Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Protokolant Marta Sarnowiec-Cisłak, po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 28 września 2012 r. sygn. akt I SA/Lu 709/11 w sprawie ze skargi A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Chełmie z dnia 14 września 2011 r. nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2011 r. oddala skargę kasacyjną.

1. Wyrokiem z dnia 28 września 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie (sygn. akt I SA/Lu 709/11) oddalił skargę A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia 14 września 2011 r. w przedmiocie łącznego zobowiązania za 2011 r.

2. Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że decyzją z dnia 20 czerwca 2011 r. Wójt Gminy L. ustalił stronie wymiar łącznego zobowiązania pieniężnego w kwocie 36.628 zł. W uzasadnieniu podano, że podatnik jest użytkownikiem wieczystym działek położonych w miejscowości L., oznaczonych nr ... i ..., obszaru 1,09 ha i właścicielem znajdujących się na niej budynków, stanowiących odrębne nieruchomości (magazyn zbożowy na działce nr ... oraz magazyn nawozowy posadowiony na działce nr ...) oraz wieczystym użytkownikiem i właścicielem budynków: nieruchomości oznaczonych nr 110/62 i ... obszaru 0,94 ha. Stwierdzono, że na działce oznaczonej nr 110/62 obszaru 0,49 ha posadowiony jest budynek - magazyn, murowany, parterowy o powierzchni 756 m². W toku oględzin stwierdzono, że w budynku znajdowały się między innymi odpady produkcyjne z rumianku, ziele pokrzywy oraz ziele kolendry, oraz że w jednym z pomieszczeń znajdowały się maszyny do przerobu ziół tj. śrutownik, mieszalnik, czyszczarka i podajniki. Z oświadczania podatnika wynikało, że budynek ten, jak i znajdujące się w nim maszyny do przerobu ziół, wchodzą w skład należącego do niego gospodarstwa. Stwierdzono również, że w budynku murowanym dwukondygnacyjnym posadowionym na działce nr 110/63 obszaru 0,56 ha, na części dolnej budynku tj. na powierzchni 270 m² składowane są worki z odpadami produkcyjnymi słomy rumiankowej, a na piętrze budynku na powierzchni 630 m² składowany jest szpinak, odpady z mięty oraz niewielkie ilości rumianku. Organ ustalił, że budynki posadowione na działkach ...budynek o powierzchni 1.512 m²) oraz 110/65 (dwa budynki parterowe murowane o pow. 288 m² i 128 m²) są nieużytkowane, ponieważ od chwili zakupu nie nadawały się i nadal nie nadają się do jakiegokolwiek użytku, gdyż są w znacznym stopniu zdewastowane i wymagają remontu.

3. W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji podatnik wyjaśnił, że na przedmiotowych nieruchomościach nie jest prowadzona działalność gospodarcza. Jego zdaniem praca w gospodarstwie zielarskim ma wyłącznie charakter działalności rolniczej. Wyjaśniał, że produkcja zielarska prowadzona jest na wydzierżawionych gruntach na terenach skąd one pochodzą. Zioła po wysuszeniu, własnym transportem, przewożone są do gospodarstwa w celu doprowadzenia ich do stanu, w którym mogą być dostarczane do wybranych odbiorców, a następnie sprzedane odbiorcom przemysłowym krajów EU. Wyjaśniał, że produkcja zielarska jest całym zharmonizowanym procesem od zasiewu poprzez zbiór, aż do wysuszenia i odpowiedniego przetworzenia pod kątem przemysłowego odbiorcy. Dalej argumentował, iż jednoosobową działalność gospodarczą jako PPH H... prowadzi od 1992 r., jako skup i sprzedaż płodów rolnych. Działalność jego polega na wyszukiwaniu i organizowaniu transakcji pomiędzy zleceniodawcami a producentami z Polski. Nie ma nic wspólnego z jakimkolwiek przetwarzaniem surowców. Strona zarzuciła, że organ podatkowy nałożył obowiązek podatkowy za budynki, które są "żywą, stojącą ruderą", że treść protokołu oględzin nie odzwierciedla faktycznego stanu budynków.

4. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji organ przywołał treść przepisu art. 1a ust. 1 pkt 4 oraz art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.) - dalej: u.p.o.l. i wskazał, że wymiar łącznego zobowiązania pieniężnego za przedmiotową nieruchomość jest jego ocenie prawidłowy. Wyjaśnił, że w ramach działalności rolniczej, a więc i produkcji roślinnej, mogą mieścić się czynności służące przygotowywaniu produktów rolnych do sprzedaży, ale wyłącznie takie, które nie powodują przetwarzania produktu. Wskazanym kryteriom nie odpowiada rodzaj działalności prowadzonej przez skarżącego, ponieważ działalność przetwórczą wykonuje w celach zarobkowych, w sposób zorganizowany i ciągły, tym samym uznać ją należy za działalność gospodarczą. W ocenie organu nie ulega więc wątpliwości, iż prowadzenie przez podatnika działalności innej niż działalność w zakresie produkcji pierwotnej, polegającej na wprowadzeniu do obrotu na terenie kraju i poza jej granicami wyprodukowanych produktów pierwotnych, w tym przypadku ziół, odbywa się w ramach działalności gospodarczej. Na koniec, w odniesieniu do argumentacji odwołania organ wyjaśnił, że kwestionowany przez podatnika protokół oględzin z dnia 4 maja 2011 r. dotyczył przede wszystkim oceny stanu technicznego budynków posadowionych na nieruchomości nr ... i ..... Oględziny zostały przeprowadzone w obecności skarżącego przez pracowników Urzędu Gminy, a w tym pracownika dysponującego wiedzą i doświadczeniem z zakresu budownictwa, a uwaga podatnika, dotycząca braku posadzki w budynku na działce nr ... została uwzględniona. Podkreślił, że podatnik ostatecznie zgodził się z pozostałymi ustaleniami i protokół podpisał. W związku z powyższym wymierzenie podatku w formie łącznego zobowiązania pieniężnego, obejmującego podatek od nieruchomości za budynki związane z działalnością gospodarczą, za budynki pozostałe, za grunty zajęte na działalność gospodarczą oraz podatek rolny za grunty pozostałe, sklasyfikowane w ewidencji gruntów jako użytki rolne i nie zajęte na działalność gospodarczą organ odwoławczy uznał za zgodne z istniejącym stanem faktycznym oraz obowiązującymi przepisami prawa.

5. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na powyższą decyzję podatnik wniósł o "odrzucenie decyzji SKO w Chełmie i wydanie takiego rozstrzygnięcia (...), aby to rozstrzygnięcie mogło wreszcie odpowiadać prawdzie materialnej (...)".

6. W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, argumentując jak w zaskarżonej decyzji.

7. Wojewódzki Sąd Administracyjny uznając skargę za bezzasadną stwierdził, że kwestią sporną w sprawie jest zakwalifikowanie działalności prowadzonej przez skarżącego jako działalność gospodarczą lub rolniczą, co ma istotny wpływ na rodzaj należnego podatku.

W ocenie Sądu pierwszej instancji, jakkolwiek sama uprawa ziół mieści się w pojęciu "produkcji roślinnej", tak jednak dalsze procesy związane z przetworzeniem wyhodowanych roślin, ich przerobem i sprzedażą nie stanowią jednak produkcji roślinnej, a odpowiadają czynnościom składającym się na pojęcie działalności gospodarczej. Produkcją roślinną bądź też warzywniczą będzie działalność polegająca na uprawie roślin i ewentualnie ich zbywaniu, ale uprawa roślin kończy się z chwilą zebrania płodów. W ramach produkcji roślinnej mogą się mieścić czynności służące przygotowywaniu produktów rolnych do sprzedaży, ale wyłącznie takie, które nie powodują przetworzenia produktu. Sąd dodał, że suszone, oczyszczone zioła nie są już produktem naturalnym.

W ocenie Sądu skarżący przeczy istnieniu związku wykonywanych czynności z okolicznością zarejestrowania jako osoba prowadząca działalność gospodarczą (k. 50 akt podatkowych), określając przedmiot wykonywanej przez siebie działalności jako działalność związana z szeroko rozumianą uprawą, przetwórstwem, produkcją płodów rolnych. Okoliczność ta jednak, w ocenie Sądu, wspiera stanowisko, iż czynności, o których mowa wyżej, będące składnikami większego i wyspecjalizowanego procesu produkcji ziół, podatnik wykonuje w ramach działalności gospodarczej. Konsekwentnie, skoro działalność skarżącego w zakresie produkcji ziół jest działalnością gospodarczą w rozumieniu u.p.o.l., w związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że budynki wykorzystywane na potrzeby tej działalności oraz grunty faktycznie zajęte na potrzeby działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości w stawkach przewidzianych dla czynności tego rodzaju. Podkreślił, iż sporne nieruchomości, których jest właścicielem lub wieczystym użytkownikiem, nabył on celem rozwinięcia bazy przetwórczej i magazynowej.

Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd pierwszej instancji omówił brzmienie art. 1 ustawy z dnia z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 ze zm. - dalej u.p.r.), jak również art. 1a ust. 1 pkt 4, art. 1a ust. 2, art. 2 ust. 1, art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. Końcowo dodał, że organy podatkowe, mając na względzie art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. przy wydawaniu zaskarżonej decyzji uwzględniły zły stan budynków (zagrażający również bezpieczeństwu osób w nich przebywających), które były przez skarżącego nieużytkowane.

8. W skardze kasacyjnej wniesionej na opisany powyżej wyrok podatnik zaskarżył go w całości wniósł i jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

Wyrokowi zarzucił w trybie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), dalej: P.p.s.a.:

I. naruszenie prawa materialnego:

- art. 2 ust. 2 i 1a ust. 1 pkt 3 i 4, art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1 i 2 u.p.o.l. poprzez niewłaściwe ich zastosowanie w niniejszej sprawie i dokonanie wymiaru podatku od nieruchomości podczas, gdy w okolicznościach faktycznych i prawnych niniejszej należało opodatkować zabudowania podatkiem rolnym, a ponadto:

- art. 1 ust. 1 pkt 6 u.p.o.l. poprzez niewłaściwą wykładnię wobec przyjęcia, iż produkcja roślinna w rozumieniu tego przepisu obejmuje jedynie wytwarzanie określonego produktu roślinnego, nie obejmuje natomiast dalszych czynności przerobu czy też przetwarzania, pozwalających na przygotowanie ich do spożycia;

II. naruszenie przepisów postępowania, które miały istotny wpływ na wynik sprawy:

a. art. 1 i art. 3 § 1 w związku z art. 151, 141 ust. 4, 134 § 1, art. 145 ust. 1 lit a i c P.p.s.a. w związku z art. 122, 180,187,§ 1, 188, 191 i 192 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) przejawiające się w tym, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie nieprawidłowo i bezkrytycznie akceptując ustalenia faktyczne dokonane przez organy administracji w zaskarżonych decyzjach, przedstawił stan faktyczny sprawy niezgodnie ze stanem rzeczywistym przyjmując wadliwie,

- iż prowadzona przez skarżącego produkcja zielarska nie ogranicza się jedynie do produkcji roślinnej ale także ma na celu przerób, przetwarzanie i przygotowanie do spożycia, który stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a tym samym budynki wykorzystywane w tym celu powinny być opodatkowana podatkiem od nieruchomości. Tymczasem czynności zakwalifikowane jako "działalność gospodarcza" stanowią naturalny w produkcji roślinnej proces technologiczny mający jedynie na celu uzyskanie surowca rolniczego, a nie jego przetworzenie. Nie sposób uznać za właściwą wykładni przyjętej przez Sąd i organy, iż produkcja roślinna to tylko "uprawa roślin" i ewentualnie ich zbywanie. W takim ujęciu bowiem jako produkcję rolniczą - np. w odniesieniu do upraw zbóż, można by kwalifikować jedynie ich uprawę i zbiór - ale do etapu w jakiej znajdują się w postaci kłosów. Dalsze etapy, czyli młócenie, czyszczenie, a już na pewno np. workowanie ziarna w celu dalszej odsprzedaży, musiałoby być traktowane jako działalność gospodarcza. W takim ujęciu ewentualnej sprzedaży w ramach działalności rolniczej mogłoby podlegać jedynie zboże w kłosach, ewentualnie nieoczyszczone ziarno po zbiorze przy pomocy kombajnu bowiem dalsza jego postać nie jest produktem naturalnym. Taki wniosek należy wysnuć 2 argumentacji Sądu i ze stwierdzenia "Suszone, oczyszczone zioła nie są już produktem naturalnym" (s. 9 akapit 3 uzasadnienia wyroku) .

- iż fakt prowadzenia zarejestrowanej działalności gospodarczej w zakresie szerokorozumianej uprawy, przetwórstwa i produkcji płodów rolnych - wspiera stanowisko, iż czynności wykonywane w budynkach objętych niniejszym postępowaniem są "składnikiem większego i wyspecjalizowanego procesu produkcji ziół", które "A. W. wykonuje w ramach działalności gospodarczej". Dla podjęcia tego rodzaju ustaleń należało dokonać szczegółowej analizy zarejestrowanej działalności, co w mniejszej sprawie nie miało miejsca, mimo że w odwołaniu w sposób jednoznaczny skarżący wskazywał na konieczność przeprowadzenia postępowania w tym zakresie, a także

- przyjęcie - mimo braku postępowania w tym kierunku i konkretnych dowodów w tym zakresie, iż wykorzystywanie obiektów do celów działalności gospodarczej (co do zasady kwestionowanej przez skarżącego) miało charakter stały oraz ciągły i potraktowanie jej jako podstawy naliczenia podatku za cały okres objęty skarżonymi decyzjami w oparciu o jednostkową kontrolę;

Tym samym Sąd dokonał niewłaściwej kontroli legalności działalności administracji publicznej, w konsekwencji wadliwie uznając, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie oraz nie zastosował środka określonego w ustawie (art. 145 § 1 pkt 1 lit.a i c P.p.s.a.), mimo że istniały przesłanki do uchylenia zaskarżonej decyzji w całości ze względu na naruszenie przez organy administracji przepisów ordynacji podatkowej, w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

b. art. 151 w zw. z art. 134 P.p.s.a. w zw. z art. 123 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez oddalenie skargi pomimo nierozpatrzenia przez WSA wszystkich zarzutów a zwłaszcza nieodniesienia się do podnoszonego w odwołaniu do SKO faktu niewłaściwego powiadamiania skarżącego o możliwości końcowego zapoznania się ze zgromadzonym materiałem i błędnego adresowania korespondencji, a tym samym naruszenia zasady czynnego udziału strony w postępowaniu wyrażonej w art. 123 § 1 Ordynacji podatkowej;

c. art. 151 i 145 § 1 pkt 1 lit. a i c w zw. z art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez niezasadne oddalenie skargi w sytuacji zaniechania przez organy dokonujące wymiaru podatku przeprowadzenia zasadniczego w okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy dowodu — wymagającego wiedzy specjalistycznej - z opinii biegłego z zakresu rolnictwa, który powinien określić czy czynności wykonywane przez skarżącego w zakresie obróbki zebranych ziół wykraczają poza działalność rolniczą.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

9. Istota sporu w rozpoznawanej sprawie sprowadza się do rozstrzygnięcia kwestii czy budynki gospodarcze posadowione w miejscowości L. na działkach nr ... i ..., stanowiące własność podatnika, korzystają ze zwolnienia ustalonego w podatku od nieruchomości, stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. b u.p.o.l., czy też podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki określonej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l. tj. budynków związanych z prowadzeniem przez podatnika działalności gospodarczej.

Dokonując kontroli powyższych przepisów należy zaakcentować, że nie budzi wątpliwości, iż ustawodawca uzależnił w przepisach omawianej ustawy zarówno wysokość stawek podatku od nieruchomości, jak też możliwość skorzystania ze zwolnienia od tego podatku od sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania.

W art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. ustawodawca wyjaśnił, że budynki związane z działalnością gospodarczą to budynki, będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Korzystając z wykładni systemowej wewnętrznej należy wskazać, że w art. 5 ust. 2 lit. b u.p.o.l. mowa jest o ustaleniu stawek podatku od budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Uzależnienie stawki podatku od zajęcia budynku lub jego części na prowadzenie działalności gospodarczej podkreśla konieczność wykorzystywania danej nieruchomości, choćby w sposób pośredni, dla celów przedsiębiorstwa.

W rozpoznawanej sprawie podatnik – A. W. występuje w obrocie w dwojakim charakterze, raz jako przedsiębiorca prowadzący jednoosobowo firmę PPH H., raz jako rolnik uprawiający rośliny lecznice (zioła). Oznacza to, że posiadając status przedsiębiorcy dysponuje majątkiem, który wiąże się z działalnością gospodarczą, z drugiej strony dysponuje majątkiem, który jest ściśle związany z działalnością rolniczą (produkcja rolnicza). Występowanie przez osobę fizyczną w obrocie w tej dwojakiej roli uzasadnia różnicowanie jej sytuacji prawnopodatkowej na tle ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w zakresie podatku od nieruchomości.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego budynek lub jego część staje się elementem przedsiębiorstwa osoby fizycznej lub można go uznać za związaną z tym przedsiębiorstwem jeżeli w jakikolwiek sposób jest wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej (nie jest przy tym objęty podatkiem rolnym albo leśnym) lub, mając na względzie cechy fizyczne tej nieruchomości i rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej, mogą być wykorzystywane wprost na ten cel.

Najprostszym sposobem przesadzającym o gospodarczym przeznaczeniu nieruchomości jest ujęcie tejże nieruchomości w prowadzonej przez osobę fizyczną ewidencji środków trwałych, czy też dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, albo też zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących nieruchomości. Oczywiście nie są to jedynie kryteria decydujące o takiej klasyfikacji budynków lub ich części. Do nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą winny być zaliczone również budynki lub ich części, które przejściowo nie są wykorzystywane przez podatnika w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, gdy ich cechy i rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej powoduje, że nie mogą być one wykorzystywane na ten cel.

W przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie ma ustalenie związku spornych budynków z działalnością gospodarczą prowadzoną przez skarżącego.

Jak wynika z ustaleń poczynionych przez organy podatkowe, które to ustalenia zostały zaakceptowane przez Sąd pierwszej instancji, w budynku usadowionym na działce nr ..., który to budynek jest magazynem, stwierdzono, że znajdowały się w nim odpady produkcyjne z rumianku (2 tony), ziele pokrzywy (2,5 tony), ziele kolendry do przerobu (35 ton), maszyny do przerobu ziół tj. śrutownik, mieszalnik, czyszczarka, podajnik. Natomiast w budynku usytuowanym na działce nr ..., w jego dolnej części składowane są worki z odpadami produkcyjnymi słomy rumiankowej (6,5 tony), zaś na piętrze budynku składowany jest szpinak (łodygi i liście) ze zbioru w 2005 r. (6 ton) i odpady z mięty (1,5 tony) oraz niewielka ilość rumianku. Rodzaj roślin, ich ilość fakt że pochodzą ze skupu od innych producentów świadczy dobitnie o trafności oceny dokonanej przez organ podatkowy.

Zatem jest rzeczą oczywistą, że dokonana ocena przedstawionego stanu faktycznego, przez organy podatkowe i Sąd pierwszej instancji, sprowadzająca się do stwierdzenia, że powyższe budynki i ich części związane są z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą jest trafna, zaś podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 2 ust. 2, art. 1a ust. 3 i 4, art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1 i 2 u.p.o.l. są oczywiście bezzasadne.

Autor skargi kasacyjnej zarzuca również błędne ustalenia stanu faktycznego dotyczącego zakwalifikowania czynności podatnika "stanowiących naturalny w produkcji roślinnej proces technologiczny mający jedynie na celu uzyskanie surowca rolniczego a nie jego przetworzenie" do działalności gospodarczej, a tym samym zakwalifikowanie budynków wykorzystywanych w działalności rolniczej jako budynki służące działalności gospodarczej. Na wstępie należy podnieść, że powyższa kwestia jest drugorzędna i nie ma dla sprawy istotnego znaczenia. Odnosząc się do tego zarzutu należy ponownie wskazać na ustalenia dokonane w sprawie, z których wprost wynika (ilość ziół i odpadów poprodukcyjnych), że budynki te i ich części służyły działalności rolniczej rozumianej jako produkcja roślinna i zwierzęca (art. 1a ust. 1 pkt 6 u.p.o.l.).

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 4 u.p.o.l. zwalnia się od podatku od nieruchomości budynki gospodarcze lub ich części położne na gruntach gospodarstw rolnych, służące wyłącznie (podkreślenie Sądu) działalności rolniczej. Produkcja rolnicza jest to czynność produkowania, proces wytwórczy w rolnictwie. Działem tej produkcji jest produkcja roślinna, która obejmuje produkcję polową, użytki zielone i trwałe (wieloletnie) oraz plantacje. Bez wątpienia przetworzenie tychże ziół (krojenie, rozdrabnianie, suszenie, pakowanie), które jest wykonywane w celach zarobkowych w sposób zorganizowany i ciągły należy, uznać za działalność gospodarczą, a wykorzystane do niej budynki lub ich części – jako związane z tą działalnością.

10. Z tych też względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.