Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wiśniewska, , , po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 13 września 2016 r., sygn. akt II SA/Bk 303/16 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] marca 2016 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kat. A i T p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie.

Postanowieniem z dnia 13 września 2016 r., sygn. akt II SA/Bk 303/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] marca 2016 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia S. A. uprawnień do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kat. A i T.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniem z dnia 25 maja 2016 r. oddalił wcześniejszy wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji ze względu na brak wykazania argumentów przemawiających za wstrzymaniem jej wykonania. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2016 r., sygn. akt I OZ 807/16 oddalił zażalenie na to postanowienie, stwierdzając, że niniejsze rozstrzygniecie nie zamyka skarżącemu drogi do ponownego złożenia do Sądu pierwszej instancji wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, który byłby należycie umotywowany i w którym skarżący udokumentowałby swoją sytuację osobistą i majątkową, umożliwiając tym samym dokonanie oceny, jaki wpływ w tym zakresie będzie miało wykonanie zaskarżonej decyzji.

Skarżący taki wniosek złożył w dniu 19 sierpnia 2016 r. (data stempla pocztowego – k. 74).

Sąd pierwszej instancji, rozpoznając drugi wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, powołując się na art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm., zwanej dalej "ppsa"), stwierdził, że skarżący nie uprawdopodobnił w nim, iż zachodzą ustawowe przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Nie wskazał on bowiem okoliczności, które dawałyby podstawę do przyjęcia, że w realiach tej konkretnej sprawy zachodzi po jego stronie niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W uzasadnieniu wniosku wskazał jedynie, że ma na utrzymaniu niepełnosprawnego syna oraz że uprawnienia do prowadzenia pojazdów są mu potrzebne do uprawy ziemi. Nie podał jednak wysokości osiąganych przychodów, ani nie przedłożył innych dokumentów potwierdzających jego sytuację finansową oraz majątkową. Z tych przyczyn, Sąd pierwszej instancji nie był w stanie ocenić, czy wobec skarżącego zachodzą przesłanki do przyznania ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

W ocenie Sądu pierwszej instancji, celem decyzji o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami z powodu wydania orzeczenia lekarskiego, z którego wynikają przeciwskazania zdrowotne do kierowania pojazdami jest wyeliminowanie kierowcy pojazdu jako uczestnika ruchu drogowego, który może stworzyć potencjalne zagrożenie w ruchu. Wstrzymanie wykonania takiej decyzji powinno być zatem uzasadnione wyjątkowymi okolicznościami, które w niniejszej sprawie nie zostały wykazane.

Skarżący S. A. wniósł na powyższe postanowienie zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 61 § 3 ppsa. Podniósł, że uprawnienia do kierowania pojazdami są mu niezbędne w celu sprawowania stałej opieki nad niepełnosprawnym synem, którego jest jedynym opiekunem i z którym musi dojeżdżać do lekarza. Ponadto podkreślił, że źródłem jego utrzymania, oprócz emerytury są również, będące jego własnością lasy, do których także musi jeździć pojazdem. Powyższe okoliczności uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, bowiem pozbawienie go możliwości kierowania pojazdami spowoduje trudne do odwrócenia skutki.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności (art. 61 § 1 ppsa). Skarżący uprawniony jest do złożenia stosownego wniosku o udzielenie mu ochrony tymczasowej przez wstrzymanie wykonalności zaskarżonego aktu lub czynności (art. 61 § 3 ppsa). Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z konstrukcji wyżej wymienionej normy prawnej wynika, że to na stronie spoczywa obowiązek wykazania we wniosku przesłanek zawartych w powołanym przepisie, tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Jak przyjęto w judykaturze, sąd, rozpoznając wniosek nie dokonuje oceny zawartości skargi, dlatego też wniosek powinien zawierać odrębne uzasadnienie, bowiem samo powołanie się na skutki wymienione w art. 61 § 3 ppsa nie stanowi uprawdopodobnienia ich wystąpienia. Twierdzenia strony powinny również być poparte dokumentami źródłowymi (por. postanowienie NSA z dnia 30 listopada 2004 r., GZ 121/04, publ. https://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Przesłanki uwzględnienia przez sąd wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji zostały wymienione alternatywnie i w sposób wyczerpujący (niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków). Pod pojęciem "znacznej szkody" przyjmuje się taką szkodę – majątkową, a także niemajątkową, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Można o niej mówić również, jeżeli rozmiary szkody wykonaniem zaskarżonej decyzji są większe niż zwykle wywołane wykonaniem aktu tego rodzaju (por. postanowienia NSA z dnia: 29 listopada 2006 r., sygn. akt I OZ 1588/06; 16 stycznia 2008 r., sygn. akt II OZ 1386/07, 18 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 386/08, publ. https://orzeczenia.nsa.gov.pl). Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne konsekwencje, które powodują trwałą zmianę, przy czym powrót do stanu poprzedniego następuje tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 352/06, publ. https://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Bliżej nieokreślony zarzut skarżącego, że pozbawienie go możliwości kierowania pojazdami spowoduje trudne do odwrócenia skutki, głównie z uwagi na brak możliwości prawidłowego sprawowania opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem w postaci dowożenia go do lekarza, nie znajduje uzasadnienia. Należy podkreślić, że skarżącemu zostały cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami, takimi jak m. in. motocykl (kat. A) i ciągnik rolniczy lub pojazd wolnobieżny (kat. T). Niezrozumiałe jest zatem jego stanowisko, że tego typu pojazdem chce dowozić swojego syna do lekarza, co z punktu widzenia prawidłowej opieki nad chorym o znacznym stopniu niepełnosprawności budzi poważne zastrzeżenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że Sąd pierwszej instancji prawidłowo uznał, iż skarżący nie uprawdopodobnił w swoim ponownym wniosku nowych okoliczności wskazujących na możliwość zajścia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Samo bowiem udokumentowanie sytuacji zdrowotnej jego niepełnosprawnego syna i wykazania, że jest jego opiekunem, nie pozwala na przyjęcie spełnienia przesłanek z art. 61 § 3 ppsa do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Ponadto należy mieć na uwadze stan zdrowia samego skarżącego, uniemożliwiający mu prowadzenie pojazdów w zakresie prawa jazdy kat. A i T. W przypadku zatem dopuszczenia go do prowadzenia tych pojazdów, stanowiłoby to zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego, jak i dla niego samego.

Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 ppsa, orzekł jak w sentencji postanowienia.