Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz, Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk, Iwona Maciejuk (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2017 r. sprawy ze skargi K. Z. na uchwałę Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie wyboru Burmistrza Dzielnicy [...] 1. stwierdza, że zaskarżona uchwała została wydana z naruszeniem prawa; 2. zasądza od Rady Dzielnicy [...] na rzecz skarżącego K. Z. kwotę 400 zł (słownie: czterysta) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Rada Dzielnicy [...] uchwałą nr [...] z dnia

[...] czerwca 2016 r. na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 15 marca 2002 r.

o ustroju miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. z 2015 r. poz. 1438 - j.t.) oraz § 13 ust. 1 pkt 3 w związku z § 44 ust. 1 Statutu Dzielnicy [...] stanowiącego załącznik Nr [...] do uchwały Nr LXX/2182/2010 Rady m.st. Warszawy z dnia 14 stycznia 2010 r. w sprawie nadania statutów dzielnicom miasta stołecznego Warszawy (Dz. Urz. Woj. Maz. z 2016 r., poz. 420) w § 1 stwierdziła, że w wyniku głosowania tajnego, bezwzględną większością głosów, wybrano M. G. na Burmistrza Dzielnicy [...]. W § 2 wskazano, że protokół komisji skrutacyjnej stanowi integralną część uchwały. W § 3 podano, że uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia (pkt 1), uchwała podlega ogłoszeniu na tablicach ogłoszeń Rady Dzielnicy [...] (pkt 2).

K. Z., powołując się na art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, wniósł skargę na wymienioną wyżej uchwałę. Wnosząc o stwierdzenie jej nieważności, dopuszczenie dowodów z załączonych dokumentów, dodatkowo z akt spraw o sygn. II SA/Wa 1815/15 oraz II SA/Wa 2006/15 oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania sądowego, zarzucił naruszenie kryterium zgodności z prawem tj. naruszenie:

- art. 10 ust. 1-5 ustawy o ustroju m.st. Warszawy oraz odpowiednio § 44 Statutu Dzielnicy [...] w zw. z art. 152 § 1 P.p.s.a. poprzez niezastosowanie się do skutków wyroku WSA w Warszawie z dnia 10 marca 2016 r. (sygn. akt II SA/Wa 2006/15), stwierdzającego nieważność uchwały nr [...] Rady [...] z dnia [...] września 2015 r. i tym samym dokonanie wyboru Burmistrza Dzielnicy [...] mimo obowiązywania nigdy nie uchylonej i ważnej uchwały nr [...] z dnia [...] grudnia 2014 r. w sprawie wyboru Burmistrza Dzielnicy [...].

Ewentualnie, w razie nieuwzględnienia powyższego, wniósł o zawieszenie postępowania w niniejszej sprawie do czasu prawomocnego rozpoznania skargi z dnia 12 sierpnia 2016 r. wniesionej przez J. D. na uchwały Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] oraz nr [...], podnosząc w tym aspekcie zarzut naruszenia procedury podejmowania skarżonej uchwały poprzez naruszenie § 18 ust. 1 Statutu Dzielnicy poprzez procedowanie na sesji nr [...] przez nieuprawniony podmiot tj. osobę w sposób wadliwy i tym samym nieskutecznie wybraną na funkcję Przewodniczącego Rady Dzielnicy [...].

W uzasadnieniu skargi podniósł, iż skargę niniejszą wniósł po bezskutecznym wezwaniu Rady Dzielnicy [...] do usunięcia naruszenia prawa, zaś zaskarżona uchwała narusza jego interes prawny jako - zgodnie z obowiązującym stanem faktyczno- prawnym nigdy nieodwołanego - Burmistrza Dzielnicy [...], na którego miejsce i już obsadzoną funkcję została wybrana równocześnie inna osoba.

W dalszej części skargi podał, że w dniu [...] grudnia 2014 r. po raz pierwszy został wybrany Zarząd Dzielnicy [...] w składzie K. Z. - Burmistrz, J. G. - Zastępca Burmistrza, R. K. - Zastępca Burmistrza. Rada Dzielnicy [...] podjęła wówczas uchwały: [...] w sprawie wyboru Burmistrza Dzielnicy [...], [...] w sprawie wyboru Zastępców Burmistrza.

Skarżący podał, że mimo wejścia w życie ww. uchwał z dniem ich podjęcia Prezydent [...] nie uznawał K. Z., J. G. oraz R. K. za pracowników Urzędu [...], kwestionując bezpodstawnie poprawność procedury podjęcia uchwał. Podniósł, że aby przeciąć wszelkie wątpliwości odnośnie procedury wyboru, Rada Dzielnicy [...] na sesji w dniu [...] stycznia 2015 r. ponowiła wybór Zarządu w tożsamym składzie osobowym, podejmując kolejno uchwały: [...] w sprawie odwołania Burmistrza Dzielnicy [...], [...] w sprawie wyboru Burmistrza Dzielnicy [...] [...], [...] w sprawie wyboru Zastępcy Burmistrza Dzielnicy [...], [...] w sprawie wyboru Zastępcy Burmistrza Dzielnicy [...].

W dniu [...] sierpnia 2015 r., czyli po upływie ponad 6 miesięcy od wyboru, Prezydent [...] wydała Zarządzenie nr [...] w sprawie wstrzymania wykonania uchwał Rady Dzielnicy [...] podjętych na sesji w dniu [...] stycznia 2015 r. Tego samego dnia Rada [...] podjęła uchwałę nr [...] w sprawie stwierdzenia nieważności uchwał Rady Dzielnicy [...] [...]: [...] w sprawie odwołania Burmistrza Dzielnicy [...], [...] w sprawie wyboru Burmistrza Dzielnicy [...], [...] w sprawie wyboru Zastępcy Burmistrza Dzielnicy [...], [...] w sprawie wyboru Zastępcy Burmistrza Dzielnicy [...].

Skarżący podniósł, że wobec powyższego, po [...] sierpnia 2015 r. istniał stan prawny w którym, wobec stwierdzenia przez Radę [...] nieważności uchwał podjętych na sesji Rady Dzielnicy [...] w dniu [...] stycznia 2015 r.

(o odwołaniu i powtórnym powołaniu Burmistrza oraz Zastępców), Zarząd przez kolejny miesiąc działał w składzie 3- osobowym, na podstawie pierwotnego wyboru

z dnia [...] grudnia 2014 r.

W dniu [...] września 2015 r., na kolejnej sesji, Rada [...] zweryfikowała swoje pierwotne rozstrzygnięcie nadzorcze z dnia [...] sierpnia 2015 r., podejmując uchwałę nr [...], którą uchyliła § 1 pkt 2 własnej uchwały z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...].

Skarżący wskazał, że ww. uchwały Rady [...] zostały zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który w dniu 10 marca 2016 r. uwzględniając skargę, stwierdził nieważność uchwały Rady [...] z dnia [...] września 2015 r. nr [...] zmieniającej uchwałę w sprawie stwierdzenia nieważności uchwał Rady Dzielnicy [...].

Tym samym, wobec niewywoływania skutków prawnych przez uchwałę nr [...], jedynym legalnym Zarządem Dzielnicy [...] jest ten, wybrany na mocy ważnych uchwał Rady Dzielnicy [...] nr [...], [...] z dnia [...] grudnia 2014 r., w składzie: K. Z. - Burmistrz Dzielnicy [...], J. G. - Zastępca Burmistrza Dzielnicy [...], R. K. - Zastępca Burmistrza Dzielnicy [...].

Skarżący wskazał, że mając to na uwadze, jak również ustawowe oraz statutowe uregulowania co do zasad wyboru na funkcję Burmistrza Dzielnicy [...], oczywistym jest, że nie sposób jest skutecznie wybrać dwóch osób równocześnie na jedno i to samo stanowisko. Dwie uchwały rozbieżnie rozstrzygające tą samą materię nie mogą pozostać w obrocie prawnym.

Rada Dzielnicy [...], reprezentowana przez radcę prawnego, w odpowiedzi na skargę wniosła o jej odrzucenie, ewentualnie oddalenie.

Pełnomocnik wskazał, że w dniu [...] czerwca 2016 r. (pismo doręczono Radzie Dzielnicy [...] w dniu [...] czerwca 2016 r.) K. Z. wezwał Radę Dzielnicy [...] do usunięcia naruszenia prawa poprzez uchylenie wadliwych uchwał z dnia [...] czerwca 2016 r. podjętych na sesji [...], odpowiednio w sprawie wyboru Burmistrza Dzielnicy [...] oraz wyboru Zastępców Burmistrza Dzielnicy [...].

W odpowiedzi na powyższe wezwanie, uchwałą nr [...] z dnia [...] lipca 2016 r. Rada Dzielnicy [...] wezwała K. Z. do wykazania interesu prawnego oraz do wykazania na czym polega naruszenie jego interesu prawnego w związku z uchwałami podjętymi w dniu [...] czerwca 2016 r. w terminie 30 dni od dnia podjęcia niniejszej uchwały. Rada poinformowała, że w przypadku uchybienia terminu, o którym mowa powyżej wezwanie z dnia [...] czerwca 2016 r. do usunięcia naruszenia prawa pozostanie bez rozpoznania. Powyższe wezwanie pozostało bez odpowiedzi.

W ocenie organu, z treści wezwania nie wynika na czym polega naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia wnioskodawcy, a co za tym idzie wezwanie takie nie daje Radzie Dzielnicy [...] możliwości odniesienia się do zgłoszonych zarzutów. W ocenie Rady Dzielnicy [...], skarżący nie wezwał skutecznie do usunięcia naruszenia prawa, a co za tym idzie niniejsza skarga powinna podlegać odrzuceniu.

Jednocześnie podniesiono, że K. Z. nie tylko nie wykazał w skardze do Sądu istnienia po jego stronie naruszenia uchwałą interesu prawnego, ale również nie poparł swojego zainteresowania konkretnym przepisem prawa, wskazując ogólnie na pełnioną w przeszłości funkcję Burmistrza Dzielnicy [...]. Podniesiono, że uchwałę Rady [...] Nr [...] należy odczytywać łącznie z uchwałą tegoż organu Nr [...]. Prowadzi to wniosku, że w wyniku zaskarżonej uchwały Rada [...] odstąpiła od stwierdzenia nieważności uchwały Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] stycznia 2015 r., Nr [...] w sprawie odwołania K. Z. ze stanowiska Burmistrza Dzielnicy [...]. W takim stanie rzeczy aktem, który zdaniem organu w sposób bezpośredni, konkretny i realny godzi

w sytuację prawną K. Z. jest uchwała Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] stycznia 2015 r., Nr [...] w przedmiocie odwołania go ze stanowiska Burmistrza Dzielnicy a nie uchwała Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. Nr [...].

Pełnomocnik organu wnosząc w dalszej kolejności o oddalenie skargi podniósł, że nie znajduje uzasadnienia zarzut dotyczący niezgodności z prawem zaskarżonej uchwały. Wskazał, że wyrokiem z dnia 10 marca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę K. Z. i stwierdził nieważność uchwały nr [...]. Wyrok nie jest prawomocny, został zaskarżony przez Radę Miasta [...]. Pełnomocnik wskazał, że do czasu uprawomocnienia się wyroku nie wywołuje on co do zasady żadnych skutków prawnych. Podniesiono, że nie znajduje uzasadnienia stanowisko skarżącego dotyczące składu Zarządu Dzielnicy [...]. W przedmiotowej sprawie, również, nie znajduje uzasadnienia automatyczne nakładanie klauzuli zakazującej wykonywania aktu (wstrzymanie jego wykonania), co do którego sąd uwzględnił skargę, przyjęcie takiego stanowiska prowadziłoby do paraliżu pracy dzielnicy. Nie posiada oparcia, również stanowisko skarżącego dotyczące podejmowania czynności zastrzeżonych dla Przewodniczącego Rady Dzielnicy przez osobę nieuprawnioną. Przewodniczący Rady Dzielnicy [...], M. C., został wybrany w sposób prawidłowy uchwałą nr [...] Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] maja 2016 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia

8 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 1612/16 odrzucił skargę K. Z. stwierdzając, że skarżący nie ma interesu prawnego do jej wniesienia.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 10 lutego 2017 r. sygn. akt II OSK 134/17 w punkcie 1 uchylił wymienione postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu

w Warszawie, w punkcie 2 zasądził od [...] na rzecz K. Z. kwotę 150 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

NSA stwierdził, że sytuacja prawna skarżącego nie została należycie zbadana. Sąd I instancji winien ocenić, czy rzeczywiście skarżący jest "nigdy nie odwołanym Burmistrzem Dzielnicy [...]". Jeżeli tak, to należy stwierdzić, iż posiada on interes prawny do kwestionowania zaskarżonej uchwały. Jeśli natomiast został odwołany (z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że został odwołany uchwałą z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...]), to interesu prawnego faktycznie nie posiada i należy się w takim przypadku zgodzić z argumentacją zawartą w treści zaskarżonego postanowienia Sądu I instancji. NSA wskazał, że w motywach postanowienia z dnia 8 listopada 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny nie ocenił powyższej kwestii.

NSA wskazał też, że z pisma pełnomocnika Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] stycznia 2017 r. wynika, że uchwałą nr [...] Rada [...] uchyliła własną uchwałę z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...], w zakresie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w sprawie odwołania K. Z. ze stanowiska Burmistrza Dzielnicy [...]. W ocenie NSA powyższa kwestia powinna być należycie rozważona przy ocenie interesu prawnego skarżącego, w oparciu o całokształt okoliczności prawnych sprawy.

Pismem z dnia 20 czerwca 2017 r. skarżący wniósł o dopuszczenie dowodów z załączonych do pisma dokumentów, w szczególności wyroku NSA z dnia 24 maja 2017 r. sygn. akt II OSK 1503/16 oddalającego skargi kasacyjne od wyroku WSA

z dnia 10 marca 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 2006/15. Skarżący wskazał przy tym, że Rada Dzielnicy [...] na sesji w dniu [...] maja 2017 r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie odwołania K. Z. z funkcji Burmistrza Dzielnicy [...]. Skarżący załączył uchwałę Rady Dzielnicy [...] nr [...] z dnia [...] grudnia 2014 r. w sprawie wyboru Burmistrza Dzielnicy [...]/wydruk z BIP/, a także uchwałę nr [...] z dnia [...] stycznia 2015 r. w sprawie odwołania Burmistrza Dzielnicy [...]/wydruk z BIP/, uchwałę nr [...] z dnia [...] stycznia 2015 r. w sprawie wyboru Burmistrza Dzielnicy [...] /wydruk z BIP/, uchwałę Rady [...] nr [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r. w sprawie stwierdzenia nieważności uchwał Rady Dzielnicy [...] /wydruk z BIP/, uchwałę Rady [...] nr [...] z dnia [...] września 2015 r. zmieniająca uchwałę w sprawie stwierdzenia nieważności uchwał Rady Dzielnicy [...] /wydruk z BIP/, wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 marca 2016 r. sygn. akt II SA/WA 2006/15, stwierdzający nieważność uchwały Rady [...] nr [...] z dnia [...] września 2015 r. /odpis/, wyrok NSA z dnia 24 maja 2017 r. sygn. akt II OSK 1503/16 oddalający skargi kasacyjne od wyroku WSA w Warszawie z dnia 10 marca 2016 r. sygn. akt II SA/WA 2006/15 /odpis/, uchwałę Rady Dzielnicy [...] nr [...] z dnia [...] maja 2017 r. w sprawie odwołania Burmistrza Dzielnicy [...]/wydruk z BIP./

Pełnomocnik organu pismem z dnia 12 czerwca 2017 r. przedłożył do Sądu pismo w przedmiocie uzupełnienia dokumentacji w niniejszej sprawie o uchwały podjęte przez Radę Dzielnicy [...] w dniu [...] maja 2017 r. Pełnomocnik wskazał też, że postępowanie administracyjne wszczęte z inicjatywy osoby nielegitymowanej musi być ostatecznie zakwalifikowane jako bezprzedmiotowe, a wszczęcie postępowania na wniosek nielegitymowanego podmiotu jest podstawą do wydania decyzji o jego umorzeniu. Mając na uwadze złożoną dokumentację pełnomocnik poparł dotychczasowe stanowisko i argumentację o braku naruszenia interesu prawnego K. Z..

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na rozprawie w dniu

22 czerwca 2017 r., na podstawie art. 106 § 3 P.p.s.a., nie uwzględnił wniosków dowodowych zawartych w skardze oraz piśmie skarżącego z dnia 20 czerwca 2017 r. Zarówno wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które skarżący powołał się w skardze, jak i uchwały wskazane przez skarżącego w piśmie z dnia 20 czerwca 2017 r. stanowią akta sprawy. Sąd dysponował nadto na rozprawie aktami spraw o sygn.

II SA/Wa 1815/15 oraz II SA/Wa 2006/15.

Postanowieniem z dnia 22 czerwca 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 393/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zawiesił postępowanie w niniejszej sprawie do czasu prawomocnego zakończenia postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 1815/15.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 22 września 2017 r. sygn. akt II OZ 954/17 uchylił postanowienie Sądu I instancji. NSA stwierdził, że wyrok zapadły w postępowaniu sądowoadministracyjnym o dotychczasowej sygn. akt II SA/wa 1815/15 nie ma znaczenia dla stwierdzenia czy nadal w obrocie prawnym pozostaje i w dniu [...] czerwca 2016 r. obowiązywała pierwotna uchwała Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] grudnia 2014 r. w sprawie wyboru Burmistrza Dzielnicy [...], którą wybrano K. Z..

Na rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w dniu 21 listopada 2017 r. skarżący podtrzymał skargę. Pełnomocnik organu wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Sąd, dokonując oceny dopuszczalności skargi K. Z. na uchwałę Rady Dzielnicy [...] nr [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. w sprawie wyboru M. G. na Burmistrza Dzielnicy [...], nie znalazł podstaw do jej odrzucenia.

Skarżący przed wniesieniem do Sądu skargi z dnia 12 sierpnia 2016 r. wezwał Radę Dzielnicy [...] (pismo z dnia [...] czerwca 2016 r. wpłynęło do organu w dniu [...] czerwca 2016 r.) do usunięcia naruszenia prawa. Skarżący nie otrzymał odpowiedzi na wezwanie i zgodnie z art. 53 § 2 P.p.s.a., w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa, wniósł skargę do WSA w Warszawie (skarga złożona została w dniu 18 sierpnia 2016 r.). Sąd wskazuje przy tym, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa było jasne w swej treści. K. Z. wezwał w nim Radę Dzielnicy [...] do uchylenia zaskarżonej potem

do Sądu uchwały z dnia [...] czerwca 2016 r. Sąd stwierdził, że uchwała Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] nie stanowiła odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. W uchwale tej organ nie ustosunkował się bowiem do wezwania o uchylenie uchwały z dnia [...] czerwca 2016 r., a wezwał wnioskodawcę do wykazania na czym polega naruszenie jego interesu prawnego

i uzależnił od tego w ogóle rozpoznanie wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Treść uchwały z dnia [...] lipca 2016 r. w sposób jednoznaczny wskazuje zatem na nierozpatrzenie wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Nie ulega przy tym wątpliwości, że Rada Dzielnicy wiedziała z urzędu, iż wnioskującego dotyczą wcześniej podjęte uchwały Rady Dzielnicy [...] w sprawie zarówno powołania, jak i odwołania z funkcji Burmistrza.

Stosownie do wskazań Naczelnego Sądu Administracyjnego zawartych

w postanowieniu z dnia 10 lutego 2017 r. sygn. akt II OSK 134/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie stwierdził także, aby w sprawie niniejszej zaszła przesłanka odrzucenia skargi wymieniona w art. 58 § 1 pkt 5a P.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem, sąd odrzuca skargę, jeżeli interes prawny lub uprawnienie wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, nie zostały naruszone stosownie do wymagań przepisu szczególnego. W sprawie niniejszej, w jej stanie faktycznym, okoliczność, że zaskarżona uchwała dotyczy wyboru M. G. na Burmistrza Dzielnicy [...] nie oznacza, że nie narusza ona interesu prawnego K. Z.. Zgodnie z art. 101 ust. 1 u.s.g. każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętym przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może – po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa – zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego. Okoliczności tej sprawy, tj. podjęcie przez Radę Dzielnicy [...] uchwały z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w sprawie wyboru K. Z. na Burmistrza Dzielnicy [...], podjęcie następnie przez Radę Dzielnicy [...] uchwał w dniu [...] stycznia 2015 r. w sprawie odwołania K. Z. z funkcji Burmistrza Dzielnicy (nr [...]) i uchwały o powołaniu K. Z. na Burmistrza(nr [...]), a w dalszej kolejności stwierdzenie przez Radę [...] w trybie nadzoru nieważności właśnie tych uchwał Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] stycznia 2015 r. (uchwała Rady [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...]) powodują, że – wobec kwestionowania przez K. Z. przed sądem administracyjnym uchwały Rady [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] – skarżący ma interes prawny do wniesienia skargi na uchwałę Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. w sprawie wyboru M. G. na Burmistrza Dzielnicy [...]. Postępowanie w sprawie ze skargi K. Z. na uchwałę Rady [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] wszczęte zostało w dniu [...] września 2015 r., tym samym nie można twierdzić, że interes prawny skarżącego nie został naruszony zaskarżoną w niniejszej sprawie uchwałą z dnia [...] czerwca 2016 r. Jednocześnie Sąd wskazuje, że okoliczność podjęcia przez Radę Dzielnicy [...] w dniu [...] maja 2017 r. uchwały nr [...] w sprawie odwołania K. Z. z funkcji Burmistrza Dzielnicy [...] nie stanowi o braku naruszenia interesu prawnego K. Z. w sprawie, której dotyczy niniejsze postępowanie (II SA/Wa 393/17). Sąd nie podzielił twierdzeń pełnomocnika organu zawartych w piśmie z dnia 12 czerwca 2017 r. o bezprzedmiotowości niniejszego postępowania.

Sąd stwierdził jednocześnie, że skarga jest zasadna.

W dacie podjęcia zaskarżonej uchwały Nr [...] Rady Dzielnicy [...] o wyborze M. G. na stanowisko Burmistrza Dzielnicy [...], tj. w dniu [...] czerwca 2016 r., w obrocie prawnym pozostawała (obowiązywała) uchwała Rady Dzielnicy [...] nr [...] z dnia [...] grudnia 2014 r. o wyborze K. Z. na stanowisko Burmistrza Dzielnicy [...]. Zgodnie z § 3 tej ostatnio wymienionej uchwały, weszła ona w życie z dniem podjęcia. Uchwała z dnia [...] grudnia 2014 r. do dnia, w którym podjęto zaskarżoną uchwałę z dnia [...] czerwca 2016 r. nie została wyeliminowana z obrotu prawnego. Jednocześnie wskazania wymaga, że działania podejmowane przez Radę [...] do dnia [...] czerwca 2016 r. pozostały bez wpływu na powyższe ustalenie. Działania te nie dotyczyły bowiem uchwały Nr [...] z dnia [...] grudnia 2014 r. Nadto, Prezydent [...] zarządzeniem nr [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r. wstrzymał wykonanie m.in. uchwały nr [...] Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] stycznia 2015 r. w sprawie odwołania K. Z. ze stanowiska Burmistrza Dzielnicy [...]. Jednocześnie Rada [...] uchwałą z tego samego dnia, tj. [...] sierpnia 2015 r. Nr [...] stwierdziła nieważność m.in. uchwały [...] Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] stycznia 2015 r. w sprawie odwołania K. Z. ze stanowiska Burmistrza Dzielnicy [...]. Wprawdzie potem uchwałą Nr [...] z dnia [...] września 2015 r. Rada [...] uchyliła własną uchwałę z dnia [...] sierpnia 2015 r. w tym właśnie zakresie, jednakże Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 10 marca 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 2006/15 stwierdził jej nieważność. Podkreślić przy tym należy, że Naczelny Sąd Administracyjny oddalając wyrokiem

z dnia 24 maja 2017 r. sygn. akt II OSK 1503/16 skargę kasacyjną od tego wyroku, jednoznacznie wskazał przy tym, że pismo K. Z. z dnia [...] stycznia 2015 r. skierowane do Przewodniczącego Rady Dzielnicy [...] nie było rezygnacją z zajmowanego stanowiska Burmistrza Dzielnicy [...].

W świetle powyższego, w dniu podjęcia zaskarżonej w niniejszej sprawie uchwały Nr [...] Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. w sprawie wyboru Burmistrza Dzielnicy [...], obowiązywała uchwała z dnia [...] grudnia 2014 r. o wyborze K. Z. na stanowisko Burmistrza Dzielnicy. Tym samym podjęcie zaskarżonej uchwały nastąpiło z istotnym naruszeniem prawa, tj. art. 10 ustawy o ustroju miasta stołecznego Warszawy (t.j. dz. U. z 2015 r., poz. 1438), § 44 ust. 1 – Statutu Dzielnicy [...], co stanowi podstawę stwierdzenia nieważności. Nie jest bowiem dopuszczalna, na gruncie powołanych przepisów sytuacja, w której dwie osoby uprawnione są do jednoczesnego pełnienia funkcji Burmistrza Dzielnicy.

W sprawie niniejszej Sąd nie stwierdził nieważności zaskarżonej uchwały, albowiem od dnia jej podjęcia upłynął jeden rok (art. 94 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 446)). Z tego względu Sąd stwierdził, że zaskarżona uchwała wydana została z naruszeniem prawa.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 147 § 1 P.p.s.a., orzekł, jak w punkcie 1 wyroku. O kosztach postępowania sądowego, jak w punkcie 2 wyroku, Sąd orzekł na podstawie art. 200 P.p.s.a. Do kosztów tych Sąd zaliczył uiszczony przez skarżącego w tej sprawie wpis sądowy od skargi i zażalenia w łącznej wysokości 400 zł.