Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia S. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 14 września 2009 r. sygn. akt III SA/Lu 68/09 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie za skargi S. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką postanawia: oddalić zażalenie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w L. postanowieniem z dnia 14 września 2009 r., sygn. akt III SA/Lu 68/09 odmówił S. K. przyznania prawa pomocy w sprawie z jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] grudnia 2008 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką i zobowiązania do zwrotu dokumentu.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że skarżący w dniu 10 marca 2009 r. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych. Po jego rozpoznaniu referendarz sądowy postanowieniem z dnia 31 marca 2009 r. przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie go od wpisu sądowego od skargi w całości, zaś w pozostałym zakresie odmówił przyznania prawa pomocy. Rozstrzygnięcie to stało się prawomocne.

W kolejnym wniosku złożonym 23 lipca 2009 r. skarżący ponownie wniósł o przyznanie prawa pomocy w całości mimo, że nie uległy zmianie okoliczności sprawy. Skarżący powołał się na te same okoliczności dotyczące jego stanu majątkowego i rodzinnego jak w poprzednim wniosku. Skarżący dodatkowo przyznał, iż od chwili wydania postanowienia z 31 marca 2009 r. jego sytuacja materialna nie uległa zmianie.

Referendarz sądowy postanowieniem z dnia 24 lipca 2009 r. odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy uznając, że nie wykazał on, aby jego sytuacja materialna uległa pogorszeniu w stosunku do tej, która stanowiła podstawę podjęcia prawomocnego postanowienia z dnia 31 marca 2009 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w L. rozpoznając sprzeciw od powyższego postanowienia odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy. Sąd I instancji zauważył, że skarżący nie wniósł zażalenia na poprzednio wydane postanowienie przyznające mu prawo pomocy w zakresie częściowym i w związku z tym stało się ono prawomocne. Uzasadnienie ponownego wniosku o przyznanie prawa pomocy jest tożsame z tym, które zawarte było we wcześniejszym wniosku rozpoznanym przez referendarza sądowego prawomocnym postanowieniem z dnia 31 marca 2009 r.

S. K. wniósł zażalenie na powyższe postanowienie wskazując, że nie zgadza się z argumentacją Sądu, iż nie skorzystał on z prawa zaskarżenia postanowienia referendarza sądowego, którym przyznano mu prawo pomocy w zakresie częściowym i stwierdził, że nie mógł wówczas przewidzieć, że w toku postępowania przed WSA konieczne będzie ponoszenie dodatkowych kosztów sądowych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, że prawomocnym postanowieniem z dnia 31 marca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w L. przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie go od wpisu sądowego od skargi. W związku z powyższym ponowny wniosek strony o przyznanie prawa pomocy powinien być rozpoznany w świetle unormowań zawartych w art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - p.p.s.a.). Zgodnie z powołanym przepisem, postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne.

Zdaniem NSA, Sąd I instancji oceniając wniosek strony pod kątem wystąpienia przesłanki określonej w art. 165 p.p.s.a. prawidłowo stwierdził, że jest on powtórzeniem argumentacji przedstawionej we wcześniejszym wniosku. NSA podziela pogląd Sądu I instancji, że w kolejnym wniosku skarżący nie wykazał, by jego sytuacja majątkowa i rodzinna uległa zmianie to jest pogorszyła się w stosunku do tej, która stanowiła podstawę do przyznania prawa pomocy w części. W związku z tym brak było podstaw do uwzględnienia żądania skarżącego.

Wobec powyższego, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.