Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia del. WSA Jerzy Siegień po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 20 lipca 2007 r., sygn. akt II SA/Łd 609/07 odrzucającego skargę Z. L. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] Nr [...] ([...]) w przedmiocie samowolnie wykonanych robót budowlanych postanawia: umorzyć postępowanie kasacyjne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 20 lipca 2007 r. odrzucił skargę Z. L. z uwagi na nieuiszczenie wpisu sądowego. Postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.

Pismem z dnia 22 października 2007 r. pełnomocnik skarżącej wystąpił z wnioskiem o przywrócenie skarżącej terminu do uiszczenia wpisu sądowego oraz przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, składając jednocześnie skargę kasacyjną.

Postanowieniem z dnia 7 maja 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, rozpoznając wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego, postanowił o przywróceniu powyższego terminu. Pismem z dnia 22 października 2007 r. pełnomocnik skarżącej oświadczył, iż cofa skargę kasacyjną od postanowienia z dnia 20 lipca 2007 r. oraz wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.

Postanowieniem z dnia 7 maja 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi umorzył postępowanie z wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", cofnięcie skargi wiąże sąd, jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, gdy zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Cofnięcie skargi powoduje, w myśl art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a., umorzenie postępowania. Powyższe przepisy, zgodnie z art. 193 p.p.s.a., mają również zastosowanie do postępowania ze skargi kasacyjnej.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego cofniecie skargi w sprawie niniejszej jest dopuszczalne. Czynność ta nie zmierza bowiem do obejścia prawa, a także w jej wyniku nie dojdzie do utrzymania w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. W związku z powyższym postępowanie kasacyjne podlega umorzeniu.

Z przytoczonych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 193 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.

Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekł w postanowieniu o przyznaniu pełnomocnikowi wynagrodzenia na zasadzie prawa pomocy, gdyż przepisy art. 209 i 210 p.p.s.a. mają zastosowanie tylko do kosztów postępowania między stronami. Natomiast wynagrodzenie dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu za wykonaną pomoc prawną, należne od Skarbu Państwa (art. 250 p.p.s.a.) jest przyznawane przez wojewódzki sąd administracyjny w postępowaniu określonym w przepisach art. 258 -261 p.p.s.a.