Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski (spr.), Sędzia WSA Irena Wesołowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Dorota Pellowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 lipca 2015 r. sprawy ze skargi B. H. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 2 grudnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną; 2. określa, że zaskarżona interpretacja indywidualna nie może być wykonana; 3. zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącego kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W dniu 15 września 2014 r. (data wpływu do organu) B. H. złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie utraty ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej jako "ustawa o VAT".

We wniosku przedstawił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 listopada 2011 r. wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług geodezyjnych – PKD 71.12.Z, z wyłączeniem doradztwa w tym zakresie. Działalność ta jest prowadzona jednoosobowo. Od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej do dnia 30 sierpnia 2012 r. korzystał ze zwolnienia od podatku VAT z uwagi na osiąganie niskich obrotów.

W dniu 2 stycznia 2012 r. kupił używany samochód osobowy, który wprowadził do ewidencji środków trwałych. Samochód w momencie zakupu opodatkowany był przez osobę sprzedającą "ze stawką VAT – zwolnioną". Pod koniec czerwca 2012 r. podjął decyzję o sprzedaży samochodu, co nastąpiło w dniu 30 sierpnia 2012 r.

Wnioskodawca wyjaśnił, że w oparciu o obowiązujące przepisy i posiadane interpretacje indywidualne w zakresie zwolnienia podmiotowego, wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 2 listopada 2011 r. znak [...] oraz Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 5 stycznia 2012r. znak [...], po sprzedaży samochodu osobowego nadal korzystał ze zwolnienia podmiotowego. Słuszność stanowiska potwierdził również doradca podatkowy, z którego usług korzysta od samego początku prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca podał, że na koniec 2012 r. przychód ogółem z prowadzonej działalności gospodarczej wyniósł 159.750 zł, w tym kwota 10.800 zł stanowiła przychód z tytułu sprzedaży środka trwałego, jakim był samochód osobowy. Osiągnięty przychód nie spowodował utraty zwolnienia w VAT, ponieważ do limitu 150.000 zł nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów zwolnionych od podatku oraz tych, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Ponadto transakcja sprzedaży samochodu nie podlegała opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, ponieważ nie wystąpił żaden z przypadków określonych w art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.).

Następnie wnioskodawca wskazał, że w dniu 5 listopada 2013 r. otrzymał wezwanie od Naczelnika Urzędu Skarbowego, dotyczące przeprowadzenia czynności sprawdzających w zakresie prowadzonej działalności. Czynności te zakończyły się podpisaniem protokołu w dniu 30 stycznia 2014 r. Ustalenia w nich zawarte wskazywały na konieczność złożenia deklaracji VAT-7 od miesiąca września 2012 r. i rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Z tych względów, w dniu 17 marca 2014 r. wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. We wniosku zadał pytanie, czy w związku ze sprzedażą w dniu 30 sierpnia 2012 r. samochodu osobowego, który stanowił środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej, utracił zwolnienie w podatku VAT i był zobowiązany do rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług. W dniu 24 czerwca 2014 r. organ wydał interpretację indywidualną, która była dla niego niekorzystna. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że w związku ze sprzedażą samochodu osobowego, który stanowi towar opodatkowany podatkiem akcyzowym, utracił prawo do zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. W tej sytuacji podatnik złożył zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług, od dnia 31 sierpnia 2014 r. Fakt ten spowodował powstanie zaległości podatkowej.

W związku z powyższym wnioskodawca zadał pytanie:

Czy sprzedając w dniu 30 sierpnia 2012 r. używany samochód osobowy, stanowiący środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej, utracił zwolnienie podmiotowe w podatku VAT ?

Zdaniem wnioskodawcy, sprzedaż środka trwałego, jakim był samochód osobowy, który uprzednio nabył jako towar używany, a następnie sprzedał po 8 miesiącach użytkowania, nie spowodowała utraty prawa do zwolnienia w VAT.

Podatnik wskazał, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. W myśl art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1 nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. A zatem uzyskany przychód za rok 2012 w wysokości 159.750 zł, w tym 10.800 zł ze sprzedaży środka trwałego, nie spowodował utraty prawa do zwolnienia od podatku.

Odnosząc się do art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, z którego wynika, że ze zwolnienia podatkowego nie mogą korzystać podatnicy dokonujący sprzedaży między innymi towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym i nowych środków transportu, wnioskodawca podał, że sprzedany samochód nie podlegał opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. W tych okolicznościach nie ma zatem zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Podatnik podkreślił, że słuszność takiego stanowiska potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 666/13. NSA uznał bowiem, że dla utraty prawa do zwolnienia podmiotowego z VAT nie jest wystarczający sam fakt dokonywania dostaw towarów akcyzowych, lecz okoliczność, że to na jednostkowo określonym podatniku ciąży obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym. Ustawodawca począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r. doprecyzował brzmienie art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, stanowiącego o grupie podatników, do których nie stosuje się zwolnień przewidzianych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

W interpretacji indywidualnej z dnia 2 grudnia 2014 r. Minister Finansów uznał, że stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, jest nieprawidłowe.

Organ interpretacyjny podkreślił, że wniosek dotyczył stanu faktycznego zaistniałego w 2012 r., zatem oceny prawnej przedstawionego w nim stanowiska należało dokonać na podstawie przepisów obowiązujących w 2012 r.

Przywołując treść art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT, organ interpretacyjny stwierdził, że podatnicy, dokonujący dostawy towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, niezależnie od wielkości obrotów.

Zdaniem Ministra Finansów, w niniejszej sprawie należało uwzględnić treść tego przepisu w powiązaniu z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, w myśl którego ustawa ta określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Organ podniósł, że wnioskodawca sprzedał samochód osobowy, który to towar, z uwagi na literalne brzmienie art. 1 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, podlegał opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy, pomimo nieprzekroczenia kwoty obrotu, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, tj. kwoty 150.000 zł, wnioskodawca nie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego z uwagi na brzmienie ww. art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT. Przy czym na tę ocenę nie ma wpływu fakt, że na etapie przedmiotowej sprzedaży nie wystąpił obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym.

W konsekwencji Minister Finansów stwierdził, że wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu osobowego, która stanowiła czynność określoną w art. 5 ustawy o VAT, zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, powinien złożyć do naczelnika urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług i zarejestrować się jako podatnik VAT czynny.

W ocenie organu, powyższego stanowiska nie może zmienić argumentacja zawarta w powołanym przez wnioskodawcę wyroku NSA z dnia 6 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 666/13 ze względu na to, że zapadł on w indywidualnej sprawie.

Po bezskutecznym wezwaniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa, B. H. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na opisaną interpretację Ministra Finansów, zarzucając jej naruszenie przepisów prawa materialnego, poprzez niewłaściwą interpretację art. 113 ust.13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi podniósł, że dokonując sprzedaży używanego samochodu, stanowiącego środek trwały, nadal był uprawiony do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z art. 113 ust.1 ustawy o VAT do czasu przekroczenia wartości sprzedaży, o której mowa w ww. przepisie. Jego zdaniem, słuszność takiego stanowiska potwierdza nowelizacja art. 113 ust.13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2014 r. Przepis ten doprecyzowano w ten sposób, że zwolnienia podmiotowego nie tracą podatnicy, dokonujący dostawy używanych samochodów osobowych, zaliczanych przez podatnika do środków trwałych, podlegających amortyzacji.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 oraz art. 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r. poz. 1647) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez m.in. kontrolę administracji publicznej. Kontrola ta jest sprawowana pod względem zgodności z prawem wydawanych przez nią decyzji, postanowień bądź innych aktów. Stosownie zaś do art. 3 § 1 i § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012, poz. 270 ze zm.), w skrócie "p.p.s.a.", kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m. in. na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach. Sąd uwzględniając skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego uchyla taką interpretację (art. 146 § 1 cytowanej ustawy). Ponadto trzeba podnieść, że zgodnie z treścią art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Dokonując kontroli zaskarżonej interpretacji indywidualnej w oparciu o przedstawione wyżej zasady, Sąd doszedł do przekonania, że akt ten narusza prawo w zakresie powodującym konieczność wyeliminowania go z obrotu prawnego, a zatem skarga zasługuje na uwzględnienie.

Sporna w niniejszej sprawie jest kwestia utraty prawa do korzystania ze zwolnienia, o jakim mowa w art. 113 ustawy o VAT w związku z dostawą używanego samochodu osobowego, co nastąpiło w 2012 r.

Skarżący stoi na stanowisku, że dokonując sprzedaży używanego samochodu, stanowiącego środek trwały, był nadal uprawiony do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, określonego w art. 113 ust.1 ustawy o VAT do czasu przekroczenia wartości sprzedaży, o której mowa w ww. przepisie.

Organ natomiast stwierdził, że wnioskodawca sprzedał samochód osobowy, który podlegał opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Zatem pomimo nieprzekroczenia kwoty obrotu, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, tj. kwoty 150.000 zł, skarżący nie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego z uwagi na brzmienie art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym w 2012 r.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Stosownie do treści art. 113 ust. 5 i 9 ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie natomiast do art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

W orzecznictwie sądów administracyjnych, prezentowany był pogląd, że art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy o VAT wyłącza stosowanie zwolnień, o których mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT wobec podatników dokonujących dostaw (m.in.) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym. Wyłączenie ze zwolnienia o jakim mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy o VAT nie jest przy tym związane ze statusem podatnika (w świetle ustawy o podatku akcyzowym - podatnika akcyzy), a z rodzajem towaru, który stanowi przedmiot dokonywanego przez niego obrotu (dostawy) (por. wyrok WSA w Gorzowie z dnia 5 marca 2014 r. I SA/Go 628/13, WSA w Lublinie z dnia 21 listopada 2012 r., I SA/Lu 833/12).

Jednak w ocenie Sądu orzekającego w tej sprawie, dla utraty prawa do zwolnienia (art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT) nie jest wystarczający sam fakt dokonywania dostaw towarów akcyzowych, lecz okoliczność, że to na jednostkowo określonym podatniku ciąży obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym.

W tym zakresie Sąd podziela przytoczone przez skarżącego stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z dnia 6 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 666/13. Sąd zwrócił w nim uwagę na to, że materia niniejsza była już przedmiotem rozważań NSA. I tak, w uchwale z 20 kwietnia 1998 r. (sygn. akt FPS 3/98) Naczelny Sąd Administracyjny na gruncie wówczas obowiązujących uregulowań analizował zwrot "wyroby opodatkowane podatkiem akcyzowym". NSA we wskazanej uchwale wyraził stanowisko, że: "Opodatkowaniu podatkiem akcyzowym zatem podlega nie wyrób akcyzowy, lecz czynności danego podmiotu związane z tym wyrobem. Obowiązek podatkowy więc należy wiązać z podmiotem, któremu można przypisać określoną przez prawo sytuację faktyczną lub prawną. Oznacza to, że przedmiotem opodatkowania jest zachowanie się danego podmiotu w stosunku do przedmiotu (wyrobu akcyzowego). W konstrukcji prawnej analizowanego podatku zatem nie występuje samodzielnie pojęcie "wyrób akcyzowy". Z punktu widzenia obowiązku podatkowego wyrób akcyzowy jest neutralny do czasu połączenia z podmiotem akcyzy dopiero czynności podmiotu w stosunku do wyrobu rodzą ten obowiązek". W konsekwencji NSA stwierdził w cytowanej uchwale, że wyłączenie zaniechania poboru podatku od towarów i usług następuje wtedy, gdy po stronie podatnika zachodzą jednocześnie przesłanki o charakterze podmiotowym przedmiotowym, powodujące powstanie obowiązku w podatku akcyzowym. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, omówiony pogląd, pomimo zmiany przepisów prawnych w tym zakresie, pozostaje - co do zasady - aktualny.

W wyroku tym NSA zauważył też, że w orzecznictwie NSA często spotyka się tezę o pierwszeństwie wykładni językowej w prawie podatkowym. Wykładnia systemowa i teleologiczna znajduje zastosowane jedynie w granicach zakreślonych przez wykładnię językową.

Jednak, w przypadku art. 113 ust. 13 pkt 1b) ustawy o VAT, w ocenie NSA, konieczne jest także odwołanie się do dyrektyw pozajęzykowych, ponieważ językowo-logiczne rozumienie budzi wątpliwości interpretacyjne.

Dalej, odnosząc się do brzmienia omawianego przepisu, NSA zasygnalizował, że ustawodawca posługuje się sformułowaniem "opodatkowany". Posłużono się tu zatem formą dokonaną, a nie probabilistycznym założeniem, że do takiego opodatkowania doszło, ponieważ mamy do czynienia z "wyrobem akcyzowym" czy "towarem akcyzowym", ale wówczas konieczne byłoby odesłanie do wyliczenia, co kryje się pod terminem "wyrób czy towar akcyzowy", którego to odesłania w interpretowanej normie brak. Świadczy to o tym, że zakresy tych pojęć należy wyraźnie rozdzielić. W przeciwnym przypadku musielibyśmy niejako a priori założyć, że doszło do zapłaty podatku akcyzowego. Tymczasem takie hipotetyczne założenie jest nieuzasadnione, ponieważ nie możemy wykluczyć sytuacji, że towar z jakichś powodów był zwolniony od podatku akcyzowego albo po prostu go nie zapłacono. Ponadto względy natury funkcjonalnej (celowość zwolnienia) przemawiają - w ocenie NSA - za stwierdzeniem, że w rozstrzyganym zagadnieniu prawnym istotny jest związek podmiotowo - przedmiotowy, a więc to, iż to na podatniku ciąży obowiązek podatkowy w akcyzie, co stanowi właśnie element istotny owego opodatkowania. Mówiąc inaczej, nie chodzi o podatnika określonego w sposób ogólny, lecz zindywidualizowanego, ponieważ zarówno zwolnienie, jak i wyłączenie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług znajduje swoje urzeczywistnienie w skonkretyzowanej normie.

Dodatkowo NSA zauważył, że doniosłą wskazówkę interpretacyjną może stanowić nowelizacja dokonana ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35). Mianowicie od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT został znowelizowany w ten sposób, że umożliwiono skorzystanie ze zwolnienia od podatku dla dostawy używanych samochodów osobowych, zaliczanych przez podatnika do środków trwałych podlegających amortyzacji. Zamierzeniem ustawodawcy było doprecyzowanie, że wyłączenie ze zwolnienia przewidziane dla towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, nie dotyczy dostawy takich pojazdów. Zdaniem NSA, rozważyć zatem należy, czy ratio legis obecnego brzmienia, a więc także i samej zmiany, nie miało na celu zniwelowania wątpliwości interpretacyjnych. W ocenie NSA, warto mieć na uwadze, iż tzw. argument ze zmiany przepisów (mieszczący się w dyrektywach wykładni genealogicznej) może stanowić argument przemawiający za uznaniem, że wynik wykładni językowej nie był jednoznaczny.

Sąd w składzie orzekającym w pełni pogląd powyższy podziela.

Niezależnie od cytowanego wyroku, zauważyć należy, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, ustawa ta określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy. Pojęcie wyrobów akcyzowych zawarte jest natomiast w art. 2 ust. 1 pkt 1) tej ustawy, stosownie do którego wyroby akcyzowe są to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Gdyby ustawodawca w ramach art. 113 ust. 13 ustawy o VAT chciał wyłączyć ze zwolnienia podmiotowego podmioty sprzedające wyroby akcyzowe i samochody, nie musiałby się posługiwać nawiązaniem do ich opodatkowania. Zwolnienia nie stosowałoby się wówczas do podatników dokonujących dostaw towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, tylko dokonujących dostaw ściśle oznaczonych towarów (samochodów osobowych innych niż wymienione w lit. c) oraz wyrobów akcyzowych). Wskazywałoby to jednoznacznie na wyłączenie o charakterze przedmiotowym, podczas gdy odwołanie się do opodatkowania przedmiotu dostawy podatkiem akcyzowym wskazuje na wyłączenie podmiotowo - przedmiotowe, a więc odnoszące się do podatnika, na którym z tytułu takiej dostawy ciąży również obowiązek w podatku akcyzowym, czyniącym, że dana dostawa ma za przedmiot towar opodatkowany podatkiem akcyzowym, a nie objęty jedynie zakresem przedmiotowym tego podatku.

Mając powyższe na uwadze, Sąd w niniejszym składzie nie podziela poglądu zaprezentowanego w zaskarżonej interpretacji, że skoro skarżący sprzedał samochód osobowy stanowiący towar opodatkowany podatkiem akcyzowym w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, to utracił prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Dla utraty prawa do zwolnienia, określonego w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ww. ustawy nie jest bowiem wystarczający sam fakt dokonywania dostaw towarów akcyzowych, lecz okoliczność, że to na jednostkowo określonym podatniku ciąży obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym.

Tymczasem z przedstawionego przez skarżącego we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej stanu faktycznego jasno wynika, że w odniesieniu do sprzedanego samochodu nie wystąpił obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym.

Biorąc zatem pod uwagę, że ocena prawna zaskarżonej interpretacji jest dokonywana na podstawie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę, trafny okazał się zarzut skargi, dotyczący naruszenia art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT.

Minister Finansów ponownie wydając interpretację indywidualną uwzględni ocenę prawną zawartą w uzasadnieniu niniejszego wyroku.

Mając na uwadze powyższą argumentację, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, działając na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a., uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną, zaś na mocy art. 152 p.p.s.a. orzekł, że zaskarżona interpretacja nie może być wykonana.

O kosztach postępowania (pkt 3 sentencji) Sąd orzekł na podstawie art. 200, art. 205 § 1 i art. 209 p.p.s.a.