. 3). Zatem przyznana skarżącemu kwota zwrotu podatku akcyzowego nie podlega zaliczeniu na zaległości lub bieżące zobowiązania podatkowe na podstawie art. 76 oraz 76b ustawy Ordynacja podatkowa. W tej sytuacji Burmistrz S. nie tylko nie mógł orzekać w przedmiocie terminu zwrotu podatku akcyzowego, ale też nie był uprawniony do zaliczenia przysługującego skarżącemu zwrotu podatku akcyzowego na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych w łącznym zobowiązaniu pieniężnym. Prawidłowo zatem Kolegium umorzyło postępowanie, wskazując dodatkowo, że 31 października 2019 r., zgodnie z dyspozycją skarżącego, cała kwota zwrotu została skarżącemu wypłacona w gotówce.

Sąd dodatkowo wyjaśnia, że postępowanie w sprawie zwrotu podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego i jego wypłata jest zadaniem z zakresu administracji rządowej. Na realizację tego zadania gmina otrzymuje dotację celową z budżetu państwa (art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o zwrocie podatku akcyzowego). Środki na dotację, o której mowa w ust. 2, są ustalane w rezerwie celowej budżetu państwa. Zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy o zwrocie podatku akcyzowego, Minister właściwy do spraw rozwoju wsi, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, tryb przekazywania gminom dotacji celowej oraz sposób jej rozliczania, a także zakres i tryb składania sprawozdań w tym zakresie, mając na względzie zapewnienie sprawnego przekazywania gminom środków na dotację, o której mowa w ust. 2, oraz zapewnienie prawidłowego ich wykorzystania. Działając na podstawie tej delegacji ustawowej Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wydał rozporządzenie z dnia 23 sierpnia 2006 r. w sprawie przekazywania gminom dotacji celowej na postępowanie w sprawie zwrotu podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej i jego wypłatę (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 1339 ze zm.). Wynika z niego, że wójt, burmistrz (prezydent miasta) składa do właściwego miejscowo wojewody wniosek o przekazanie gminie dotacji celowej na postępowanie w sprawie zwrotu producentom rolnym podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej i jego wypłatę. Wniosek ten zawiera m.in. kwotę dotacji, z wyszczególnieniem kwoty przeznaczonej na pokrycie kosztów związanych z postępowaniem w sprawie zwrotu producentom rolnym podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej, zwanego dalej "zwrotem podatku", oraz kwoty przeznaczonej na jego wypłatę; powierzchnię użytków rolnych położonych na obszarze danej gminy, zgłoszoną przez producentów rolnych we wnioskach o zwrot podatku; średnią roczną liczbę dużych jednostek przeliczeniowych bydła, zgłoszoną przez producentów rolnych we wnioskach o zwrot podatku; ilość litrów oleju napędowego wykorzystanego do produkcji rolnej wynikającą ze złożonych przez producentów rolnych wniosków o zwrot podatku. Wniosek o przekazanie gminie dotacji składa się w terminie:

1) do dnia 18 marca danego roku - w przypadku wniosków o zwrot podatku złożonych przez producentów rolnych w okresie od dnia 1 lutego do ostatniego dnia lutego danego roku;

2) do dnia 18 września danego roku - w przypadku wniosków o zwrot podatku złożonych przez producentów rolnych w okresie od dnia 1 sierpnia do dnia 31 sierpnia danego roku.

Jak wynika z § 3 rozporządzenia, Wojewoda na podstawie złożonych przez wójtów, burmistrzów (prezydentów miast) wniosków o przekazanie gminie dotacji występuje do ministra właściwego do spraw rozwoju wsi z wnioskiem o wydanie decyzji budżetowej na dotację. Wniosek o wydanie decyzji budżetowej na dotację składa się nie później niż 5 dni roboczych przed terminem przekazania dotacji na rachunek urzędu wojewódzkiego. W przypadku wniosku o wydanie decyzji budżetowej na dotację składanego we wrześniu danego roku, wniosek o wydanie decyzji budżetowej na dotację składa się nie później niż 2 dni robocze przed ostatnim dniem roboczym września danego roku. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi, w terminie 4 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku o wydanie decyzji budżetowej na dotację, występuje do ministra właściwego do spraw finansów publicznych z wnioskiem o przekazanie dotacji wojewodom. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje na rachunki bankowe urzędów wojewódzkich środki z tytułu dotacji w terminie umożliwiającym terminową wypłatę zwrotu podatku na rzecz producentów rolnych. Wojewoda, w terminie 2 dni od dnia otrzymania środków z tytułu dotacji, przekazuje je na rachunki bankowe urzędów gmin lub miast w wysokości określonej we wnioskach o przekazanie dotacji.

W § 5 rozporządzenia wskazano, że wójt, burmistrz (prezydent miasta) zwraca wojewodzie, w terminie przewidzianym odpowiednio do złożenia okresowego i rocznego rozliczenia dotacji oraz sprawozdania rzeczowo-finansowego z realizacji wypłat zwrotu podatku, kwotę dotacji przekraczającą wysokość: 1) należnych zwrotów podatku; 2) kosztów gminy związanych z postępowaniem w sprawie zwrotu podatku i jego wypłatą. Od kwoty dotacji niezwróconej w terminie wskazanym w ust. 1 wójt, burmistrz (prezydent miasta) przekazuje odsetki za zwłokę w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych. Niewykorzystane w danym roku budżetowym kwoty dotacji podlegają zwrotowi na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych.

Z powyższego wynika, że gmina jest dysponentem przekazanych kwot dotacji jedynie w ściśle określonym celu (zwrotu podatku akcyzowego) i nie może otrzymanymi w ramach dotacji środkami dysponować w sposób dowolny. W szczególności nie może zaliczyć kwot przyznanych w drodze dotacji na poczet przysługujących jej należności z tytułu bieżących czy przyszłych zobowiązań podatkowych podatników uprawnionych do zwrotu podatku akcyzowego. Wprawdzie z chwilą doręczenia decyzji o zwrocie podatku akcyzowego skarżący nabywa wierzytelność w odniesieniu do przyznanej mu kwoty zwrotu, jednak aktualizuje się ona dopiero w terminie wskazanym w art. 7 ust. 1 ustawy o zwrocie podatku akcyzowego.

Zarzuty skargi Sąd uznał w tych okolicznościach za nieuzasadnione. Sąd rozumie potrzebę skarżącego i to, że zaliczenie zwrotu na poczet bieżących zobowiązań podatkowych stanowiłoby dla niego udogodnienie. Jednak prawna argumentacja Kolegium zasługuje w okolicznościach niniejszej sprawy na aprobatę.

Sąd nie podziela twierdzeń skarżącego co do nieprawidłowości uzasadnienia zaskarżonej decyzji. Organ wyjaśnił skarżącemu motywy, które legły u podstaw rozstrzygnięcia oraz podał jego podstawę prawną. Wskazał też, że w sprawie nie znajdują zastosowanie przepisy Ordynacji podatkowej.

W tym stanie rzeczy Sąd, w oparciu o przepis art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł o oddaleniu skargi.