Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Maciejuk (spr.), Sędzia WSA Danuta Kania, Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 listopada 2020 r. sprawy ze skargi K. G. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie nadania stopnia naukowego oddala skargę

Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów decyzją z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595, z p.zm.) utrzymała w mocy uchwałę Rady Wydziału [...] Uniwersytetu [...] nr [...] z dnia [...] września 2016 r. w sprawie uchylenia uchwały nr [...] Rady Wydziału [...] Uniwersytetu [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. w sprawie nadania stopnia [...] [...] K. G. oraz odmowy nadania K. G. stopnia naukowego [...].

W uzasadnieniu CK wskazała, że Sekcja Nauk [...] Centralnej Komisji po zapoznaniu się z odwołaniem [...] K. G. od uchwały nr [...] Rady Wydziału [...] Uniwersytetu [...] z dnia [...] września 2016 r., po wysłuchaniu opinii recenzentów Centralnej Komisji w głosowaniu tajnym wypowiedziała się przeciw wnioskowi o uchylenie zaskarżonej uchwały. Prezydium Centralnej Komisji, po zapoznaniu się ze stanowiskiem Sekcji, w rozpatrywanej sprawie postanowiło w głosowaniu tajnym nie przyjąć odwołania i utrzymać w mocy zaskarżoną uchwałę Rady Wydziału.

Centralna Komisja uznała, że uchwała Rady Wydziału została podjęta po postępowaniu poprawnie przeprowadzonym pod względem formalnym i merytorycznym . Stwierdziła, że zarzuty i wnioski strony są bezzasadne.

Centralna Komisja wyjaśniła, iż otrzymała zawiadomienie Dziekana W [...] U [...] oraz [...] P. D. z [...] lipca 2013 r. powołujące się na fakt, iż K. G. został nadany stopień doktora na podstawie dorobku powstałego z naruszeniem prawa i dobrych obyczajów w nauce.

Podkreślono okoliczność zbieżności treściowej powołanej rozprawy doktorskiej K. G. z monografią habilitacyjną [...] P. D. oraz w mniejszym zakresie z kilkoma wcześniej opublikowanymi pracami W. L. i A. S.

CK wskazała, że Rada Wydziału postanowieniem z dnia [...] lutego 2014 r. wszczęła postępowanie o stwierdzenie nieważności postępowania w sprawie nadania K. G. stopnia [...]. Powołano biegłego z zakresu prawa autorskiego [...] J. B., który w konkluzji pisemnej opinii uznał, że porównanie rozprawy doktorskiej strony z monografią habilitacyjną [...] P. D. nie daje dostatecznych podstaw do przyjęcia, że w rozprawie doszło do naruszenia praw autorskich. Autor zaznaczył zarazem, że powstaje zagadnienie korzystania z tzw. "źródeł pośrednich", tzn. wykorzystywania dla celów prowadzonego wywodu nie wprost źródła, z którego pochodzą, a materiału wtórnego, tzn. przywołań danego źródła w innych pracach. Zasady etyki nie przewidują zakazu korzystania ze źródeł pośrednich, tym niemniej dobre obyczaje nakazują, aby taka sytuacja znalazła wyraz w sposobie powoływania takiego źródła. W konsekwencji,

w przypadku tzw. pośredniego korzystania ze źródła, fakt ten powinien być ujawniony w stosownej o tym wzmiance. Brak sięgania do pierwotnego źródła, mimo jego powołania, w pierwszej kolejności jest przejawem naruszenia dobrych praktyk w badaniach naukowych.

Rada Wydziału uchwałą z dnia [...] października 2014 r. umorzyła postępowanie

o stwierdzenie nieważności postępowania prowadzone w trybie art. 29a ust. 1 ustawy. Zarazem Rada Wydziału uchwałą z dnia [...] listopada 2014 r. wystąpiła do Centralnej Komisji z wnioskiem o wznowienie postępowania w sprawie nadania K. G.stopnia [...] na podstawie art. 29 ust. 2 i 3 ustawy. W ocenie Rady Wydziału ujawnione okoliczności dowiodły, że rozprawa doktorska K. G. nie spełnia ustawowych wymogów stawianych rozprawom doktorskim, nie stanowi oryginalnego rozwiązania problemu naukowego i nie wykazuje umiejętności samodzielnego prowadzenia pracy naukowej przez autora. [...] P. D., jako pokrzywdzony, wystąpił do Centralnej Komisji z wnioskiem o wznowienie postępowania w sprawie nadania stopnia [...].

Po rozpoznaniu wniosków Centralna Komisja uznała, że okoliczności zawarte w przesłanych wnioskach obligują Komisję do wydania postanowienia o wznowieniu z urzędu postępowania w przewodzie doktorskim w celu ustalenia przez właściwą Radę Wydziału, czy istotnie wystąpiły przesłanki, o których mowa w art. 29 ust. 2 i 3 ustawy. CK w dniu [...] stycznia 2015 r. wydała postanowienie o wznowieniu postępowania.

Organ wskazał, że Rada Wydziału przeprowadziła wyczerpujące postępowanie wznowieniowe, w toku którego uzyskała opinie [...]. J. C. i [...] B. Z. Powołano także biegłego z zakresu etyki [...]. J. W.

Rada Wydziału uchwałą nr [...] z dnia [...] września 2016 r. uchyliła ostatecznie uchwałę Rady Wydziału nr [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. w sprawie nadania K. G. stopnia doktora oraz odmówiła K. G. nadania stopnia naukowego doktora. Rada Wydziału kolejną uchwałą nr [...] z dnia [...] stycznia 2017 r. dokonała sprostowania z urzędu oczywistej omyłki pisarskiej w swej uchwale nr [...] z dnia [...] września 2016 r.

K. G. złożył w dniu [...] grudnia 2016 r. odwołanie od uchwały Rady Wydziału nr [...] z dnia [...] września 2016 r. Odwołanie zarzucało uchwale naruszenie szeregu przepisów ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz przepisów art. 14 ust. 2 pkt 5 w zw. z art. 13 i art. 29 ust. 1 i 2 ustawy o stopniach naukowych (...), a także art. 2 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Centralna Komisja uzasadniając decyzję z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] stwierdziła, że zarzuty odwołania są niezasadne i brak jest podstaw do uwzględnienia odwołania. Centralna Komisja po uzyskaniu opinii dwóch recenzentów CK i stanowiska Sekcji I Nauk [...] CK uznała, iż uchwała Rady Wydziału została podjęta po poprawnie przeprowadzonym pod względem formalnym i merytorycznym postępowaniu, a zarzuty odwołania uznano za bezzasadne.

Organ odwoławczy stwierdził, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że rozprawa doktorska nie spełnia wymogów art. 13 ust. 1 ustawy o stopniach naukowych (...), nie stanowi bowiem oryginalnego rozwiązania problemu naukowego i nie wykazuje umiejętności samodzielnego prowadzenia pracy naukowej przez autora. CK wskazała, że potwierdzony został zarzut, że przy korzystaniu z tzw. "źródeł pośrednich" autor nie ujawnił w stosownych wzmiankach, takiego sposobu wykorzystywania materiału wtórnego. Nie jest to tylko przejaw naruszenia dobrych praktyk w badaniach naukowych, gdyż wpływa to na generalną ocenę braku oryginalnego rozwiązania problemu naukowego i wykazywaniu braku umiejętności samodzielnego prowadzenia pracy naukowej. Sposób wykorzystania źródeł naukowych prowadzi do wniosku, że K. G. prowadził badania naukowe w sposób niesamodzielny, skutkujący powieleniem toku myślenia innych autorów, w szczególności [...] P. D. Centralna Komisja potwierdziła negatywną ocenę Rady Wydziału.

Centralna Komisja uznała, że kwestia błędnego wskazania wyników głosowania nad uchwałą nr [...] Rady stanowiła przedmiot uchwały Rady o sprostowaniu oczywistej pomyłki pisarskiej. Rozstrzygnięcia Rady w zakresie sprostowania stanowiło także przedmiot odrębnego zaskarżenia, które zostało rozpoznane przez Centralną Komisję w drodze wydanego równolegle postanowienia z dnia [...] kwietnia 2018 r.

CK wskazała, że w odniesieniu do zasad i trybu podejmowania rozstrzygnięć podejmowanych przez organy kolegialne rozstrzygnięcie składające się ze wskazanych dwóch elementów podejmowane jest w formie jednej decyzji, uzewnętrznionej w postaci jednej uchwały. Uchwała Rady ma moc i jest równoznaczna z formą prawną decyzji administracyjnej. Uchwała Rady jest podejmowana w jednym głosowaniu. Zarzut odwołania jest więc bezzasadny, gdyż podejmowanie dwóch odrębnych głosowań skutkowałoby podjęciem dwóch odrębnych uchwał, a w konsekwencji dwóch odrębnych decyzji.

Centralna Komisja podniosła też m.in., że art. 29 ust. 2 ustawy wymienia dwie niezależne przesłanki uzasadniające wznowienie postępowania. Pierwszą stanowi okoliczność, iż stopień doktora został nadany na podstawie dorobku powstałego z naruszeniem prawa, w tym praw autorskich. Drugą przesłankę stanowi okoliczność, że stopień doktora został nadany na podstawie dorobku powstałego z naruszeniem dobrych obyczajów w nauce. Naruszenie dobrych obyczajów w nauce stanowi zatem odrębną od naruszenia praw autorskich przesłankę wznowienia postępowania.

Przedmiotem analizy w opinii [...] J. B. nie stanowiła kwestia naruszenia dobrych obyczajów w nauce. Natomiast biegły ten nie wykluczył, że mogło dojść do naruszenia przez K. G. zasad etyki, co skłoniło Centralną Komisję do wydania postanowienia w przedmiocie wznowienia postępowania.

Kwestionowana obecnie uchwała Rady oparta została na innej podstawie faktycznej niż naruszenie praw autorskich. Centralna Komisja uznała zarzuty odwołania za bezzasadne.

Organ nadmienił, że w aktach postępowania o nadanie stopnia doktora K. G., wraz z pisemnym wnioskiem K. G. o wszczęcie przewodu znajdował się wyłącznie egzemplarz pracy, który stanowił podstawę czynności w przewodzie [...], w tym czynności obejmujących sporządzenie recenzji oraz podstawę oceny członków Rady i podjęcia uchwały z [...] stycznia 2013 r. o nadaniu stopnia [...]. Żadne okoliczności sprawy nie wskazują, aby w tym postępowaniu znalazł się inny egzemplarz rozprawy.

Centralna Komisja wskazała też, że przedmiot opinii biegłego stanowić miała kwestia, czy K. G. w zakresie przygotowanej rozprawy [...] dopuścił się naruszenia dobrych obyczajów w nauce. W przedmiotowej sprawie nie chodziło o "interpretacje prawa", tylko interpretację pojęcia należącego do innej dziedziny niż prawo, ale użytego w normie prawnej. W tej sytuacji nie ma podstaw do stwierdzenia, że biegły został powołany na okoliczność treści przepisów prawnych, co czyni zarzut odwołania bezpodstawnym.

Zdaniem CK biegły [...] J. W. jako osoba posiadająca wiadomości specjalne z danej dziedziny bezpośrednio związanej z przedmiotem rozstrzygania w danej sprawie, posiadał niezbędne kwalifikacje. Jest on wybitnym specjalistą z zakresu [...], w szczególności w zakresie [...], a ponadto posiada wykształcenie [...]. Pełni ponadto funkcję przewodniczącego Komitetu [...] w Nauce działającego przy Polskiej [...]. Wykształcenie, doświadczenie zawodowe, stanowi, zdaniem organu, potwierdzenie, że osoba ta posiada wiadomości specjalne dla oceny zaistnienia okoliczności naruszenia dobrych obyczajów w nauce.

Centralna Komisja odniosła się także do pozostałych wniosków strony zawartych w odwołaniu i stwierdziła, że nie znajduje merytorycznych i formalnych powodów do ich uwzględnienia.

K. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...].

Zaskarżonej decyzji skarżący zarzucił między innymi naruszenie:

- § 4, § 15 pkt 1, 2, 3 statutu Centralnej Komisji poprzez wydanie uchwały przez osoby nieuprawnione, co powoduje nieważność decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i 7 k.p.a. w zw. z art. 29 ust. 1 ustawy o stopniach naukowych (...),

- art. 29 ust. 1 i 2 ustawy o stopniach naukowych (...) poprzez jego błędną wykładnię

i niewłaściwe zastosowanie wyrażające się w uznaniu, że przepis ten umożliwia wznowienie postępowania w przypadku naruszenia dobrych obyczajów w nauce w rozprawie [...], podczas gdy przepis ten umożliwia wznowienie postępowania w przypadku ujawnienia się naruszenia dobrych obyczajów w nauce czy naruszenia praw autorskich tylko w pozostałym dorobku naukowym, który nie obejmuje rozprawy, stanowiącej podstawę do nadania stopnia naukowego,

- art. 156 § 1 pkt 2 i 7 k.p.a., art. 151 § 1 pkt 2 k.p.a., art. 6 k.p.a., art. 7 k.p.a., art. 10 k.p.a., art. 24 § 3 k.p.a., art. 84 k.p.a., art. 75 § 1, art. 76a § 1 k.p.a., art. 77 k.p.a., art. 80 k.p.a., art. 107 § 3 k.p.a., art. 16 k.p.a. i art. 110 k.p.a. w związku z art. 29 ust. 1 ustawy o stopniach naukowych (...), art. 2 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, art. 34 ustawy o ochronie praw autorskich, które miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie, poprzez jej wadliwe zastosowanie wyrażające się w uznaniu, że korzystanie ze źródeł objętych ochroną prawa autorskich, do których autor nie dotarł bez zaznaczenia tego w przypisie nie stanowi naruszenia praw autorskich,

- art. 21 ust. 2 ustawy o stopniach naukowych (...) w sytuacji, gdy protokoły posiedzeń Rady Wydziału [...] Uniwersytetu [...] zostały sporządzone z naruszeniem art. 68 § 1 i 2 k.p.a.,

- § 45 Statutu Uniwersytetu [...] w zw. z art. 11 ustęp 1 ustawy o stopniach naukowych (...).

Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] kwietnia 2018 r. oraz stwierdzenia nieważności, ewentualnie o uchylenie uchwały Rady Wydziału z dnia [...] września 2016 r. nr [...]. Zażądał stwierdzenia nieważności, ewentualnie uchylenia postanowienia Centralnej Komisji z dnia [...] stycznia 2015. r., nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania dotyczącego przewodu [...] zakończonego uchwałą z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...]. Skarżący zażądał również umorzenia postępowania administracyjnego w niniejszej sprawie oraz zasądzenia od organu kosztów postępowania. W obszernym uzasadnieniu skarżący rozszerzył argumentację podniesionych zarzutów.

Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów, reprezentowana przez radcę prawnego, w odpowiedzi na skargę wniosła o jej oddalenie, podtrzymując ustalenia dokonane w zaskarżonej decyzji i odnosząc się do zarzutów skargi. Pełnomocnik wskazał m.in., że niezasadny jest zarzut naruszenia przepisów statutu CK dotyczących uczestnictwa zastępców przewodniczącego sekcji CK w głosowaniu Prezydium CK, powołał się na § 7 ust. 2 statutu. Odnosząc się m.in. do zarzutu wyznaczenia bardzo krótkiego terminu na zapoznanie się z aktami sprawy i złożenia końcowego oświadczenia oraz braku możliwości zapoznania się z aktami postępowania zawierającego wszystkie przeprowadzone dowody pełnomocnik CK wskazał, że Rada Wydziału zawiadomiła K. G. na podstawie art. 10 k.p.a. o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym oraz wypowiedzenia się co do tego materiału., z którego to uprawnienia K. G. skorzystał. Pełnomocnik wskazał też, że skarżący wielokrotnie korzystał z prawa przeglądania akt oraz sporządzania fotokopii z akt postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 28 lutego 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 1432/18 uchylił zaskarżoną decyzję Centralnej Komisji oraz utrzymaną nią w mocy uchwałę Rady Wydziału z dnia [...] września 2016 r., umorzył postępowanie administracyjne w sprawie i zasądził na rzecz K. G. od centralnej Komisji zwrot kosztów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 24 sierpnia 2020 r. sygn. akt

I OSK 1719/19 uchylił wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 lutego 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 1432/18 i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu

w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz zasądził od K. G. na rzecz CK zwrot kosztów postępowania kasacyjnego. NSA stwierdził, że rozprawa [...] (w rozumieniu art. 13 ustawy z 2003 r.) wchodzi w skład dorobku naukowego [...] i jest to jeden z najważniejszych jego elementów na etapie postępowania w sprawie nadania stopnia naukowego [...]. NSA wskazał, że zaaprobowana przez Sąd Wojewódzki ocena Centralnej Komisji, iż "rozprawa doktorska skarżącego nie spełnia wymogów art. 13 ust. 1 ustawy, nie stanowi oryginalnego rozwiązania problemu naukowego, nie wykazuje umiejętności samodzielnego prowadzenia pracy naukowej przez autora, a przy korzystaniu z tzw. "źródeł pośrednich" autor nie ujawnił w stosownych wzmiankach takiego sposobu wykorzystywania materiału wtórnego", która to ocena nie uzasadnia według Sądu zastosowania przesłanki wznowieniowej, przemawia za przyjęciem, że doszło do spełnienia przesłanki nadania stopnia doktora na podstawie dorobku powstałego z naruszeniem dobrych obyczajów w nauce.

NSA stwierdził, że skoro, jak to wyżej podniesiono, rozprawa doktorska wchodzi w skład dorobku naukowego doktoranta, to nie sposób podzielić konkluzji Sądu I instancji, iż w sprawie nie wystąpiła przesłanka wznowieniowa, o której mowa w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz

o stopniach i tytule w zakresie sztuki. Naruszenie dobrych obyczajów w nauce

z pewnością nie jest objęte dyspozycją art. 29a ust. 1 ustawy, tylko dyspozycją art. 29 ust. 2 tego aktu.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że ponownie rozpoznając sprawę Sąd pierwszej instancji, stosownie do treści art. 190 p.p.s.a., mając na względzie przedstawiony wyżej pogląd prawny Naczelnego Sądu Administracyjnego, odniesie się do argumentacji skarżącego dotyczącej w szczególności kwestionowania przez niego jakoby ziściła się przesłanka nadania stopnia doktora na podstawie dorobku powstałego z naruszeniem dobrych obyczajów w nauce. W zależności od zajętego w tym zakresie stanowiska Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzeknie o żądaniach zawartych w skardze.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Sąd rozpoznając niniejszą sprawę ponownie, będąc związany wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny (art. 190 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) stwierdził, że skarga nie jest zasadna.

Zaskarżona decyzja jak również uchwała nr [...] Rady Wydziału [...] Uniwersytetu [...] z dnia [...] września 2016 r. odpowiadają prawu. W sprawie tej nie zaszła podstawa ani do uchylenia zaskarżonej decyzji i uchwały Rady Wydziału oraz umorzenia postępowania administracyjnego ani do stwierdzenia nieważności tych aktów. Zarówno uchwała jak i zaskarżona decyzja wydane zostały przez właściwe, uprawnione organy. Także postanowienie o wznowieniu postępowania wydał właściwy organ. Wszystkie zarzuty skargi Sąd uznał za nieuzasadnione.

Organy prawidłowo zastosowały w tej sprawie zarówno przepisy prawa materialnego, tj. art. 29 ust. 2 w zw. z art. 13 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. z 2016 r., poz. 882), jak również przepisy prawa procesowego, w tym m.in. art. 151 § 1 pkt 2 k.p.a., art. 14 ust. 2 pkt 5, art. 29 ust. 1 ustawy o stopniach naukowych (...).

W sprawie tej organ nie naruszył również innych przepisów postępowania, w tym m.in. art. 6, art. 7, art. 10, art. 75 § 1, art. 76 art. 77 § 1, art. 80, art. 84 k.p.a. Uzasadnienie zaskarżonej decyzji i uchwały Rady Wydziału z dnia [...] września 2016 r. są wyczerpujące, nie naruszają art. 107 § 3 k.p.a. i nie pozostawiają jakiejkolwiek wątpliwości co do przyczyn podjętych przez organy rozstrzygnięć. Nie stanowi przy tym uchybienia rozstrzygnięcie przez Radę Wydziału w uchwale z dnia [...] września 2016 r. jednocześnie o uchyleniu uchwały z dnia [...] stycznia 2013 r. w sprawie nadania stopnia doktora i odmowa nadania skarżącemu stopnia [...]. Jest to działanie prawidłowe na gruncie k.p.a., w tym w szczególności odpowiada treści art. 151 § 1 pkt 2 k.p.a. w zw. z art. 29 ust. 1 i 2 ustawy o stopniach naukowych (...), który formułuje dodatkową przesłankę wznowienia postępowania. Zgodnie zaś z art. 151 § 1 pkt 2 k.p.a., organ administracji publicznej, o którym mowa w art. 150, po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 149 § 2 wydaje decyzję, w której uchyla decyzję dotychczasową, gdy stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1, art. 145a lub art. 145b, i wydaje nową decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy. Nadto, także podjęcie przez Radę Wydziału we wznowionym postępowaniu uchwały z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w jednym głosowaniu nie narusza prawa.

W ocenie Sądu postępowanie nadzwyczajne (wznowieniowe) zostało należycie przeprowadzone. Organ dokonał niezbędnych ustaleń faktycznych oraz pełnej

i należytej oceny materiału dowodowego, który został zebrany w sposób prawidłowy. Organ sprawę niniejszą wyjaśnił wszechstronnie, a potwierdza to w pełni uzasadnienie zarówno uchwały Rady Wydziału [...] nr [...] z dnia [...] września 2016 r., jak i uzasadnienie zaskarżonej decyzji. W ocenie Sądu Rada Wydziału w sposób prawidłowy rozpatrzyła liczne wnioski dowodowe składane przez stronę w toku postępowania, w tym wnioski o wyłączenia. W ocenie Sądu nie doszło w tym zakresie do naruszenia prawa procesowego, które miałoby wpływ na wynik sprawy. Samo uzasadnienie uchwały Rady Wydziału z dnia [...] września 2016 r., które jest wyczerpujące, potwierdza właściwe procedowanie przez organ, z poszanowaniem wszystkich praw skarżącego. Z akt sprawy bezspornie wynika, że strona postępowania wznowieniowego brała czynny udział w tym postępowaniu i miała możliwość wypowiadania się w sprawie, przedstawiania swojego stanowiska.

W ocenie Sądu organ bezspornie wykazał, że spełniona została przesłanka nadania skarżącemu stopnia doktora na podstawie dorobku powstałego z naruszeniem dobrych obyczajów w nauce. Rada Wydziału miała podstawy do uchylenia uchwały

nr [...] Rady Wydziału [...] Uniwersytetu [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. w sprawie nadania stopnia doktora [...] K. G.i i jednocześnie do odmowy nadania K. G. stopnia naukowego [...].

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o stopniach naukowych (...), przesłankami do wznowienia postępowania o nadanie stopnia doktora i doktora habilitowanego albo tytułu profesora mogą być także, oprócz wymienionych w Kodeksie postępowania administracyjnego, ujawnione okoliczności wskazujące na to, że stopień doktora lub doktora habilitowanego albo tytuł profesora został nadany na podstawie dorobku powstałego z naruszeniem prawa, w tym praw autorskich, lub dobrych obyczajów w nauce.

Kwestia zastosowania art. 29 ust. 2 ustawy o stopniach naukowych (...) do rozprawy doktorskiej została już przesądzona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 sierpnia 2020 r. sygn. akt I OSK 1719/19, który jednoznacznie stwierdził, że rozprawa doktorska wchodzi w skład dorobku naukowego doktoranta.

Odnosząc się do zarzutów skargi podkreślenia wymaga, że sprawa niniejsza nie dotyczy naruszenia praw autorskich, co jednoznacznie wskazano tak w zaskarżonej decyzji, jak i w uchwale Rady Wydziału z dnia [...] września 2016 r. Kwestia ta była przedmiotem postępowania nieważnościowego, które zakończyło się uchwałą Rady Wydziału z dnia [...] listopada 2014 r. o umorzeniu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności. Zarzuty naruszenia art. 16 i art. 110 k.p.a. są tym samym nietrafne. Umorzenie postępowania nieważnościowego nie stanowiło przeszkody do wydania przez Centralną Komisję postanowienia o wznowieniu postępowania w niniejszej sprawie i prowadzenia postępowania przez Radę Wydziału w tym nadzwyczajnym trybie.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o stopniach naukowych (...) rozprawa doktorska, przygotowana pod opieką promotora albo pod opieką promotora i promotora pomocniczego, o którym mowa w art. 20 ust. 7, powinna stanowić oryginalne rozwiązanie problemu naukowego lub oryginalne dokonanie artystyczne, oraz wykazywać ogólną wiedzę teoretyczną kandydata w danej dyscyplinie naukowej lub artystycznej oraz umiejętność samodzielnego prowadzenia pracy naukowej lub artystycznej.

W ocenie Sądu organy w sprawie tej wykazały, że rozprawa doktorska skarżącego nie spełnia wymogów art. 13 ust. 1 ustawy o stopniach naukowych (...), nie stanowi oryginalnego rozwiązania problemu naukowego i nie wykazuje umiejętności samodzielnego prowadzenia pracy naukowej przez autora. Centralna Komisja jednoznacznie stwierdziła, że potwierdzony został podstawowy zarzut, że przy korzystaniu z tzw. "źródeł pośrednich", autor nie ujawnił w stosownych wzmiankach, takiego sposobu wykorzystania materiału wtórnego. Centralna Komisja podkreśliła,

że nie jest to tylko przejaw naruszenia dobrych praktyk w badaniach naukowych, gdyż wpływa to na generalną ocenę braku oryginalnego rozwiązania problemu naukowego

i wykazaniu braku umiejętności samodzielnego prowadzenia pracy naukowej. Organ wprost wskazał, że sposób wykorzystania źródeł naukowych prowadzi do wniosku,

że K. G. prowadził badania naukowe w sposób niesamodzielny, skutkujący powieleniem toku myślenia innych autorów, w szczególności [...] P. D.

Rada Wydziału w uchwale z dnia [...] września 2016 r. szczegółowo przeanalizowała wszystkie kwestie mające znaczenie dla oceny, czy stopień [...] został nadany skarżącemu na podstawie dorobku powstałego z naruszeniem dobrych obyczajów w nauce. Rada Wydziału stwierdziła, że w jej ocenie rozprawa doktorska, która powinna wykazywać umiejętność samodzielnego prowadzenia pracy naukowej, to rozprawa, która powinna zostać przygotowana przez doktoranta z uwzględnieniem reguł rzetelności prowadzenia badań naukowych, w tym przestrzeganiem zasad wykorzystywania cudzego dorobku naukowego oraz cytowania. Rada Wydziału wskazała, że zbiór tych reguł określa "Kodeks etyki pracownika naukowego" , jak również "Zbiór zasad i wytycznych pt. Dobre obyczaje w nauce". Organ wykazał jednocześnie, że K. G. znane były w okresie przygotowywania rozprawy [...] etyczne aspekty pracy naukowej.

Rada Wydziału posiłkując się opinią [...] J. W., do czego była uprawniona, albowiem przeprowadziła dowód z tej opinii, jednoznacznie stwierdziła, że z uwagi na charakter oraz zakres stwierdzonych zbieżności rozprawy [...] K. G. z pracami innych autorów, przygotowana przez K. G. rozprawa [...] przygotowana została z naruszeniem art. 13 ustawy o stopniach naukowych (...), które to naruszenie wyczerpuje znamiona przesłanki określonej w art. 29 ust. 2 ustawy, tj. uzyskania stopnia naukowego doktora na podstawie dorobku powstałego z naruszeniem dobrych obyczajów w nauce. Organ powołał się w tym zakresie m.in. na wskazanie w opinii biegłego, że K. G., w wymiarze wynoszącym ok. 20% objętości pracy wykorzystał do przygotowania rozprawy [...] badania naukowe przeprowadzone przez innych autorów i bez wskazania źródeł, z których pochodziły wykorzystane informacje. W szczególności dotyczy to monografii [...] P. D. Jak dalej wskazał organ, w ocenie biegłego powyższa nierzetelność w prowadzeniu badań naukowych przez K. G. przejawia się w sposobie konstrukcji przypisów, wychwyconych błędach, które nie zostałyby powielone przez K. G., gdyby dotarł do źródeł bezpośrednich, jak również okolicznością formułowania w rozprawie doktorskiej takich samych lub istotnie zbliżonych wniosków, jakie poczynili P. D. i W. L.

Rada Wydziału powołując się na zbieżności rozprawy [...] K. G. oraz monografii [...] P. D. wskazała, że nie bez znaczenia pozostaje także okoliczność, że K. G. nie tylko nie posiada materiałów, które stanowiły źródła przygotowanej rozprawy doktorskiej, ale także w odróżnieniu od [...] P. D., złożył on jedynie ogólnikowe wyjaśnienia co do sposobów i miejsc pozyskania tych źródeł.

Z akt sprawy nie wynika, aby treść wyjaśnień złożonych przez K. G. pozwalała na podważenie stanowiska Rady Wydziału, co do braku samodzielności w prowadzeniu badań naukowych.

Niezależnie jednak od tego Rada Wydziału stwierdziła, że kluczową kwestię w sprawie stanowi nie sposób pozyskania źródeł, ale sposób ich wykorzystania. Analiza treści rozprawy doktorskiej K. G. oraz monografii [...] P. D. doprowadziła Radę Wydziału do wniosku, że K. G. prowadził badania naukowe niesamodzielnie. Ocenę tę podzieliła Centralna Komisja jednoznacznie stwierdzając, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że rozprawa doktorska skarżącego nie spełnia wymogów art. 13 ust. 1 ustawy o stopniach naukowych (...). Trafnie CK wnioski odwołania uznała za bezzasadne. Sąd po zapoznaniu się z całością nadesłanego przez organ materiału dowodowego nie znalazł podstaw do podważenia stanowiska zarówno Centralnej Komisji, jak i Rady Wydziału. Centralna Komisja wszechstronnie odniosła się przy tym do zarzutów odwołania, wyczerpująco wyjaśniając stronie w uzasadnieniu decyzji niezasadność poszczególnych zarzutów. Sąd argumentację tę uznał za trafną. Odnosząc się do zarzutów skargi dodatkowo wskazania wymaga, że biegły nie został powołany w celu dokonania wykładni prawa, ta bowiem należy do organu. Organy w sprawie tej dokonały prawidłowej wykładni przepisów prawa i właściwie je zastosowały. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania posiadania przez [...] J. W. – Przewodniczącego Komitetu [...] przy Polskiej [...] - wiedzy specjalnej w dziedzinie [...]. Nie wykazano także uzasadnionych wątpliwości co do bezstronności biegłego. Kwestia sprostowania wyników głosowania Rady Wydziału w dniu [...] września 2016 r. była przedmiotem odrębnego postępowania. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 marca 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 1433/18 oddalił skargę K. G. na postanowienie Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] kwietnia 2018 r. w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej. Prawidłowe wyniki głosowania ujęte zostały zresztą w uzasadnieniu uchwały Rady Wydziału z dnia [...] września 2016 r.

W sprawie tej nie wystąpiły istotne wątpliwości, które wymagałyby wyjaśnienia

w drodze uzupełniającego postępowania dowodowego wnioskowanego przez skarżącego. Materiał dowodowy zgromadzony przez organ pozwalał na dokonanie pełnej oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji oraz uchwały Rady Wydziału

z dnia [...] września 2016 r., a także postępowania, w ramach którego zostały one wydane na skutek prawidłowo wznowionego przez CK postępowania w niniejszej sprawie.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) w zw. z w zw. z art. 15zzs4 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem C0V1D-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 ze zm.) orzekł jak w wyroku.