Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Grossmann Sędzia WSA Anna Jarosz Asesor sądowy WSA Maria Grzymisławska-Cybulska (spr.) Protokolant st.sekr. sąd. Agata Tyll-Szeligowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 lipca 2018 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Wojewody z dnia [...] listopada 2017 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia 11 sierpnia 2017 r. nr [...]; 2. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego K. S. kwotę [...]zł (pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Wojewoda decyzją z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] uchylił decyzję Starosty [...] nr [...] z dnia [...] sierpnia 2017 r. w części zatwierdzonego projektu budowlanego - planu zagospodarowania terenu oraz w część zakresu inwestycji określonego w zaskarżonej decyzji i orzekł o zatwierdzeniu projektu budowlanego w części dotyczącej planu zagospodarowania terenu, przedłożonego razem z pismem z dnia [...] października 2017 r. oraz zakresu tytułu inwestycji skorygowanego w dniu [...] listopada 2017 r. określonego jako budowa elektrowni wiatrowej EW5 o mocy 3MW wraz z drogą dojazdową i placem montażowym, w ramach budowy farmy wiatrowej K. B. o łącznej mocy przyłączeniowej 21 MW, z wyłączeniem zjazdu na drogę powiatową. W pozostałej części utrzymano decyzję organu I instancji w mocy.

Powyższe decyzje wydano w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Wnioskiem z dnia [...] lipca 2016 r. F. o. wystąpiła o pozwolenie na budowę zamierzenia budowlanego o nazwie "Budowa farmy wiatrowej K. B. o łącznej maksymalnej mocy przyłączeniowej 21MW, składającej się z 7 siłowni wiatrowych o maksymalnej wysokości 193 m.np.p.t. i sieci kablowej zasilającej niskiego napięcia i średniego napięcia – siłowania EW5. Do wniosku załączono sporządzony w maju 2016 r. projekt budowlany.

Jak wynika z odręcznej adnotacji na tym wniosku opatrzonej datą [...] listopada 2017 r., wniosek o pozwolenie na budowę skorygowano wskazując rodzaj przedsięwzięcia budowlanego jako "Budowa elektrowni wiatrowej EW5 o mocy 3MW wraz z drogą dojazdową i placem montażowym, w ramach budowy farmy wiatrowej K. B. o mocy przyłączeniowej 21MW, z wyłączeniem zjazdu na drogę powiatową.

Starosta K. decyzją z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] nr [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę F. o. obejmującej budowę siłowni wiatrowej EW5 w ramach przedsięwzięcia pn.: Budowa farmy wiatrowej K. B. o łącznej maksymalnej mocy przyłączeniowej 21MW, składającej się z 7 siłowni wiatrowych o maksymalnej wysokości 193 m.np.p.t. i sieci kablowej zasilającej niskiego napięcia i średniego napięcia.

Na skutek złożonego przez K. S. (dalej również jako: Skarżący) odwołania doszło do ponownego rozpatrzenia sprawy przez Wojewodę, który zobowiązał inwestora pismem z dnia [...] października 2017 r. do wyjaśnienia zakresu zamierzenia inwestycyjnego oraz uzupełnienia dokumentacji.

W dniu [...] listopada 2017 r. doszło do wydania przez Wojewodę decyzji o wskazanej na wstępie treści rozstrzygnięcia.

Skargę na tę decyzję wniósł do sądu administracyjnego K. S. domagając się jej uchylenia oraz żądając zwrotu kosztów postępowania. Skarżący podniósł szereg zarzutów i podkreślił, że w toku postępowania administracyjnego nie uwzględniono odległości, która powinna zostać określona zgodnie z art. 4 ustawy z dnia [...] maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych. Podniesiono, że w toku postępowania inwestor uzupełniał wniosek o pozwolenie na budowę, postępowanie prowadzono z naruszeniem reguł postępowania, nie ustalono stron postępowania i w konsekwencji pozbawiono je czynnego udziału w sprawie. Podkreślono, że organ I instancji działał na korzyść inwestora rażąco naruszając prawo. Skarżący podniósł, że planowana inwestycja znajduje się w odległości ok. 100-1600 m od krawędzi zrekultywowanego zwałowiska wewnętrznego po zlikwidowanej odkrywce "Kazimierz" i mające miejsce w toku postępowania zaniedbania mogą doprowadzić do katastrofy budowlanej na którą Skarżący i jego rodzina będą narażeni. Podkreślono również, że decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach została wydana przez Wójta G. B. z rażącym naruszeniem prawa.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Stosownie do treści przepisu art. 145 § 1 ustawy z dnia [...] sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2017, poz. 1369 – dalej jako: ppsa) sąd administracyjny uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (lit. a), naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (lit. b),inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (lit. c).

Badając legalność zaskarżonej decyzji Sąd stwierdził naruszenie prawa w stopniu uzasadniającym uchylenie jej, jak również decyzji ją poprzedzającej.

Podstawę prawną zaskarżonego rozstrzygnięcia stanowiły przepisy ustawy z dnia [...] lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2017, poz. 1332 ze zm. – dalej jako: P.b.).

Pierwszą kwestią która przesądziła o uchyleniu zaskarżonej decyzji jest sposób sformułowania rozstrzygnięcia. Organ II instancji "uchylił decyzję Starosty [...] nr [...] z dnia [...] sierpnia 2017 r. w części zatwierdzonego projektu budowlanego - planu zagospodarowania terenu oraz w część zakresu inwestycji określonego w zaskarżonej decyzji i orzekł o zatwierdzeniu projektu budowlanego w części dotyczącej planu zagospodarowania terenu, przedłożonego razem z pismem z dnia [...] października 2017 r. oraz zakresu tytułu inwestycji skorygowanego w dniu [...] listopada 2017 r. określonego jako budowa elektrowni wiatrowej EW5 o mocy 3MW wraz z drogą dojazdową i placem montażowym, w ramach budowy farmy wiatrowej K. B. o łącznej mocy przyłączeniowej 21 MW, z wyłączeniem zjazdu na drogę powiatową. W pozostałej części utrzymano decyzję organu I instancji w mocy". Tak przedstawiające się rozstrzygnięcie z całą pewnością nie zostało sformułowane jasno i precyzyjnie, ani w sposób zrozumiały dla stron, czego wymagają zasady praworządności i budowania zaufania do organów władzy publicznej (por. A. Wróbel [w:] M. Jaśkowska, A. Wróbel, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Zakamycze 2005, s. 648). Rozstrzygnięcie musi być sformułowane w sposób jednoznaczny i zupełny i nie może ono wynikać z uzasadnienia decyzji (wyrok NSA z dnia [...] października 1995 r. sygn. akt SA/Po [...] oraz wyrok NSA z dnia [...] sierpnia 1995 r. sygn. akt III SA [...]). Nie budzi wątpliwości Sądu, że z woli ustawodawcy, rozstrzygnięcie decyzji musi być jednoznaczne i komunikatywne. Tym wymogom zaskarżona decyzja nie odpowiada i już tego powodu musiała ona zostać wyeliminowana z obrotu prawnego.

Dla prawidłowego odczytania intencji organu, co do treści rozstrzygnięcia konieczne jest nie tylko odwołanie do uzasadnienia zaskarżonej decyzji, ale wręcz skorzystanie akt, w których znajdują się wskazane w rozstrzygnięciu pisma z dnia [...] października 2017 r. oraz z dnia [...] listopada 2017 r. Bez akt sprawy w ogóle nie jest możliwe poznanie treści wydanego rozstrzygnięcia. Niemniej nawet dysponując aktami sprawy można mieć wątpliwości, co do jego treści, bowiem w obydwu projektach budowlanych znajdują się "Projekty" zagospodarowania terenu, a nie "Plany" zagospodarowania terenu na które wskazuje organ w swoim rozstrzygnięciu. W ocenie Sądu nie można pozostawić w obrocie prawnym rozstrzygnięcia, które pozostaje niejednoznaczne, i którego faktyczna treść opiera się na domniemaniu, co w istocie było intencją organu. Wątpliwości te dodatkowo potęguje zestawienie obydwu przedstawionych przez wnioskodawcę Projektów zagospodarowania terenu.

W ocenie Sądu, w okolicznościach badanej sprawy, konieczne stało się jednak wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji organów obu instancji.

W tym miejscu należy odnieść się do podnoszonej w skardze kwestii treści żądania wniosku o udzielenie pozwolenia na budowę i w konsekwencji kwestii tożsamości przedmiotowej postępowania toczącego się przed organem I oraz przed organem II instancji.

Nie ulega wątpliwości, że akcentowaną w treści pisma procesowego sporządzonego [...] kwietnia 2018 r. (k.138-157/t.I akt sądowych) kwestią jest charakter spornej inwestycji. Podkreślono, że elektrownia EW5 wraz z drogą i placem montażowym stanowi odrębne zamierzenie budowlane, a nie element większej całości. Podkreślono też, że elektrownia EW5 stanowi "etap większego biznesowego przedsięwzięcia".

W tym jednak kontekście należy zauważyć, że organ administracji architektoniczno-budowlanej jest związany treścią wniosku o pozwolenie na budowę, a zgodnie z art. 33 ust. 2 pkt 1 P.b. projekt budowlany stanowi załącznik do wniosku o pozwolenie na budowę. W okolicznościach badanej sprawy wnioskiem z dnia [...] lipca 2016 r. F. o. wystąpiła o pozwolenie na budowę zamierzenia budowlanego o nazwie "Budowa farmy wiatrowej K. B. o łącznej maksymalnej mocy przyłączeniowej 21MW, składającej się z 7 siłowni wiatrowych o maksymalnej wysokości 193 m.np.p.t. i sieci kablowej zasilającej niskiego napięcia i średniego napięcia – siłowania EW5. Do wniosku załączono sporządzony w maju 2016 r. Projekt budowlany. Jak wynika z treści złożonego w 2016 r. wniosku załączono do niego szereg załączników, w tym obligatoryjne: 4 egzemplarze projektu budowlanego podpisane przez osobę sporządzającą projekt i posiadająca stosowne uprawnienia (poz. 94), zaświadczenie projektanta o wpisie na listę (poz. 95), oświadczenie o posiadanym prawie do suponowania nieruchomością na cele budowlane (poz. 96), decyzję środowiskową (poz. 108), opłatę skarbową(poz. 106), a także – jak wskazano - decyzję zezwalającą na wyłączenie gruntów z produkcji rolnej (poz. 112).

Analiza akt sprawy wskazuje, że w pierwotnie przedłożonym Projekcie budowlanym wskazano na "projektowane elektrownie wiatrowe", pkt 2 "Streszczenie nietechniczne" (s. 31, Projekt z 2016.). Na mapce znajdującej się Projekcie budowlanym z roku 2016 przedstawiono 7 elektrowni oznaczonych symbolami od [...] (s.48a). Sam tytuł przedsięwzięcia, jak i oświadczenia projektantów, dotyczą budowy "farmy wiatrowej" -siłowni EW5. W Projekcie budowlanym teczka nr [...] – wskazano, że "dokumentacja (...) dotyczy wyłącznie sposobu wzmocnienia podłoża gruntowego pod fundamentami elektrowni wiatrowych EW1, EW2, EW3, EW4, EW5, EW6, EW7 na terenie G. B. (s.4). Nie ulega wątpliwości, że do wniosku o pozwolenie na budowę załączono decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach i decyzję ja mieniąca dotyczącą realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie fary wiatrowej składającej się z 7 siłowni wiatrowych. Również uzgodnienie Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z [...] kwietnia 2016 r. (k. [...]) dotyczy przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy wiatrowej składającej się z 7 siłowni wiatrowych.

W tej sytuacji rolą już organu I instancji było doprecyzowanie złożonego wniosku, co do tego czy żądaniem wniosku objęto realizację elektrowni wiatrowej, czy tez jej części obejmującej siłownię EW5. Jak wskazano powyżej załączona do wniosku dokumentacja projektowa nie pozostawała jednoznaczna. Nie uczynił tego jednak organ I instancji, a do doprecyzowania wniosku doszło już po złożeniu odwołania w niniejszej sprawie.

Kwestią nie budzącą jednak żadnych wątpliwości Sądu jest fakt, że organ I instancji udzielił pozwolenia na realizacje inwestycji, która stanowić miała element większej całości. Treść wskazanych załączników do wniosku o udzielenie pozwolenia na budowę – jak wskazano – farmy wiatrowej, spowodowała, że organ I instancji – wydał decyzję w przedmiocie pozwolenia na budowę farmy wiatrowej – siłowni EW5. Tak bowiem, zamierzenie inwestycyjne określił sam inwestor. Niezależnie od niejasno sformułowanego określenia zamierzenia budowlanego (z którego nie wynika jasno czy chodzi o budowę "farmy wiatrowej", czy też jednej elektrowni wiatrowej), wskazać należy, że jednoznacznie z Projektu budowlanego wynika, że siłownia EW5 stanowi jeden z elementów większej całości składającej się z 7 siłowni wiatrowych.

W uzupełnionej w 2017 r. dokumentacji inwestor również wskazał, że planowana inwestycja (...) zrealizowana zostanie w ramach większego zespołu elektrowni wiatrowych (...) - pkt. 15 (s.4) Projektu budowlanego z 2017 r. W pkt 2 "Streszczenia nietechnicznego" (s. 31, Projektu budowlanego z 2017) wskazano na "projektowane elektrownie wiatrowe". Do akt załączono "Projekt robót geologicznych" w którym również wskazano, że celem prac projektowych jest określenie warunków geologiczno-inwestorskich w związku z planowaną inwestycją składającą się z 7 elektrowni wiatrowych (k. [...]). Jednocześnie do wniosku załączono decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach i decyzję ją zmieniającą dotyczącą – farmy wiatrowej składającej się z 7 siłowni.

W okolicznościach badanej sprawy doszło do zmiany – jak wskazuje inwestor - nazwy przedsięwzięcia budowlanego. Pierwotna nazwa "Budowa farmy wiatrowej K. B. o łącznej maksymalnej mocy przyłączeniowej 21MW, składającej się z 7 siłowni wiatrowych o maksymalnej wysokości 193 m.np.p.t. i sieci kablowej zasilającej niskiego napięcia i średniego napięcia – siłowania EW5" została zmieniona [...] listopada 2017 r. Skorygowano rodzaj przedsięwzięcia budowlanego poprzez wskazanie, że chodzi o "Budowę elektrowni wiatrowej EW5 o mocy 3MW wraz z drogą dojazdową i placem montażowym, w ramach budowy farmy wiatrowej".

Dokonując oceny tej dokonanej zmiany należy zgodzić się z inwestorem, że we wniosku o pozwolenie na budowę to inwestor decyduje, jakie jest faktycznie jego zamierzenie budowlane w rozumieniu Prawa budowlanego, zaś zadaniem organu jest wyłącznie sprawdzenie, czy jest ono zgodne z przepisami prawa. W okolicznościach badanej sprawy nie ulega wątpliwości, że po zakończeniu postępowania pierwszoinstancyjnego, gdzie zamierzenie inwestycyjne określono jako "budowa farmy wiatrowej", zmieniono treść wniosku wskazując, że jego żądanie dotyczy "budowy elektrowni wiatrowej EW5 o mocy 3MW". W tym jednak kontekście wątpliwości organu powinna wzbudzić dokumentacja załączona do wniosku o pozwolenie na budowę, która – jak wskazano powyżej – wprost wskazuje na realizację przedsięwzięcia stanowiącego farmę wiatrową składającą się z 7 siłowni – elektrowni EW5. Jeżeli, natomiast jest tak, jak wskazano w zaskarżonej decyzji, że w istocie doszło tylko do korekty nazwy przedsięwzięcia budowlanego, to wątpliwości organu powinna wzbudzić treść załączonej do wniosku dokumentacji, z której jasno wynika, że elektrownia wiatrowa EW5 stanowi element składającej się z siedmiu siłowni farmy wiatrowej. Kwestia ta w ogóle nie została przez organ dostrzeżona.

Już w tym kontekście musi budzi wątpliwości argumentacja, że elektrownia EW5 stanowi odrębne zamierzenie budowlane, a nie element większej całości. Wątpliwości te potęguje fakt, że przedłożone decyzje: o środowiskowych uwarunkowaniach oraz decyzja o zmianie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dotyczą – nie jednej elektrowni EW5 – ale – farmy wiatrowej składającej się z 7 siłowni.

Jeżeli zatem przyjąć, że intencją inwestora od samego początku była "budowa elektrowni wiatrowej EW5 o mocy 3MW", która stanowi całkowicie odrębne zamierzenie budowlane, to wątpliwości organu powinna wzbudzić dokumentacja środowiskowa, która dotyczyła farmy wiatrowej składającej się z 7 siłowni. W tym kontekście należy zauważyć wewnętrzną sprzeczność argumentacji inwestora, który z jednej strony twierdzi, że żądaniem jego wniosku objęto pozwolenie na budowę całkowicie odrębnego zamierzenia budowlanego, i dlatego w okolicznościach badanej sprawy nie można mówić o etapowaniu, a z drugiej strony powołuje się na decyzję środowiskową, która dotyczy farmy wiatrowej składającej się z 7 siłowni, w tym elektrowni EW5.

Kolejnym elementem, który został zupełnie pominięty w toku postępowania jest kwestia naruszenia zakazu dzielenia projektów, tzw. "salami slicing", określonego w art. 3 ust. 13 ustawy środowiskowej i art. 2 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr [...] Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia [...] października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2016 r. poz. 353 ze zm.; dalej jako: "ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku", w skrócie "u.u.i.ś."), przez "przedsięwzięcie" należy rozumieć "zamierzenie budowlane lub inną ingerencję w środowisko polegającą na przekształceniu lub zmianie sposobu wykorzystania terenu, w tym również na wydobywaniu kopalin; przedsięwzięcia powiązane technologicznie kwalifikuje się jako jedno przedsięwzięcie, także jeżeli są one realizowane przez różne podmioty". Już z powyższej definicji, odczytywanej w kontekście dalszych przepisów ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku (zwłaszcza art. 59 i nast.), wynika, że zamiarem ustawodawcy był wyeliminowanie możliwości dzielenia przez inwestorów zamierzonych przedsięwzięć inwestycyjnych na mniejsze części (elementy, etapy) i objęcie jedną decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach (oraz przeprowadzaną ewentualnie w jej ramach OOŚ) danego przedsięwzięcia jako całości (całego zamierzenia), wszystkich jego elementów. Inna wykładnia prowadziłaby, jak trafnie skonstatowano w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z [...] stycznia 2017 r. sygn. akt II SA/Gl [...] (CBOSA), do zakazanego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zjawiska tzw. salami slicing (por. np. wyroki ETS w sprawach o sygn.: [...], [...], [...] i [...]). Tym bardziej jeśli się zważy, że w konkretnym przypadku dane przedsięwzięcie, rozpatrywane jako całość, może wykazywać inny wpływ na środowisko niż poszczególne części tego przedsięwzięcia rozpatrywane z osobna, gdyż pomiędzy tymi częściami – w przypadku ich łącznego rozpatrywania – może zachodzić interakcja polegająca, z jednej strony, na częściowym kumulowania się negatywnych oddziaływań na środowisko, ale, z drugiej strony, niewykluczone, że także na ewentualnym ich częściowym wzajemnym znoszeniu się (neutralizacji). W konsekwencji przeprowadzenie przez właściwe organy procedury OOŚ w celu określenia środowiskowych uwarunkowań dla całości danego przedsięwzięcia nie może być traktowane jako automatycznie pozwalające na wydania pozytywnej, odrębnej decyzji środowiskowej dla określonej tylko części tego przedsięwzięcia. Jest wszak do pomyślenia sytuacja, w której, z uwagi na ww. szczególne powiązania (neutralizacje) zachodzące pomiędzy poszczególnymi komponentami danego przedsięwzięcia, byłoby możliwe wydanie pozytywnej decyzji środowiskowej dla całego tego przedsięwzięcia, ale już nie dla jego określonej, samodzielnie realizowanej części (por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia [...] kwietnia 2017 r. sygn. IV SA/Po [...], orzeczenia.nsa.gov.pl).

Kwestia ta również została zupełnie przemilczana w toku postępowania administracyjnego. Nie odniósł się do niej ani organ I, ani organ II instancji. Należy zatem przyjąć, że zagadnienia tego w ogóle nie rozważono.

Zauważyć w tym miejscu trzeba, że – w przypadku etapowania inwestycji – ustawodawca w zdaniu trzecim art. 33 ust. 1 P.b. nakłada na inwestora obowiązek przedłożenia projektu zagospodarowania działki lub terenu, o którym mowa w art. 34 ust. 3 pkt 1, dla całego zamierzenia inwestycyjnego (dla wszystkich etapów). Przepis art. 34 ust. 3 pkt 1 P.b. stanowi zaś, że projekt zagospodarowania działki lub terenu powinien zostać sporządzony na aktualnej mapie i obejmować: określenie granic działki lub terenu, usytuowanie, obrys i układy istniejących i projektowanych obiektów budowlanych, sieci uzbrojenia terenu, sposób odprowadzania lub oczyszczania ścieków, układ komunikacyjny i układ zieleni, ze wskazaniem charakterystycznych elementów, wymiarów, rzędnych i wzajemnych odległości obiektów, w nawiązaniu do istniejącej i projektowanej zabudowy terenów sąsiednich. Przy inwestycji, której realizacja przebiegać będzie etapami, projekt zagospodarowania działki lub terenu, sporządzony zgodnie z tym przepisem, nie musi przedstawiać szczegółowych informacji odnośnie do rozwiązań projektowych dotyczących inwestycji, których realizację przewidziano w dalszych etapach. Z projektu zagospodarowania działki dla całego zamierzenia budowlanego wynikają zasady rozmieszczenia wszystkich obiektów w terenie, a więc również obiektów realizowanych w następnych etapach inwestycji.

Przyjmując zatem, że nie wyjaśniwszy woli wnioskodawcy i przy niejednoznacznej treści przedłożonej dokumentacji, organ I instancji potraktował żądanie inwestora, jako wniosek o udzielenie pozwolenia na budowę jednego z elementów większej całości, należy zauważyć, że nie wezwano inwestora do przedłożenia opisanego powyżej dokumentu. Decyzję pierwszoinstancyjną wydano pomimo braku jednoznacznego określenia zamierzenia inwestycyjnego i poszczególnych etapów jego realizacji..

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 4 pkt 1 i 2 P.b., w brzmieniu z dnia wydawania przez organ II instancji decyzji, pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto złożył wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz złożył oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej, o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

W okolicznościach badanej sprawy inwestor złożył oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane (k.21-54/t.I). I odnosząc się do zarzutów skargi trzeba wskazać, że oświadczenie o prawie dysponowania dz. nr [...] i [...] (obręb [...]) inwestor oświadczył [...] czerwca 2016 r. (k. [...])

W przepisie art. 33 ust. 2 P.b. ustawodawca sprecyzował, iż do wniosku o pozwolenie na budowę należy dołączyć m.in.: cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi oraz zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7, aktualnym na dzień opracowania projektu; nie dotyczy to uzgodnienia i opiniowania przeprowadzanego w ramach oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko albo oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000; oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane; decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W złożonej do Sądu skardze podniesiono, że w przedłożonym projekcie budowlanym brak jest kopii decyzji nadającej uprawnienia dla projektanta oraz sprawdzającego w branży konstrukcyjnej. Odnosząc się do tego zarzutu należy jednak wskazać, że do projektu załączono decyzje potwierdzające uprawnienia mgr inż. G. M. (s.20 Projektu), mgr inż. M. L. (s.19 Projektu), i mgr inż. Ł. S. (s. 18 Projektu) oraz inż. A. S. (k.22 projektu), a także "ważne" zaświadczenia potwierdzające kwalifikacje zawodowe mgr inż. [...] (ważne do [...].06.2017 r.), mgr inż. G. M. (do [...] grudnia 2017 r.), mgr inż. Seydy (do [...] czerwca 2017 r.) oraz inż. [...] (do [...] września 2017 r.) – k. 14- 17 projektu budowlanego. Projekt sporządzono w czerwcu 2017 r. , a więc w tym zakresie zarzuty skargi nie są zasadne.

Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ sprawdza:

1) zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia [...] października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

W zakresie zgodności z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego inwestor przedstawił zaświadczenie Wójta G. B. o przeznaczeniu poszczególnych działek (k. [...]). Inwestycja znajduje się na obszarze objętym uchwałą Nr [...] Rady G. B. z dnia [...] lutego 2014 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów położonych w Jóźwinie, [...], [...] K. B. (Dz.[...]). Prawidłowość ustaleń w zakresie przeznaczenia działek wskazanych we wniosku o pozwolenie na budowę nie budzi wątpliwości Sądu, ani stron. Zgodność ustaleń organu w tym zakresie potwierdza również Projekt zagospodarowania terenu (k.11 zał. do zaskarżonej decyzji).

W zakresie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach należy wskazać, że decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] Wójt określił środowiskowe uwarunkowania dla realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy wiatrowej K. B. o łącznej maksymalnej mocy przyłączeniowej 23,1 MW, składających się z siedmiu siłowni wiatrowych o maksymalnej wysokości 200 m n.p.t. wraz ze stacją transformatorową i siecią kablową zasilającą niskiego i średniego napięcia na działkach o nr geodezyjnych: [...] - obręb A., [...] - obręb [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], 86, 97, 98, 96, [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] - obręb B. (zwanego dalej: Farma wiatrowa).

Następnie decyzją z dnia [...] marca 2016 r. nr [...], Wójt zmienił decyzję z dnia [...] czerwca 2015 r. określając "Rodzaj i miejsce realizacji przedsięwzięcia" na: "Budowę farmy wiatrowej wraz z niezbędną infrastrukturą o łącznej, maksymalnej mocy przyłączeniowej do 21 MW składającej się z siedmiu siłowni wiatrowych o maksymalnej mocy 3 MW każdy i maksymalnej całkowitej wysokości każdego wiatraka do 193 m n.p.t. (wysokość wieży wiatraka od 115 m n.p.t. do 137 m n.p.t. i średnica rotora do 123 m, maksymalna moc akustyczna każdej z turbin 104,5 dB) zlokalizowanych w obrębach geodezyjnych [...], [...], [...] w G. B. na działkach geodezyjnych, jak w poniższych tabelach [przyp. Sądu – w tym miejscu zamieszczono tabele: Turbina 1- Turbina 7]. Odnosząc się do zarzutów Skarżącego wskazać należy, że do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wniesiono skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] czerwca 2016 r. utrzymującą w mocy tę decyzję zmieniającą i po ponownym rozpoznaniu sprawy (uchylonej wcześniej ze względów proceduralnych II OSK [...]) WSA w Poznaniu wyrokiem z dnia [...] kwietnia 2018 r. sygn. IV SA/Po [...] oddalił skargę w tej sprawie, a więc decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach korzysta z domniemania legalności.

Również decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach z dnia [...] czerwca 2015 r. korzysta z domniemania legalności. Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. decyzją z dnia [...] października 2015 roku Nr [...] utrzymało w mocy decyzję Wójta G. B. z dnia [...] czerwca 2015r. znak [...] w przedmiocie określenia środowiskowych uwarunkowań dla realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy wiatrowej K. B. o łącznej maksymalnej mocy przyłączeniowej 21 MW składającej się z siedmiu siłowni wiatrowych o maksymalnej wysokości 193 m n.t.p. i siecią kablową zasilającą niskiego i średniego napięcia na działkach o nr geodezyjnych : [...]- obręb A., [...]- obręb [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...],[...], [...], [...] – obręb B.. Skargę na tę decyzję wniósł K. S., a wyrokiem z dnia [...] maja 2016 r. sygn. IV SA/Po [...] Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] października 2015 roku Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Wójta G. B. z dnia [...] czerwca 2015r. znak [...] w przedmiocie określenia środowiskowych uwarunkowań dla realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy wiatrowej K. B.. Wyrok ten jest prawomocny.

K. S. zainicjował również postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] października 2015 r. jednak Kolegium odmówiło wszczęcia postępowania w tej sprawie, a Sąd prawomocnym wyrokiem, oddalił skargę w tej sprawie (wyrok z dnia [...] marca 2018 r. sygn. IV SA/Po [...]).

Z powyższych względów Sąd nie uznał zasadności wniosku Skarżącego o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego, o co Skarżący zwrócił się pismem z dnia [...] lipca 2017 r. (k. [...] akt sądowych). Skarżący zażądał zawieszenia postępowania do czasu prawomocnego zakończenia w sprawie o sygn. IV SA/Po [...]. Sprawa dotyczy legalności decyzji w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań. WSA w Poznaniu wyrokiem z dnia [...] kwietnia 2018 r. sygn. IV SA/Po [...] oddalił skargę w tej sprawie, jednak od wyroku złożono skargę kasacyjną. Skarżący domagał się zawieszenia postępowania w niniejszej sprawie do czasu rozpoznania przez Naczelny Sąd Administracyjny skargi kasacyjnej od wyroku z dnia [...] kwietnia 2018 r. sygn. IV SA/Po [...]. W ocenie Sądu wniosek ten nie zasługiwał jednak na uwzględnienie, a wadliwość zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej mogła zostać stwierdzona bez potrzeby oczekiwania na rozpoznanie sprawy przez NSA. Z tych powodów na rozprawie w dniu [...] lipca 2017 r. Sąd oddalił wniosek o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego.

Odnosząc się do podniesionego w skardze zarzutu, że na skutek uchylenia decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r. decyzji z dnia [...] marca 2017 r. – w ocenie Skarżącego – doszło do zainicjowania nowego postępowania. Należy wskazać, że nie jest on zasadny. W opinii Skarżącego toczące się po przekazaniu do ponownego rozpoznania postępowanie – nie jest tym samym, ale odrębnym postępowaniem, do którego winny znaleźć zastosowanie przepisy ustawy odległościowej. Tymczasem, nie może budzić uzasadnionych wątpliwości, że po wydaniu decyzji uchylającej w czerwcu 2017 r. nadal toczyło się to samo postępowanie administracyjne, zainicjowane wnioskiem inwestora z dnia [...] czerwca 2016 r. W myśl zaś postanowień art. 13 ust. 3 ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 961) postępowania w przedmiocie pozwolenia na budowę, wszczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie ustawy, prowadzi się na podstawie przepisów dotychczasowych. Ustawa weszła zaś w życie w dniu [...] lipca 2016 r. (por. wyrok NSA z dnia [...] kwietnia 2018 r. sygn. II OSK [...], orzeczenia.nsa.gov.pl). Projekt budowlany w zainicjowanym wnioskiem z dnia [...] czerwca 2016 r. postępowaniu nie może więc być oceniany pod kątem zgodności z przepisami tej ustawy. Nie oznacza to jednak, że przepisy tej ustawy nie będą miały w ogóle zastosowania. Będą one miały zastosowanie przy ustalaniu kręgu stron postępowania. O ile inwestor w niniejszym postępowaniu nie będzie musiał brać pod uwagę odległości wskazanych w art. 4 ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy, to w przypadku zrealizowania elektrowni osoba chcąca zrealizować budynek mieszkalny albo budynek o funkcji mieszanej będzie musiała brać pod uwagę odległości, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 tej ustawy (por. wyrok NSA z dnia [...] kwietnia 2018 r. sygn. II OSK [...], orzeczenia.nsa.gov.pl). Przepis ten może skutkować ograniczeniem możliwości zagospodarowania nieruchomości i powinien być brany pod uwagę przy ustalaniu kręgu stron postępowania, podczas ponownego rozpatrywania sprawy.

Odnosząc się do kolejnych zarzutów skargi należy wskazać, że analiza akt sprawy prowadzi do wniosku całkowita wysokość turbiny 288,7 n.p.m. odpowiada wymogom Urzędu Lotnictwa Cywilnego i Szefostwa Służby Ruchu Lotniczego Sił Zbrojnych załączonych do akt sprawy.

Zgodzić należy się natomiast co do tego, że decyzja o zezwoleniu na wyłączenie gruntów z produkcji rolnej – wbrew treści wniosku o pozwolenie na budowę - została wydana [...] listopada 2016 r. (k.55), a więc już po złożeniu wniosku. Fakt ten jednak nie ma wpływu na określenie daty złożenia wniosku. Natomiast w myśl, art. 11 ust. 4 ustawy z dnia [...] lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych – dalej jako: u.o.g.r.l., wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1-2, następuje przed uzyskaniem pozwolenia na budowę Zgodnie z art. 11 ust. 4 u.o.g.r.l. wydanie decyzji zezwalającej na wyłączenie gruntów z produkcji następuje przed uzyskaniem pozwolenia na budowę. Wynika z tego w szczególności, że organ administracji architektoniczno-budowlanej nie może wydać pozwolenia na budowę, jeżeli inwestor nie uzyskał decyzji zezwalającej na wyłączenie gruntów z produkcji. Ta regulacja ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych koreluje z art. 32 ust. 1 pkt 2 P.b., według którego pozwolenie na budowę może być wydane po uprzednim uzyskaniu przez inwestora wymaganych szczególnymi przepisami pozwoleń, uzgodnień lub opinii innych organów. Do wydania takiej decyzji w okolicznościach badanej sprawy doszło dnia [...] listopada 2016 r., a zatem w stosownym czasie.

Odnosząc się do kwestii braku rozwiązań w zakresie infrastruktury przyłączeniowej należy wskazać, że przepis art. 33 ust. 1 zdanie 1 P.b. zawiera zasadę, iż pozwolenie na budowę dotyczy całego zamierzenia budowlanego. Wyjątki od niej wprowadza dalsza część tego przepisu. Za wyjątki należy też uznać sposób realizacji przyłączy, regulowany przepisem art. 29a P.b. Celem tego przepisu dodanego ustawą z dnia [...] lipca 2005 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane i zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 163, poz. 1364) było ułatwienie realizacji procesu inwestycyjnego i zwolnienie z reglamentacji wykonywania wszystkich wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 20 Prawa budowlanego przyłączy. Zgodnie z przepisem art. 29a Prawa budowlanego ich budowa może następować albo na podstawie zgłoszenia (ust. 3), albo na podstawie przepisów prawa energetycznego, ustaw o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków ( art. 29a ust. 1 i 2 ). Ustawodawca przewidział zatem dwa alternatywne rozwiązania realizacji budowy przyłączy, wymienionych w art. 29 ust. pkt 20 P.b., normując w art. 30 ust. 1 pkt 1a, iż zgłoszenia właściwemu organowi wymaga budowa, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 20 – z zastrzeżeniem art. 29a P.b. Przepis ten należy rozumieć w ten sposób, że inwestor ma prawo wyboru procedury związanej z budową przyłączy. Spełniając przesłanki z art. 29a ust. 1 i ust. 2, inwestor zwolniony jest z obowiązku dokonania zgłoszenia budowy przyłączy na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 1a.

Mając na uwadze powyższe zasadność złożonej skargi nie może w ocenie Sądu budzić wątpliwości, jakkolwiek nie wszystkie podniesione w niej zarzuty Sąd uznał za trafne.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów podniesionych w skardze, które Sąd uznaje za nieusprawiedliwione należy wskazać, że uchylenie decyzji może nastąpić tylko wówczas, jeżeli stwierdzone uchybienie miało lub mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Z tej przyczyny nie wszystkie podniesione w skardze zarzuty uzasadniały uchylenie zaskarżonej decyzji. Nie ulega natomiast wątpliwości, że organy obydwu instancji wydały decyzje nie wyjaśniwszy stanu faktycznego sprawy, a więc z naruszeniem art. 7 i 8 ustawy z dnia [...] czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017, poz. 1257 ze zm. – dalej jako: kpa), a to uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Organ II instancji naruszył również treść art. 107 § 1 formułując rozstrzygnięcie niejednoznaczne w swej treści.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy rzeczą organów będzie precyzyjne ustalenie intencji wnioskodawcy i zgodne z nią rozpoznanie złożonego wniosku inwestora, z uwzględnieniem oceny prawnej zawartej w niniejszym wyroku oraz usunięcie dostrzeżonych naruszeń prawa, zgodnie z dyspozycją art. 153 ppsa.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i lit. c) w zw. z art. 135 ppsa, Sąd orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku.

Orzeczenie o zwrocie kosztów postępowania na rzecz strony skarżącej, zawarte w pkt 2 sentencji wyroku, uzasadnia przepis art. 200 ppsa.