Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił M.S. wstrzymania wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu, wydanej w przedmiocie skierowania na badania lekarskie. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, iż skarżąca nie wykazała, że w sprawie zachodzi którakolwiek z przesłanek wstrzymania wykonania decyzji, o jakich mowa w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.". , a zaskarżona w sprawie decyzja, w ocenie Sądu, w ogóle nie rodzi niebezpieczeństwa, jakim mowa w przywołanym przepisie.
Zażalenie na to postanowienie wniosła M.S., domagając się jego uchylenia i przekazania wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji do ponownego rozpatrzenia, ewentualnie zmiany zaskarżonego postanowienia w całości. W uzasadnieniu skarżąca podkreśliła, iż niewstrzymanie wykonania decyzji kierującej jej na badania spowoduje, że skarga wniesiona w sprawie stanie się bezprzedmiotowa (z uwagi na wykonanie badań). Ponadto podniosła ona, iż nie jest w stanie ponieść kosztów tego typu badań, z uwagi na niskie dochody.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Art. 61 § 3 P.p.s.a. stanowi, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest wówczas, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Przyznanie stronie skarżącej ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi odstępstwo od ogólnej reguły, wyrażonej w art. 61 § 1 P.p.s.a., zgodnie z którą wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Przesłanki, jakimi powinien kierować się sąd przy rozstrzyganiu wniosku o wstrzymanie wykonania w sposób wyczerpujący zostały określone w art. 61 § 3 P.p.s.a., w myśl którego są nimi: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przesłanki te należy wiązać z sytuacją, która może powstać, gdy zaskarżony do sądu akt administracyjny zostanie wykonany, a następnie na skutek uwzględnienia skargi akt ten zostanie wzruszony. Wykazanie istnienia tych przesłanek spoczywa na stronie. Jednocześnie wyraźnego podkreślenia wymaga fakt, iż sąd rozpoznając wniosek nie dokonuje oceny merytorycznej skargi, bowiem takie działanie sądu dokonywane w ramach posiedzenia niejawnego oznaczałoby niedopuszczalną ocenę legalności zaskarżonego aktu.
M.S., składając wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu, nie zawarła w nim jakiegokolwiek uzasadnienia wskazującego okoliczności, które mogły być uznane za przesłanki wynikające z cyt. art. 61 § 3. Także twierdzenia przywołane przez skarżącą w zażaleniu nie uzasadniają wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Samo wniesienie skargi i kwestionowanie prawidłowości zaskarżonej decyzji nie może bowiem stanowić podstawy do wstrzymania jej wykonania, a do tego w istocie sprowadzają się argumenty zawarte w zażaleniu. Nie można przyjąć także, iż przesłanką wstrzymania wykonania decyzji może być sytuacja finansowa skarżącej – nie wykazała ona jej bowiem w żaden sposób. Zasadnie zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił wstrzymania wykonania decyzji Kolegium, zaś zaskarżonemu postanowieniu nie można zarzucić naruszenia prawa.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
