Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędziowie NSA Marzenna Zielińska (spr.) del. WSA Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka Protokolant Monika Majak po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi J. W. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 kwietnia 2011 r. sygn. akt II GSK 375/10 w sprawie ze skargi kasacyjnej J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 4 grudnia 2009 r. sygn. akt IV SA/Wa 1225/09 w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o rybołówstwie 1. wznawia postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym; 2. uchyla wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 kwietnia 2011 r., sygn. akt II GSK 375/10; 3. uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 4 grudnia 2009 r., sygn. akt IV SA/Wa 1225/09 i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji; 4. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz J. W. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 20 kwietnia 2011 r., sygn. akt II GSK 375/10, oddalił skargę kasacyjną J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z 4 grudnia 2009 r., sygn. akt IV SA/Wa 1225/09, w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o rybołówstwie.

Referując stan faktyczny sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że decyzją z [...] maja 2006 r. Okręgowy Inspektor Rybołówstwa Morskiego w S. wymierzył J. W. – armatorowi i kapitanowi statku rybackiego Ś[...]7 – karę pieniężną w wysokości 1000 zł. Organ pierwszej instancji wskazał, że w dniu 22 grudnia 2005 r. armatorzy łodzi rybackich D[...]5 R. M. i D[...]0 R. R. zgłosili na piśmie inspektorowi rybołówstwa morskiego w D., że 19 grudnia 2005 r. kuter rybacki Ś[...]7, prowadząc połowy trałowe na łowisku E-2 uszkodził wystawione tam przez nich, oznakowane sieci stawne (nety dorszowe). Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego organ uznał, że J. W. świadomie spowodował uszkodzenie wystawionych na tym samym łowisku sieci netów dorszowych należących do armatorów łodzi rybackich D[...]5 i D[...]0 poprzez niezachowanie bezpiecznej odległości trałowania swoim statkiem.

Decyzją z [...] listopada 2006 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Wyrokiem z 20 czerwca 2007 r., sygn. akt IV SA/Wa 345/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił decyzję organu odwoławczego ze względów procesowych. Sąd wskazał, że do organu wpłynęły dwa odwołania: strony i pełnomocnika strony, natomiast organ nie rozpoznał odwołania złożonego przez pełnomocnika strony. Wyrok nakazujący rozważenie argumentacji obydwu odwołań uprawomocnił się.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z [...] stycznia 2008 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Jednakże na skutek skargi J. W. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z 13 listopada 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 1493/08, uchylił decyzję organu odwoławczego z [...] stycznia 2008 r. z uwagi na niezastosowanie się przez ten organ do oceny prawnej zawartej w pierwszym wyroku WSA w W. z 20 czerwca 2007 r.

Rozpoznając sprawę po raz trzeci, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z [...] kwietnia 2009 r. ponownie utrzymał w mocy decyzję Okręgowego Inspektora Rybołówstwa Morskiego w S. Organ odwoławczy stwierdził, że wbrew zarzutom strony podmioty prowadzące połowy za pomocą innych metod niż trałowanie nie miały obowiązku szczególnego zachowania się w postaci wcześniejszego powiadamiania o dokładnym położeniu geograficznym wystawionych sieci w tych obszarach. Zdaniem organu zebrany materiał dowodowy wskazywał, że narzędzie stosowane przez jednostki D[...]5 i D[...]0 w dniu 19 grudnia 2005 r. były oznakowane w sposób zapewniający ich odpowiednią widoczność, tj. były wyposażone m.in. w reflektory radarowe na skrajnych bojkach, pasy taśmy odblaskowej oraz chorągiewki. Organ odwoławczy stwierdził, że skarżący, mając przekonanie lub tylko przypuszczenie, że na kursie jego statku mogą znajdować się wystawione sieci, powinien natychmiast zaprzestać trałowania w celu uniknięcia kolizji z wystawionymi sieciami.

Wyrokiem z 4 grudnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę J. W. na powyższą decyzję. W ocenie Sądu w toku postępowania administracyjnego prawidłowo i niespornie ustalono, że skarżący w dniu 19 grudnia 2005 r., prowadząc połów ryb polegający na trałowaniu włokiem dennym, spowodował uszkodzenie narzędzi połowowych należących do innych osób. Wobec niewystąpienia w sprawie okoliczności prawnych wyłączających obowiązywanie zakazu naruszania stanowiących cudzą własność narzędzi połowowych, tj. zaistnienia takiej konieczności ze względu na działanie siły wyższej, bezpieczeństwo żeglugi oraz potrzeby ratownictwa lub nadzoru nad wykonywaniem rybołówstwa (art. 36 ust. 1 ustawy z 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie (Dz. U. Nr 62, poz. 574 ze zm.), stwierdzone uszkodzenie narzędzi połowowych przez skarżącego dawało podstawę do wymierzenia skarżącemu kary pieniężnej w drodze decyzji administracyjnej. Zdaniem Sądu pierwszej instancji ustalenie przez organy stanu faktycznego nastąpiło na podstawie prawidłowo zebranego i ocenionego materiału dowodowego.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył J. W., wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, a także o zasądzenie kosztów postępowania. Wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów:

1. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w zw. z art. 63 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej: k.p.a.) w zw. z art. 67 § 1 i § 2 pkt 1 k.p.a., poprzez przyjęcie zgłoszeń w sposób nieznany ustawie, co rzutowało w sposób istotny na ich treść i zbieżność,

2. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w zw. z art. 79 § 1 k.p.a. w zw. z art. 86 § 1 k.p.a., poprzez przesłuchanie strony w obecności świadków, co wpłynęło następnie na treść i kierunek ich zeznań,

3. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w zw. z art. 134 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270; dalej: p.p.s.a.) poprzez oddalenie skargi kasacyjnej, pomimo naruszenia art. 7 k.p.a. w zw. z art. 77 k.p.a. w zw. z art. 80 k.p.a. w zw. z art. 107 § 3 k.p.a., poprzez dokonanie błędnych ustaleń faktycznych, a zwłaszcza z pominięciem faktów mających wpływ na rozstrzygnięcie sprawy i dowodów, którym organ administracyjny odmówił wiarygodności i mocy dowodowej,

4. art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez uzasadnienie wyroku Sądu pierwszej instancji bez wskazania i uzasadnienia zarzutów skarżącego oraz podstawy prawnej rozstrzygnięcia i jej wyjaśnienia.

Po rozpoznaniu sprawy Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 20 kwietnia 2011 r., sygn. akt II GSK 375/10, stwierdził, że skarga kasacyjna jest nieuzasadniona i orzekł o jej oddaleniu. W uzasadnieniu wyroku podniesiono, że odpowiedzialność na podstawie ustawy o rybołówstwie jest odpowiedzialnością administracyjną i nie jest oparta na zasadzie winy w rozumieniu prawa karnego. Dokonanie w postępowaniu administracyjnym ustaleń, że skarżący uszkodził cudze narzędzia połowowe, mimo że nie było to konieczne ze względu na działanie siły wyższej, bezpieczeństwo żeglugi ani potrzeby ratownictwa lub nadzoru, uzasadniało nałożenie kary związanej z tymi naruszeniami bez konieczności ustalenia winy skarżącego.

Zdaniem Sądu podważane przez kasatora okoliczności dotyczące szczegółów zdarzenia z 19 grudnia 2005 r. nie mają istotnego znaczenia dla trafności rozstrzygnięcia, natomiast okoliczności istotne są właściwie niekwestionowane przez skarżącego. W sprawie jest niesporne, że w dniu 19 grudnia 2005 r. J. W., wykonując połowy włokiem na łowisku E-2, uszkodził sieci stawne – nety dorszowe należące do armatora łodzi rybackiej D[...]5 R. M. i armatora D[...]0 R. R. Skarżący przesłuchany w charakterze strony wyjaśnił, że w momencie wybierania desek trałowych do burty stwierdził na nich sieci stawne oraz bojkę oznakowaną D[...]0. Z jego relacji o zdarzeniu wynika, że miał wątpliwości, czy na terenie trałowania nie są rozstawione sieci, obserwował na radarze echa radarowe, pytał o to kapitanów innych łodzi, jednak nie zaprzestał trałowania. W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny uznał, ze ustalenia organu co do zaistnienia okoliczności uzasadniających odpowiedzialność karnoadministracyjną były trafne, a wyrok Sądu pierwszej instancji akceptujący te ustalenia nie narusza prawa. W ocenie Sądu pozostałe okoliczności, a w szczególności to, ile i jakich sieci wyłowiono, a także czy D[...]5 i D[...]0 poławiały zgodnie z zakresem karty bezpieczeństwa, nie mają znaczenia dla sprawy nałożenia kary administracyjnej za zniszczenie sieci, bowiem poza sporem jest, że na trałowisku była możliwość rozstawienia sieci stawnych i należało się spodziewać, że sieci takie są rozstawione, zatem szczególna ostrożność była obowiązkiem skarżącego, z którego to obowiązku się nie wywiązał.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, ze zarzuty kasatora dotyczące przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, są nieuzasadnione, a wykładnia prawa materialnego dokonana przez Sąd pierwszej instancji była właściwa.

J. W. pismem z [...] marca 2012 r. złożył skargę o wznowienie postępowania sądowego, zakończonego powyższym wyrokiem NSA, oddalającym skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z 4 grudnia 2009 r. Jako przesłanki wznowienia wskazano:

1. środki dowodowe w postaci dzienników połowowych jednostek D[...]5 oraz W[...]9 z dnia 19 i 21 grudnia 2005 r. oraz faktury VAT nr [...] z dnia 20 grudnia 2005 r i faktury VAT nr [...] z dnia 21 grudnia 2005 r., wystawione przez armatora łodzi D[...]5 (R. M. Połów i Sprzedaż Ryb Łódź D[...]5), wykryte ze względu na treść Raportu nr [...] z dnia 26 stycznia 2012 r. "Opinia w przedmiocie zdarzenia morskiego z dnia 19 grudnia 2005 r. na Zatoce Pomorskiej na akwenie kwadratów E-2 i E-3 na okoliczność możliwości uszkodzenia sieci rybackich łodzi D[...]5 i D[...]0 przez kuter Ś[...]7" po prawomocnym oddaleniu skargi J. W. wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 kwietnia 2011 r. (sygn. akt II GSK 375/10), z których to dokumentów wynika, że kuter Ś[...]7 nie uszkodził netów dorszowych wystawionych przez załogę jednostki D[...]5, albowiem 100 sztuk netów dorszowych wystawionych uprzednio przez załogę łodzi D[...]5 zostało w całości wybranych przez załogę łodzi W[...]9 w dniu 21 grudnia 2005 r., a nie strałowanych przez kuter Ś[...]7 (art. 273 § 2 p.p.s.a.)

2. okoliczności faktyczne wynikające z Raportu nr [...] z dnia 26 stycznia 2012 r. "Opinia w przedmiocie zdarzenia morskiego z dnia 19 grudnia 2005 r. na Zatoce Pomorskiej na akwenie kwadratów E-2 i E-3 na okoliczność możliwości uszkodzenia sieci rybackich łodzi D[...]5 i D[...]0 przez kuter Ś[...]7", wykryte po prawomocnym oddaleniu skargi J. W. wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 kwietnia 2011 r. (sygn. akt II GSK 375/10) (art. 273 § 2 p.p.s.a.), zgodnie z którymi:

- nety strałowane w dniu 19 grudnia 2005 r. przez kuter Ś[...]7 nie były prawidłowo oznakowane w rozumieniu rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 20 lipca 2004 r. w sprawie wymiarów i okresów ochronnych organizmów morskich oraz szczegółowych warunków wykonywania rybołówstwa morskiego (Dz. U. z 2004 r. Nr 172, poz. 1806), albowiem wyłowione sieci nie były wyposażone w tabliczki identyfikacyjne z oznaką rybacką właściwej jednostki, a boje nie były wyposażone w reflektory radarowe i lampy dające światło koloru żółtego, co skutkowało koniecznością uznania ich za narzędzia połowowe porzucone z zamiarem wyzbycia się ich własności w rozumieniu art. 36 ust. 2 ustawy o rybołówstwie i wykluczało traktowanie tych netów jako sprzętu połowowego stanowiącego cudzą własność w świetle treści art. 36 ust. 1 ustawy o rybołówstwie;

- obserwowane w dniu 19 grudnia 2005 r. od godziny 15.45 przez szypra kutra Ś[...]7 (J. W.) echa radarowe pochodziły od reflektorów radarowych sieci rybackich wystawionych przez załogę kutra D[...]6, a nie łodzi D[...]5 i D[...]0, albowiem te nie posiadały reflektorów radarowych i lamp, których odbicie byłoby widoczne na radarze.;

3. uzyskanie orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 kwietnia 2011 r. (sygn. akt II GSK 375/10) za pomocą przestępstwa złożenia fałszywych zeznań przez armatorów łodzi D[...]5 (R. M.) oraz D[...]0 (R. R.) (art. 273 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

W oparciu o tak sformułowane podstawy wznowienia J. W. wniósł o uchylenie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 kwietnia 2011 r. (sygn. akt II GSK 375/10), ewentualnie jego zmianę poprzez uchylenie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 4 grudnia 2009 r. (sygn. akt IV SA/Wa 1225/09), w obu zaś przypadkach zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów niniejszego postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Rozpoznawana skarga o wznowienie postępowania sądowego została oparta o podstawy wznowienia określone w art. 273 § 1 pkt 2 oraz § 2 p.p.s.a., z których ta druga okazała się uzasadniona i skargę o wznowienie postępowania należało uwzględnić.

Zgodnie z przepisem art. 273 § 2 p.p.s.a. można żądać wznowienia postępowania w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.

Unormowana w tym przepisie instytucja wznowienia postępowania ma na celu stworzenie prawnej możliwości ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy z uwzględnieniem okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które już istniały w chwili orzekania przez Sąd w poprzednim postępowaniu, ale z których strona wówczas nie mogła skorzystać. Jak trafnie zauważył autor skargi o wznowienie, przesłanka, o której mowa w art. 273 § 2 p.p.s.a. dotyczy takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które istniały przed zakończeniem sprawy sądowoadministracyjnej, której dotyczy wniosek o wznowienie, zostały wykryte po prawomocnym zakończeniu postępowania, mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a więc niezbędne jest istnienie związku przyczynowego pomiędzy okolicznościami faktycznymi lub środkami dowodowi a treścią prawomocnego orzeczenia Sądu i wreszcie, strona nie mogła z tych okoliczności faktycznych lub środków dowodowych skorzystać w poprzednim postępowaniu, a więc nie były one znane stronie. Określone w art. 273 § 2 wymogi muszą być spełnione łącznie. Podkreślić też należy, że w art. 273 § 2 p.p.s.a. chodzi o tego rodzaju okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które istniały w trakcie "poprzedniego" (zakończonego prawomocnie) postępowania, ale poza tym postępowaniem, i których późniejsze "wykrycie" (i powołanie się na nie) mogłoby (chociażby hipotetycznie, potencjalnie) mieć wpływ na wynik sprawy.

Taką podstawę wznowienia postępowania w niniejszej sprawie stanowiło ujawnienie środków dowodowych w postaci dzienników połowowych jednostek D[...]5 oraz W[...]9 z dnia 19 i 21 grudnia 2005 r. oraz faktur VAT nr [...] z dnia 20 grudnia 2005 r i nr [...] z dnia 21 grudnia 2005 r., wystawionych przez armatora łodzi D[...]5 (R. M. Połów i Sprzedaż Ryb Łódź D[...]5). Dowody te zostały później, tj. po prawomocnym oddaleniu skargi kasacyjnej J. W. wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 kwietnia 2011 r. sygn. akt II GSK 375/10, przez niego "wykryte" (odwołując się do terminologii z art. 273 § 2 p.p.s.a.) w związku z treścią Raportu nr [...] z dnia 26 stycznia 2012 r. "Opinia w przedmiocie zdarzenia morskiego z dnia 19 grudnia 2005 r. na Zatoce Pomorskiej na akwenie kwadratów E-2 i E-3 na okoliczność możliwości uszkodzenia sieci rybackich łodzi D[...]5 i D[...]0 przez kuter Ś[...]7".

Przedłożone przy skardze o wznowienie postępowania dokumenty niewątpliwie istniały już w trakcie poprzedniego postępowania, jednakże nie były one znane ani Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, gdy wyrokował w dniu 20 kwietnia 2011 roku, ani organom administracji orzekającym w sprawie, i nie znajdują się w aktach sprawy. Co prawda, jak przyznaje sam autor skargi o wznowienie i co wynika też z innych załączonych do niej dokumentów (w tym m.in. pism związanych z postępowaniem likwidacyjnym prowadzonym przez ubezpieczyciela – T. W. S.A.), J. W. uzyskał owe dokumenty jeszcze przed wydaniem wyroku przez Naczelny Sąd Administracyjnego w dniu 20 kwietnia 2011 roku, jednakże na ich istotne walory dowodowe i to, że mogłyby mieć one wpływ na wynik sprawy, wskazała dopiero treść wspomnianego wyżej Raportu nr [...] z dnia 26 stycznia 2012 r. "Opinia w przedmiocie zdarzenia morskiego z dnia 19 grudnia 2005 roku na Zatoce Pomorskiej na akwenie kwadratów E-2 i E-3 na okoliczność możliwości uszkodzenia sieci rybackich łodzi D[...]5 i DZ[...]0 przez kuter Ś[...]7".

Dlatego też należy przyjąć, że ww. dokumenty stanowią środki dowodowe, o których mowa w art. 273 § 2 p.p.s.a., tj. są one nowymi dowodami w przedmiotowej sprawie, z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Takiego waloru w sposób oczywisty nie można przypisać samej "Opinii w przedmiocie zdarzenia morskiego z dnia 19 grudnia 2005 roku na Zatoce Pomorskiej na akwenie kwadratów E-2 i E-3...", gdyż dowód ten (Raport nr [...] z dnia 26 stycznia 2012r.) nie istniał w dniu 20 kwietnia 2011 r., tj. w dacie wydania wyroku przez Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie II GSK 375/10. Natomiast należy zgodzić się z opinią autora skargi o wznowienie, że w rezultacie sporządzenia ww. Raportu nr [...] z dnia 26 stycznia 2012 roku "Opinia w przedmiocie zdarzenia morskiego z dnia 19 grudnia 2005 roku na Zatoce Pomorskiej na akwenie kwadratów E-2 i E-3... ", w przedmiotowej sprawie wyszły na jaw nowe okoliczności faktyczne (fakty) z ekspertyzy tej wynikające.

Owe nowe okoliczności faktyczne wskazywać mogą na to, że gdyby zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., jak i Naczelny Sąd Administracyjny znały te okoliczności, być może wyraziłyby inny pogląd co do tego, czy w trakcie przedmiotowego zdarzenia morskiego z dnia 19 grudnia 2005 r. rzeczywiście doszło do uszkodzenia ("naruszenia") przez J. W. narzędzi połowowych stanowiących "cudzą własność", czy też nie, i nie ograniczyłyby się wyłącznie do analizy przesłanek, o których mowa w art. 36 ust. 1 ww. ustawy o rybołówstwie, całkowicie pomijając treść ustępu 2 tego artykułu.

W tych warunkach Naczelny Sąd Administracyjny zgodnie z przepisem art. 282 § 1 p.p.s.a. rozpoznał sprawę na nowo w granicach, jakie zakreśliła podstawa wznowienia. Po ponownym rozpoznaniu sprawy, tj. skargi kasacyjnej J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 4 grudnia 2009 r. w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o rybołówstwie, Naczelny Sąd Administracyjny rozważył wszechstronnie zarzuty tej skargi – dotyczące w szczególności dokonania błędnych ustaleń faktycznych, w tym pominięcia faktów mających wpływ na rozstrzygnięcie sprawy i dowodów, którym w sprawie odmówiono wiarygodności (gdzie podniesiono m.in., że "wobec istotnych okoliczności sprawy, takich jak ilość operacji połowowych w dniu 19 – 21, 12.2005r., rozmiar i ilość użytych sieci, a także czas połowów, niezbędne było dokonanie ustaleń w tym zakresie wobec jednostek D[...]5, D[...]0, W[...]9. Brak jest w aktach wskazanych dokumentów połowowych" – str. 7 skargi kasacyjnej), jak również ujętego w tymże kontekście zarzutu "sprzeczności" stanowiska organu II instancji oraz WSA z przepisami ustawy o rybołówstwie, "iż regulacja prawna art. 36 ust. 1 w zw. z art. 37 ust. 1 ustawy o rybołówstwie, zawierająca sankcję administracyjną, znajduje uzasadnienie poprzez sam fakt naruszenia stanowiących cudzą własność narzędzi połowowych, i jest uzależnione od zaistnienia konkretnych okoliczności uzasadniających wymierzenie kary pieniężnej bez wskazywania dodatkowych okoliczności jej nałożenia na stronę, a nadto, iż tylko przesłanki z art. 36 ust. 1 ustawy o rybołówstwie stanowią podstawę do zwolnienia od odpowiedzialności ustawowej" (str. 12-13 skargi kasacyjnej) – i uznał, że skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

Podnoszone przez skarżącego kwestie (zarzuty) związane z wadliwością dokonanych przez organ, a zaakceptowanych przez Sąd, ustaleń w zakresie stanu faktycznego powinny być szczegółowo przeanalizowane ponownie w świetle wszystkich nowych okoliczności ujawnionych w skardze o wznowienie, potwierdzonych nowymi środkami dowodowymi w postaci przedłożonych wraz z nią ww. kopii dzienników połowowych jednostek D[...]5 oraz W[...]9 z dnia 19 i 21 grudnia 2005 r. oraz faktur VAT, wystawionych przez armatora łodzi D[...]5 R. M.

Orzekając w przedmiotowej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny przyjął, że w toku postępowania administracyjnego prawidłowo i niespornie ustalono, iż skarżący w dniu 19 grudnia 2005 r. prowadząc połów ryb polegający na trałowaniu włokiem dennym spowodował uszkodzenie narzędzi połowowych "będących własnością innych osób" (str. 8 wyroku WSA z 4 grudnia 2009 r.). Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny (tak jak i wcześniej orzekające w tej sprawie organy), uznał za " niesporne, że w dniu 19 grudnia 2005 r. J. W., wykonując połowy włokiem na łowisku E-2, uszkodził sieci stawne – nety dorszowe należące do armatora łodzi rybackiej D[...]5 R. M. i armatora D[...]0 R. R." (str. 10 wyroku NSA z dnia 20 kwietnia 2011 r.).

W konsekwencji przyjętego założenia, że skarżący J. W. dopuścił się naruszenia stanowiących "cudzą własność" ("będących własnością innych osób") narzędzi połowowych Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że "wobec niewystąpienia w sprawie okoliczności prawnych wyłączających obowiązywanie zakazu naruszania stanowiących cudzą własność narzędzi połowowych, tj. zaistnienia takiej konieczności ze względu na działanie siły wyższej, bezpieczeństwo żeglugi oraz potrzeby ratownictwa lub nadzoru nad wykonywaniem rybołówstwa (art. 36 ust. 1 ustawy z 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie (...), stwierdzone uszkodzenie narzędzi połowowych przez skarżącego dawało podstawę do wymierzenia skarżącemu kary pieniężnej w drodze decyzji administracyjnej" (str. 8 wyroku WSA z dnia 4 grudnia 2009r.).

Powołany w wyroku WSA art. 36 ust. 1 ww. ustawy o rybołówstwie stanowi, że "zabrania się naruszania stanowiących cudzą własność narzędzi połowowych, chyba że jest to konieczne ze względu na działanie siły wyższej, bezpieczeństwo żeglugi oraz na potrzeby ratownictwa lub nadzoru nad wykonywaniem rybołówstwa" Natomiast ust. 2 artykułu 36 stanowi, że "narzędzia połowowe wystawione w polskich obszarach morskich, które nie są oznakowane, uznaje się za porzucone z zamiarem wyzbycia się ich własności". Tak więc, w świetle przepisów art. 36 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy o rybołówstwie, warunkiem sine qua non przypisania armatorowi jednostki czynu polegającego na naruszeniu narzędzi połowowych stanowiących cudzą własność, jest ustalenie sposobu oznakowania tychże narzędzi. Jeżeli bowiem narzędzia połowowe nie są oznakowane, ustawodawca w art. 36 ust. 2 wyraźnie wskazał, że wówczas są one traktowanie jako narzędzia porzucone ("porzucone z zamiarem wyzbycia się ich własności"), a zatem nie stanowiące cudzej własności w rozumieniu art. 36 ust. 1, których ewentualne uszkodzenie ("naruszenie") nie jest zakazane (i penalizowane) na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy o rybołówstwie. Sposób oznakowania narzędzi połowowych określało (obowiązujące wówczas, tj. w czasie przedmiotowego zdarzenia morskiego) rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 lipca 2004 r. w sprawie wymiarów i okresów ochronnych organizmów morskich oraz szczegółowych warunków wykonywania rybołówstwa morskiego (Dz. U. z 2004r., Nr 172, póz. 1806).

W kontekście przywołanych wyżej przepisów, przypisanie skarżącemu naruszenia narzędzi połowowych stanowiących "cudzą własność" w rozumieniu art. 36 ust. 1 ustawy o rybołówstwie i nałożenie nań na tej podstawie kary pieniężnej, z całkowitym pominięciem treści ustępu 2 art. 36 oraz wynikającej z tego przepisu przesłanki, nakazującej traktować nieoznakowane narzędzia połowowe jako narzędzia porzucone z zamiarem wyzbycia się ich własności, było – w świetle wszystkich obecnie znanych okoliczności sprawy – przedwczesne i zbyt powierzchowne, bez głębszej analizy wszystkich aspektów tej sprawy.

W tej sytuacji uchylenie zaskarżonego wyroku WSA w W., oddalającego skargę J. W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] kwietnia 2009 r. w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o rybołówstwie, było uzasadnione i zostało oparte na przepisie art. 185 § 1 p.p.s.a.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., po wszechstronnym i wnikliwym rozważeniu wszystkich okoliczności związanych ze zdarzeniem morskim z dnia 19 grudnia 2005 r. oraz zastosowaniem art. 36 ust. 1 ustawy o rybołówstwie jako podstawy nałożenia na skarżącego kary pieniężnej, ze szczególnym uwzględnieniem nowych okoliczności ujawnionych w wyniku wznowienia postępowania, i po ewentualnym pozytywnym zweryfikowaniu tych okoliczności w kontekście przesłanki, o której mowa w art. 36 ust. 2, przystąpi do merytorycznego rozpoznania sprawy.

Z tych wszystkich względów Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 273 § 2, art. 282 § 1 i 2 i art. 185 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku. Orzeczenie o kosztach postępowania sądowego uzasadnia przepis art. 203 pkt 1 p.p.s.a.