Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: , Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od października 2012 r. do lutego 2013 r. postanawia przywrócić termin do wniesienia skargi kasacyjnej

Wyrokiem z 11 grudnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Skarżącej – B. sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z [...] grudnia 2014 r. Odpis tego wyroku wraz z uzasadnieniem doręczono jej w dniu 18 lutego 2016 r. W dniu 29 lutego 2016 r. wpłynął do Sądu wniosek Skarżącej o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

Postanowieniem z 25 marca 2016 r. referendarz sądowy zwolnił Skarżącą od wpisu od skargi kasacyjnej i odmówił przyznania jej prawa pomocy w pozostałym zakresie. Takie też rozstrzygnięcie podjął Sąd postanowieniem z 28 kwietnia 2016 r. wydanym po rozpoznaniu sprzeciwu Skarżącej od postanowienia z 25 marca 2016 r. Na postanowienie to wniosła ona zażalenie, które Naczelny Sąd Administracyjny oddalił postanowieniem z 19 lipca 2016 r. (I FZ 160/16). Odpis tego postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczono Skarżącej w dniu 22 lipca 2016 r.

Pismem z 21 sierpnia 2016 r., nadanym w dniu 22 sierpnia 2016 r., pełnomocnik Skarżącej sporządził skargę kasacyjną od wyroku z 11 grudnia 2015 r. Skargę tę jako spóźnioną Sąd odrzucił postanowieniem z 13 września 2016 r. Na postanowienie to Skarżąca wniosła zażalenie. Jednocześnie zwróciła się z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, powołując się na błędne pouczenie Sądu udzielone jej przy doręczaniu odpisu wyroku z uzasadnieniem.

Postanowieniem z 3 kwietnia 2017 r. (I FZ 76/17) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie Skarżącej na wspomniane wyżej postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej, podzielając w pełni stanowisko, iż w niniejszej sprawie będzie miał zastosowanie art. 177 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej jako: "P.p.s.a.") w brzmieniu sprzed nowelizacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, Sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu tego terminu. Jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 25 listopada 2011 r. (II OZ 1123/11) zasadniczym celem przywrócenia terminu jest wyeliminowanie negatywnych skutków jego uchybienia, w sytuacji gdy do uchybienia tego doszło w rezultacie okoliczności niezawinionych przez stronę, zobligowaną do dokonania czynności procesowej w oznaczonym czasie.

Z powyższego wynika zatem, że przy tworzeniu przepisów regulujących instytucję przywrócenia terminu intencją ustawodawcy było umożliwienie stronie obrony swoich praw przed Sądem w sytuacji, gdy upływ tego terminu wywołał negatywne dla niej skutki, przy jednoczesnym założeniu, że strona dołożyła wszelkich możliwych starań, aby takich negatywnych konsekwencji uniknąć. Konieczną i zarazem podstawową przesłanką przywrócenia terminu jest brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać czynności sądowej.

W ocenie Sądu przesłanka ta została w niniejszej sprawie spełniona. Z akt tej sprawy wynika bowiem, że istotnie – jak wywodzi Skarżąca – przy doręczaniu odpisu wyroku z uzasadnieniem błędnie pouczono ją o nowym brzmieniu art. 177 P.p.s.a. Mogło to wywołać przeświadczenie, iż termin do wniesienia skargi kasacyjnej zacznie biec dopiero po prawomocnym zakończeniu postępowania o przyznanie prawa pomocy, które to postępowanie Skarżąca zainicjowała wnioskiem z 25 lutego 2016 r.

Zgodzić się zatem należy, iż uchybienie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej spowodowane było błędnym pouczeniem Sądu i z tego względu Skarżąca nie może ponosić negatywnych konsekwencji procesowych. Tym samym Sąd postanowił o przywróceniu uchybionego terminu.

Sąd miał również na względzie, iż zgodnie z art. 87 § 5 P.p.s.a. po upływie roku od uchybienia terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych. Uznał mianowicie, że taka właśnie wyjątkowa sytuacja w niniejszej sprawie wystąpiła. W sprawie tej toczyło się bowiem wspomniane wyżej postępowanie o przyznanie prawa pomocy oraz postępowanie zażaleniowe. To ostatnie zakończyło się prawomocnie w dniu 3 kwietnia 2017 r.

Z tych wszystkich względów Sąd, na podstawie art. 86 § 1 w zw. z art. 87 P.p.s.a., postanowił jak w sentencji.