Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz, Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz,, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Karolina Orłowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 28 września 2012r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2011 r. - oddala skargę.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] po rozpatrzeniu odwołania A. W. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy Ł. z dnia [...] czerwca 2011 r. w sprawie ustalenia wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego za 2011 rok

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji i akt sprawy wynika, że decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r. Wójt Gminy Ł. ustalił A. W. wymiar łącznego zobowiązania pieniężnego za 2011 r. w kwocie 36.628,00 zł.

W uzasadnieniu podano, że A. W. jest użytkownikiem wieczystym działek położonych w miejscowości Ł., oznaczonych nr 110/63 i 110/64, obszaru 1,09 ha i właścicielem znajdujących się na niej budynków stanowiących odrębne nieruchomości (magazyn zbożowy na działce nr 110/63 oraz magazyn nawozowy posadowiony na działce nr 110/64) oraz wieczystym użytkownikiem i właścicielem budynków: nieruchomości oznaczonych nr 110/62 i 110/65,obszaru 0,94 ha. Stwierdzono, że na działce oznaczonej nr 110/62 obszaru 0,49 ha posadowiony jest budynek - magazyn, murowany, parterowy o powierzchni 756 m2.

W toku oględzin stwierdzono, że w budynku o pow. 756 m2 znajdowały się między innymi odpady produkcyjne z rumianku w ilości 2 ton, ziele pokrzywy w ilości 2,5 tony oraz ziele kolendry do przerobu w ilości około 35 ton. Stwierdzono również, że w jednym z pomieszczeń znajdowały się maszyny do przerobu ziół tj. śrutownik, mieszalnik, czyszczarka i podajniki. Z oświadczania podatnika wynikało, że budynek ten, jak i znajdujące się w nim maszyny do przerobu ziół, wchodzą w skład należącego do niego gospodarstwa. Stwierdzono również, że w budynku murowanym dwukondygnacyjnym posadowionym na działce nr 110/63 obszaru 0,56 ha, na części dolnej budynku tj. na powierzchni 270 m2 składowane są worki z odpadami produkcyjnymi słomy rumiankowej w ilości około 6,5 tony, a na piętrze budynku na powierzchni 630 m2 składowany jest szpinak ze zbioru w 2005 r. w ilości około 6 ton, odpady z mięty ok. 1,5 tony oraz niewielkie ilości rumianku.

Organ ustalił, że budynki posadowione na działkach 110/64 (budynek o powierzchni 1.512 m2) oraz 110/65 (dwa budynki parterowe murowane o pow. 288 m2 i 128 m2) są nieużytkowane, ponieważ od chwili zakupu nie nadawały się i nadal nie nadają się do jakiegokolwiek użytku, gdyż są w znacznym stopniu zdewastowane i wymagają remontu.

Organ podatkowy uznał, że działalność wykonywana przez A. W. nie mieści się w definicji działalności rolniczej, określonej w art. 1 a ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku rolnym. Wskazał przy tym, iż podstawowe znaczenie ma w przypadku gruntów sklasyfikowanych jako użytki rolne kryterium zajętości, oraz, że grunty zajęte na prowadzenie działalności to takie, na których w rzeczywistości prowadzona jest działalność gospodarcza. W oparciu o powyższe grunty opodatkował podatkiem od nieruchomości według stawek najwyższych oraz podatkiem rolnym – w stosunku do gruntów, na których nie stwierdzono prowadzenia jakiejkolwiek działalności.

Powołując się na art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.) - dalej: "u.p.o.l.", organ podatkowy stwierdził, że niemożność wykorzystywania budynku do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych, jest okolicznością mogącą jedynie wpływać na wysokość opodatkowania, bez wpływu na sam obowiązek podatkowy. Na okoliczność wystąpienia względów technicznych organ podatkowy jako dowód w sprawie dopuścił oględziny (z dnia 17 marca 2011 r. i dnia 4 maja 2011 r.).

W oparciu o dokonane oględziny przyjął, że budynki na działce nr 110/64 oraz 110/65 są nieużytkowane, pozbawione są elementów rozdzielni elektrycznej, okien i drzwi, a silnie spękane elementy konstrukcyjne zagrażają statyce budynku i bezpieczeństwu osób w nich przebywających, wymagają generalnego remontu. Sytuacja ta została więc uwzględniona przez organ podatkowy przy kwalifikowaniu przedmiotów opodatkowania do kategorii obiektów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej i zastosowana została stawka przewidziana dla tzw. budynków pozostałych.

Organ ustalił więc zobowiązanie pieniężne za 2011 r. wyliczając w następujący sposób:

- budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej 1.656,00 m2 x 14,00 zł = 23.184,00 zł

- grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej 10.500,00 m2 x 0,50 zł = 5.250,00 zł

- budynki pozostałe 1.928,00 m2 x 4,20 zł = 8.098,00 zł

Łączne zobowiązanie pieniężne dało kwotę sumaryczną 36.628 zł (podatek od nieruchomości 36.532 zł + 96,08 zł podatku rolnego).

Od powyższej decyzji A. W. odwołał się. Argumentował, że przyjęcie przez organ podatkowy, że na nieruchomościach w Ł. prowadzona jest działalność gospodarcza, nie jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Jego zdaniem praca w gospodarstwie zielarskim ma wyłącznie charakter działalności rolniczej. Wyjaśniał, że produkcja zielarska prowadzona jest na wydzierżawionych gruntach na terenach skąd one pochodzą tj. z województw w Polsce centralnej i północnej. Zioła po wysuszeniu, własnym transportem, przewożone są do gospodarstwa w Ł. w celu doprowadzenia ich do stanu, w którym mogą być dostarczane do wybranych odbiorców, a następnie sprzedane odbiorcom przemysłowym krajów EU. Wyjaśniał, że produkcja zielarska jest całym zharmonizowanym procesem od zasiewu poprzez zbiór, aż do wysuszenia i odpowiedniego przetworzenia pod kątem przemysłowego odbiorcy.

Dalej A. W. argumentował, iż jednoosobową działalność gospodarczą jako "A" prowadzi od 1992 r., jako skup i sprzedaż płodów rolnych. Działalność jego polega na wyszukiwaniu i organizowaniu transakcji pomiędzy zleceniodawcami a producentami z Polski. Nie ma nic wspólnego z jakimkolwiek przetwarzaniem surowców w Ł.

Strona zarzuciła, że organ podatkowy nałożył obowiązek podatkowy za budynki, które są "żywą, stojącą ruderą", że treść protokołu oględzin nie odzwierciedla faktycznego stanu budynków.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Organ wskazał, że stosownie do art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) dane zawarte w ewidencji są miarodajne dla wymiaru podatku. Na konieczność ustalenia charakteru gruntów na potrzeby opodatkowania podatkiem rolnym lub podatkiem od nieruchomości na podstawie danych wynikających z ewidencji gruntów wskazuje art. 2 ust. 1 u.p.o.l. oraz art. 1 ustawy o podatku rolnym. Z informacji z rejestru gruntów znajdujących się w aktach przedmiotowej sprawy wynika, że grunty sklasyfikowane zostały jako użytki rolne zabudowane i pastwiska podlegające opodatkowaniu podatkiem rolnym, jednak w toku postępowania podatkowego ustalono, że część gruntów zajęta jest na prowadzenie działalności gospodarczej, co spowodowało, że należało je opodatkować podatkiem od nieruchomości według stawek jakie obowiązują przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

Organ wskazał na treść art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l., który stanowi, że działalnością gospodarczą jest działalność o której mowa w przepisach ustawy prawo działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 według którego za działalność gospodarczą nie uważa się działalności rolniczej lub leśnej. Według art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. Nr 220 poz. 1447 ze zm.) działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Nie jest zatem działalnością gospodarczą bez względu na zakres oraz sposób jej prowadzenia, działalność określona w art. 1 ust. 1 pkt 6 u.p.o.l. jako produkcja roślinna i zwierzęca, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwo, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowla ryb.

Organ zwrócił uwagę, że powyższy przepis ogranicza się jedynie do produkcji roślinnej, a więc wytworzenia określonego produktu roślinnego, jak np. ziół. Pojęcie produkcji nie obejmuje natomiast dalszych czynności przerobu, czy też przetworzenia, pozwalających na przygotowanie ich do spożycia. W ocenie organu w ustalonym stanie faktycznym sprawy, prowadzona przez A. W. działalność na terenie gminy Ł., polegająca na czynnościach przerobu, przygotowywaniu produktów własnych jak i sprowadzanych z innych regionów kraju oraz z zagranicy do sprzedaży w stanie przetworzonym, jest działalnością gospodarczą. Za zakwalifikowaniem czynności wykonywanych przez podatnika do działalności gospodarczej przemawia również rodzaj działalności zgłoszonej do ewidencji przedsiębiorców (przedmiotem działalności gospodarczej jest między innymi działalność usługowa związana z uprawami rolnymi, przetwórstwem i konserwowaniem warzyw i owoców, produkcja przypraw i ich hurtowa sprzedaż). Organ zwrócił też uwagę, że w aktach sprawy znajduje się pismo z Urzędu Skarbowego, z którego wynika, że A. W. figuruje jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, a jako rodzaj działalności gospodarczej wskazał skup i sprzedaż produktów rolnych.

Grunty i budynki, w których ta działalność jest prowadzona, a które niewątpliwie są własnością podatnika, są, w przypadku gruntów, zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, natomiast w przypadku budynków - związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Organ odwoławczy podkreślił, że w niniejszej sprawie organ I instancji przeprowadzał dwukrotnie oględziny nieruchomości, które potwierdziły, iż znajdują się tam duże ilości ziół oraz różnego rodzaju maszyny tj. rozdrabniacze, krajarka, maszyna do omłotu.

Skoro działalność prowadzona przez podatnika jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w związku z tym budynki wykorzystywane na potrzeby tej działalności oraz grunt pod tymi budynkami, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości w stawkach przewidzianych dla tego rodzaju czynności.

W odniesieniu do kwestii wystąpienia tzw. względów technicznych (art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. ), organ wskazał, że oględziny z dnia 4 maja 2011 r. potwierdziły, że budynki na działkach nr 110/64 i 110/65 są w złym stanie technicznym i wymagają generalnego remontu, w związku z czym opodatkowane zostały podatkiem od nieruchomości według stawek podatkowych przeznaczonych dla budynków pozostałych.

Podsumowując organ stwierdził, że wymiar łącznego zobowiązania pieniężnego za przedmiotową nieruchomość jest prawidłowy. Wyjaśnił, że w ramach działalności rolniczej, a więc i produkcji roślinnej mogą mieścić się czynności służące przygotowywaniu produktów rolnych do sprzedaży, ale wyłącznie takie, które nie powodują przetwarzania produktu. Wskazanym kryteriom nie odpowiada rodzaj działalności prowadzonej przez A. W., ponieważ działalność przetwórczą wykonuje w celach zarobkowych, w sposób zorganizowany i ciągły, tym samym uznać ją należy za działalność gospodarczą. W ocenie organu nie ulega więc wątpliwości, iż prowadzenie przez podatnika działalności innej niż działalność w zakresie produkcji pierwotnej, polegającej na wprowadzeniu do obrotu na terenie kraju i poza jej granicami wyprodukowanych produktów pierwotnych, w tym przypadku ziół, odbywa się w ramach działalności gospodarczej.

Na koniec, w odniesieniu do argumentacji odwołania organ wyjaśnił, że kwestionowany przez podatnika protokół oględzin z dnia 4 maja 2011 r. dotyczył przede wszystkim oceny stanu technicznego budynków posadowionych na nieruchomości nr 110/64 i 110/65. Oględziny zostały przeprowadzone w obecności skarżącego przez pracowników Urzędu Gminy, a w tym pracownika dysponującego wiedzą i doświadczeniem z zakresu budownictwa, a uwaga A. W., dotycząca braku posadzki w budynku na działce nr 110/65 została uwzględniona. Podkreślił, że podatnik ostatecznie zgodził się z pozostałymi ustaleniami i protokół podpisał.

W związku z powyższym wymierzenie podatku w formie łącznego zobowiązania pieniężnego, obejmującego podatek od nieruchomości za budynki związane z działalnością gospodarczą, za budynki pozostałe, za grunty zajęte na działalność gospodarczą oraz podatek rolny za grunty pozostałe, sklasyfikowane w ewidencji gruntów jako użytki rolne i nie zajęte na działalność gospodarczą organ odwoławczy uznał za zgodne z istniejącym stanem faktycznym oraz obowiązującymi przepisami prawa.

Niezależnie od zaprezentowanego stanowiska organ wskazał na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 stycznia 2008 r. sygn. akt I SA/Lu 767/07, którego przedmiotem była sprawa wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego za 2006 r. za przedmiotową nieruchomość. Wyrokiem tym Sąd uchylił decyzję Kolegium oraz organu I Instancji z powodu naruszenia przepisów postępowania, jednak w treści uzasadnienia wyroku Sąd wyraził stanowisko, że takie czynności jak krojenie ziół czy ich rozdrabnianie za pomocą specjalistycznych urządzeń, suszenie, pakowanie i przechowanie do czasu wywiezienia z gospodarstwa nie jest produkcją roślinną, lecz mają charakter działalności gospodarczej, o ile spełniają pozostałe warunki określone w przepisie art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na powyższą decyzję A. W. wniósł o "odrzucenie decyzji SKO i wydanie takiego rozstrzygnięcia (...), aby to rozstrzygnięcie mogło wreszcie odpowiadać prawdzie materialnej (...)".

W obszernych wywodach skargi A. W., krytycznie odnosząc się do działań Urzędu Gminy, podnosił, iż niesłusznie został on uznany przez organy podatkowe za osobę prowadzącą działalność gospodarczą, niesłusznie też został mu wymierzony podatek od nieruchomości. Tymczasem, jako producent rolny, produkuje on zioła – jest to produkcja rolna, w żadnym razie działalność gospodarcza. Działalność taka, jego zdaniem, nie nosi żadnych cech działalności gospodarczej. Suszenie, omłot czy też cięcie ziół, to produkcja rolna. Aby można było twierdzić w jego przypadku o faktycznej działalności gospodarczej, to musiałby on poddawać zioła ekstrakcji mokrej lub suchej, wytwarzać gotowe produkty do zbytu na rynku – w formie zapakowanych substancji noszących znamiona produktów leczniczych.

W odniesieniu do argumentacji organu, iż prowadzi zarejestrowaną działalność pod firmą "A" podnosił, że okoliczność zarejestrowania firmy nie oznacza, że prowadzi ją w obiektach swojego gospodarstwa i że wykonywane przez niego czynności związane z produkcją ziół, wykonuje on właśnie w ramach działalności gospodarczej.

Przedstawił następnie w sposób obszerny rozumienie pojęcia i różnice pomiędzy działalnością gospodarczą a działalnością rolniczą.

Konkludując A. W. stwierdził, że owszem, wykonuje czynności polegające na przygotowaniu produktów rolnych do sprzedaży, ale wyłącznie takie, które nie powodują przetwarzania produktu, co jednoznacznie świadczy o wykonywaniu przez niego działalności rolniczej, a nie gospodarczej.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, argumentując jak w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Skarga jest bezzasadna, bowiem zaskarżona decyzja prawa nie narusza.

W sprawie niniejszej nie było sporu pomiędzy stronami co do okoliczności faktycznych związanych z przedmiotem opodatkowania: organy ustaliły, że skarżący jest użytkownikiem wieczystym zabudowanych działek gruntu i właścicielem budynków posadowionych na tych działkach w miejscowości Ł. (numery działek: 110/62, 110/63, 110/64 i 110/65), że w budynku na działce 110/62 i budynku na działce 110/63 (dolne piętro) składowane były odpady produkcyjne z rumianku, ziele pokrzywy, kolendry, że w pomieszczeniach znajdowały się maszyny do przerobu ziół. Niesporne było też, że budynki na działkach 110/64 i 110/65 były nieużytkowane ze względu na stan techniczny zagrażający życiu.

Kwestią sporną w sprawie jest zakwalifikowanie działalności prowadzonej przez skarżącego jako działalność gospodarczą lub rolniczą, co ma istotny wpływ na rodzaj należnego podatku.

W ocenie A. W. proces przetwarzania (suszenia, oczyszczania i krojenia) ziół, celem dalszej ich odsprzedaży stanowi działalność rolniczą.

Zdaniem organu zespół działań podejmowanych przez skarżącego to działalność gospodarcza, a zatem budynki, w których działalność ta jest prowadzona oraz grunt znajdujący się pod tymi budynkami podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, nie zaś podatkiem rolnym.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 ze zm. - dalej u.p.r.) opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Oznacza to, że grunt wraz z posadowionym na nim budynkiem, zaliczone do użytków rolnych, jest wykorzystywany nie dla celów działalności rolniczej, a gospodarczej uniemożliwia opodatkowania podatkiem rolnym.

Na gruncie u.p.r., podobnie jak w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych (art. 1a ust. 1 pkt 6) termin "działalność rolniczą" definiuje się jako produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb. Zacytowany przepis za działalność rolniczą uznaje zatem wytwarzanie produktów roślinnych lub zwierzęcych wyłącznie w stanie nieprzetworzonym. Wytwarzaniem będzie prowadzenie upraw, zbiór plonów i ich sprzedaż.

W ustalonym przez organy podatkowe i przyjętym przez sąd stanie faktycznym skarżący zajmuje się uprawą i zbiorem ziół ich przetwórstwem: krojeniem, rozdrabnianiem, odsiewaniem, omłacaniem (w czym pomagają mu synowie lub "mieszkańcy sąsiedniej gminy T."). Następnie zioła są pakowane, składowane i lokowane u odbiorców. Ustaleń tych strona nie podważała, a sam proces przerobu z użyciem stosownych maszyn dokładnie wynika z wyjaśnień skarżącego wynikających z protokołu przesłuchania strony w dniu 30 marca 2011 r. (k.56 akt podatkowych).

W ocenie Sądu, jakkolwiek sama uprawa ziół mieści się w pojęciu "produkcji roślinnej", tak jednak dalsze procesy związane z przetworzeniem wyhodowanych roślin, ich przerobem i sprzedażą nie stanowią jednak produkcji roślinnej, a odpowiadają czynnościom składającym się na pojęcie działalności gospodarczej. Produkcją roślinną bądź też warzywniczą będzie działalność polegająca na uprawie roślin i ewentualnie ich zbywaniu, ale uprawa roślin kończy się z chwilą zebrania płodów. W ramach produkcji roślinnej mogą się mieścić czynności służące przygotowywaniu produktów rolnych do sprzedaży, ale wyłącznie takie, które nie powodują przetworzenia produktu. Produkcją roślin i warzyw jest bowiem hodowla, a nie ich przetwórstwo (por. wyrok z dnia 4 marca 2009 r., sygn. I SA/Łd 1275/08, SIP LEX nr 523444).

Proces, którego początkową fazą jest zbiór ziół a końcowym etapem – sprzedaż zapakowanych, osuszonych, omłóconych i oczyszczonych ziół dalszym odbiorcom jest procesem złożonym, wymagającym użycia specjalistycznych maszyn oraz czynnika czasu koniecznego przy suszeniu ziół. W wyniku całego procesu nie otrzymujemy takiego samego produktu, a produkt przetworzony, nadające się do spożycia, oraz produkty uboczne pozostające po przetworzeniu. Suszone, oczyszczone zioła nie są już produktem w stanie naturalnym.

Stosownie do art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l. przez działalność gospodarczą rozumie się działalność, o której mowa w przepisach Prawa działalności gospodarczej. Zgodnie z definicją legalną działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Jednocześnie art. 1a ust. 2 u.p.o.l. wyłącza z zakresu działalności gospodarczej działalność rolniczą. W rozpatrywanej sprawie działalność przetwórczą podatnik wykonuje w celach zarobkowych, w sposób zorganizowany i ciągły, tym samym organy właściwie uznały ją za działalność gospodarczą.

Skarżący przeczy istnieniu związku wykonywanych czynności z okolicznością zarejestrowania jako osoba prowadząca działalność gospodarczą (k. 50 akt podatkowych), określając przedmiot wykonywanej przez siebie działalności jako działalność związana z szeroko rozumianą uprawą, przetwórstwem, produkcją płodów rolnych. Okoliczność ta jednak w ocenie Sądu wspiera stanowisko, iż czynności o których mowa wyżej, będące składnikami większego i wyspecjalizowanego procesu produkcji ziół, A. W. wykonuje w ramach działalności gospodarczej.

Konsekwentnie, skoro działalność skarżącego w zakresie produkcji ziół jest działalnością gospodarczą w rozumieniu u.p.o.l., w związku z powyższym budynki wykorzystywane na potrzeby tej działalności oraz grunty faktycznie zajęte na potrzeby działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości w stawkach przewidzianych dla czynności tego rodzaju. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iż nieruchomości w Ł., których jest właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nabył on celem rozwinięcia bazy przetwórczej i magazynowej.

Podobne stanowisko, na co słusznie zwrócił uwagę organ podatkowy, zostało wyrażone w wyroku o sygn. I SA/Lu 767/07 (internetowa Baza Orzeczeń NSA), w którym sąd wyraził stanowisko, że "Pojęcie produkcji nie obejmuje natomiast dalszych czynności przerobu czy też przetworzenia pozwalających na przygotowanie ich do spożycia. Zgodzić się trzeba ze stanowiskiem organów podatkowych dowodzących, że do takich czynności zaliczyć należy krojenie ziół czy ich rozdrabnianie za pomocą specjalistycznych urządzeń, suszenie, pakowanie i przechowywanie do czasu wywiezienia z gospodarstwa. W tym zakresie czynności te mają charakter działalności gospodarczej, o ile spełniają pozostałe warunki określone we wspomnianym już przepisie art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a więc mają charakter zarobkowy, wykonywane są w sposób zorganizowany i ciągły (...)"

Stosownie do art. 2 ust. 1 u.p.o.l. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, przy czym opodatkowaniu tym podatkiem nie podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej (art.2 ust. 2). Oznacza to, że grunty sklasyfikowane jako użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości zawsze wtedy, gdy są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przepisu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. wynika, że gruntami, budynkami i budowlami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej, o których mowa w art. 2 są grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.

Wskazane w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. wyłączenie dotyczy sytuacji, gdy przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystany do prowadzenia działalności gospodarczej, a powodem tego jest zdarzenie niezależne od podatnika, dotyczące stanu technicznego nieruchomości.

Zły stan budynków był przedmiotem badania przez organy podatkowe, ponieważ stanu budynków na działce 110/64 (magazyn nawozowy) i 110/65 (dwa budynki parterowe) dotyczyły oględziny z 4 maja 2011 r. (k. 73 akt podatkowych) i organy podatkowe, wydając decyzję wymierzającą stronie podatek, uwzględniły zły stan budynków (zagrażający również bezpieczeństwu osób w nich przebywających), które były przez skarżącego nie użytkowane właśnie ze względu na ich stan (budynki zdewastowane).

Materiał dowodowy zgromadzony został w sposób prawidłowy. Ocena tego materiału jak też uzasadnienie zaskarżonej decyzji odpowiadają wymogom określonym w Rozdziale 11 i 13 Ordynacji podatkowej. Natomiast niezgodna z żądaniem strony ocena stanu faktycznego dokonana przez organy podatkowe nie może być skuteczną podstawą skargi.

Ze względów wyżej przytoczonych, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 . – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), orzekł jak w sentencji.