drukuj    zapisz    Powrót do listy

6110 Podatek od towarów i usług, Wstrzymanie wykonania aktu, Dyrektor Izby Skarbowej, Oddalono zażalenie, I FZ 559/07 - Postanowienie NSA z 2008-03-06, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I FZ 559/07 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2008-03-06 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2007-11-27
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Marek Kołaczek /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne
Wstrzymanie wykonania aktu
Sygn. powiązane
I SA/Po 856/07 - Wyrok WSA w Poznaniu z 2008-08-21
I FSK 2084/08 - Wyrok NSA z 2010-02-15
Skarżony organ
Dyrektor Izby Skarbowej
Treść wyniku
Oddalono zażalenie
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 61 par. 3
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marek Kołaczek po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A. Sp. z o. o. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 października 2007 r. sygn. akt I SA/Po 856/07 w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. Sp. z o. o. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 8 lutego 2007 r. w przedmiocie określenia za marzec 2005 r. nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego za ten miesiąc postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Z akt sprawy wynika, że A. Sp. z o. o., wnosząc do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 8 lutego 2007 r., w przedmiocie określenia za marzec 2005 r. nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego za ten miesiąc, zwrócił się jednocześnie z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji. Uzasadniając ten wniosek podniósł, że decyzja jest obarczona licznymi wadami, a także może spowodować nieodwracalne skutki i wyrządzić znaczną szkodę Skarżącej.

Postanowieniem z dnia 15 października 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Sąd uznał, że Skarżąca nie wypełniła ciążącego na niej wymogu wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wystąpienia jednej z dwóch przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Zdaniem Sądu, również z akt sprawy nie wynika, że taka przesłanka zachodzi.

Pismem z dnia 24 października 2007 r. Skarżąca wniosła zażalenie na ww. postanowienie WSA w Poznaniu, wskazując że został naruszony art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej – p.p.s.a.). Spółka, nie zgadzając się ze stanowiskiem Sądu I instancji, zgodnie z którym ciążył na niej obowiązek wykazania jednej z przesłanek wstrzymania wykonania decyzji, wskazała na poparcie swej argumentacji orzeczenie NSA z 31 marca 2005 r., sygn. akt II OZ, 155/05, które – zdaniem Spółki – świadczy o błędnej wykładni art. 63 § 1 p.p.s.a. dokonanej przez WSA w Poznaniu.

Skarżąca ponadto zwróciła uwagę na wysokość kapitału zakładowego Spółki (50.000 zł) oraz na złożone przy wniosku o przyznanie prawa pomocy oświadczenie, że nie prowadzi żadnej działalności ani nie posiada żadnego majątku.

Końcowo w zażaleniu Strona uznała, że gdyby przyjąć, iż Skarżąca winna wykazać przesłanki uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji, to Sąd I instancji powinien ją wezwać do uzupełnienia braków wniosku.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego możliwości złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.

W świetle powyższej regulacji należy zgodzić się z Sądem I instancji, że to Skarżąca była zobowiązana wykazać, że zachodzi jedna z przesłanek wskazanych w wymienionym przepisie, uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Najdobitniej wyraził to NSA w postanowieniu z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04 (niepubl.), w którym stwierdził, że brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. również "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Zakamycze 2006, s. 162 i n.). Wymóg ten wydaje się tym bardziej uzasadniony, że Sąd nie ma obowiązku przecież dochodzić, czy chodzi o wyrządzenie szkody wnioskodawcy, czy komuś innemu, ani jakiego rodzaju (u kogo, czym spowodowane) nieodwracalne skutki wnioskodawcy ma na myśli.

Powyższej oceny nie może zmienić wskazane przez Stronę orzeczenie NSA z 31 marca 2005 r., sygn. akt II OZ, 155/05. Wskazuje się w nim, że Sąd może posiłkować się innymi okolicznościami, aniżeli powołane wprost we wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji. Zgadzając się z tym poglądem, należy jednocześnie mieć na uwadze, że Sąd nie ma obowiązku samodzielnie doszukiwać się samej przesłanki wstrzymania wykonania decyzji, a taka sytuacja miałaby miejsce w niniejszej sprawie. Czym innym jest przy tym precyzyjne wskazanie przesłanki uzasadniającej wstrzymanie wykonania decyzji, czym innym jest natomiast wykazanie, że przesłanka ta zachodzi. Strona nie uczyniła ani jednego, ani drugiego. Sąd mógłby wprawdzie wziąć pod uwagę okoliczności z akt sprawy, nie wskazane we wniosku, a uprawdopodabniające przesłankę wskazaną przez stronę, musi jednak wcześniej wiedzieć, dla jakiej przesłanki ma uwzględnić te dodatkowe okoliczności. Tymczasem wniosek Strony był zbyt ogólnikowy, a - jak wskazano wyżej - sąd nie ma obowiązku dochodzić, jakiego rodzaju wyrządzenie szkody czy też nieodwracalne skutki wnioskodawca może mieć na myśli. Skoro zaś Sąd nie wie, jakiego rodzaju przesłanki ostatecznie wnioskodawca przywołuje, tym samym nie tylko nie ma obowiązku, ale i obiektywnej możliwości ich merytorycznej oceny i ewentualnego wsparcia argumentami spoza wniosku.

W pełni należy zgodzić się również ze stanowiskiem Sądu I instancji, że obowiązek wskazania przesłanki wstrzymania wykonania decyzji ma charakter wymogu materialnoprawnego, a nie formalnego, w związku z czym nie zachodzi okoliczność uzasadniająca wezwanie do uzupełnienia przez stronę braku w tym zakresie.

Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny, nie dopatrując się naruszenia art. 63 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stosownie do art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ww. ustawy postanowił zażalenie oddalić.



Powered by SoftProdukt