Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Mariola Kowalska Sędziowie sędzia NSA Iwona Bogucka sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. Z., K. Z. i M. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 września 2018 r., sygn. akt II SA/Gd 330/18 w sprawie ze skargi M. Z., K. Z. i M. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] stycznia 2018 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości; 2) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza C. z [...] stycznia 2018 r., nr [...]; 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz M. Z., K. Z. i M. Z. solidarnie kwotę 1137 (tysiąc sto trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wyrokiem z 11 września 2018 r., sygn. akt II SA/Gd 330/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. Z., K. Z. i M. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z [...] stycznia 2018 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości, oddalił skargę.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Wnioskiem z [...] sierpnia 2017 r. skarżący zwrócili się do Burmistrza C. o zatwierdzenie projektu podziału działki nr [...], o powierzchni 0,1352 ha, zapisanej w [...], położonej w miejscowości M., gmina C., zgodnie z załączonym do niego projektem, tj. na działkę o nr [...] o powierzchni 0,0495 ha i na działkę o nr [...] o powierzchni 0,0857 ha wraz z ustanowieniem służebności gruntowych polegających na prawie przechodu i przejazdu przez działkę nr [...] w pasie gruntu o szerokości 4 m i długości 50 m oraz przez działkę nr [...] w pasie gruntu o szerokości 4 m. We wniosku wyjaśniono, że proponowany podział nieruchomości polegać będzie na wydzieleniu dla poszczególnych współwłaścicieli budynków wraz z działkami gruntu, niezbędnymi do prawidłowego korzystania z tych budynków.

W dniu [...] sierpnia 2017 r. skarżący uzupełnili wniosek, przedkładając do akt sprawy kopię decyzji Starosty C. z [...] marca 2016 r., nr [...] i nr [...] o pozwoleniu na budowę budynków na działce nr [...] oraz kopię aktu notarialnego z [...] kwietnia 2017 r., Rep. [...], dotyczącą umowy darowizny i ustanowienia służebności gruntowej.

Decyzją z [...] września 2017 r. Burmistrz C. odmówił zatwierdzenia proponowanego przez skarżących podziału nieruchomości nr [...] położonej w miejscowości M.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z [...] listopada 2017 r. uchyliło ww. decyzję i przekazało sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania ze wskazaniem, że kopia aktu notarialnego z [...] kwietnia 2017 r., Rep. [...], stanowiąca umowę darowizny i ustanowienia służebności gruntowej, nie rozwiązuje kwestii dostępu do drogi publicznej wydzielanych działek.

Ponownie rozpoznając sprawę Burmistrz C. pismem z [...] grudnia 2017 r. wezwał skarżących do uzupełnienia złożonego [...] sierpnia 2017 r. wniosku o wypis z katastru nieruchomości obejmujący dzieloną nieruchomość, sporządzony i podpisany przez osobę upoważnioną oraz o projekt podziału nieruchomości z zaznaczoną służebnością dostępu do drogi publicznej.

W dniu [...] grudnia 2017 r. M. Z. przedłożyła do akt mapę ewidencji gruntów w skali 1:1000 i uproszczone wypisy z rejestru gruntów z podpisami i pieczęciami organu wydającego oraz projekt podziału ze wskazaniem przebiegu służebności gruntowych, w czterech egzemplarzach.

Następnie Burmistrz C. decyzją z [...] stycznia 2018 r., nr [...], odmówił zatwierdzenia proponowanego przez skarżących podziału działki nr [...] położonej w miejscowości M.

W uzasadnieniu decyzji Burmistrz wskazał, że projektowane do wydzielenia działki mają dostęp do drogi publicznej, ponieważ wskazana na mapie z projektem podziału służebność gruntowa SG1 i SG2 spełnia warunek zawarty w art. 93 ust. 3 u.g.n. Jednak zaproponowany podział działki nr [...] jest sprzeczny z § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2017 r., poz. 2285) w zakresie usytuowania budynku na działce oraz z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2017 r. poz. 1332) w zakresie poszanowania występujących w obszarze obiektu uzasadnionych interesów osób trzecich. Proponowany podział spowoduje bowiem, że granica między nowo wydzielonymi działkami przebiegać będzie w odległości około 0,5 m od ścian budynków mieszkalnych, a zgodnie z § 12 powołanego rozporządzenia budynek na działce budowlanej należy sytuować w odległości od granicy z sąsiednią działką budowlaną nie mniejszej niż 4 m – w przypadku budynku zwróconego ścianą z otworami okiennymi lub drzwiowymi w stronę tej granicy lub 3 m – w przypadku budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w tą stronę. Przepis ten dopuszcza sytuowanie budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę tej granicy w odległości 1,5 m jedynie w przypadku, gdy to wynika z ustaleń planu miejscowego lub decyzji o warunkach zabudowy.

Burmistrz C. w decyzji z [...] stycznia 2016 r., nr [...], ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych na działce nr [...] nie dopuścił usytuowania budynków w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy tej granicy. Zapis pkt 2 ust. 1 tej decyzji stanowi, że obiekty i ich lokalizacja powinny spełniać wymogi zawarte w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Na tej podstawie Burmistrz uznał, że zaproponowany przez skarżących podział nie spełnia warunku określonego w art. 95 pkt 1 u.g.n.

Od decyzji Burmistrza C. skarżący wnieśli odwołanie.

Decyzją z [...] stycznia 2018 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza C. z [...] stycznia 2018 r.

Kolegium podzieliło stanowisko organu pierwszej instancji i wskazało, że proponowany podział działki nr [...] jest sprzeczny z § 12 powołanego rozporządzenia, którego przepisy stanowią przepisy odrębne, o których mowa w art. 94 ust. 1 pkt 1 u.g.n. Tym samym nie jest dopuszczalny podział ewidencyjny nieruchomości jako sprzeczny z przepisami tego rozporządzenia.

W skardze na powyższą decyzję skarżący wnieśli o jej uchylenie, zarzucając, że została ona wydana z naruszeniem prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 94 ust. 1 pkt 1 u.g.n. przez błędne przyjęcie, że § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie ma zastosowanie w postępowaniu w przedmiocie podziału nieruchomości zabudowanej.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację, która legła u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny skargę oddalił.

Sąd wojewódzki przytoczył treść art. 93 ust. 1, 94 ust. 1 i 95 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121 ze zm., dalej jako "u.g.n.") i przypomniał, że skarżący, we wniosku z 11 sierpnia 2017 r., domagali się zatwierdzenia projektu podziału działki nr [...] położonej w miejscowości M. na podstawie art. 95 pkt 1 u.g.n., wskazując, że proponowany podział nieruchomości polegać będzie na wydzieleniu dla poszczególnych współwłaścicieli budynków wraz z działkami gruntu, niezbędnymi do prawidłowego korzystania z tych budynków.

Sąd wyjaśnił należy, że art. 95 u.g.n. zawiera unormowania stanowiące lex specialis w stosunku do zasad podziału nieruchomości, określonych w art. 92-94 u.g.n., przewidując możliwość dokonania podziału niezależnie od ustaleń planu miejscowego. Sformułowanie "niezależnie od ustaleń planu miejscowego" należy, w ocenie Sądu wojewódzkiego, rozumieć dwojako. Podziału nieruchomości można dokonać, gdy plan miejscowy istnieje, niezależnie od jego ustaleń, a więc inaczej aniżeli stanowi to art. 93 ust. 1, albo jeżeli planu miejscowego nie ma, niezależnie od decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Jednak w obu wypadkach podział może nastąpić tylko wówczas, gdy zaistnieje któraś z sytuacji przewidzianych w art. 95, bowiem niezwiązanie ustaleniami planu (czy decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu) przy podziale nieruchomości może mieć miejsce tylko w celach wskazanych w tym przepisie. Przy czym, w art. 95 ustawodawca wyłączył związanie dopuszczalności wydzielenia działek gruntu z warunkami podziału określonymi w planie, nie wyłączył jednak związania w tym względzie z przepisami odrębnymi. Właśnie odrębność regulacji prawnych dotyczących każdego z celów wymienionych w art. 95 u.g.n. determinuje możliwość wydzielenia działek gruntu o takiej konfiguracji i powierzchni, które będą spełnieniem celu wymienionego w tym przepisie. Artykuł 95 u.g.n. dopuszcza wydzielenie działki budowlanej niezależnie od ustaleń planu miejscowego, jednak uchylenie warunku zasadności wniosku w postaci zgodności projektu z postanowieniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie oznacza, że decyzja o zatwierdzeniu projektu podziału nieruchomości może zostać wydana, gdy przedstawiony projekt jest sprzeczny z powszechnie obowiązującymi przepisami. Co do zasady bowiem, stosownie do postanowień u.g.n. podział nieruchomości jest możliwy jedynie pod warunkiem, że jest on zgodny z przepisami odrębnymi, postanowieniami planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Przepisami odrębnymi, które powinny być uwzględniane przy dokonywaniu podziału na podstawie art. 95 u.g.n., powinny być, tak samo jak w przypadku art. 94 ust. 1 pkt 1 u.g.n., te same przepisy powszechnie obowiązującego prawa, które stanowią podstawę do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydawania decyzji o warunkach zabudowy. Brak tych dokumentów skutkuje koniecznością dokonywania oceny dopuszczalności podziału nieruchomości w świetle tych przepisów, które będą adekwatne do sposobu zagospodarowania, na jaki wskaże właściciel wnioskujący o podział.

Ocenie należy poddać możliwość zagospodarowania proponowanych do wydzielenia działek gruntu na cel zamierzony przez wnioskodawcę podziału, aby uniknąć sytuacji, w której po zatwierdzeniu podziału i zbyciu wydzielonych działek gruntu na odrębną własność okaże się, że położenie i konfiguracja tych działek uniemożliwia ich zagospodarowanie przez nabywcę na cel, którym kierował się przy nabyciu tej działki gruntu. Pomimo więc braku planu miejscowego dokonywanie podziału nieruchomości powinno służyć wydzielaniu tylko takich działek gruntu, które będą mogły być zagospodarowane w kontekście przepisów obowiązującego prawa.

Chociaż ustawodawca nie zdefiniował terminu przepisy odrębne, to zakres tego pojęcia należy wyznaczyć, mając na uwadze skutki prawne decyzji o podziale nieruchomości. Tym samym termin przepisy odrębne obejmuje akty prawodawcze powszechnie obowiązujące, normujące gospodarowanie terenami, czyli w szczególności te, które określają przeznaczenie terenu oraz sposób korzystania z nieruchomości. Kwestie dotyczące skutków wydzielenia nowych działek powinny zostać uwzględnione na etapie podziału nieruchomości, aby nie wystąpiła sprzeczność z przepisami określającymi warunki techniczne.

Dlatego też przepisami odrębnymi w rozumieniu komentowanego przepisu są te przepisy, z których wynika szczególny sposób zagospodarowania nieruchomości i ograniczenia w korzystaniu z nich, np. przepisy z zakresu ochrony i kształtowania ładu przestrzennego, ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego, ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz prawa budowlanego.

Ponadto, jak słusznie przyjęły orzekające w sprawie organy, przepisami odrębnymi w rozumieniu komentowanego przepisu są również przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnie 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Przepisy tego rozporządzenia znajdują bowiem zastosowanie jako wzorzec dla oceny zgodności projektu podziału działki z przepisami odrębnymi.

Niewątpliwie, na co wskazuje § 2 ust. 1 tego rozporządzenia, przepisy w nim zawarte stosuje się przy projektowaniu, budowie i przebudowie oraz przy zmianie sposobu użytkowania budynków oraz budowli nadziemnych i podziemnych spełniających funkcje użytkowe budynków, a także do związanych z nimi urządzeń budowlanych, z zastrzeżeniem § 207 ust. 2.

Jak wskazał Sąd, podział nieruchomości, który polegać będzie na wydzieleniu dla poszczególnych współwłaścicieli budynków wraz z działkami gruntu niezbędnymi do prawidłowego korzystania z tych budynków, doprowadzi do powstania nowej sytuacji i nowej konfiguracji budynków na działkach, stanowiących odrębny przedmiot własności. Podział ten doprowadzi więc w istocie do "usytuowania" budynku na nowo w stosunku do granic działki. Nieuwzględnienie w takiej sytuacji przepisów regulujących warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, doprowadziłoby do zaakceptowania takiego usytuowania budynków na podzielonych działkach, który nie spełniałby warunków technicznych i do uprzywilejowania właścicieli budynków na podzielonych działkach w stosunku do innych inwestorów, umożliwiając im sytuowanie niezgodne z przepisami tego rozporządzenia. W konsekwencji doprowadziłby to do naruszenia ładu przestrzennego. Prawidłowo zatem, zdaniem Sądu, organy odmówiły zatwierdzenia proponowanego przez skarżących podziału działki nr [...] położonej w miejscowości M.

Zaproponowany przez skarżących podział spowodowałby bowiem usytuowanie budynków na nowo wydzielonych działkach z naruszeniem § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Przepis ten dopuszcza sytuowanie budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę tej granicy w odległości 1,5 m jedynie w przypadku, gdy to wynika z ustaleń planu miejscowego lub decyzji o warunkach zabudowy (ust. 2). Burmistrz C. w decyzji z [...] stycznia 2016 r., nr [...], ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych na działce nr [...] wskazał, że obiekty i ich lokalizacja powinny spełniać wymogi zawarte w ww. rozporządzeniu.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wnieśli M. Z., K. Z. i M. Z., zaskarżając go w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. błędną wykładnię art. 94 ust. 1 pkt 1 u.g.n. przez błędne przyjęcie, że § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2012 r w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie ma zastosowanie w postępowaniu w przedmiocie podziału nieruchomości zabudowanej.

Skarżący kasacyjnie wnieśli o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku oraz o zasądzenie na ich rzecz kosztów postępowania za postępowanie kasacyjne według norm przepisanych.

W piśmie z [...] listopada 20018 r. skarżący kasacyjnie wnieśli o rozpoznanie sprawy na rozprawie.

Zarządzeniem z [...] sierpnia 2021 r., sygn. akt I OSK 208/19 Przewodniczący Wydziału I Izby Ogólnoadministracyjnej poinformował strony, że Naczelny Sąd Administracyjny przeprowadza rozprawę wyłącznie zdalnie przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie jej na odległość, jeżeli wszystkie strony posiadają możliwości techniczne uczestniczenia w rozprawie zdalnej przy użyciu informatycznej aplikacji. Jeżeli którakolwiek z wezwanych stron oświadczy, że nie ma możliwości technicznych uczestniczenia w rozprawie zdalnej lub nie zajmie stanowiska w tej kwestii, sprawa zostanie skierowana na posiedzenie niejawne.

Wobec powyższego, strony zostały wezwane do zajęcia stanowiska w przedmiocie rozpoznania sprawy na posiedzeniu niejawnym.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. (pismo z [...] września 2021 r.) oraz skarżący kasacyjnie (pismo z [...] września 2021 r.) wyrazili zgodę na rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. - dalej jako "p.p.s.a."), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W sprawie nie występują, enumeratywnie wyliczone w art. 183 § 2 p.p.s.a., przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego. Z tego względu, przy rozpoznaniu sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej.

Skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach:

1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie;

2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 p.p.s.a.).

Granice skargi kasacyjnej wyznaczają wskazane w niej podstawy. Oznacza to, że przytoczone w skardze kasacyjnej przyczyny wadliwości prawnej zaskarżonego wyroku determinują zakres kontroli dokonywanej przez sąd drugiej instancji, który w odróżnieniu od sądu pierwszej instancji nie bada całokształtu sprawy, lecz tylko weryfikuje zasadność zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej.

Skarga kasacyjna złożona w rozpoznawanej sprawie oparta została na podstawie określonej w art.174 pkt 1 p.p.s.a., tj. naruszeniu przepisów naruszeniu prawa materialnego.

Spór, jaki zaistniał w rozpoznawanej sprawie, sprowadza się w istocie rzeczy do rozstrzygnięcia, czy przepisami odrębnymi w rozumieniu art. 94 ust. 1 pkt 1 u.g.n. są przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r., Nr 75, poz. 690 ze zm.).

Wskazać należy, że art. 95 u.g.n., stanowiący podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji, zawiera unormowania stanowiące lex specialis w stosunku do zasad podziału nieruchomości, określonych w art. 92-94 u.g.n. (zob. m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2013 r., sygn. akt I OSK 1027/12, wyrok dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem internetowym: orzeczenia.nsa.gov.pl – dalej jako "CBOSA"). Określenie celów podziału nieruchomości w art. 95 u.g.n. oznacza, iż podział ten może służyć tylko wskazanym celom, co wyklucza dokonywanie w jego ramach wydzielenia działek gruntu także na inne cele.

W rozpoznawanej sprawie chodziło o przypadek określony w art. 95 pkt 1 u.g.n., a więc podział nieruchomości w celu zniesienia współwłasności nieruchomości zabudowanej co najmniej dwoma budynkami, wzniesionymi na podstawie pozwolenia na budowę, jeżeli podział ma polegać na wydzieleniu dla poszczególnych współwłaścicieli, wskazanych we wspólnym wniosku, budynków wraz z działkami gruntu niezbędnymi do prawidłowego korzystania z tych budynków.

Ustawodawca umożliwił dokonanie podziału nieruchomości z odstępstwem od ustaleń planu miejscowego, w celu określonym w art. 95 pkt 1 u.g.n., tylko w sytuacji gdy znajdujące się na niej budynki wzniesiono na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na ich budowę, czyli wzniesiono je legalnie.

Jak wynika z decyzji organu pierwszej instancji, i co nie było także kwestionowane w zaskarżonej decyzji i w zaskarżonym wyroku, budynki wzniesione na działce nr [...] zostały wzniesione na podstawie pozwoleń na budowę wydanych [...] marca 2016 r. przez Starostę C., nr [...] i [...].

Zauważyć należy, że zgodnie z § 2 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, przepisy rozporządzenia stosuje się przy projektowaniu, budowie i przebudowie oraz przy zmianie sposobu użytkowania budynków oraz budowli nadziemnych i podziemnych spełniających funkcje użytkowe budynków, a także do związanych z nimi urządzeń budowlanych, z zastrzeżeniem § 207 ust. 2. Ponadto wymagania, o których mowa w rozporządzeniu mogą być spełnione w sposób inny niż określony w rozporządzeniu, stosownie do wskazań ekspertyzy technicznej właściwej jednostki badawczo-rozwojowej albo rzeczoznawcy budowlanego oraz do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, uzgodnionych z właściwym komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej lub państwowym wojewódzkim inspektorem sanitarnym, odpowiednio do przedmiotu tej ekspertyzy.

Zatem to na etapie wydania decyzji o pozwoleniu na budowę organ architektoniczno-budowlany ustalał szczegóły techniczne dotyczące planowanej inwestycji i ocenił, czy w świetle przepisów prawa budowlanego i przepisów dotyczących warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie możliwe jest udzielenie pozwolenia na realizację zamierzonej - także w aspekcie poszanowania interesów osób trzecich.

Zatem § 12 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie nie ma zastosowania do podziału nieruchomości dokonywanego na podstawie art. 95 pkt 1 u.g.n., bowiem organ wydający decyzję o podziale nieruchomości nie może wkraczać w kognicję organów administracji architektoniczno-budowlanej.

Z wyżej wskazanych powodów zarzut naruszenia prawa materialnego pod postacią błędnej wykładni art. 94 ust. 1 u.g.n. należy uznać za zasadny.

W tym stanie rzeczy, stwierdzając, że skarga kasacyjna ma usprawiedliwione podstawy, Naczelny Sąd Administracyjny miał podstawy do uchylenia zaskarżonego wyroku i do rozpoznania skargi w oparciu o art. 188 p.p.s.a., a w następstwie tego do uchylenia zaskarżonej decyzji i decyzji Burmistrza C. z [...] stycznia 2018 r., nr [...], na podstawie art. 145 § 1 ust. 1 lit. a w zw. z art. 135 p.p.s.a.

O kosztach postępowania sądowego orzeczono na podstawie art. 200, art. 205 § 2 i art. 203 pkt 1 p.p.s.a. oraz § 14 ust. 1 pkt 2 lit. b w związku z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.).