Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski, Sędziowie WSA Joanna Kube, Andrzej Kołodziej (spr.), Protokolant Aleksandra Weiher, po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2008 r. na rozprawie sprawy ze skargi J. G. na akt Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie : odwołania ze stanowiska inspektora Kontroli Skarbowej postanawia: odrzucić skargę.

II SA/Wa 997/08

UZASADNIENIE

Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej aktem z dnia [...] marca 2008 r. Nr [...], powołując się na art. 6 ust. 4 w związku z art. 42 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65 ze zm.), odwołał J. G. ze stanowiska inspektora kontroli skarbowej [...] w Departamencie [...], w związku z zatrudnieniem poza komórkami organizacyjnymi, o których mowa w art. 10 ust. 3 ustawy o kontroli skarbowej.

W wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa J. G. stwierdził, że nie została spełniona przesłanka określona w przepisie art. 42 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, gdyż nie mógł on podjąć zatrudnienia poza komórkami organizacyjnymi wymienionymi w przepisie art. 10 ust. 3 powołanej ustawy, w związku z jego nieobecnością w pracy z powodu choroby od dnia [...] lutego 2008 r.

Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej w piśmie z dnia [...] maja 2008 r. uznał powyższe wezwanie za bezzasadne z uwagi na okoliczność, iż pismem z dnia [...] marca 2008 r. Nr [...] zainteresowany został przeniesiony na stanowisko głównego specjalisty w Departamencie [...], niebędącym komórką organizacyjną, wymienioną w art. 10 ust. 3 ustawy o Kontroli Skarbowej.

W skardze na akt, Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] marca 2008 r., nazwany przez J. G. decyzją, wniósł on o jej uchylenie w całości jako naruszającej prawo oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przypisanych.

W obszernym uzasadnieniu skarżący ponowił swoją argumentację zawartą w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, dokonał również wykładni przepisu art. 42 ust. 1 pkt 6 o kontroli skarbowej stwierdzając, iż możliwość odwołania inspektora wiąże się z podjęciem zatrudnienia jako okoliczności faktycznej i dokonanej. Zatem ewentualne odwołanie go, ze stanowiska inspektora kontroli skarbowej, mogłoby nastąpić po powrocie do pracy i faktycznym podjęciu zatrudnienia.

Skarżący wywiódł ponadto, że pismo z dnia [...] marca 2008 r., w dacie odwołania, stanowiło jedynie propozycję, wyraz woli i zamiaru autora wobec skarżącego, który mógłby zostać urzeczywistniony dopiero po jego powrocie do pracy. Wyraził też wątpliwość, czy powyższe pismo znalazło się w obrocie prawnym w dniu odwołania, skoro zostało doręczone skarżącemu dopiero w dniu [...] kwietnia 2008 r. razem z odwołaniem oraz nowymi warunkami płacowymi.

W odpowiedzi na skargę Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie oddalenie.

Odnosząc się w uzasadnieniu odpowiedzi na skargę, do wniosku o jej odrzucenie podał, że zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65 ze zm.), Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej powołuje i odwołuje inspektorów kontroli skarbowej. Stanowisko inspektora kontroli skarbowej jest stanowiskiem zaliczanym do stanowisk samodzielnych w służbie cywilnej w Ministerstwie Finansów oraz urzędach kontroli skarbowej. Stosownie zaś do treści art. 43 ustawy o kontroli skarbowej, w zakresie niuregulowanym, do inspektorów kontroli skarbowej stosuje się przepisy ustawy o służbie cywilnej. Tak więc, stosunek pracy inspektora regulują przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 170, poz. 1218 ze zm.), która z kolei w art. 7 ust. 2 stanowi, że spory o roszczenia ze stosunku pracy Członka Korpusu Służby Cywilnej rozpatrywane są przez sądy pracy, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W ocenie organu powołanie i odwołanie ze stanowiska inspektora kontroli skarbowej nie stanowi decyzji administracyjnej lub innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, lecz ma niewątpliwie charakter czynności z zakresu prawa pracy. Tym samym roszczenie o stwierdzenie wadliwości odwołania ze stanowiska inspektora kontroli skarbowej należy traktować jako roszczenie ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o służbie cywilnej.

Stąd też skarga J. G., jako dotycząca roszczeń ze stosunku pracy, należy do właściwości sądów powszechnych, co wyłącza kognicję sądów administracyjnych. Zatem podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

W odniesieniu do wniosku o ewentualne oddalenie skargi organ podtrzymał swoją dotychczasową argumentację faktyczną oraz prawną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Sąd w pierwszej kolejności bada z urzędu dopuszczalność skargi ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia wymienionych w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 155, poz. 1270 ze zm.). Stosownie do treści powołanego przepisu Sąd odrzuca skargę m.in. wtedy, gdy sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego (art. 58 § 1 pkt 1).

W rozpoznawanej sprawie przedmiotem skargi J. G. jest akt odwołania go przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej ze stanowiska inspektora kontroli skarbowej [...] w Ministerstwie Finansów – Departamencie [...].

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65 ze zm.), inspektorów kontroli skarbowej powołuje i odwołuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, natomiast stosownie do treści art. 43 powołanej ustawy, w zakresie w niej nieuregulowanym, do inspektorów kontroli skarbowej stosuje się przepisy o służbie cywilnej. Ma to związek ze statusem stanowiska inspektora, które w myśl załącznika Nr 1 do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 2007 r. w sprawie określenia stanowisk urzędniczych, wymaganych kwalifikacji zawodowych, stopni służbowych urzędników służby cywilnej, mnożników do ustalenia wynagrodzenia oraz szczegółowych zasad ustalania i wypłacania innych świadczeń przysługujących członkom korpusu służby cywilnej (Dz. U. Nr 12, poz. 79), jest stanowiskiem urzędniczym zaliczonym do stanowisk samodzielnych w służbie cywilnej w Ministerstwie Finansów oraz urzędach kontroli skarbowej.

Powyższe wskazuje, że z wyjątkiem formy powierzenia i pozbawienia stanowiska inspektora kontroli skarbowej jako stanowiska w służbie cywilnej (powołanie i odwołanie), przesłanek powołania i odwołania oraz elementów wynagrodzenia, uregulowanych w art. 6 ust. 4, art. 39 ust. 1, art. 40 oraz art. 41 ust. 1 ustawy o kontroli skarbowej, pozostałe ich elementy więzi łączącej inspektora z pracodawcą, określają przepisy ustawy o służbie cywilnej. Z przepisu art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 170, poz. 1218 ze zm.), stanowiącego wprost, że spory o roszczenia ze stosunku pracy członka korpusu służby cywilnej rozpatrywane są przez sądy pracy, chyba że ustawa stanowi inaczej, wynika, iż wspomniana wyżej więź łącząca inspektora z pracodawcą ma charakter stosunku pracy, zaś roszczenia z tego stosunku podlegają kognicji sądów powszechnych, gdyż w ustawie o służbie cywilnej oraz ustawie o kontroli skarbowej brak jest odmiennych regulacji w tym zakresie.

Zasadnie zatem organ przyjął, że roszczenie o stwierdzenie wadliwości odwołania ze stanowiska inspektora kontroli skarbowej należy traktować jako roszczenie ze stosunku pracy, o którym mowa w powołanym przepisie ustawy o służbie cywilnej.

W tej sytuacji skarga J. G. dotycząca roszczeń ze stosunku pracy i w związku z tym podlegająca kognicji sądów powszechnych jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.

Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji postanowienia.