Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia adwokat B.C., pełnomocnika z urzędu N.A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 grudnia 2012 r., sygn. akt III SA/Łd 436/12 o oddaleniu wniosku o uzupełnienie postanowienia tego Sądu z dnia 31 października 2012 r. w sprawie ze skargi N.A. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia 25 maja 2012 r., nr SO.III.5125/1/6419/10 w przedmiocie zmiany nazwiska postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i umorzyć postępowanie wywołane wnioskiem o uzupełnienie postanowienia z dnia 31.10. 2012r.

Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2012 r., sygn. akt III SA/Łd 436/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił wniosek adwokat B.C., działającej jako pełnomocnik z urzędu N.A., o uzupełnienie postanowienia tego Sądu z dnia 31 października 2012 r. odmawiającego przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż we wniosku o przywrócenie terminu do sporządzenia uzasadnienia wyroku pełnomocnik strony nie zawarł ani żądania o zwrot wynagrodzenia ani oświadczenia o jakim mowa w § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), w związku z tym nie orzekł o zwrocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Okoliczność ta przesądzała także o tym, że niezasadnym był wniosek o uzupełnienie postanowienia z dnia 31 października 2012 r., co powodowało konieczność jego oddalenia na podstawie art. 157 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej jako ustawa P.p.s.a.

Zażalenie na to postanowienie wniosła adwokat B.C., domagając się jego uchylenia i przyznania jej kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. W uzasadnieniu zażalenia podniosła, iż nie zgadza się ze stanowiskiem Sądu I instancji. W jej ocenie uprawnienie do złożenia oświadczenia o jakim mowa w § 20 powołanego rozporządzenia nie jest ograniczone terminem, w przeciwieństwie do żądania strony o zwrot kosztów, o czym stanowi art. 210 § 1 ustawy P.p.s.a. Dlatego też należało uwzględnić wniosek o uzupełnienie postanowienia z dnia 31 października 2012 r., bowiem we wniosku tym zawarto zarówno żądanie zwrotu kosztów zastępstwa jak i właściwie oświadczenie.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 8 stycznia 2013r. , wydanym w sprawie o sygn. II OZ 1164/12 uchylił postanowienie sądu I instancji odmawiające przywrócenia terminu do sporządzenia uzasadnienia.

Adwokat B.C. podtrzymała zażalenie na postanowienie z dnia 11.12.2012r.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 250 ustawy P.p.s.a. wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej z urzędu. Zasady te zostały uregulowane w przepisach powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002. Stosownie do treści § 20 tego rozporządzenia, wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części. Oznacza to zatem, że aby Skarb Państwa mógł wypłacić wynagrodzenie wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi konieczne jest złożenie oświadczenia o wskazanej treści, gdyż pozwala to w istocie określić zakres, w jakim wynagrodzenie musi zostać pokryte przez Skarb Państwa.

Wskazać przy tym trzeba, że brak stosownego oświadczenia nie stanowi braku formalnego, który podlegałby uzupełnieniu na wezwanie Sądu w trybie art. 49 § 1 P.p.s.a. Oświadczenie takie jest bowiem nieodzownym elementem uzasadnienia wniosku o przyznanie kosztów, stanowiącym przesłankę do przyjęcia, że praca pełnomocnika nie została już wynagrodzona, a jego brak wywołuje skutki materialnoprawne, polegające na utracie prawa do wynagrodzenia.

Skoro zatem wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku nie zawierał ani wniosku pełnomocnika strony skarżącej o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ani oświadczenia o niezapłaceniu go w całości lub w części, to zasadnie Sąd I instancji nie orzekł o przyznaniu kosztów udzielonej pomocy prawnej i zasadnym była odmowa uzupełnienia postanowienia z dnia 31 października 2012 r. w tym zakresie.

Przyznanie wynagrodzenia pełnomocnikowi z urzędu nie należy do takich elementów orzeczenia, które WSA jest zobowiązany zamieszczać z urzędu.

Istotnym w sprawie okazało się jednak, że już po wniesieniu zażalenia z dnia 21 grudnia 2012r. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 8 stycznia 2013r. uchylił postanowienie WSA w Łodzi z dnia 31.10. 2012r. o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.

Oznacza to tym samym, że postępowanie w sprawie uzupełnienia postanowienia z dnia 31.10.2012r, okazało się bezprzedmiotowe.

Stąd w okolicznościach niniejszej sprawy zaskarżone postanowienie na zasadzie art. 189 w zw. z art. 197§2 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało uchylić, postępowanie wywołane wniesieniem wniosku o uzupełnienie uchylonego rozstrzygnięcia umorzyć.

Sąd I instancji zobligowany będzie w takiej sytuacji rozpoznać wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej z urzędu, który wyraźnie wyartykułowany został w piśmie z dnia 12.11.2012r., jednocześnie z wnioskiem o uzupełnienie postanowienia z dnia 31.10. 2012r.

Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 189 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.