Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 listopada 2016 r. w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 2389/16 ze skargi K. R. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] sierpnia 2016 r. znak: [...] w przedmiocie uznania zarzutów za niezasadne postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i wniosek o wstrzymanie przekazać Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania. 2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 30 listopada 2016 r. w sprawie o sygn.akt VII SA/Wa 2389/16 odmówił wstrzymania wykonania postanowienia Ministra Zdrowia z dnia [...] sierpnia 2016 r. znak: [...] w przedmiocie uznania za niezasadne zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że zaskarżone postanowienie nie nakłada na skarżącą żadnych obowiązków, które podlegałyby wykonaniu w sposób dobrowolny, czy też przymusowy. Nie rodzą po stronie adresata żadnych uprawnień, ani obowiązków, ponieważ nie mają one przedmiotu wykonania. Z tych powodów brak było podstaw do orzekania o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego postanowienia w trybie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U.z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - dalej: P.p.s.a.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła K. R., zaskarżając je w całości i domagając się jego zmiany i wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia, ewentualnie uchylenia zaskarżonego postanowienia do ponownego rozpoznania, a także zasądzenia kosztów postępowania. Zarzuciła naruszenie art. 61 § 3 P.p.s.a. poprzez przyjęcie, że skarżącej nie grozi szkoda – sprowadzenie szkody tylko do obowiązku pieniężnego (egzekucji grzywny) w sytuacji, gdy przymuszenie do wykonania szczepienia ochronnego może spowodować skutki nieodwracalne zwłaszcza w stosunku do dziecka, które przyszło na świat w zamartwicy urodzeniowej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie, ale z innych przyczyn niż wskazane w zażaleniu.

Sąd I instancji w postanowieniu z dnia 30 listopada 2016 r. wydanym w sprawie VII SA/Wa 2389/16 odmówił wstrzymania postanowienia Ministra Zdrowia z dnia [...] sierpnia 2016 r. znak: [...] utrzymującego w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] maja 2016 r. znak: [...] w sprawie zgłoszonych zarzutów odnośnie postępowania egzekucyjnego w administracji. W taki sposób został określony przedmiot skargi w zarządzeniu wstępnym o założeniu sprawy o sygn. akt VII SA/Wa 2389/16. Odpowiedź organu na skargę również dotyczy postanowienia w przedmiocie uznania za niezasadne zarzutów do postępowania egzekucyjnego.

Tymczasem z treści wniesionej przez K. R. skargi oraz wniosku o wstrzymanie – oba pisma datowane 14 września 2016 r., wynika, że przedmiotem skargi i wniosku o wstrzymanie jest postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] sierpnia 2016 r. znak: [...] utrzymujące w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] marca 2016 r. znak: [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia. W konsekwencji nie jest wiadome, które postanowienie Ministra Zdrowia utrzymujące w mocy postanowienie Wojewody [...] jest przedmiotem skargi w sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 2389/16. Również sama skarżąca w treści zażalenia nie wskazuje, mimo podania sygnatury sprawy VII SA/Wa 2389/16, aby przedmiotem zażalenia miała być odmowa wstrzymania wykonania postanowienia o uznaniu zarzutów co do postępowania egzekucyjnego za niezasadne, ale postanowienie Sądu I instancji o odmowie wstrzymania postanowienia w przedmiocie nałożenia na skarżącą grzywny w celu przymuszenia.

Wypada wskazać, że Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu z urzędu jest wiadome, że przed Sądem I instancji toczy się postępowanie o sygn. akt VII SA/Wa 2535/16, w którym postanowieniem z dnia 30 listopada 2016 r. odmówiono wstrzymania wykonania postanowienia Ministra Zdrowia z dnia [...] sierpnia 2016 r. znak: [...] utrzymującego w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] marca 2016 r. znak: [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia.

Z powyższych względów konieczne jest uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie wniosku o wstrzymanie do ponownego rozpoznania. Sąd I instancji powinien w pierwszej kolejności jednoznacznie określić przedmiot skargi K. R. datowanej 14 września 2016 r. i dołączonego do niej wniosku o wstrzymanie z tej samej daty, zarejestrowanych pod sygn. akt VII SA/Wa 2389/16.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji, na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a.

Nie zasługiwał na uwzględnienie wniosek o zasądzenie kosztów postępowania. W postępowaniu sądowoadministracyjnym obowiązuje zasada, że strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej (art. 199 P.p.s.a.). Wyjątki od tej zasady zostały określone w art. 200, art. 201, art. 203 i art. 204 P.p.s.a. i tylko w tych wypadkach sąd może orzekać o zwrocie kosztów postępowania między stronami (art. 209 P.p.s.a.). W rozpoznawanej sprawie przepisy te nie mają zastosowania.

-----------------------

2